Okuyucuların Soruları

İncillerin üçü, İsa’nın pahalı bir yağla meshedilmesine ilişkin yakınmayı aktarır. Bu olayda yakınanlar, birden çok resul müydü, yoksa başlıca ve tek kişi Yahuda mıydı?

Söz konusu olayın Matta, Markos ve Yuhanna İncillerinde anlatıldığını görüyoruz. Anlaşıldığına göre yakınmada Yahuda başı çekti ve en azından bazı resuller de ona katıldı. Bu olay, dört İncil kaydına sahip olmaktan dolayı neden minnettar olabileceğimizi gösterir. Her yazarın olayı doğru şekilde kaleme aldığını, fakat hepsinin aynı ayrıntıya girmediğini görüyoruz. Paralel kayıtları karşılaştırarak birçok olay hakkında daha ayrıntılı, tam bir görüş elde edebiliriz.

Matta 26:6-13’te yer alan kayıt, olayın geçtiği yer hakkında bilgi verir –Beytanya’da cüzamlı Simun’un evi– fakat, İsa’nın başına hoş kokulu yağı döken kadının adını vermez. Matta kaydına göre, “şakirtler bunu görünce, gücenip” yağın satılıp yoksullara ayrılan paraya eklenebileceğini söyleyerek yakındılar.

Bu ayrıntıların çoğu Markos’un kaydında da bulunur. Fakat o, kadının kabı kırdığını da ekler. Kayıtta ayrıca yağın, belki Hindistan’dan getirilmiş “halis nardin yağı” olduğu da belirtilmektedir. Yakınma konusuna gelince, Markos, ‘bazılarının içinden gücendiğini’ ve ‘kadına karşı mırıldandıklarını’ bildirir. (Markos 14:3-9) Dolayısıyla bu iki kayıt yakınmaya birden fazla resulün katıldığını gösterir. Öyleyse bu yakınma nasıl başladı?

Bir görgü tanığı olan Yuhanna konuyla ilgili ayrıntılar verir. Örneğin kadının adını verir. O, Marta’nın ve Lazar’ın kız kardeşi Meryem’dir. Yuhanna bir çelişkiden çok tamamlayıcı olarak görebileceğimiz şu ayrıntıyı da verir: “İsanın ayaklarını meshetti, ayaklarını saçları ile sildi.” Kayıtları birleştirdiğimizde Meryem’in İsa’nın başına ve ayaklarına yağ, Yuhanna’nın doğruladığı gibi “halis nardin yağı” sürmüş olması gerektiğini görebiliriz. Yuhanna İsa’ya çok yakın biriydi ve onu küçük düşürecek herhangi bir şey nedeniyle öfkelenmesi doğaldı. Kayıt şöyle diyor: “Şakirtlerden biri, onu ele verecek olan Yahuda İskariyot, dedi: Niçin bu yağ üç yüz dinara satılıp fakirlere verilmedi?”—Yuhanna 12:2-8.

Elbette “şakirtlerden biri” olarak değinilen kişi Yahuda’ydı. Bu yüzden kayıtta, bu konumda olup da İsa’yı ele vermeyi planlayan birine karşı Yuhanna’nın duyduğu öfkeyi sezebiliriz. Çevirmen Dr. C. Howard Matheny, Yuhanna 12:4 hakkındaki görüşünü dile getirirken bu kayıtta kullanılan zaman kipinin “kesintisiz ve sürekli bir eylemi” anlattığını belirtti. “Bu gösteriyor ki, İsa’nın, Yahuda’nın ihanetine uğraması bir anda gelişen bir olay değildi, günlerce üzerinde düşünülmüş ve planlanmış bir eylemdi.” Yuhanna, Yahuda’nın “Fakirleri kayırdığı için değil, ancak hırsız olduğu için ve kese kendisinde olup içine konulanı aşırdığı için” yakındığını da ekledi.

Dolayısıyla şu düşünce akla yatkındır: Bu değerli yağ satılıp, elde edilen para Yahuda’da duran keseye konursa çalabileceği miktar artacağından, yakınmayı başlatan o oldu. Yahuda bu yakınmayı başlatınca diğer resullerden bazıları da haklı gibi görünen bu görüşü destekleyerek söylenmiş olabilirler. Ancak yakınmada başı çeken asıl kişi Yahuda’ydı.