Şehre çıkış ilahisi.
132 Davut’u+ hatırla ey Yehova,
Nasıl defalarca aşağılandığını;+
2 Sana nasıl yemin ettiğini, ey Yehova,+
Yakup’un güçlü Tanrısına+ nasıl adak adadığını:+
3 “Evime,+ çadırıma gitmeyeceğim,
Yatağıma, sedirime+ çıkmayacağım” dedi,
4 “Gözüme uyku girmeyecek,+
Gözümü kırpmayacağım,+
5 Yehova’ya bir yer,+
Yakup’un güçlü Tanrısına+ görkemli bir çadır bulana dek.”
6 İşte! Efrata’dayken+ haberini aldık,
Onu ormanlık yerde bulduk.+
7 O’nun görkemli çadırına+ gidelim,
Ayaklarının basamağında eğilelim.+
8 Kalk ey Yehova,+ kudretinin sandığıyla+ birlikte
Kalıcı mekânına geç.+
9 Kâhinlerin doğruluğa sarınsın,+
Vefalı kulların sevinçle haykırsın.+
10 Kulun Davut’un hatırına,+
Mesihine yüz çevirme.+
11 Yehova Davut’a yemin etti,+
Kararından asla caymaz;+
“Senin soyundan+ birini,
Tahtına oturtacağım”+ dedi.
12 “Oğulların ahdime bağlı kalırsa+
Ve öğreteceğim hatırlatmalara uyarlarsa,+
Onların oğulları+ da senin tahtında
Sonsuza dek oturacaklar.”+
13 Çünkü Yehova Sion’u+ seçti,
Oturacağı yer orası olsun istedi:+
14 “Mekânım sonsuza dek burası”+ dedi,
“Burada oturacağım, çünkü onu istedim.+
15 Onun ambarlarını bereketli kılacağım,+
Yoksullarını ekmeğe doyuracağım.+
16 Kâhinlerine kurtuluş giydireceğim,+
Oradaki vefalı kullarım sevinçle haykıracak.
17 Davut’un kudretini orada büyüteceğim,+
Mesihime orada bir kandil hazırladım.+
18 Düşmanlarına utanç giydireceğim,+
Fakat onun tacı+ gitgide parlayacak.”+