Yehova Takdirkâr Bir Tanrı

“Tanrı adaletsiz değil ki, . . . . Kendi ismine gösterdiğiniz sevgiyi ve yaptığınız işleri unutsun” (İBRANİLER 6:10).

 1. Yehova, Moablı Rut’a değer verdiğini nasıl gösterdi?

YEHOVA, isteğini yapmaya içtenlikle çalışan kişilerin çabalarına gerçekten değer verir ve onları bol bol ödüllendirir (İbraniler 11:6). Sadık bir adam olan Boaz, Tanrı’nın kişiliğinin bu güzel yönünü iyi biliyordu. Çünkü, dul kayınvalidesine sevgiyle bakan Moablı Rut’a şunları söylemişti: “RAB işinin karşılığını ödesin, ve kanatları altına sığınmak için geldiğin İsrailin Allahı RAB tarafından ücretin dolu olsun” (Rut 2:12). Tanrı Rut’u bereketledi mi? Kesinlikle evet! Zaten bu nedenle, onun yaşadıkları Mukaddes Kitaba kaydedildi. Üstelik Rut, Boaz’la evlendi ve hem Kral Davud’un hem de İsa Mesih’in atası oldu (Rut 4:13, 17; Matta 1:5, 6, 16). Bu, Yehova’nın, hizmetçilerine değer verdiğini gösteren ve Mukaddes Kitapta yer alan örneklerden sadece bir tanesidir.

2, 3. (a) Yehova’nın sözlerindeki göze çarpar nokta nedir? (b) Yehova hizmetimize gerçekten değer verdiğini neden gösterebilir? Örnekleyin.

² Yehova takdirkâr olmasaydı, Kendi açısından bunu adaletsizlik sayardı. Çünkü İbraniler 6:10’da şöyle deniyor: “Tanrı adaletsiz değil ki, geçmişte ve şimdi kardeşlere hizmet ederek Kendi ismine gösterdiğiniz sevgiyi ve yaptığınız işleri unutsun.” Bu sözlerdeki göze çarpar nokta, Tanrı’nın, günah işledikleri ve O’nun yüce niteliklerini yansıtamadıkları halde, vefalı insanlara değer vermesidir (Romalılar 3:23).

³ Kusurlu olduğumuz için, Tanrı’ya bağlılık yansıtan işlerimizin önemsiz olduğunu ve Tanrı’nın bereketine layık olmadığını düşünebiliriz. Fakat Yehova güdülerimizi ve koşullarımızı tam olarak anlar ve bütün yüreğimizle sunduğumuz hizmete gerçekten değer verir (Matta 22:37). Şöyle düşünelim: Bir anne, masasının üzerinde bir hediye bulur. Hediye pahalı olmayan bir kolyedir. O bu hediyeyi değersiz olarak görüp bir tarafa atabilir. Fakat hediyenin yanındaki kart, bunun küçük kızından geldiğini göstermektedir. Kızı onu satın almak için tüm parasını harcamıştır. Anne artık hediyeye başka bir açıdan bakar. Belki de yaşlı gözlerle kızına sarılır ve hissettiği takdir duygularını ifade eder.

4, 5. İsa değer vermek konusunda Yehova’yı nasıl örnek aldı?

⁴ Yehova güdülerimizin ve sınırlarımızın tamamen farkında olduğundan, ister az ister çok olsun, O’na elimizden geleni verdiğimizde buna değer verir. İsa bu konuda Babasını kusursuz şekilde yansıttı. Dul kadınla ilgili Mukaddes Kitap kaydını hatırlayalım. “İsa etrafa bakarken, hazine kaplarına bağışlarını atan zenginleri gördü. Yoksul bir dul kadının da oraya iki pul attığını gördü. Bunun üzerine şunu dedi: ‘Emin olun, bu dul kadın yoksul olmasına rağmen, onların hepsinden daha çok attı. Çünkü onlar ellerindeki fazlalıklardan attılar, fakat bu kadın yoksul haliyle, elinde avcunda nesi varsa attı’” (Luka 21:1-4).

⁵ İsa bu kadının koşullarını, yani dul ve yoksul olduğunu bildiğinden, onun verdiği bağışın gerçek değerini fark etti ve buna çok değer verdi. Aynı şey Yehova için de söylenebilir (Yuhanna 14:9). Koşullarımız ne olursa olsun, değerbilir Tanrımızın ve Oğlunun onayını kazanabilmemiz teşvik edici değil mi?

Yehova İmanlı Bir Habeşistanlıyı Ödüllendiriyor

6, 7. Yehova, Ebed-melek’i neden takdir etti? Bunu nasıl gösterdi?

⁶ Yehova’nın, isteğini yerine getirenlere değer verdiği Kutsal Yazılarda defalarca gösterilmiştir. O’nun, imanlı biri olan Habeşistanlı Ebed-melek’e davranış tarzını ele alalım. Ebed-melek, Yeremya’nın çağdaşıydı ve Yahuda Kralı sadakatsiz Tsedekiya’nın evinde bir hizmetkârdı. Ebed-melek Yahuda prenslerinin Yeremya peygamberi haksız yere kışkırtıcılıkla suçlayıp bir sarnıca attıklarını ve Yeremya’nın orada aç bırakılarak ölüme terk edildiğini öğrenmişti (Yeremya 38:1-7). Duyurduğu mesaj nedeniyle Yeremya’dan şiddetle nefret edildiğini bildiği halde, Ebed-melek hayatını tehlikeye attı ve kraldan bir istekte bulundu. Bu Habeşistanlı cesaretle şöyle dedi: “Efendim kıral, bu adamlar, sarnıca attıkları Yeremya peygambere ettikleri her şeyde kötülük ettiler; ve olduğu yerde açlıktan ölecek.” Kralın emri üzerine Ebed-melek yanına 30 adam aldı ve Tanrı’nın peygamberini kurtardı (Yeremya 38:8-13).

⁷ Yehova, Ebed-melek’in imanla davrandığını gördü; bu nitelik, onun her tür korkunun üstesinden gelmesine yardım etmişti. Bu nedenle Yehova, Ebed-melek’i takdir ettiğini Yeremya aracılığıyla söylediği şu sözlerle gösterdi: “İşte, bu şehrin üzerine sözlerimi iyilik için değil, kötülük için getireceğim. . . . . Fakat o gün seni kurtaracağım . . . . ve yılmakta olduğun adamların eline verilmiyeceksin. Çünkü elbette seni kurtaracağım . . . . ve canın sana bir çapul malı olacak; çünkü bana güvendin” (Yeremya 39:16-18). Evet Yehova, hem Ebed-melek’i hem de Yeremya’yı önce Yahuda’nın kötü prenslerinden, sonra da Yeruşalim’i yerle bir eden Babillilerin elinden kurtardı. Mezmur 97:10 “[Yehova] müttakilerinin [vefalı kullarının] canlarını korur; kötülerin elinden onları azat eder” der.

‘Gizli Şeyleri Gören Baban Sana Karşılığını Verecektir’

8, 9. İsa’nın da gösterdiği gibi, Yehova ne tür dualara değer verir?

⁸ Yehova’nın Kendisine bağlılık yansıtan ifadelerimize değer verdiğine dair başka bir kanıt da Mukaddes Kitabın duayla ilgili sözlerinden görülebilir. Hikmetli bir adam “doğruların duası [Tanrı’yı] hoşnut eder” dedi (Süleyman’ın Meselleri 15:8, YÇ). İsa’nın zamanında birçok dinsel lider topluluk önünde dua ederdi; fakat bunu samimi bir dindarlıktan dolayı değil, insanları etkilemek istedikleri için yaparlardı. İsa “onlar karşılıklarını tam olarak aldılar” dedi. Takipçilerine şu talimatı verdi: “Sen dua ettiğin zaman kendi odana çekil ve kapını kapat. Gözlerden gizli olan Babana dua et, gizli şeyleri de gören Baban sana karşılığını verecektir” (Matta 6:5, 6).

⁹ İsa topluluk önünde yapılan duaları elbette mahkûm etmedi; çünkü belirli olaylarda kendisi de topluluk önünde dua etmişti (Luka 9:16). Başkalarını etkilemeyi düşünmeden samimi bir yürekle Kendisine dua ettiğimizde Yehova buna gerçekten değer verir. Aslında kişisel dualarımız Tanrı’ya duyduğumuz sevginin ve O’na olan güvenimizin büyüklüğünün iyi bir göstergedir. O nedenle, çoğu kez İsa’nın dua etmek için yalnız kalabileceği yerler araması şaşırtıcı değildir. Bir keresinde, “sabah erkenden, henüz karanlıkken” dua etti. Başka bir keresinde ise “dua etmek için tek başına dağa çıktı.” Ayrıca İsa 12 elçisini seçmeden önce de bütün geceyi tek başına dua ederek geçirdi (Markos 1:35; Matta 14:23; Luka 6:12, 13).

10. Dualarımız içtenlik ve derin duygular içerdiğinde hangi şeyden emin olabiliriz?

¹⁰ Bir düşünün: Yehova, Oğlunun samimi ifadelerini ne kadar dikkatle dinlemiş olmalı! Gerçekten de, İsa “güçlü feryatlarla ve gözyaşlarıyla” dua ettiğinde “Tanrı korkusu nedeniyle duaları işitilmişti” (İbraniler 5:7; Luka 22:41-44). Dualarımız böyle içtenlik ve derin duygular içerdiğinde, gökteki Babamızın dikkatle ve değer vererek bizi dinleyeceğinden emin olabiliriz. Çünkü Yehova ‘kendisini hakikatle çağıranların hepsine yakındır’ (Mezmur 145:18).

11. Yehova, yalnızken yaptıklarımız hakkında ne düşünür?

¹¹ Yehova, yalnızken O’na dua ettiğimizde buna değer veriyorsa, yalnızken O’na itaat ettiğimizde de buna çok değer veriyor olmalı. Gerçekten de Yehova, yalnızken yaptıklarımızın farkındadır (1. Petrus 3:12). Aslında, yalnızken sadık ve itaatli olmamız Yehova’ya karşı ‘bütün bir yüreğimizin’ olduğunun, yani temiz güdülerle dolu ve doğruyu yapmaya kararlı bir yüreğimizin olduğunun güzel bir göstergesidir (1. Tarihler 28:9). Bu davranış tarzı Yehova’nın yüreğini çok sevindirir (Süleyman’ın Meselleri 27:11; 1. Yuhanna 3:22).

12, 13. Zihnimizi ve yüreğimizi nasıl koruyabiliriz? Sadık öğrenci Natanael gibi nasıl olabiliriz?

¹² Sonuç olarak sadık Hıristiyanlar, pornografi ve şiddet görüntülerini izlemek gibi, zihni ve yüreği yozlaştıran gizli günahlara karşı uyanıktırlar. Bazı günahlar insanlardan gizlenebilirse de, “hesap vereceğimiz Kişinin gözleri önünde her şey[in] tüm çıplaklığıyla, açıkça ortada” olduğunun farkındayız (İbraniler 4:13; Luka 8:17). Yehova’nın hoşuna gitmeyen şeylerden kaçınmaya çalışırsak, temiz bir vicdana sahip oluruz ve Tanrı’nın onayına sahip olduğumuzu bilmenin sevincini tadarız. Yehova’nın “kusursuz yaşam süren, adil davranan, yürekten gerçeği söyleyen” kişiye gerçekten değer verdiğine kuşku yok (Mezmur 15:1, 2, YÇ).

¹³ Acaba kötülüğün sindiği bir dünyada zihnimizi ve yüreğimizi nasıl koruyabiliriz? (Süleyman’ın Meselleri 4:23; Efesoslular 2:2). Uygunsuz arzuların oluşmaması ve bunların günaha yol açmaması için tüm ruhi düzenlemelerden tam anlamıyla yararlanmanın yanı sıra, kötü olanı reddetmek ve iyi olanı yapmak üzere her çabayı harcamalı ve hemen buna uygun davranmalıyız (Yakub 1:14, 15). İsa, Natanael’e söylediği şu sözleri bize söyleseydi, ne kadar mutlu olurduk bir düşünün: “Bakın, kendisinde hileden eser olmayan [biri]” (Yuhanna 1:47). Bartolomeus olarak da adlandırılan Natanael, daha sonra İsa’nın 12 elçisinden biri olma ayrıcalığına sahip oldu (Markos 3:16-19).

“Merhametli ve Sadık bir Başkâhin”

14. İsa’nın, Meryem’in davranışına verdiği karşılığın diğerlerininkinden farkı neydi?

¹⁴ “Görünmez Tanrı’nın yansıması” olan İsa, Tanrı’ya temiz bir yürekle hizmet edenlere değer vermek konusunda Babasını her zaman kusursuz şekilde yansıttı (Koloseliler 1:15). Örneğin ölümünden beş gün önce İsa ve bazı elçileri Beytanya’daki Simun’un evinde misafirdiler. Lazar ile Marta’nın kızkardeşi olan Meryem o akşam “güzel kokulu, saf hintsümbülü yağı getirdi; bu çok pahalı yağı” (yaklaşık bir yıllık işçi ücreti değerindeydi) İsa’nın başına ve ayaklarına döktü (Yuhanna 12:3). Bazıları “Bu savurganlık niye?” diye sordu. Fakat İsa, Meryem’in davranışını çok farklı bir açıdan değerlendirdi. O kısa süre sonra ölüp gömüleceğini düşününce, bunu büyük bir cömertlik yansıtan ve derin bir anlam taşıyan bir davranış olarak gördü. Bu nedenle Meryem’i eleştirmek yerine, onu onurlandırdı. “İyi haber dünyanın neresinde duyurulursa, bu kadının yaptığı iş de onu anmak üzere anlatılacaktır” dedi (Matta 26:6-13).

15, 16. İsa’nın insan olarak yaşayıp Tanrı’ya hizmet etmiş olmasından nasıl yararlanırız?

¹⁵ İsa gibi takdirkâr bir Önderimiz olduğu için gerçekten ayrıcalıklıyız. Aslında yeryüzündeki yaşamı İsa’yı, Yehova’nın onun için amaçladığı işe hazırlamıştı. Bu iş, önce meshedilmişlerin cemaatinin, ardından yeryüzünde yaşayanların Başkâhini ve Kralı olarak hizmet etmekti (Koloseliler 1:13; İbraniler 7:26; Vahiy 11:15).

¹⁶ İsa yeryüzüne gelmeden önce insanlarla zaten yakından ilgileniyordu ve onlara karşı özel bir sevgisi vardı (Süleyman’ın Meselleri 8:31). O insan olarak yeryüzünde yaşarken, Tanrı’ya hizmetimizde karşılaştığımız sıkıntıları ve denemeleri daha iyi anladı. Elçi Pavlus, şöyle yazdı: “[İsa’nın] merhametli ve sadık bir başkâhin olabilmek için her yönden ‘kardeşlerine’ benzemesi gerekiyordu. Kendisi sınanırken sıkıntı çektiğinden, sınanan kişilerin yardımına koşabilir.” İsa ‘zayıflıklarımızı anlayabilir’; çünkü “her yönden bizim gibi sınanmış ve günah işlememiş biridir” (İbraniler 2:17, 18; 4:15, 16).

17, 18. (a) Anadolu’daki yedi cemaate yazılan mektuplar İsa’nın, takipçilerine verdiği değer hakkında ne gösteriyor? (b) İsa’nın meshedilmiş takipçileri neye hazırlanmaktadır?

¹⁷ Takipçilerinin geçirdiği denemeler karşısında İsa’nın takdirinin arttığı o diriltildikten sonra daha da belli oldu. Anadolu’daki yedi cemaate gönderilen ve elçi Yuhanna tarafından kaleme alınan mektupları ele alalım. İsa İzmir’deki cemaate şöyle dedi: “Çektiğin sıkıntıyı ve yoksulluğu biliyorum.” Aslında burada İsa ‘sorunlarının tam olarak farkındayım; neler çektiğini gerçekten biliyorum’ diyordu. Kendisi de ölene kadar acı çektiğinden, sözlerine şefkatle ve büyük bir güvence vererek şöyle devam etti: “Sonunda ölüm bile olsa sadık kal, ben de sana hayat tacını vereceğim.” (Vahiy 2:8-10).

¹⁸ Yedi cemaate yazılan mektuplar, İsa’nın, öğrencilerinin sorunlarının tamamen farkında olduğunu ve onların sadık yaşamlarına gerçekten değer verdiğini gösteren ifadelerle doludur (Vahiy 2:1–3:22). İsa’nın bu mektuplarda hitap ettiği kimselerin, onunla gökte hüküm sürme ümidine sahip olan meshedilmiş takipçileri olduğunu unutmayın. Efendileri İsa gibi bu kişiler de yüce görevlerine, yani hasta olan insanlığın Mesih’in fidyesinden yararlanmasına büyük bir şefkatle yardım etmeye hazırlanmaktadırlar (Vahiy 5:9, 10; 22:1-5).

19, 20. ‘Büyük kalabalığı’ oluşturanlar, Yehova’ya ve Oğluna duydukları takdiri nasıl gösteriyorlar?

¹⁹ Tabii İsa’nın, meshedilmiş takipçilerine duyduğu sevgi, vefalı “başka koyunları”nı da kapsar. Bu milyonlarca kişi “her milletten” insanın yer alacağı ‘büyük kalabalığı’ şimdiden meydana getiriyor ve onlar yaklaşmakta olan “büyük sıkıntıda” sağ kalacaklar (Yuhanna 10:16; Vahiy 7:9, 14). Bu kimseler İsa’nın fidyesini ve sonsuz yaşam ümidini takdir ettikleri için onun yanına akın ediyorlar. Acaba takdirlerini nasıl gösteriyorlar? “[Tanrı’ya] gece gündüz kutsal hizmet” sunarak bunu yapıyorlar (Vahiy 7:15-17).

²⁰ Dünya çapındaki 2006 hizmet yılı faaliyet raporu bu derginin 27 ila 30. sayfalarında bulunuyor ve bu sadık kişilerin Yehova’ya gerçekten “gece gündüz kutsal hizmet” sunduklarını açıkça gösteriyor. Aslında bu bir yıl boyunca başka koyunlar ile nispeten küçük bir grup olan meshedilmiş artakalan halka yönelik hizmete toplam 1.333.966.199 saat ayırdı; bu, 150.000 yıldan fazla bir süreye denktir.

Takdir Göstermeye Devam Edin

21, 22. (a) Gerçek Hıristiyanlar takdirlerini gösterme konusunda neden özelikle günümüzde tetikte olmalı? (b) Sonraki makalede hangi konu ele alınacak?

²¹ Yehova ve Oğlunun kusurlu insanlara gösterdikleri takdir gerçekten dikkate değer. Oysa, çoğu insanın Tanrı’yı göz önünde bulundurmayıp dikkati kendileri üzerinde toplaması üzücüdür. Pavlus “son günlerde” yaşayan insanları tanımlarken “insanlar, kendini seven, parayı seven, . . . . nankör” olacaklardır diye yazdı (2. Timoteos 3:1-5). Bu kişiler ile gerçek Hıristiyanlar arasında ne büyük bir tezat var. Gerçek Hıristiyanlar yürekten dua ederek, istekle itaat ederek ve bütün yürekleriyle hizmet ederek Tanrı’nın kendileri için yaptığı her şeye duydukları takdiri gösterirler (Mezmur 62:8; Markos 12:30; 1. Yuhanna 5:3).

²² Sonraki makalede Yehova’nın bize sevgiyle sağladığı ruhi düzenlemelerden bazılarını ele alacağız. Bu ‘iyi hediyeler’ üzerinde düşünürken, takdirimiz daha da artsın (Yakub 1:17).

Nasıl Cevaplarsınız?

• Yehova Kendisinin takdirkâr bir Tanrı olduğunu nasıl gösterdi?

• Yalnızken Yehova’nın yüreğini nasıl sevindirebiliriz?

• İsa değerbilir olduğunu nasıl gösterdi?

• Yeryüzündeki yaşamı İsa’nın şefkatli ve değerbilir bir yönetici olmasına nasıl yardım etti?

[Sayfa 17’deki resim]

Bir anne, çocuğunun basit hediyesinden nasıl hoşlanırsa, Yehova da elimizden geleni O’na verdiğimizde buna değer verir