“Seni Hergün Takdis Eylerim”
1 Hıristiyan cemaatinin hem içindekiler hem de dışındakiler ruhî yönden teşvike muhtaçtırlar. Aile fertleri buna muhtaçtırlar. Hakikatte yeni olanlar kadar eski olanlar da buna muhtaçtırlar. Bunalım geçiren veya başka problemleri olanlar buna muhtaçtırlar. (I. Sel. 5:14, 15) Sen onların birçoklarına bir nimet teşkil edebilirsin. Nasıl? Onlarla ruhî şeyler hakkında konuşmak için fırsat arayan biri olmakla.
2 Mezmur 145:2’de Kral Davud, Yehova’ya şöyle dedi: “Seni hergün takdis eylerim.” Davud ile arkadaşlık eden ruhî düşünüşe sahip kimseler için bu, canı çok tazeleyici bir durumdu. Davud birçok şey hakkında konuşabileceğini gördü, çünkü bu Mezmur’un üçüncü ayeti şöyle diyor: “Yehova (YD) büyüktür, ve çok hamde lâyıktır; ve onun büyüklüğüne akıl ermez.” Yehova’nın büyüklüğüne olan takdirleri artanlar aynı duyguları hissetmeğe sevk olunmazlar mı?
3 Yehova’ya karşı böyle yürekten takdire, bir kimse nasıl sahip olur? Mezmur 145:5 buna Davud’un şu sözleriyle cevap veriyor: “Celâlinin izzetli haşmetini, ve şaşılacak işlerini derin düşüneceğim.” Evet, bir kimsenin Yehova’ya “hergün” hamt etmeğe sevk olunabilmesi için Yehova’nın yaratma işlerini derin düşünmeğe vakit ayırması gerekir. Mukaddes Kitapta anlatıldığı gibi Yehova’nın geçmişte yaptığı “şaşılacak işlerini” muntazaman tetkik etmeğe vakit ayırmamız buna karşı yürekten duyduğumuz takdiri de artıracaktır. Yehova’ya yaptığımız dualara devamlı olarak hamt ifadeleri katmak da yüreklerimizi ona karşı ısıtacaktır. Bununla beraber, televizyonu aşırı seyretmek gibi çok vakit alan veya ruhî düşünüşümüzü tehlikeye sokabilen şeylerin buna karışmamasına dikkat etmeliyiz. Hakkında konuştuğumuz şeylerin yüreğimizde neler olduğunu iyice yansıttığını hatırlamamız faydalı olur. Ruhî şeylerle iyice beslenirsek, birbirimize karşı muhakkak bir nimet teşkil edeceğiz.—Luka 6:45.
4 Yehova’nın iyiliği dahil olmak üzere harikulâde niteliklerine olan takdirimiz büyürse, biz, Mezmur 145:7’ye göre bunları ‘ilân edeceğiz.’ Hiç kimsenin bizi, Hıristiyan cemaatinin içinde ve dışındakilerle ruhî şeyler hakkında konuşmağa teşvik etmesine gerek kalmayacaktır. Yüreklerimiz, Yehova’nın ve Oğlunun hakkında sahip olduğumuz bilgi ve onlara karşı duyduğumuz takdir yüzünden O’na karşı olan derin köklü hislerle dolu olduğundan dolayı Yehova’ya her uygun fırsatta hamt edeceğiz.—Kol. 2:6, 7.
5 Yehova’ya hamt ifadelerinde cömertçe bulunmamızın sonucu ne olacak? Aile fertlerimiz teşvik edilmiş ve kuvvetlendirilmiş olacaklardır. Konuştuğumuz başka kardeşler ‘sevgi ve iyi işlere tahrik’ edilmiş olacaklar. (İbr. 10:24, 25) Şahadet verdiğimiz Hıristiyan cemaatinin dışındakiler Yehova’ya iman geliştirdiklerinden dolayı O’nu ‘beklemeğe’ sevk edilmiş olacaklardır. (Mezm. 145:15) Bundan dolayı dinleyen herkes üzücü ekonomik problemlerden, sağlıklı olmayan dinlenme faaliyetinden ve imanımızı zayıflatabilen ve Yehova ile olan ilişkimizi önemsememeğe yol açabilen diğer baskılardan korunmuş olabilir.—Sül. Mes. 18:10.
6 Aile düzeninde çocuklarıyle ruhî meseleleri muntazaman müzakere eden ana-babalar onların Yehova’yı sevmeği öğrenmelerine yardım edeceklerdir. Cemaat içinde “yüreksizleri teselli” ederek diğerlerinin ruhî ihtiyaçlarına karşılık vermekle Hıristiyan kardeşlerimize yarar sağlayacağız. Her durumda bir şahadet verip insanlarla Yehova ve vaatleri hakkında konuşarak dolayısıyle daha birçok kişiye yarar sağlamak için fırsatlar aramalıyız.
7 Yehova’ya karşı derin takdiri olan kişi, O’nu “takdis” etmek için fırsatlar arar. Yüreğinde söylemek istediği şeyler vardır. (Mezm. 40:8-10) Kral Davud gibi Yehova’yı “hergün” takdis etmeyi arzu eden hizmetçiler olursak, zengin bir şekilde nimetlendirileceğiz ve başkalarına da bir nimet teşkil edebileceğiz.