Eyüp
32 Sonunda bu üç adam Eyüp’e cevap vermekten vazgeçti, çünkü Eyüp doğru bir insan olduğuna inanıyordu.+ 2 Bunun üzerine, Ram ailesinden Buz’lu+ Barakel oğlu Elihu öfkelendi. Elihu, Tanrı’yı değil de kendini doğru gösterdiği için+ Eyüp’e kızmıştı. 3 Ona verecek cevap bulamayıp Tanrı’yı kötü gösterdikleri için+ Eyüp’ün üç arkadaşına da kızmıştı. 4 Hepsi yaşça kendisinden büyük olduğundan, Elihu konuşmak üzere Eyüp’ün sözünü bitirmesini bekledi.+ 5 Üç adamın da ağızlarından+ doğru dürüst bir cevap çıkmadığını gördükçe öfkesi gitgide kabarmıştı. 6 Böylece Buz’lu Barakel oğlu Elihu söze başladı:
“Ben yaşça küçüğüm,
Sizse yaşlı başlı adamlarsınız.+
Bu yüzden geri durdum,
Bildiğimi size söylemekten çekindim.
7 ‘Çok gün görmüş olanlar konuşsun,
Çok yıl yaşamış olanlar hikmeti öğretsin’+ dedim.
8 Oysa ölümlü insana anlayış+ kazandıran, elbette içindeki ruhtur,
Mutlak Gücün Sahibinin soluğudur.
10 Bu yüzden ‘Beni dinleyin’ diyorum,
‘Ben de bildiklerimi size anlatayım.’
11 Bakın, ben sizin söyleyeceklerinizi bekledim;
Siz diyeceğiniz sözü bulmaya çalışırken,
Nasıl akıl yürüttüğünüze kulak verdim.+
12 Sizi dikkatle izledim;
Aranızda Eyüp’e yanlışını gösteren çıkmadı,
Hiçbiriniz onun sözlerine cevap veremediniz.
13 Onun için de, sakın ‘Biz hikmeti bulduk;+
Onu alt eden Tanrı’dır, insan değil’ demeyin.
14 O sözlerini sıralarken beni hedef almadı,
Ben de ona sizin sözlerinizle cevap vermeyeceğim.
15 Yılgınlığa kapılanlar artık ağızlarını açmıyor;
Diyecek sözleri kalmadı.
16 Bekliyorum, ama konuşmuyorlar;
Öylece duruyor, cevap vermiyorlar.
17 Ben de üzerime düşeni söyleyeceğim,
Ben de bildiklerimi anlatacağım;
18 Diyecek çok sözüm var;
İçimde ruhun baskısını+ hissediyorum.
19 Kapalı kalmış şarap gibi içim,
Yeni tulumlar gibi, patlamak üzere.+
20 Bırakın da konuşup rahatlayayım,
Ağzımı açıp cevap verebileyim;+