KUTSAL KİTAP HAYATLARI DEĞİŞTİRİR
Kutsal Kitabın Verdiği Net ve Mantıklı Cevaplar Beni Çok Etkiledi
DOĞUM YILI: 1948
ÜLKE: MACARİSTAN
GEÇMİŞİ: YAŞAMLA İLGİLİ ÖNEMLİ SORULARIN CEVABINI ARIYORDU
ÖYKÜM:
Macaristan’ın İstolni Belgrad şehrinde doğdum. Ne yazık ki 2. Dünya Savaşı’nın, 1.000 yıllık zengin bir tarihe sahip bu güzel şehirde bıraktığı o üzücü izleri hâlâ hatırlıyorum.
Beni anneannem ve dedem büyüttü. Onlara, özellikle de anneannem Elisabeth’e minnettarım. Onun sayesinde Tanrı’ya güçlü bir iman geliştirdim. Her akşam onunla birlikte Rabbin Duası olarak bilinen duayı tekrarlardım. Üç yaşından beri bildiğim bu duanın anlamını ancak 20’li yaşlarımın sonunda öğrendim.
Anne babam ev alabilmek için gece gündüz çalıştığından bana anneannem ve dedem bakıyordu. Fakat her ayın ikinci cumartesi günü tüm aile bir araya gelerek yemek yerdik. Bu buluşmaları iple çekerdim.
1958’de anne babamın hayalleri gerçekleşti ve üçümüzün beraber yaşayabileceği bir ev aldılar. Sonunda ailemle birlikte yaşayacaktım, sevinçten havalara uçuyordum! Fakat mutluluğumuz çok kısa sürdü. Ne yazık ki altı ay sonra babamı kanserden kaybettik.
Yıkılmıştım. Tanrı’ya şöyle dua ettiğimi hatırlıyorum: “Tanrım babamı kurtarman için sana yalvarmıştım. Ona ihtiyacım var. Dualarıma neden cevap vermedin?” Babamın nerede olduğunu bilmek istiyordum. Sürekli “Babam göğe mi gitti? Yoksa sonsuza dek yok mu oldu?” diye düşünüyordum. Babaları olan diğer çocukları çok kıskanıyordum.
Yıllarca neredeyse her gün mezarlığa gittim. Babamın mezarının başında dizlerimin üzerine çöker, şöyle dua ederdim: “Tanrım lütfen bana yardım et, babamın nerede olduğunu bilmek istiyorum.” Ayrıca Tanrı’ya yaşamın amacını anlamama yardım etmesi için de dua ederdim.
13 yaşındayken Almanca öğrenmeye karar verdim. Zengin Alman edebiyatında sorularıma cevap bulabileceğimi düşünüyordum. 1967’de o zamanlar Doğu Almanya’nın bir kısmı olan Jena kentinde öğrenim görmeye başladım. Büyük bir iştahla Alman filozofların kitaplarını okudum, özellikle insanın var olma amacını ele alan kitapları okumaktan çok zevk alıyordum. Bu kitaplarda ilginç düşünceler bulsam da hiç biri beni tam olarak tatmin etmedi. Sorularıma cevap bulabilmek için dua etmeye devam ettim.
KUTSAL KİTAP YAŞAMIMI DEĞİŞTİRDİ:
1970’te Macaristan’a geri döndüğümde eşim Rose’la tanıştım. Macaristan o sırada Komünist rejimi altındaydı. Evlendikten kısa süre sonra Avusturya’ya kaçtık. Hedefimiz daha sonra Avustralya’nın Sidney şehrine taşınmaktı, çünkü dayım orada yaşıyordu.
Avusturya’da kısa süre sonra iş buldum. Bir gün bir iş arkadaşım tüm sorularıma Kutsal Kitaptan cevap bulabileceğimi söyledi. Bana Kutsal Kitapla ilgili birkaç yayın verdi. Hepsini bir solukta okudum. Daha fazla bilgi almak istediğimden bu kitapları yayımlayan Yehova’nın Şahitlerine yazarak başka yayınlar da istedim.
Birinci evlilik yıldönümümüzde evimize Avusturyalı genç bir Şahit geldi ve bana istediğim yayınları getirdi. Ayrıca Kutsal Kitabı birlikte incelemeyi teklif etti. Teklifini hemen kabul ettim ve haftada iki kez inceleme yapmaya başladık. Bu bilgilere o kadar açtım ki her incelememiz yaklaşık dört saat sürüyordu!
Şahitlerin yardımıyla Kutsal Kitaptan öğrendiğim şeyler beni çok mutlu etti. Özellikle Tanrı’nın ismi Yehova’yı Macarca Kutsal Kitabımdan gösterdiklerinde gözlerime inanamadım. 27 yıldır kiliseye gidiyordum, fakat orada Tanrı’nın ismini bir kez bile duymamıştım. Kutsal Kitabın sorularıma verdiği net ve mantıklı cevaplar beni çok etkiledi. Örneğin ölülerin derin bir uykudaymış gibi hiçbir şeyin farkında olmadığını öğrendim (Vaiz 9:5, 10; Yuhanna 11:11-15). Ayrıca Kutsal Kitabın ‘artık ölümün olmayacağı’ yeni bir yeryüzü vaat ettiğini de öğrendim (Vahiy 21:3, 4). Bu yeni yeryüzünde bir dirilme olacak, bu yüzden babamı orada yeniden görmeyi ümit ediyorum (Elçiler 24:15).
Eşim Rose da Kutsal Kitabı incelemeye başladı. Hızlı bir ilerleme gösterdik ve Kutsal Kitabı iki ay gibi kısa bir sürede inceledik. Şahitlerin tüm ibadetlerine katılıyorduk. İbadet Salonunda Şahitlerin arasında gördüğümüz sevgi, yardımseverlik ve birlik bizi çok etkiledi (Yuhanna 13:34, 35).
1976 yılında Avustralya göç başvurumuzu kabul etti. Taşınır taşınmaz oradaki Yehova’nın Şahitlerini bulduk. Bize çok sıcak davrandılar. 1978’de biz de Yehova’nın Şahidi olduk.
NASIL YARAR GÖRDÜM?
Yıllarca kafamı kurcalayan sorularıma sonunda cevap buldum. Yehova Tanrı’yı tanıyarak harika bir Babaya sahip oldum (Yakup 4:8). Bunun yanı sıra yeni yeryüzünde babamı göreceğim günü de sabırsızlıkla bekliyorum (Yuhanna 5:28, 29).
İnancımızı hem arkadaşlarımız ve ailemizle hem de diğer insanlarla paylaşabilmek için 1989’da Rose’la Macaristan’a dönmeye karar verdik. Yüzlerce kişiye Kutsal Kitaptaki hakikatleri öğretme ayrıcalığına sahip olduk. Sevgili annem de dahil Kutsal Kitabı birlikte incelediğimiz 70’ten fazla kişi şu anda bizimle beraber Yehova’ya hizmet ediyor.
17 yıl boyunca sorularıma cevap bulabilmek için dua ettim. Cevaplarımı bulalı 39 yıl oldu ve ben hâlâ dua ediyorum. Fakat artık dualarımda şöyle diyorum: “Tanrım, çocukken ettiğim duaları cevapladığın için çok teşekkür ederim.”