Emeklilik—Teokratik Faaliyete Açılan Bir Kapı mı?
EMEKLİLİK, çoğu kimse için stres ve dertlerle dolu uzun bir dönemin sonudur. Uzun süre, usandırıcı veya çılgınca bir tekdüze koşuşturmanın içinde sıkışıp kaldıktan sonra, birçok kimse emekliliğin bir rahatlama ya da kişisel özgürlük dönemine kapı açmasını sabırsızlıkla bekler. Oysa çoğu kez, bu kapı can sıkıntısına ve uyuşukluğa açılır. Eğlence ve hobiler, işin insana verdiği kişisel değer duygusunu sağlayamaz.
Yehova’nın Şahitleri için emeklilik ‘büyük ve faaliyet dolu bir kapı’ açabilir. (I. Korintoslular 16:9) İlerleyen yaşın sorunları ve sınırlamaları olsa da, bazı yaşlılar Yehova’nın yardımıyla hizmetlerinin arttığını gördüler. Hollanda’daki bazı yaşlı kardeşlerin tecrübelerini düşünün. 1995 hizmet yılında, 1.223’ten fazla öncünün (dolgun vakitli müjdecinin) 269’u 50 ve daha ileri yaştaydı. Onlardan 81’i de 65’inin üzerindeydi.
Bazıları, sadece dünyevi işte edindikleri tempoyu sürdürmekle öncülük yapabiliyorlar. (Filipililer 3:16 ile karşılaştırın.) Karel ismindeki emekli bir Şahit şunları hatırlıyor: “Dünyevi işte çalışırken sabahları 7:30’da işbaşı yapardım. Emekli olunca da aynı düzeni sürdürmeye karar verdim. Her sabah saat yedide tren istasyonu önünde dergi sunarak güne başlardım.”
Dikkatle plan yapmak da başarının anahtarlarından biridir. (Süleymanın Meselleri 21:5) Örneğin, bazıları hizmetlerini sürdürebilmek amacıyla yeterince para biriktirmiştir. Başkalarıysa kişisel giderlerini kısmaya ve yarım günlük bir işte çalışmaya karar vermiştir. Theodore ve Ann’ı ele alalım. Ailevi sorumlulukları öncülüğü bırakmalarını gerektirene kadar, evliliklerini öncülük yaparak sürdürdüler. Ancak onların öncülük ruhu bundan sonra da canlı kaldı! Kızları büyüdüğünde, onları hep öncülük yapmaya teşvik ettiler. Daha da önemlisi, Theodore ve Ann sık sık öncü yardımcılığı yaparak onlara iyi birer örnek oldular. Kızları daha da büyüdüğünde, Theodore ve Ann tarla hizmetine daha fazla vakit ayırabilmek amacıyla dünyevi işlerini azalttılar.
Kızları dolgun vakitli hizmete katıldıktan ve evden ayrıldıktan sonra, Ann öncülüğe başladı. Bir gün, Theodore’u dünyevi işini bırakmaya teşvik ederek şunu söyledi: “Her ikimiz de öncülük yapabiliriz.” Theodore, işverenine niyetini bildirdi. Patronunun ona “sanırım yukarıdaki [göklerdeki] patronun için tam gün çalışmak isterdin” deyip yarım günlük iş vererek yardım teklif etmesi onu şaşırttı. Theodore ile Ann şimdi birlikte öncülük yapmaktan büyük zevk alıyorlar.
Bazıları, yaşamlarında gelişen durumlardan etkilenerek öncülüğe başladı. Kızları ve torunlarının feci ölümü yaşlı bir çiftin yaşamlarının geri kalan kısmını nasıl sürdüreceklerini ciddi şekilde düşünmelerine neden oldu. (Vaiz 7:2) Kedere gömülmek yerine, dolgun vakitli hizmete başladılar; şu anda sekiz yılı aşkın bir süreden beri bu hizmette bulunuyorlar.
Kabul edilmeli ki, dolgun vakitli hizmette kalmak tam anlamıyla kararlılık gerektirir. Örneğin Ernst ve karısı Riek, çocukları evden ayrıldıktan hemen sonra öncülüğe başladılar. Bundan kısa bir süre sonra Ernst, eski bir iş ortağından çok paralı bir iş teklifi aldı. Teklifi şöyle yanıtladı: “Bizimki dünyanın en iyi işvereni, onu bırakmak niyetinde değiliz!” Ernst ve karısı Yehova’nın ‘işine’ devam ettikleri için, kendilerine başka hizmet imtiyazları da açılmış oldu. Yirmi yılı aşkın süre çevre hizmetinde bulundular ve bugün de öncülüğe devam ediyorlar. Özveri gerektiren yaşamlarından pişman mı oldular? Bir süre önce bu çift şöyle yazdı: “Eğer Yehova’nın iradesiyse, üç ay sonra, evliliğimizin 50. yılını kutlamayı ümit ediyoruz. Buna genelde altın yıldönümü denir; ancak, biz gerçek anlamdaki altın yıllarımızın öncülüğe başladığımız yıllar olduğunu samimiyetle söyleyebiliriz.”
Birçok kimse, artırılan hizmete açılan kapının artan sevinci de getirdiğine tanık olur! Altmış beş yaşına bastıktan iki hafta sonra öncülüğe başlayan bir birader şöyle diyor: “Şunu söylemeliyim ki, hayatımın hiçbir dönemi öncülükle geçirdiğim son on yıl kadar zengin nimetlerle dolu geçmemişti.” Yedi yıldan fazla öncülük yapmış evli bir çift şunları söylüyor: “Bizim yaşımızdaki ve durumumuzdaki bir çift başka neler yapabilir ki? Çevremizde bizim durumumuzda olan insanların evlerinde rahat rahat oturup şişmanladıklarını, yaşlandıklarını ve hareketlerinin ağırlaştığını sık görüyoruz. Hizmetimiz hem fiziksel hem de zihinsel sağlığımızı koruyor. Her zaman birlikteyiz. Bol bol gülüyor ve yaşamdan zevk alıyoruz.”
Kuşkusuz, tüm yaşlı kişilerin koşulları öncü olmalarına izin vermez. İsa’nın bu takipçilerine, Yehova’nın hizmetinde yapabilecekleri her ne olursa olsun O’nun bunu takdir edeceği güvencesi verilebilir. (Markos 12:41-44 ile karşılaştırın.) Örneğin, özürlü bir hemşire bir bakımevinde yaşamak zorundadır. Bununla birlikte, onun için bir faaliyet kapısı hâlâ açıktır! Bir doktor ona vaktini nasıl geçirdiğini sordu. Hemşire şöyle anlatıyor: “Ona her zaman vaktimin dar olduğunu söyledim. Bunu anlayamadı. Ona bunun, günlerimin doyurucu faaliyetlerle dolu olmasından kaynaklandığını anlattım. Yalnızlık çekmiyorum; ancak yalnızlık çeken kimseleri arıyor ve onlara Tanrı’nın insanlıkla ilgili amacının ne olduğunu anlatmaya çalışıyorum.” Durumu şu sözlerle özetliyor: “Hemen hemen 80 yaşında olan birinden çok şey beklenemez. Benim için dua edin de, birçok kişiyi Yehova’ya yöneltebileyim.”
Emekli olacak yaşta mısınız? Rahatlık kapısı çok çekici gelebilir, ancak bu ruhi nimet kapısı değildir. İçinde bulunduğunuz koşulları duada ciddi şekilde düşünün. Yehova’nın hizmetinde daha büyük faaliyete götüren kapı belki sizin için de açıktır.
[Sayfa 25’teki resimler]
Emeklilik hizmette daha faal olmakla sonuçlanabilir