Romalılar 15:13 – “Ümit Kaynağı Olan Tanrı, . . . . Sizi Tam Bir Sevinç ve Esenlikle Doldursun”

“Ümit kaynağı Tanrı, imanınız sayesinde içinizi tam bir sevinç ve barışla doldursun, böylece kutsal ruhun gücüyle ümidiniz bol bol artsın” (Romalılar 15:13, Yeni Dünya Çevirisi).

“Ümit kaynağı olan Tanrı, Kutsal Ruh’un gücüyle ümitle dolup taşmanız için iman yaşamınızda sizi tam bir sevinç ve esenlikle doldursun” (Romalılar 15:13, Müjde).

Bu sözlerle elçi Pavlus, Tanrı’nın iman kardeşlerini “sevinç ve barışla” doldurmasını dilediğini söyledi. Bu güzel nitelikler, Tanrı’nın verdiği ümit ve kutsal ruhun gücüyle bağlantılıdır.

Tanrı’nın Sözünde, O’nun verdiği ümit hakkında bilgi alıyoruz. Romalılar 15:4’e göre Kutsal Kitapta “önceden yazılmış olan her şey, bizim eğitilmemiz için yazıldı; böylece tahammülümüz ve Kutsal Yazılardan aldığımız teselli sayesinde ümide sahip olabiliriz.” Kutsal Kitaba göre Tanrı, gelecekte yoksulluk, adaletsizlik, hastalık ve ölüm gibi insanları ümitsizliğe sürükleyen sorunları çözecek (Vahiy 21:4). Tanrı, bu vaatleri yerine getirmek için İsa Mesih’i kullanacak ve biz de daha iyi bir gelecek için buna ümit bağlayabiliriz (Romalılar 15:12).

Ümidimizin kaynağı Tanrı olduğundan sadece O’na güvenirsek, ümidimiz ‘bol bol artabilir’, başka sözlerle ‘dolup taşabilir’. Tanrı hakkında ne kadar çok şey öğrenirsek, O’nun tamamen güvenilir olduğundan o kadar emin olacağız (İşaya 46:10; Titus 1:2). Tanrı’nın verdiği bu güvenilir ümit sayesinde bir kişi zorluklar yaşasa bile sevinç ve barışla dolabilir (Romalılar 12:12).

Barış, sevinç ve ümit, aynı zamanda Tanrı’nın etkin kuvveti olan ‘kutsal ruhla’ da bağlantılıdır.a Tanrı, vaatlerini gerçekleştirmek için kutsal ruhu kullanır ve bu ruh sayesinde ümidimiz artar. Ayrıca bu ruh insanların sevinç ve barış gibi güzel nitelikler geliştirmesine de yardım edebilir (Galatyalılar 5:22).

Romalılar kitabı aslında Roma şehrinde yaşayan Hıristiyanlara yazılmış bir mektuptur. Bu Hıristiyanların bazıları Yahudi kökenliydi, bazılarıysa değildi. Pavlus geçmişleri ve kültürleri farklı olsa da, hepsini düşünce ve davranışlarında uyum içinde olmaya teşvik etti (Romalılar 15:6).

Ayrıca Pavlus Roma’daki Hıristiyanlara, Tanrı’nın uzun zaman önce şunu bildirdiğini hatırlattı: Tüm milletlerden insanların uyum içinde O’nu yüceltecekleri bir zaman gelecekti. Bu gerçeği desteklemek için Pavlus, İbranice Kutsal Yazılardanb dört kez alıntı yaptı (Romalılar 15:9-12). Demek istediği şuydu: Yahudilerle birlikte tüm milletlerden insanlar da Mesih’in hizmetinden yararlanabilirlerdi. Hem Yahudiler hem de Yahudi olmayanlar Tanrı’nın verdiği aynı ümidi paylaşırlar. Bu nedenle Roma’daki cemaatin her ferdi ‘birbirini kabul etmeli’, yani birbirlerini iyilikle ve konukseverlikle karşılamalıydı (Romalılar 15:7).