Mezmurlar
Davut’un mezmuru. Maskil.*
32 İsyanı affedilen, günahı örtülen insana ne mutlu!+
3 Ben suskun kalınca, gün boyu iniltimle kemiklerim eridi.+
5 Sana sonunda günahımı itiraf ettim, suçumu örtmedim.+
“Suçlarımı Yehova’ya itiraf edeceğim”+ dedim.
Sen de suçumu, günahlarımı affettin.+ (Selah)
6 Vefalı kulların bunun için Sana dua eder;+
Henüz vakit varken sana yönelirler.+
Sular coşup taşsa da, onlara erişemez.+
7 Sen benim sığınağımsın; beni sıkıntıdan kurtarırsın.+
Beni kurtarır, çevremi sevinç nidalarıyla kuşatırsın.+ (Selah)
8 “Sana anlayış vereceğim” dersin, “Gideceğin yolda seni eğiteceğim.+
Sana öğüt vereceğim, gözüm üzerinde olacak.+