Onların ahengi bütün dünyaya, ve sözleri yerin ucuna varmıştır.”—Mezmur 19:1, 4.

² Yehova’nın yarattığı hayranlık verici gökler, O’nun görkemini her gün ve her gece, konuşmadan, sözler ve ses olmaksızın ilan eder. Yaratılış Yehova’nın görkemini hiç durmadan ilan eder ve bu sessiz şahitliğin yeryüzünde oturanların görmesi için “bütün dünyaya” sergilenmesi, insana bunların yanında kendisinin ne kadar önemsiz olduğunu hatırlatır.

Pavlus, Mezmur 19:4’teki sözleri yaratılışın sessiz şahitliği yerine İsa’nın takipçilerinin duyuru işine uyarlayarak bunu gösterdi. Şöyle dedi: “Onların ahengi bütün dünyaya, ve sözleri yerin uçlarına varmıştır.” (Romalılar 10:16, 18) Evet, nasıl cansız yaratılış Yehova’nın görkemini yansıtıyorsa, birinci yüzyıldaki İsa’nın takipçileri de kurtuluşun iyi haberini her yerde duyurdular ve böylece “bütün dünya”da Tanrı’yı yücelttiler. Pavlus Koloselilere yazdığı mektubunda, iyi haberin ne kadar geniş çapta yayıldığını da anlattı. O, iyi haberin “gök altında olan bütün hilkate” duyurulduğunu söyledi.—Koloseliler 1:23.