2. Sion ne zaman uyandı, bu nasıl oldu?

² Yehova sevgili şehri Sion’a İşaya aracılığıyla şöyle sesleniyor: “Uyan, uyan, ey Sion, kuvvetini giy; ey Yeruşalim, mukaddes şehir, güzel esvabını giy; çünkü sünnetsiz ile murdar adam artık sana girmiyecek.

İşaya 52:1,

Yeruşalim halkı Yehova’yı öfkelendirdiğinden, kent 70 yıl harap kaldı. (II. Kırallar 24:4; II. Tarihler 36:15-21; Yeremya 25:8-11; Daniel 9:2) Uzun bir faaliyetsizlik döneminden sonra artık uyanma ve güzel özgürlük esvabını giyme zamanıydı. Yehova, Yeruşalim’in eski halkının ve çocuklarının Babil’den çıkıp Yeruşalim’e dönerek hakiki tapınmayı yeniden kurabilmesi için, Koreş’in yüreğini ‘Sion’un sürgün kızını’ özgür kılmaya yöneltti. Yeruşalim’de hiçbir “sünnetsiz” ve “murdar” adam bulunmamalıydı.—Ezra 1:1-4.

 3. Meshedilmiş cemaat neden ‘Sion kızı’ diye adlandırılabilir; onlar ne bakımdan özgür kılınmıştır?

³ İşaya’nın bu sözlerinin meshedilmiş cemaat üzerinde de bir gerçekleşmesi olmuştur. “Yukarıdaki Yeruşalim” onun anası olduğundan, bu cemaat çağdaş ‘Sion kızı’ diye adlandırılabilir.a Hem pagan hem de irtidat öğretilerinden özgür kılınan meshedilmişler bedenlerinin değil, yüreklerinin sünnetiyle Yehova’nın önünde temiz durumlarını korumalıdırlar. (Yeremya 31:33; Romalılar 2:25-29) Buna Yehova’nın önünde ruhsal, zihinsel ve ahlaksal açıdan temiz kalmak da dahildir.—I. Korintoslular 7:19; Efesoslular 2:3.

 4. “Yukarıdaki Yeruşalim” Yehova’ya hiçbir zaman itaatsizlik etmediyse de, onun yerdeki temsilcilerinin hangi tecrübeleri eski Yeruşalim halkınınkine benzer?

⁴ “Yukarıdaki Yeruşalim”in hiçbir zaman Yehova’ya itaatsizlik etmediği bir gerçektir. Bununla birlikte, onun yerdeki temsilcileri –meshedilmişler– İsa’nın takipçilerinin göstermesi gereken gerçek tarafsızlığın ne anlama geldiğini tam olarak anlamadıklarından, I. Dünya Savaşı sırasında farkında olmadan Yehova’nın kanununu bozdular. Tanrı’nın lütfunu kaybedip, sahte din dünya imparatorluğu olan “Büyük Babil”in ruhi esareti altına girdiler. (Vahiy 17:5) Esaretleri 1918 yılının Haziran ayında Teşkilatın sekiz üyesinin komploculuk da dahil çeşitli asılsız suçlamalardan dolayı hapsedilmesiyle doruğa ulaştı. O noktada, iyi haberin teşkilatlı biçimde vaaz edilmesi neredeyse durdu. Ne var ki, 1919’da ruhen uyanmaları için kalk borusu çalındı. İsa’nın meshedilmiş takipçileri Büyük Babil’in ahlaki ve ruhi “murdar”lığından tam anlamıyla uzaklaşmaya başladılar. Esaret ‘tozunun’ içinden çıkıp ayağa ‘kalktılar’ ve böylece “yukarıdaki Yeruşalim” ruhi murdarlığa izin verilmeyen bir “mukaddes şehir” görkemine kavuştu.