Eyüp
37 “Bundan ötürü yüreğim yerinden oynadı,+
Yerinden fırlayacak neredeyse.
3 Onu gökler altında her yere eriştirir,
Şimşeğini+ de yerin dört bucağına salar.
7 Ölümlü insan O’nun işlerini tanısın diye,
Âdemoğlunun elini kolunu bağlar.
8 Yaban hayvanları kovuklara girer,
İnlerinde otururlar.+
11 Evet, bulutlara nem yükler;
Şimşeğiyle+ bulut kümelerini dağıtır,
12 Nereye emrederse+ gidip görevlerini yapsınlar diye,
Yerin toprağı üstünde onları dilediği yöne çevirir.
13 Onları, cezalandırmak+ için de kullanır, toprağı sulamak+ için de;
Vefalı sevgisini göstermek+ için de.
15 Bulutlarına ne zaman iş buyurduğunu,+
Şimşeğini ne zaman çaktırdığını biliyor musun?
17 Yeryüzü güneyden başlayarak sessizliğe gömüldüğünde,
Giysilerin seni yakmaz mı?+
18 Sert madenden dökme ayna döver gibi
Gökyüzünü O’nunla birlikte yayabilir misin?+
19 O’na ne diyeceğimizi bize bildir;
Karanlıktayız, söyleyecek söz bulamıyoruz.
20 O’na, ben konuşmak istiyorum, denir mi?
Sözlerim O’na iletilecek diyebilen biri var mı?+
21 İnsanlar şimdi ışığı göremiyor;
Rüzgâr esip gökyüzünü temizlediğinde
Gökte pırıl pırıl parlayan ışığı.
22 Kuzeyden altın parıltısı geliyor.
Tanrı’nın görkemi+ korku uyandırıyor.