o kavm ki: Yerinde dur, bana yaklaşma, çünkü ben senden mukaddesim, derler. Onlar benim burnumda duman, bütün gün yanan bir ateştirler.” (İşaya 65:3-5)

⁸ Kendilerini doğru gören bu günahkârlar aslında diğer Yahudiler’e ‘Benden uzak dur, çünkü senden daha kutsalım’ diyorlardı. Ne ikiyüzlülük!

Bütün bunlara rağmen, dinsel etkinlikleri sayesinde diğer Yahudiler’den daha kutsal olduklarını sanıyor ve sırf onlarla birlikte olurlarsa kutsallıkları ya da temizlikleri bozulacakmış gibi, başka insanları kendilerinden uzak tutmak istiyorlardı. Ne var ki, özel bağlılık isteyen Tanrı hiç de böyle düşünmüyordu.—Tesniye 4:24.

 9. Yehova kendilerini doğru sanan günahkârlara ne gözle bakıyordu?

⁹ Yehova kendilerini doğru sanan bu kimseleri kutsal görmek bir yana, “Onlar benim burnumda duman”dır diyordu. ‘Burun’ ya da burun deliği karşılığındaki İbranice sözcük sık sık mecazi anlamda öfke için de kullanılır. Yehova’nın öfkesi, burnundan tüten “duman”la da ifade edilir. (Tesniye 29:20) Kavmin kapıldığı iğrenç putperestlik nedeniyle Yehova’nın öfkesi burnundan tütmekteydi.