Sonunda Tekrar Bir Araya Geldiler

Linda: 12 yaşındayken, annem evlatlık verilmiş küçük bir kız kardeşim olduğunu söyledi. Onun da benim gibi doğuştan sağır olup olmadığını merak ediyordum. Fakat onun kim olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu.

Sally: Evlatlık olduğumu bilmiyordum. Üvey annem beni acımasızca döver ve bana hizmetçi gibi davranırdı. Tüm bunlara bir de doğuştan sağır olmanın getirdiği zorluklar eklenince mutsuz ve yalnız bir çocukluk geçirdim. Sonra Yehova’nın Şahitleriyle tanıştım ve Kutsal Kitabı incelemeye başladım. Üvey annem bunu öğrenince beni kemerle dövdü ve kapının kilidini değiştirip beni eve hapsetti. 20 yaşına geldiğimde evden kaçtım ve Şahitler beni evlerine aldı. 2012 yılının başında vaftiz edildim.

Linda: 20 yaşındayken Yehova’nın Şahitleriyle Kutsal Kitabı incelemeye başladım. Daha sonra Cakarta’daki bölge ibadetlerine katılmaya başladım çünkü orada program işaret diline tercüme ediliyordu. Bu ibadetlerde Kuzey Sumatra’da yaşayan Sally gibi birçok işitme engelli kardeşle tanıştım. Sally’yle bazı benzerliklerimiz olduğunu fark etsem de bu konuda fazla düşünmedim.

Sally: Linda ve ben çok iyi arkadaş olduk. Birbirimize benzediğimizi düşünüyordum ama bunun üzerinde fazla durmadım.

Linda: Ağustos 2012’de vaftizimden bir gün önce, kayıp kardeşimi bulmak için büyük bir istek duydum. Yehova’ya “Lütfen kardeşimi bulmama yardım et, çünkü ona Seni anlatmak istiyorum” diye dua ettim. Kısa süre sonra annem, kayıp kız kardeşim hakkında bilgisi olan birinden beklenmedik bir mesaj aldı. Bu, Sally’yle buluşmamızla sonuçlanan bir dizi olayın başlangıcı oldu.

Sally: Linda kayıp kız kardeşi olduğumu söylediğinde, onunla buluşmak için hemen Cakarta’ya gittim. Havaalanı güvenliğinden geçtikten sonra, beni karşılamak için bekleyen Linda’yı, gerçek anne babamı ve diğer ablamı gördüm. Heyecandan titriyordum. Uzun uzun sarılıp öpüştük, bana en uzun süre sarılan annemdi. Hepimiz ağlıyorduk. Annem ve babam beni evlatlık verdikleri için gözyaşlarıyla özür dilediklerinde tekrar kucaklaşıp ağladık.

Linda: Yetişme tarzlarımız farklı olduğundan, birbirimizin kişilik özelliklerine ve alışkanlıklarına uyum sağlamayı öğrenmeliyiz. Fakat birbirimizi çok seviyoruz.

Sally: Şimdi Linda’yla birlikte yaşıyoruz ve Cakarta’daki işaret dili konuşan cemaate katılıyoruz.

Linda: 20 yıldan uzun süre birbirimizden ayrı kaldık. Sonunda bir araya geldiğimiz için Yehova’ya şükrediyoruz.