Mezmurlar

144 Yehova kayamdır,+ O’na şükrolsun,

Ellerime mücadeleyi,+

Parmaklarıma savaşı O öğretti.

2 O benim kalemdir,+ bana vefa gösterir;

Yükseklerde hisarım, kurtarıcım,+

Kalkanım+ ve sığınağımdır,+

Halklara önümde boyun eğdiren O’dur.+

3 Ey Yehova, insan nedir ki ona dikkat edesin,+

Ölümlü insanoğlu+ nedir ki onu hesaba katasın?

4 İnsan ki bir soluğa benzer;+

Günleri, geçip giden gölge gibidir.+

5 Ey Yehova, göklerini eğ de aşağı in,+

Dağlara dokun ki tütsünler.+

6 Şimşekler çaktır, düşmanı dağıt,+

Oklarını gönder, şaşkına dönsünler.+

7 Yükseklerden elini uzat;+

Beni kurtar, coşkun sular içinden çıkar,+

Yabancıların elinden al.+

8 Onların ağzı yalan saçar,+

Sağ elleri sahtekârlık elidir.+

9 Ey Tanrım, Sana yeni bir ilahi okuyacağım.+

On telli sazla mezmurlar söyleyeceğim;+

10 Sen ki krallara kurtuluş yolunu açtın,+

Kulun Davut’u kötülük kılıcından kurtardın.+

11 Beni kurtar, yabancıların elinden al,+

Onların ağzı yalan saçar,+

Sağ elleri sahtekârlık elidir.+

12 “Oğullarımız, serpilmiş körpe fidan gibi,+

Kızlarımız da sarayın oymalı köşe taşları gibi” derler.

13 “Ambarlarımız çeşit çeşit ürünle dolu,+

Sürülerimiz yollarda binlerce, on binlerce yavruluyor.

14 Sığırlarımız gebe; ne düşük yapan var ne de doğururken ölen,+

Meydanlarımızda bir feryat duyulmuyor.+

15 Bu durumda olan halka ne mutlu!”

Tanrısı Yehova olan halka ne mutlu!+