‘Uzaktakine de Yakındakine de Esenlik’

22. Yehova (a) tövbe edenleri (b) kötüleri nasıl bir geleceğin beklediğini bildiriyor?

²² Yehova tövbe edenlerin geleceğiyle kötü davranışlarını değiştirmemekte ısrar edenlerinkini karşılaştırarak şunları diyor: “Dudakların meyvasını yaratan benim: Selâmet [esenlik], uzakta olana, ve yakında olana selâmet! . . . . ve ona şifa vereceğim.

İşaya 57:19

25. Uzaktaki ve yakındaki birçok kişi nasıl esenliğe kavuşuyor?

²⁵ Bugün de Yehova’ya tapınanlar Tanrı’nın Gökteki Krallığının iyi haberini her yerde ilan ediyorlar. İsa’nın 230’dan fazla ülkedeki –‘uzaktaki’ ve ‘yakındaki’– takipçileri tek hakiki Tanrı’yı överek ‘dudaklarının meyvesini’ sunuyorlar. Söyledikleri ilahiler “yerin ucundan” duyuluyor. (İşaya 42:10-12) Onların söylediklerini ve yaptıklarını duyanlar Tanrı’nın Sözü olan Mukaddes Kitabın hakikatini benimsiyor. Böyle kimseler “esenlik veren Tanrı”ya hizmetten kaynaklanan esenliğe kavuşuyor.—Romalılar 16:20, Müjde.

23. ‘Dudakların meyvesi’ nedir ve Yehova bu meyveyi nasıl ‘yaratıyor’?

²³ ‘Dudakların meyvesi’, Yehova’ya sunulan hamt kurbanı, yani O’nun adının açıkça duyurulmasıdır. (İbraniler 13:15) Yehova bu meyveyi nasıl ‘yaratıyor’? Bir kişi hamt kurbanı sunabilmek için önce Tanrı hakkında bilgi almalı ve sonra O’na iman etmelidir. Tanrı’nın ruhunun bir meyvesi olan iman, bu kişiyi işittiklerini başkalarına anlatmaya yöneltir. Başka sözlerle, bunları herkese ilan eder. (Romalılar 10:13-15; Galatyalılar 5:22) Kullarına Kendisine hamt etme, övgüde bulunma görevi verenin Yehova olduğu da unutulmamalıdır. Kullarını böyle hamt kurbanları sunabilmelerine olanak sağlamak üzere özgürlüğe kavuşturan da Yehova’dır. (I. Petrus 2:9) Bu nedenle, O’nun ‘dudakların meyvesini’ yarattığı yerinde olarak söylenebilir.

24. (a) Yehova’nın esenliğine kimler kavuştu; sonuç ne oldu? (b) Kimler esenliği bilmez; onlar için sonuç nedir?

²⁴ Yahudiler Yehova’ya hamt ilahileri söyleyerek yurtlarına dönerken dudakların bu meyvesi kim bilir ne kadar heyecanla sunulmuş olmalı! İster “uzakta” –hâlâ geri dönme beklentisiyle Yahuda’dan uzakta– ister “yakında” –yurtlarında– olsunlar, Tanrı’nın esenliğine kavuşmanın sevincini yaşıyor olmalıydılar.