Mezmurlar

39 Kendi kendime dedim ki,

“Dilimi günahtan sakınmak için,+ adımlarıma dikkat edeceğim.+

Kötü adam karşımda durdukça,+

Ağzıma gem vuracağım.”+

2 Evet, dilimi tuttum, ses çıkarmadım,+

İyilik için bile konuşmadım,+

Acımı bağrıma gömdüm,

3 İçimde yüreğim tutuştu,+

Ben iç çekerken alev alev yandı,

Dilimden dökülenler şunlardı:

4 “Ey Yehova, sonum ne zaman gelecek söyle,+

Ne olacak ömrümün uzunluğu?+

Söyle ki ne denli fani olduğumu bileyim.+

5 İşte, verdiğin kısacık bir hayat,+

Senin önünde bütün ömrüm bir hiç,+

En sağlam haliyle bile, insanın bir soluktan farkı yok.+ (Selah)

6 İnsan ki bir gölge gibi dolaşır,+

Boş yere koşuşur durur,+

Kime kalacağını bilmeden küpünü doldurur.+

7 Öyleyse bekleyecek neyim var, ey Yehova?

Ümidim Sende.+

8 Bütün suçlarımdan kurtar beni.+

Akılsızın önünde rezil etme.+

9 Sustum,+ ağzımı açamadım,+

Çünkü bunu yapan Sendin.+

10 Başıma getirdiğin derdi kaldır.+

Vurduğun darbelerle bittim tükendim.+

11 Sen suç işleyen insanı azarlar, düzeltirsin.+

Onun güzel şeylerini güve+ gibi tüketirsin,

Gerçekten, bir soluktan farkı yok insanın.+ (Selah)

12 Duamı işit ey Yehova,

Feryadıma kulak ver,+

Gözyaşlarıma sessiz kalma,+

Senin önünde bir garipten başka neyim ki,+

Bütün atalarım gibi gurbette bir yabancıyım.+

13 Gözünü üzerimden ayır da,+

Yüzüm gülsün, hiçliğe göçüp gitmeden.”+