Okuyucuların Soruları

Pavlus, II. Korintoslular 6:14’teki “imansızlar” ifadesiyle kimleri kasteder?

II. Korintoslular 6:14 ayetinde şöyle okuyoruz: “İmansızlarla uygunsuz boyunduruğa girmeyin.” Eğer ayetin bağlamına bakacak olursak, Pavlus’un cemaatin mensubu olmayanlardan bahsettiğini açıkça görebiliriz. Bu anlayış Pavlus’un “imansız” ve “imansızlar” ifadelerini kullandığı Mukaddes Kitaptaki diğer ayetlerle de desteklenmektedir.

Örneğin Pavlus “imansızlar huzurunda” birbirlerinden davacı olan İsa’nın takipçilerini şiddetle kınadı. (I. Korintoslular 6:6) Burada sözü edilen imansızlar, Korintos yargı sisteminde görevli hâkimlerdir. Pavlus, ikinci mektubunda Şeytan’ın “imansızların fikirlerini kendilerinde körlettiğini” belirtir. Bu imansızların gözleri iyi habere karşı peçeyle örtülüdür. Pavlus’un daha önceden açıkladığı gibi bu imansızlar, Yehova’ya hizmet etmek konusunda hiçbir adım atmamışlardır. Çünkü Pavlus şöyle demişti: “Ne zaman Rabbe dönerse, peçe kaldırılır.”—II. Korintoslular 3:16; 4:4.

Bazı imansızlar kanunsuz işlere bulaşmıştır ya da putperestlikle uğraşmaktadır. (II. Korintoslular 6:15, 16) Ancak hepsi Yehova’nın hizmetçilerine muhalif değildir. Bazıları hakikate ilgi duyar. Bazıları da İsa’nın bir takipçisiyle evlidir ve onlarla yaşamaktan mutludurlar. (I. Korintoslular 7:12-14; 10:27; 14:22-25; I. Petrus 3:1, 2) Ancak Pavlus “imansız” ifadesini her zaman, yukarıda belirtildiği gibi ‘Rabbe iman edenlerden’ oluşan cemaatin bir mensubu olmayan kişiler için kullanmıştır.—Resullerin İşleri 2:41; 5:14; 8:12, 13.

II. Korintoslular 6:14’te bulunan ilke, İsa’nın takipçileri için yaşamlarının her alanında başvurabilecekleri değerli bir rehberdir ve evlenmek için eş arayanlara hikmetli bir öğüt olarak sıkça kullanılır. (Matta 19:4-6) Vakfolmuş ve vaftiz edilmiş bir İsa’nın takipçisi, hikmetli davranıp, sahip olduğu değerleri, hedefleri ve inançları İsa’nın gerçek bir takipçisinden çok farklı olan imansızlar arasından bir eş aramaz.

Peki Mukaddes Kitabı tetkik eden ve cemaatle ilişkide olan kişiler için ne denebilir? Ya vaftiz edilmemiş müjdeciler? Onlar da imansızlar mı? Hayır. Hakikatle ilgili iyi haberi kabul etmiş ve vaftize doğru emin adımlarla ilerleyenler, imansızlar olarak adlandırılmamalıdır. (Romalılar 10:10; II. Korintoslular 4:13) Örneğin, vaftiz edilmeden önce Kornelius’un “dindar ve . . . . Allahtan korkar” olduğu söylenmişti.—Resullerin İşleri 10:2.

Pavlus’un II. Korintoslular 6:14’te kayıtlı öğüdü, vaftiz edilmemiş bir müjdeci olarak kabul edilmiş kişiler için geçerli değilse, İsa’nın vakfolmuş bir takipçisinin, böyle birisiyle duygusal bir ilişkiye girerek evlenmeyi istemesi hikmetlilik olur mu? Hayır, hikmetlilik olmayacaktır. Neden? Pavlus’un bizzat İsa’nın dul takipçilerine vermiş olduğu öğütten dolayı. Pavlus şöyle yazdı: “İstediği kimse ile evlenmekte serbesttir; ancak Rabde olsun.” (I. Korintoslular 7:39) Bu öğütle uyumlu olarak İsa’nın vakfolmuş takipçilerinin evlenmek için sadece ‘Rabde olanlar’ arasından eş araması özellikle teşvik edilmektedir.

“Rabde” ifadesinin ve bununla ilişkili “Mesihte” ifadesinin anlamı nedir? Pavlus, “Mesihte” ya da “Rabde” olanlardan Romalılar 16:8-10 ve Koloseliler 4:7 ayetlerinde bahseder. Eğer o ayetleri okuyacak olursanız, bu kişilerin ‘iş arkadaşları’, ‘beğenilmiş olanlar’, ‘sevgili kardeşler’, ‘sadık hizmetçiler’ ve ‘hizmet arkadaşları’ olduğunu göreceksiniz.

Bir kişi ne zaman “Rabde hizmet arkadaşı” olur? Bir hizmetçinin yapması gerekenleri istekle yaptığı ve kendisini inkâr ettiği zaman. İsa bunu şöyle açıkladı: “Bir kimse ardımdan gelmek isterse, kendisini inkâr etsin, ve haçını yüklenip ardımca yürüsün.” (Matta 16:24) Bir kimse kendini Tanrı’ya vakfettiği zaman Mesih’i izlemeye ve Tanrı’nın iradesine tamamen tabi olmaya başlamış olur. Ardından, kendisini vaftiz için sunar ve Yehova Tanrı’nın önünde onaylanmış bir duruma sahip olarak görevlendirilmiş bir vaiz olur.a Böylece ‘Rabde evlenmek”, gerçekten iman eden, vakfolmuş, “Allahın ve Rab İsa Mesihin kulu” olan bir kişiyle evlenmek anlamına gelir.—Yakub 1:1.

Yehova’nın Şahitleriyle birlikte Mukaddes Kitabı tetkik eden ve ruhen iyi bir ilerleme gösteren kişi övgüye değerdir. Bununla birlikte, böyle bir kişi henüz kendisini Yehova’ya vakfetmemiştir. Dolayısıyla kendisini hizmet ve özveri dolu bir yaşama adamamıştır. Hâlâ gerekli değişiklikleri yapma aşamasındadır. Evlilik gibi yaşamında başka büyük bir değişikliği düşünmeden önce İsa’nın vakfolmuş, vaftiz edilmiş bir takipçisi olmanın gerektirdiği büyük değişiklikleri yapması gerekmektedir.

İsa’nın bir takipçisinin, Mukaddes Kitap tetkikinde iyi bir şekilde ilerlediği görülen biriyle, evlilik için vaftize kadar bekleme şartıyla duygusal bir ilişkiye girmesi uygun olur mu? Hayır. Eğer Mukaddes Kitabı tetkik eden biri, İsa’nın vakfolmuş bir takipçisinin kendisiyle evlenmek istemesine rağmen vaftiz edilene kadar evlenmeyeceğini fark ederse, vaftiz edilmeyi neden istediği konusunda zihni karışabilir.

Vaftiz edilmemiş bir müjdecinin vaftiz aşamasına dek ilerlemesi için geçen zaman genellikle kısa bir dönemdir. Bu nedenle yukarıda ele alınan, sadece Rabde evlenme öğüdüne uymak akla yakındır. Peki ya evlenmek için uygun bir yaşta olup İsa’nın takipçilerinden oluşan bir ailede büyüyen, birkaç yıldır cemaatle faal olarak ilişkide olan ve vaftiz edilmemiş bir müjdeci olarak hizmet eden bir kişi için ne denebilir? Şunları düşünün: Yaşamını vakf yoluyla Yehova’ya sunmaktan onu alıkoyan neydi? Neden tereddüt ediyor? Şüpheleri mi var? Her ne kadar böyle bir kişi imansız olmasa da, “Rabde” olduğu da söylenemez.

Pavlus’un evlilikle ilgili öğüdü bizim yararımızadır. (İşaya 48:17) Evlenecek kişilerin ikisi de kendilerini Yehova’ya vakfetmişse, evlilikte birbirlerine olan bağlılıkları sağlam, ruhi bir temele sahip olur. Ortak değerlere ve hedeflere sahip olurlar. Bu da mutlu bir birlikteliğe büyük ölçüde katkıda bulunur. Ayrıca bir kişi ‘Rabde evlenerek’ Yehova’ya olan vefasını göstermiş olur ve Yehova ‘vefalı ile vefalı’ olduğundan bu karar kalıcı nimetlerle sonuçlanır.—Mezmur 18:25.

[Dipnot]

[Sayfa 31’deki resim]

‘Vefalı ile vefalı olursun’