18 “Eski Ahit” ve “Yeni Ahit” İfadeleri

2. Korintoslular 3:14—Yunanca, ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης (epi tei anagnosei tes palaias diathekes);

Latince, in lectione veteris testamenti

1611	“eski ahdin okunmasında”	King James Version.
1808	“eski ahdin okunmasında”	The New Covenant, Commonly Called the New Testament: Yunancadan Tercüme, Charles Thomson, Philadelphia.
1869	“eski ahit okunurken”	The New Testament: Tischendorf’un Yunanca metninden Tercüme, George R. Noyes, Boston.
1958	“eski ahdin okunmasında”	Kitabı Mukaddes, Kitabı Mukaddes Şirketi.
2001	“Eski Antlaşma okunurken”	Kutsal Kitap – Yeni Çeviri, Kitabı Mukaddes Şirketi.

İbranice ve Aramca yazılmış Kutsal Yazılardan “Eski Ahit” olarak söz etmek günümüzde yaygın bir uygulamadır. Bu ifade 2. Korintoslular 3:14’e dayandırılmaktadır: “Onların zihinsel yetileri körelmişti. Örtülen o peçe eski ahit okunurken hâlâ duruyor, çünkü ancak Mesih aracılığıyla kaldırılabilir.”

Fakat elçi Pavlus burada İbranice ve Aramca Kutsal Yazıların tümünden söz etmiyordu. Ayrıca, ilham edilmiş Yunanca Kutsal Yazılara “yeni ahit” olarak da değinmiyordu. Pavlus, Musa’nın ilk beş kitapta (Pentatök) kaydettiği ve İsa’dan önceki Kutsal Yazıların sadece bir kısmını oluşturan eski Kanun ahdinden söz ediyordu. Bu nedenle sonraki ayette “Musa’nın kitapları” ifadesini kullanmıştır.

Dolayısıyla, İbranice ve Aramca Kutsal Yazıların “Eski Ahit”, Yunanca Kutsal Yazıların da “Yeni Ahit” diye adlandırılmasının geçerli bir temeli yoktur. İsa Mesih, Tanrı tarafından ilham edilen metinlerin bütününden “Kutsal Yazılar” diye söz etmişti (Matta 21:42; Markos 14:49; Yuhanna 5:39). Elçi Pavlus da bu metinlerden “Kutsal Yazılar” diye söz etti (Romalılar 1:2; 15:4; 2. Timoteos 3:15). Dolayısıyla, “eski ahit” ve “yeni ahit” ifadeleri yerine, “İbranice Kutsal Yazılar” ve “Yunanca Kutsal Yazılar” gibi daha uygun ifadeleri kullanmak için geçerli nedenler vardır.