Tanrı’ya Hizmette Birleşmiş Büyük Aileler
“Çocuklar Rabden mirastır; rahmin semeresi mükâfattır. Yiğidin elinde oklar ne ise, gençlik çocukları da öyledir. Ok kılıfı onlarla dolu olan adama ne mutlu!”—MEZMUR 127:3-5.
MEZMUR yazarı çocuklar hakkında böyle yazdı. Gerçekten de, çocuklar Yehova’dan gelen bir bereket olabilir. Tıpkı ok kılıfındaki okları hedefine nasıl yönlendireceğini bilmenin bir okçuya verdiği haz gibi, çocuklarını sonsuz yaşama götüren yolda yönlendirmek de ana-babaları mutlu eder.—Matta 7:14.
Uzun zaman önce, Tanrı’nın kavminde ‘ok kılıfı çocukla dolu’ ailelere çok sık rastlanıyordu. Örneğin, Mısır’daki kölelik yıllarını düşünün: “İsrailin oğulları semereli oldular, ve türeyip çoğaldılar, ve ziyadesile kuvvetlendiler; ve memleket onlarla doldu.” (Çıkış 1:7) Mısır’a gelen İsraillilerin sayısıyla, Mısır’dan çıkanların sayısı karşılaştırıldığında, on çocuklu bir ailenin normal büyüklükte sayıldığı görülüyor.
Daha sonra İsa’nın da, bugün birçoklarının kalabalık olarak niteleyebileceği bir ailede büyüdüğünü görüyoruz. İsa ilk çocuktu, fakat Yusuf ve Meryem’in ondan başka dört oğlu ve birkaç kızı vardı. (Matta 13:54-56) Meryem ve Yusuf’un Yeruşalim’den evlerine dönerken İsa’nın kafilede olmadığını fark etmemelerinin nedeni de büyük olasılıkla buydu; onların çok çocuğu vardı.—Luka 2:42-46.
Günümüzde Büyük Aileler
Bugün, İsa’nın birçok takipçisi ruhsal, ekonomik, toplumsal ve başka nedenlerden dolayı az sayıda çocuk sahibi olmaya ya da hiç çocuk sahibi olmamaya karar veriyor. Yine de, birçok toplumda ailelerin büyük olması beklenir. The State of the World’s Children 1997’ye göre, doğurganlık oranının en yüksek olduğu yer, Afrika’daki Sahra’nın güney bölgesidir. Burada bir kadının altı çocuk doğurması normal bir durumdur.
Yehova’yı seven çocuklar yetiştirmek kolay olmasa da, büyük ailelere sahip İsa’nın takipçisi ana-babaların birçoğu bunu başarıyor. Başarı, ailenin pak tapınmada birleşmesine bağlıdır. Resul Pavlus’un, Korintos’taki cemaate yazdıkları, İsa’nın takipçisi olan günümüzdeki aileler için de aynı derecede geçerlidir. Pavlus şunları yazdı: “İmdi, ey kardeşler, ayni şeyi söylemenizi, ve aranızda fırkalar olmamasını, fakat ayni fikir ve ayni reyde birleşmiş olmanızı . . . . sizden rica ederim.” (I. Korintoslular 1:10) Böyle bir birlik nasıl elde edilir?
Ana-babalar Ruhi Düşünüşlü Olmalı
Ana-babaların Tanrı’ya tümüyle bağlı olmaları çok önemli bir etkendir. Musa’nın İsraillilere söylediklerini düşünelim: “Dinle, ey İsrail: Allahımız RAB bir olan RABDİR; ve Allahın RABBİ bütün yüreğinle, ve bütün canınla, ve bütün kuvvetinle seveceksin. Ve bugün sana emretmekte olduğum bu sözler senin yüreğinde olacaklar; ve onları oğullarının zihnine iyice koyacaksın, ve evinde oturduğun, ve yolda yürüdüğün, ve yattığın, ve kalktığın zaman bunlar hakkında konuşacaksın.”—Tesniye 6:4-7.
Musa’nın, Tanrı’nın emirlerinin ana-babaların ‘yüreğinde’ olması gerektiğini söylediğine dikkat edin. Ancak o zaman ana-babalar, çocuklarına düzenli olarak ruhi eğitim verme isteği duyacaklardı. Gerçekten de, ana-babalar ruhen güçlüyse, çocuklarını ruhi konularda eğitmeye arzulu olurlar.
Ruhi düşünüşlü biri olmak ve Yehova’yı bütün yürekle sevmek için, Tanrı’nın Sözünü düzenli olarak okumak, üzerinde derin düşünmek ve onu uygulamak yaşamsaldır. Mezmur yazarı, Yehova’nın kanunundan zevk alan ve onu “gece gündüz” okuyan kişiden söz ederken, “akar sular kenarına dikilmiş ağaç gibidir; meyvasını mevsiminde verir, ve yaprağı solmaz; yaptığı her iş de iyi gider,” diye yazdı.—Mezmur 1:2, 3.
Tıpkı bir ağacın düzenli olarak sulandığında meyve verdiği gibi, ruhen beslenen aileler de Yehova Tanrı’ya yaraşır meyveler oluşturup O’na övgü getirirler. Batı Afrika’da yaşayan Uwadiegwu’nun ailesi buna tipik bir örnektir. Uwadiegwu ve karısının sekiz çocuğu olmasına rağmen, her ikisi de daimi öncüdür, yani Yehova’nın Şahitleri olarak dolgun vakitli hizmette bulunuyorlar. Uwadiegwu şunları söylüyor: “Ailemiz, 20 yılı aşkın bir süredir düzenli olarak aile tetkiki yapıyor. Çocuklarımıza bebekliklerinden itibaren Tanrı’nın Sözünü öğrettik; bunu sadece aile tetkiki sırasında değil, hizmette ve diğer zamanlarda da yaptık. Çocuklarımızın hepsi Gökteki Krallığın müjdecileridir ve sadece, altı yaşındaki en küçüğümüz henüz vaftiz edilmedi.”
Takım Gibi Çalışmak
Mukaddes Kitap “hikmetle ev yapılır” der. (Süleymanın Meselleri 24:3) Aile içinde, böyle bir hikmetin sonucu ortak çabalarla işler başarılabilir; bunu takım çalışması olarak niteleyebiliriz. “Takım kaptanı” babadır; o, ev halkının reisi olarak Tanrı tarafından tayin edilmiştir. (I. Korintoslular 11:3) İlham altında yazan resul Pavlus, reisliğin ciddi bir sorumluluk olduğunu şöyle vurguladı: “Eğer biri, [hem maddi hem de ruhi olarak] kendininkilere, ve bilhassa evi halkına bakmazsa, imanı inkâr etmiştir, ve imansızdan fenadır.”—I. Timoteos 5:8.
Tanrı’nın Sözündeki bu öğütle uyumlu olarak, İsa’nın takipçisi olan kocalar eşlerinin ruhi düşünüşleriyle ilgilenmelidirler. Tüm ev işleri sırtına yüklenirse, kadının ruhi düşünüşü zayıflayacaktır. Bir Afrika ülkesinde yeni vaftiz edilmiş bir şahit, karısının ruhi konularda kayıtsız kaldığını söyleyerek cemaatinin ihtiyarlarına yakındı. İhtiyarlar, karısının pratik yardıma ihtiyacı olabileceğini söylediler. Böylece, koca ev işlerinde karısına yardım etmeye başladı. Ayrıca eşinin okumasını geliştirmesine ve Mukaddes Kitap bilgisini artırmasına yardım etmek üzere de zaman ayırdı. Karısı bu çabaya olumlu karşılık verdi; şimdi tüm aile Tanrı’ya hizmette birleşmiş durumdadır.
Babalar ayrıca çocuklarının da ruhi düşünüşleriyle ilgilenmelidirler. Pavlus şunu yazdı: “Ey babalar, çocuklarınızı incitmeyin, fakat onları Rabbin terbiye ve nasihatile yetiştirin.” (Efesoslular 6:4) Ana-babalar, çocuklarını incitmemek ve onları eğitmekle ilgili tembihi uygularlarsa, çocuklar kendilerini aile takımının bir kısmı olarak görecekler. Sonuç olarak, çocuklar ruhi hedeflere erişmek üzere büyük olasılıkla birbirlerini teşvik edecekler ve birbirlerine yardım edecekler.
Takım çalışması, hazır olduklarında çocuklara ruhi sorumluluklar vermeyi de içerir. 11 çocuk babası bir ihtiyar, sabah erken kalkıp işe gitmeden önce çocuklarından birkaçıyla tetkik yapıyor. Daha büyük olanlar vaftiz edildikten sonra, sırayla küçük kardeşlerine yardım ediyorlar; bu yardım Mukaddes Kitabı öğretmeyi de kapsıyor. Baba kendilerine nezaret ediyor ve çabalarını övüyor. Çocukların altısı vaftiz edildi; diğerleriyse bu hedefle çalışmaya devam ediyorlar.
İyi İletişim, Ortak Hedefler
Birleşmiş aileler için, sevgi dolu bir iletişimin ve ortak ruhi hedeflerin yaşamsal önemi vardır. Nijerya’da Gordon adlı bir ihtiyar 7 çocuk babası ve çocuklarının yaşları 11 ila 27 arasında değişmekte. Çocukların altısı ana-babaları gibi öncü. Yeni vaftiz edilen en küçük ise, aileyle birlikte insanları İsa’nın öğrencisi yapma işine düzenli olarak katılmakta. Yetişkin iki oğulları cemaatte hizmet-yardımcısı olarak hizmet ediyor.
Gordon, çocuklarının her biriyle ayrı ayrı Mukaddes Kitabı tetkik etti. Ayrıca, ailenin kapsamlı bir Mukaddes Kitap eğitim programı var. Her sabah, günün ayetini ele almak üzere toplanıyorlar ve sonra ibadetlere hazırlanıyorlar.
Ailenin her üyesinin hedeflerinden biri, Kule ve Uyan! dergilerindeki tüm makaleleri okumaktır. Son zamanlarda, programlarına Mukaddes Kitabı her gün okumayı da eklediler. Aile üyeleri, okudukları şeyler hakkında konuşarak, bu alışkanlıklarına devam etmek üzere birbirlerini teşvik ediyorlar.
Ailece yapılan haftalık Mukaddes Kitap tetkiki öylesine benimsenmiş ki, kimseye hatırlatma yapılmasına gerek yok—herkes tetkik saatini özlemle bekliyor. Yıllar geçtikçe, çocukların yaşları ve ihtiyaçlarıyla birlikte aile tetkikinin de içeriği, şekli ve süresi değişmiş. Aile, Tanrı’nın diğer sadık hizmetçileriyle yakın ilişkiler kurmuş ve bunun da çocuklar üzerinde olumlu etkileri olmuş.
Bazı şeyleri ailece birlikte yapıyorlar ve eğlenceye de zaman ayırıyorlar. Haftada bir kez “aile gecesi” düzenliyorlar; bu buluşmada birbirlerine sorular soruyor, zevkli fıkralar anlatıyor, piyano çalıyor, hikâyeler anlatıyor ve dinleniyorlar. Bazen deniz kenarına ya da hoşlanacakları başka yerlere gidiyorlar.
Yehova’ya Güvenin
Yukarıda anlatılanların hiçbiri, çok çocuklu ana-babaların karşılaştıkları zorlukların önemsiz olduğu anlamına gelmez. İsa’nın bir takipçisi, “sekiz çocuğa iyi şekilde babalık yapmak çok zorlu bir iştir,” diyor. “Onları beslemek için büyük miktarda maddi ve ruhi gıda gerekir; geçimlerini sağlamak için çok çalışıp yeterli parayı kazanmak zorundayım. En büyükleri henüz yetişme çağında; çocuklarımın hepsi okula gidiyor. Ruhi eğitimin yaşamsal olduğunu biliyorum. Ancak çocuklarımın bazısı inatçı ve itaatsiz. Beni üzüyorlar; fakat bazen ben de Yehova’yı üzen şeyler yapıyorum ve O beni bağışlıyor. Bu nedenle, akılları başlarına gelene dek davranışlarını sabırla düzeltmeye devam etmeliyim.
Yehova’nın örneğini izlemeye çalışıyorum; O, herkesin tövbe etmesini arzuladığından bize sabırla davranıyor. Ailece tetkik yapıyoruz ve çocuklarımdan bazıları vaftiz hedefine doğru ilerliyor. Başarı için kendi gücüme güvenmiyorum; çünkü kendi gücümle çok şey başaramam. Dua yoluyla Yehova’ya giderek daha yakın olmaya ve şu ayeti uygulamaya çalışıyorum: ‘Bütün yüreğinle RABBE güven, ve kendi anlayışına dayanma; bütün yollarında onu tanı, O da senin yollarını doğrultur.’ Yehova, çocuklarımı eğitmeyi başarmama yardım edecek.”—Süleymanın Meselleri 3:5, 6,
Asla Pes Etmeyin!
Bazen çocukları eğitme görevi nankör bir iş olarak görünebilir, fakat asla pes etmeyin! Sebat edin! Çocuklarınız şimdi çabalarınıza olumlu karşılık vermiyor veya takdir göstermiyor olsalar da, sonra değişebilirler. Bir çocuğun İsa’nın takipçisi olup ruhun meyvelerini geliştirmesi için zaman gereklidir.—Galatyalılar 5:22, 23.
Kenya’da yaşayan Monica’nın dokuz kardeşi var. Şunları anlatıyor: “Ana-babamız Mukaddes Kitabı bize bebekliğimizden itibaren öğretmeye başladı. Babam her hafta bizimle yayınları tetkik ederdi. İşi dolayısıyla, tetkik her zaman aynı günde olmazdı. Bazen eve gelirken, bizi dışarıda oyun oynarken görüp Mukaddes Kitap tetkiki için beş dakika içinde evde olmamızı söylerdi. Tetkikimizden sonra, sorular sormaya veya herhangi bir sorun hakkında konuşmaya teşvik ediliyorduk.
Babam bizim Tanrı’dan korkar çocuklarla arkadaşlık yapmamızı sağlardı. Düzenli olarak okula gelip öğretmenlerden davranışlarımız hakkında bilgi alırdı. Bir ziyaretinde, üç ağabeyimin bazı çocuklarla dövüştüğünü ve kaba davranışlarda bulunduklarını öğrendi. Onları bu kötü davranışları yüzünden cezalandırdı, fakat aynı zamanda onlara neden Tanrı korkusuyla davranmaları gerektiğini Kutsal Yazılardan açıklamak üzere zaman ayırdı.
Ana-babamız, ibadetlere bizimle birlikte hazırlanarak, bize ibadetlerde hazır bulunmanın yararlarını gösterdiler. Evde provalar yaparak iyi bir vaiz olmak üzere eğitildik. Bebekliğimizden itibaren tarla hizmetinde ana-babamıza eşlik ettik.
Bugün, iki ağabeyim özel öncü, bir ablam daimi öncü, evli ve çocuklu olan başka bir ablam ise gayretli bir Şahit. 18 ve 16 yaşlarındaki iki kız kardeşim vaftiz edilmiş müjdecidirler. Daha küçük olan iki erkek kardeşim de hizmette yetişiyorlar. Bense, üç yıldan beri Yehova’nın Şahitlerinin Kenya bürosunda hizmet ediyorum. Ana-babamı seviyorum ve takdir ediyorum, çünkü onlar ruhi düşünüşlü kişiler; bizim için iyi bir örnek oluşturuyorlar.”
Kaç çocuğunuz olursa olsun, sonsuz yaşama götüren yolda onlara yardım ederken asla pes etmeyin. Yehova gayretlerinizi bereketledikçe, siz de resul Yuhanna’nın ruhi çocukları hakkında söylediği şu sözleri tekrarlayacaksınız: “Çocuklarımın hakikatte yürümekte olduklarını işitmekten, daha büyük sevincim yoktur.”—III. Yuhanna 4.