Hakikate Muhalefet Edenlere Karşı Durumumuz Nedir?
“Şakirtleri artlarınca çekmek için sapık şeyler söyliyen adamlar kendi aranızdan çıkacaklardır.”—Res. İşl. 20:30.
1, 2. (a) Mukaddes Kitap tarihinde cereyan eden olayların bugün için ne yararı vardır? (b) İsrail’in ve ilk Hıristiyan cemaatinin tarihinde hangi belirli olaylar şimdi bizi ilgilendirmektedir? Neden?
RESUL Pavlus, Korintos cemaatindeki iman kardeşlerine yazdığı birinci mektubunda geçmişte kaleme alınan şeylerin kendileri için uyarıcı bir örnek olduğunu söylemişti. Bu görüşün, günlerimize kadar uzanan etkileri vardır. Geçmişte cereyan eden birçok olayın, bize yardım eden ve yaşamımızda gerekli rehberliği sağlayan çağdaş karşılıkları vardır.—I. Kor. 10:11; Rom. 15:4.
2 İsrail kavminin ve ilk Hıristiyan cemaatinin tarihinde meydana gelen bazı olayları incelemek bizim için yararlı olacak. Özellikle Tanrı’nın işine muhalefet edenlerle ilgili cereyan eden olaylarla ve böyle şeylerin Yehova’nın sadık hizmetçilerini o vakit nasıl etkilediğiyle ilgileniyoruz. Bu olaylar, Yehova’nın kavmi olarak bizim onların çağdaş karşılıklarına ve bu alanda doğan sorumluluklarımıza karşı uyanık olmamıza yardım eder.—II. Tim. 3:16, 17.
3. Yeremya nasıl hem uyarıldı, hem de teselli edildi?
3 Yehova, Yeruşalim’in M. Ö. 607 yılındaki düşüşünden takriben kırk yıl önce, Yahuda’da yapılan haksızlıkları alenen bildirmek üzere sadık hizmetçisi Yeremya’yı görevlendirdi. Bu adaletsizlikler sonunda Tanrı’nın lütfunun kaybolmasına ve Yahuda’da oturanların Babil’e esir götürülmesine sebep olacaktı. Yehova, bazılarının ona muhalefet edeceklerine dair Yeremya’yı uyararak şöyle demişti: “Ve [muhalefet edenler] seninle cenkleşecekler; fakat sana güçleri yetmiyecek; çünkü seni kurtarmak için ben seninle beraberim Yehova (YD) diyor.” (Yer. 1:19) Bu teminat, Tanrı’nın iradesini yerine getirmek üzere Yeremya’yı kuvvetlendirdi ve çok tesellli etti!
4. (a) Yeremya, hangi tür bir muhalefete katlanmak zorundaydı? (b) İbraniler 11:32-38’deki kayıt, bize Tanrı’nın hizmetçilerinin muhalifleri hakkında ne der?
4 Yeremya’ya muhalefet edenlerden birinin ismi Paşhur idi. O Yahuda’daki bir kâhinin oğlu ve Yehova’nın evinin bir başmemuruydu. Mukaddes Kitabın Yeremya 20. babındaki kayıt, Paşhur’un Yeremyayı nasıl dövüp tomruğa vurdurduğunu gösterir. Yehova, Yeremya’yı bu durumdan kurtardı, ama muhalefet devam etmekteydi. Gibeonlu bir peygamber olan Hananya, Yeremya’ya karşı konuşarak, onu, İsrail’e kötülük ilan eden sahte bir peygamber olmakla suçladı. Aslında Hananya, Babil’in boyunduruğunun kırılacağını ve Yahuda’nın yeniden özgürlüğüne kavuşacağını iddia ediyordu. (Yer. 28. bap) Hatta Yahuda krallarından biri olan Yehoyakim, Yeremya’nın söylediklerine muhalefet etti ve Yeremya’nın peygamberliğinin kayıtlı olduğu tomarları ateşe atacak kadar ileri gitti! (Yer. 36. bap) Başkaları, Yeremya’nın öldürülmesini istediler ve ölmesi için, çamur dolu bir sarnıca atılmasına neden oldular. (Yer. 38. bap) Bu olaylar, Yehova’nın ismiyle konuşan ve Tanrı’dan gelen hüküm mesajına muhalefet edenler tarafından hakarete uğrayan birçok sadık İbrani peygamberlerden sadece birinin başından geçenlerdir.—İbraniler 11:32-38’e bak.
“Onları bırakın”
5. (a) İsa ne çapta bir muhalefetle karşılaştı? (b) İsa’nın muhaliflerinin ortaya attıkları önemsiz davaların arasında hangileri vardır?
5 Hakikate karşı gösterilen muhalefet, Milattan Sonra birinci yüzyılda, Rabbimiz İsa Mesih yeryüzündeyken de şiddetliydi. Kendi kavminden olanlar, İsa’ya karşı koydular ve yaptığı iyi işleri engellemeye çalıştılar. Fakat Yehova, Yeremya ile beraber olduğu gibi, İsa ile de beraberdi ve onu düşmanlarından kurtardı. (Luka 4:14-30; 11:53, 54; Yuh. 7:1) İsa ile alay edenler çok defa küçük şeyleri büyük davalar haline getirdiler. İsa’yı obur ve ayyaş biri, vergi mültezimlerinin ve günahkârların dostu olmakla suçladılar. (Mat. 11:19) Sebt gününde, yemek için başakları kopardıklarından, İsa’nın şakirtlerini Sebt gününü bozanlar olarak suçladılar. (Mar. 2:23-28) İsa’nın şakirtlerini “ekmek yedikleri zaman ellerini yıkamıyorlar” diye küçümsediler.—Mat. 15:1, 2.
6. İsa’nın karşılaştığı muhalefet ne oranda ciddi boyutlara ulaştı?
6 Fakat bu muhalifler, önemsiz şeylerle başlayarak İsa’nın yaptığı mucizelerde açıkça belli olan Tanrı’nın mukaddes ruhunun kudretini inkâr edecek derecede ileri gittiler. İsa, cine tutulmuş kör ve dilsiz bir adamı iyi ettikten sonra kendisine muhalefet edenler şöyle dediler: “Bu adam ancak cinlerin reisi Beelzebul ile cinleri çıkarıyor.” (Mat. 12:22-28) Aynı zamanda İsa’yı Kayser’e karşı fesatçılıkla suçladılar. (Luka 23:1, 2) Sonunda da ölmesini istediler.—Luka 23:13-25.
7. İsa, hakikate karşı koyanlara nasıl bir tepki gösterdi?
7 İsa, acaba kendisine muhalefet edenlere karşı nasıl bir tepki gösterdi? Resullerine şöyle dedi: “Onları bırakın; onlar körlerin kör kılavuzlarıdır; eğer kör körü yederse, her ikisi de çukura düşer.” (Mat. 15:14) İsa’nın hikmetli öğüdü, “onları bırakın” idi. Zamanla ne oldukları belli olacaktı.
İçten Muhalefet
8, 9. (a) Yeremya ve İsa’nın karşılaştıkları hangi muhalefet, Hıristiyan cemaati için de önceden bildirildi? (b) Bunun sünnet meselesinde nasıl doğrulandığını açıkla.
8 İsa’nın ölümünden sonra takipçileri de çok muhalefetle karşılaştılar. Ama şuna dikkat edelim: Yeremya’ya ve İsa’ya muhalefet edenlerin Yahudi milletinin içinden çıktıkları gibi, Hıristiyan cemaati kurulduktan sonra da cemaatin içinden muhalefet edenler çıkacaktı. (Res. İşl. 20:29, 30) Bu durum önceden bildirilmiş olduğu halde, sadakatle yürüyenler için büyük bir deneme olacaktı. Böyle olmakla birlikte, Yehova, Yeremya ve İsa ile beraber olduğu gibi kavmini kurtarmak üzere onlarla beraber olduğunu ispat edecekti.—I. Petrus 5:8-11’e bak.
9 Birinci yüzyılda, cemaatin içinden çıkan bu muhalefet küçük çapta başladı. Muhalefet edenler, önce makul saiklere sahip olduklarını düşünmüş olabilirler; ancak ilk planda olma arzuları ve görüşlerinin hakim olmasıyla ilgili istekleri kabul edilmeyince, onlar hakikate ve hakikatle ilişkisini sürdürenlere karşı müacadele edenler haline geldiler. (I. Tim. 1:19, 20) İlginç bir nokta sünnet edilme meselesinin bir dava haline gelmesiydi. Yeruşalim’de bu amaçla özel bir meclis toplandı; cemaatlere gönderilen mesajda sözü geçen noktalardan biri de şuydu: “Bizden çıkmış olanlardan bazılarının sizi sözlerle sıkıp yüreklerinizi karıştırdıklarını işittik; onlara biz tenbih etmemiştik. [talimat vermemiştik YD.]” (Res. İşl. 15:24) Hıristiyan cemaatinin içinde olan böyle kişiler, hakikat ışığını yaymakla ilgili ağır bir sorumluluk taşıyan ihtiyarlar kurulunun öğretimine ve doktrinlerine karşı muhalefet ederek cemaati sıkıntıya soktular.
10. (a) Birinci yüzyılda hakikate karşı koyanların, imanı baltalayıcı öğretilerinden bazıları hangileriydi? (b) Pavlus, Timoteos’a hakikate karşı koyanlarla ilgili hangi uyarıda bulundu?
10 Örneğin, cemaatteki bazıları Yehova’nın gününün zaten başlamış olduğunu iddia ettiler. (II. Sel. 2:1, 2) Başkaları, bir dirilmenin olmayacağını savundular. (I. Kor. 15:12-14) Gene dirilme zaten olmuştur diyenler de vardı. (II. Tim. 2:16-18) Pavlus, Timoteos’u, cemaatlerin yararlanabildiği Hıristiyan hakikatinin tümünden uzaklaşan ve ayrılıklara yol açanlara karşı uyanık olması için uyarmıştı. Resulün şu sözlerine dikkat edelim. “Farklı talim öğretmemeği, imanda olan Allah işini idareden ziyade, mubaheselere sebep olan masallar ve nihayetsiz nesepnamelere kulak asmamağı bazılarına tenbih e[t]. . . .Fakat tenbihin gayesi temiz yürekten ve iyi vicdandan ve riyasız imandan olan sevgidir; bazıları bunlardan sapmış olup ne söyledikleri şeyleri, ne de neler hakkında iddia ettiklerini anlamadıkları halde, şeriat muallimleri olmak isteyerek boş sözlere döndüler.”—I. Tim. 1:3-7.
11. Birinci yüzyılda ayrılıklara yol açan düşünüş tarzlarından ne öğrenebiliriz? Bu, günümüz için de neden çok acildir?
11 Bütün bunlar bize ne gösteriyor? Şunu: Birinci yüzyıldaki Hıristiyan cemaatinde farklı düşünüş tarzlarıyla ilgili sorunlar vardı. Muhalefet içten, Tanrı’nın cemaatinin bir kısmı olduklarını iddia edenlerden çıkmıştı. Neden böyle oldu? Pavlus Filipililer 1:15’te şunları söylüyor: “Bazıları haset ve nizadan dolayı, bazıları ise hüsnü rıza ile Mesihi vâzediyorlar.” Today’s English Version tercümesi böylelerin “kıskanç ve kavgacı” olduklarını söyleyerek uygunsuz saiklerine dikkati çekiyor. Evet, geçmiş zamanlarda yazılan şeyler bize uyarıcı birer örnek olarak hizmet ediyor ve şimdi İblis’in yönetimi altında bulunan bu kötü şeyler sisteminin tam sonunda yaşadığımıza göre, bu yazılan şeyler bizim için de önemli oluyor.—II. Tim. 3:1-7.
Muhalefet Edenlerin Amacı
12, 13. (a) Bugün, ilk yüzyılda hakikate karşı gösterilen muhalefetin bir benzerini görüyor muyuz? (b) Günümüzdeki muhalefet edenlerin temelde yatan hangi amaçları var?
12 Dikkatimizi yaşadığımız günlere çevirirsek, şimdiye kadar ele aldığımız olayların bir karşılığını görüyor muyuz? Evet, Yehova’nın kavminin dünya çapında yaptığı iyi işi yıkmağa çalışan bazı kişiler aramızdan çıkmıştır. Bazıları, kavgacı ve kıskanç oldular; çok defa kendileri için bir isim yapmak isteyerek bencil ihtiraslara kapıldılar. Onlar, ‘söylenen, şikâyet eden, şehvetlerine göre yürüyenler, kazanç için sahsa itibar edenler’ haline geldiler. (Yahuda 16) Bütün bunlar Tanrı’nın kavmi arasında şüphelere, çekişmelere, ayrılıklara yol açabilir. Böyle kimseler, hata bulma çabalarından dolayı sözün sadece “işiticileri” değil, “işleyicileri” olmak üzere Yehova’nın, Oğlu İsa Mesih’in sadık takipçilerinin yapmalarını emrettiği her şeyden daha önemli olan işi görmeyecek hale geliyorlar.—Yak. 1:22-25; Mat. 28:18-20.
13 Hıristiyan cemaatine saldıran böyle muhaliflerin amacı, Yehova’nın kavminin imanını baltalamak ve bazılarını şakirtleri olarak artlarınca çekmektir. Pavlus, Efesos’taki ihtiyarları bu kötü girişme karşı şöyle uyardı: “Şakirtleri artlarınca çekmek için sapık şeyler söyliyen adamlar kendi aranızdan çıkacaklardır.” (Res. İşl. 20:30) Şunları söyleyen Yahuda benzer bir uyarıda bulundu: “Tanrımızın hak edilmemiş inayetini hafifmeşrep davranış için bir mazeret haline çeviren (YD) ve tek Efendimiz ve Rabbimiz İsa Mesihi inkâr eden Tanrı’dan korkmaz adamlar (YD), bu mahkûmiyet için kadim zamandan haklarında önceden yazılmış olan bazı adamlar içeri sokuldular.” (Yah. 4) 20. yüzyılda da, Yehova’nın kavminin cemaatinde benzer durumlar doğmuştur.
14, 15. (a) Bugün bazı muhalefet edenler hangi sinsi yaklaşımda bulunuyorlar? (b) Böyle muhalefet edenler neyi görmezlikten geliyorlar?
14 Böyle muhalefet edenler büyük önem taşıyan şakirt etme işine iştirak etmekten sevinç duymazlar. Bunun yerine onlar zaten şahit olanlara sinsice yaklaşıp, bu sadık kişilerin Yehova’ya yaptıkları vakflarını tam bir şekilde yerine getirmekteki kararlılıklarını zayıflatmak amacıyla konuşurlar. Yehova çok sevgi dolu bir Tanrı olduğu için Kendisini memnun etmek isteyen herkesin evden eve va’zetme gibi güç bir işe katılmaları ve hakikate karşı koyanlardan zulüm görmelerini herhalde emretmiş olamayacağı düşüncesini aşılarlar. Onlar, Tanrı’nın bizden sadece iyi bir insan olmamızı, başkalarına fiziksel açıdan özen göstermemizi ve komşularımızı sevmemizi istediği fikrini savunabilirler.
15 Bazıları bu sinsi yaklaşımı fark edip karşı koymakta güçlük çekebilir. Yehova’nın sevgi dolu olduğu ve bizim iyi insanlar olmamızı istediği gerçi doğrudur. Kendisi Şakirtlerin, komşularına nezaketle davranmak, gerektiğinde fiziksel ihtiyaçlarına özen göstermekle onları sevmelerini muhakkak ister. (Luka 6:35, 36) Fakat hepsi bu kadar değildir! Muhalefet edenler, Babamız Yehova’nın aynı zamanda başta Oğlu Rab İsa Mesih vasıtasıyla insanları şakirt etmemiz, onlara öğretmemiz, “iyi haberi” bütün dünyada şahadet olmak üzere va’zetmemiz gerektiğini de söylediğini çoğu kez unutuyorlar.—Mat. 24:14, YD; Yuh. 15:17-27.
16. Bugün muhalefet edenler başka hangi “sapık şeyler” ile Yehova’nın kavmini aldatmağa çalışıyorlar?
16 Bugün Tanrı’nın kavmini saptırmak için kullanılan diğer “sapık şeyler”i düşünelim. Muhalefet edenler, bazen, Yehova’nın kavminin tümünün kabul ettiği bazı öğretiler hakkında da şüphe uyandıracaklar. Bu durum çok defa birinci yüzyılda olduğu gibi, bir kelime veya terim kavgası haline dönüşür. (I. Tim. 6:3, 4) Onlar, aynı zamanda Tanrı’nın kavmindeki kişilerin zihinlerine yön verecek bir teşkilata duyulan ihtiyaç konusunda da şüphe uyandırabilirler. Onlar, Tanrı’nın ruhunun, herhangi bir merkezi yönetim kuruluna gerek olmaksızın, her bir ferde rehberlik edebileceği görüşündedirler. Onlar, bir kimsenin sadece Mukaddes Kitabı okumasının yeterli olduğunu söyleyebilirler. Oysa, Hıristiyan alemi Mukaddes Kitabı yüzyıllardan beri okumaktadır. Fakat ondan bugün gelen sesi belirsiz boru çağrısına bak! Tanrı’nın Sözünde bulunan gerçek mesaja dair karışıklıkları ve anlaşmazlıkları gör! Bu durum, Mukaddes Kitabı okumakla yetinmeyen, fakat öğretilerini arayıp gayretle uygulayan hakiki Hıristiyanlar arasında bulunacağı önceden söylenen barış ve birliğe ne büyük bir tezattır.—Efes. 4:3-6.
Muhalefet Edenler Başarılı Olamazlar
17. Öyleyse hakikate karşı koyanlarla ilgili durumumuz nedir?
17 O halde Yehova’nın Şahiteri ve Yehova’nın kullandığı teşkilat vasıtasıyla aldığımız imanı baltalamağa çalışan ve muhalefet edenlere karşı durumumuz nedir? İsa’nın muhalefet edenler için şu öğüdü vardır: “Onları bırakın; onlar körlerin kör kılavuzlarıdır.” (Mat. 15:14) Böyle kişilerle kavga etmek, münakaşa etmek ve tartışmak boştur ve aslında bir Şahit’e yakışmayan bir davranıştır. Kimse Yehova’nın bir Şahidi olmak için zorlanmaz. Bu hür irademizle kabul ettiğimiz bir imtiyaz ve sorumluluktur. (Mezm. 110:3) Eğer bazıları Yehova’nın tasvip ettiği ve mübareklediği düzenlemenin bir kısmı olmak istemezse, bu, onların vereceği bir karardır.
18. Pavlus’un Romalılar 16:17, 18’de verdiği öğüt bugün bizim için nasıl geçerlidir?
18 Gayemiz, muhalefet edenlere karşı bir Şahit’e yakışır tarzda davranmak olmalı. Oysa bu hususta belirli şeyleri zihnimizde tutmalıyız. Pavlus, Roma’daki cemaate şu öğüdü vermişti: “İmdi, ey kardeşler, öğrendiğiniz talime karşı gelen ayrılıklara ve sürtüşmelere sebep olanlara dikkat etmenizi sizden rica ederim; ve onlardan çekinin. Çünkü bu gibiler Rabbimiz Mesihe değil, fakat kendi karınlarına hizmet ederler; ve safdil adamların yüreklerini düzgün ve hoş sözlerle aldatırlar.” _Rom. 16:17, 18.
19. İbraniler 6:4-8’de Pavlus hakikati terk edenleri nasıl tanımlıyor?
19 Bu nedenle peygamber İşaya’nın şu sözleri ne kadar teselli edicidir: “Sana karşı yapılan hiç bir silâh işe yaramayacak; ve hükümde sana karşı kalkan her dili suçlu çıkaracaksın.” (İş. 54:17) Resul Pavlus, Timoteos’a Musa’a karşı duran Yannis ve Yambris’den söz ederek onların akılsızlığının herkese belli olduğunu söyledi. (II. Tim. 3:8, 9) Öyleyse ayrılıklara yol açan ve Tanrı’nın kavmi içinde kargaşalık yaratmaya çalışanlar, Yehova’nın önünde çok tehlikeli bir durumda bulunuyorlar. Bu durumda olanların hiç biri Pavlus’un İbraniler 6:4-8’de kullandığı sözleri asla görmezlikten gelmemeli. Orada Tanrı’nın mukaddes ruhuna karşı günah işleyenleri ‘yine tövbe için yeniletmenin’ imkânsız olduğunu gösteriyor.
20. (a) Muhalefet edenlerin yapmaya kalkışabilecekleri şeylerden neden asla tedirgin olmamalıyız? (b) Neyi yapmakla Tanrı’nın sevgisinden asla ayrılmayacağımızdan emin olabiliriz?
20 Bundan dolayı muhalefet edenlere karşı durumumuz bizim için Tanrı’nın Sözünde açık ve kolayca anlaşılır şekilde belirtilmiştir. Yalnız olmadığımızı daima hatırlayalım. Yehova, Mesih İsa ve Yehova’nın bütün kutsal melekleri bizi destekliyor. (Mat. 13:41, 42) İsa, bize “şeyler sisteminin sona erişine kadar bütün günler” takipçileriyle beraber olacağını da vaat etmiştir. (Mat. 28:20, YD) Dolayısıyla muhalefet edenler kalkıp hakikate karşı mücadele ettikleri zaman, gereksiz yere tedirgin olmamalıyız. Bu, Şeytan’ın, Krallığın iyi haberinin yayılmasını durdurmak için gösterdiği çabaların bir kısmıdır. Vefakâr kalıp davranış ve sözümüzle Tanrısal bağlılığımızı açıkça gösterirsek, ‘bizi sevenin sayesinde her şeyde tamamıyla galip geleceğimizden’ emin olabiliriz. Öyle ise, “ne ölüm, ne hayat, ne melekler, ne reislikler, ne şimdiki şeyler, ne gelecek şeyler, ne kudretler, ne yükseklik, ne derinlik, ne başka bir mahlûk Rabbimiz İsada olan Allahın sevgisinden bizi ayırmağa kadir olacak”ından emin olarak sabit durmaya devam edelim.—Rom. 8:37-39.
Aşağıdaki Ayetler Hakikate Karşı Koyanlar Hakkında Bize Ne Anlatıyor?
● Resullerin İşleri 20:30; Yahuda 4
● Matta 15:14; Romalılar 16:17, 18