19, 20. Yehova’ya güvenmiş olan Yahudiler neler yaşadılar?

¹⁹ Diğer yandan, Yehova’ya güvenenlerin ümitleri boşa çıkmayacaktı. Yehova İbrahim ve Davud’la olan ahitlerine sadıktı ve Mika gibi O’nu seven, kardeşlerinin O’na yabancılaşmasından keder duyan kişilere karşı merhametliydi. Böyleleri, Tanrı’nın uygun gördüğü zamanda yeniden eski iyi durumlarına kavuşabileceklerdi.

²⁰ Bu, MÖ 537’de Babil’in düşmesi ve Yahudilerin artakalanının vatanlarına dönmesinden sonra oldu. O zaman, Mika 2:12’deki sözlerin ilk gerçekleşmesi görüldü. Orada Yehova şöyle diyor: “Ey Yakub, hepinizi elbette bir araya getireceğim; İsrailin artakalanını elbette toplıyacağım; onları Botsra koyunları [ağıldaki davar, YÇ] gibi, kendilerinin otlağı ortasında olan bir sürü gibi bir araya koyacağım; insan çokluğundan büyük gürültü edecekler.” Yehova gerçekten de çok sevgi dolu bir Tanrı. Kavmini terbiye ettikten sonra, bir azınlığın O’nun atalarına verdiği ülkeye dönüp orada Kendisine hizmet etmesine izin verdi.

22. Hangi iki grup güvenini Yehova’ya bağladı?

²² İsa’nın meshedilmiş sadık takipçileri 1919’da Hıristiyan Âlemiyle son bağlarını kopararak Gökteki Krallığın iyi haberini tüm uluslara duyurmaya koyuldu. (Matta 24:14) Onlar önce ruhi İsrailin artakalanından olanları aradılar. Sonra, “başka koyunlar” da toplanmaya başladı ve bu iki grup “tek sürü, tek çoban” oldu. (Yuhanna 10:16) Tanrı’ya sadakatle tapınan bu kişiler şimdi 234 farklı ülkede hizmet ediyorlarsa da, hepsi gerçek anlamda ‘bir arada’ birlik içindedirler. Koyun ağılı şimdiden, erkek, kadın ve çocukların ‘çokluğundan büyük gürültüyle’ dolmuştur. Onlar ümitlerini bu ortama değil, yakında yeryüzünde Cenneti yeniden kuracak olan Tanrı’nın Gökteki Krallığına bağlıyorlar.