“İtaati Öğrendi”

1, 2. Sevgi dolu bir baba, oğlunun kendisine itaat ettiğini görmekten neden memnun olur? Onun duyguları Yehova’nın duygularını nasıl yansıtır?

CAMDAN bakan bir baba, bahçede arkadaşlarıyla oyun oynayan küçük oğlunu izliyor. Derken, çocukların topu yola kaçıyor. Küçük çocuk topun arkasından içi giderek bakıyor. Arkadaşlarından biri ona, koşup topu getirmesini söylüyor, fakat çocuk başını sallayarak “Olmaz, babam izin vermiyor” diyor. Bunu gören baba kendi kendine gülümsüyor.

² Baba neden bu kadar memnun? Çünkü oğluna bahçenin dışına tek başına çıkmamasını söylemişti. Çocuk babasının kendisini izlediğini bilmediği halde sözünden çıkmadığında, baba onun itaati öğrenmeye başladığını ve bunun sonucunda daha güvende olduğunu bilir. Bu baba, gökteki Babamız Yehova’yla aynı şeyleri hissediyor. Tanrı da, eğer sadık kalmak ve bizim için hazırladığı harika geleceği görebilmek istiyorsak O’na güvenmeyi ve itaat etmeyi öğrenmemiz gerektiğini biliyor (Süleyman’ın Meselleri 3:5, 6). Bu nedenle bize en iyi öğretmeni gönderdi.

3, 4. İsa ne anlamda “itaati öğrendi” ve “yeterlik kazandı”? Örnekleyin.

³ Mukaddes Kitap İsa hakkında şaşırtıcı bir şey söyler: “O, Oğul olduğu halde, çektiklerinden itaati öğrendi. Yeterlik kazandıktan sonra, kendisine itaat eden tüm insanların sonsuz kurtuluşlarının sorumluluğunu aldı” (İbraniler 5:8, 9). Bu ilk Oğul, çağlar boyunca gökteydi. Şeytan’ın ve onun tarafına geçen isyankâr meleklerin itaatsizlik ettiğini gördü, fakat hiçbir zaman onlara katılmadı. Tanrı ilhamı peygamberlik sözleri “Ben âsi olmadım” ifadesini onun için kullanır (İşaya 50:5). Öyleyse kusursuz bir itaat gösteren bu Oğul hakkında nasıl “itaati öğrendi” denebilir? Zaten kusursuz olan bir varlık nasıl ‘yeterlik kazanabilir’?

⁴ Diyelim ki bir askerin demirden bir kılıcı var. Bu kılıç savaşta hiç denenmemiş olsa da, biçimi ve işçiliği mükemmel. Ancak asker bu kılıcı verip yerine daha sert bir metalden, çelikten yapılmış bir kılıç alıyor. Bu yeni kılıç daha önce savaşta denenmiş. Asker akıllıca bir değiş tokuş yaptı, değil mi? Aynı şekilde, İsa’nın yeryüzüne gelmeden önce gösterdiği itaat kusursuzdu. Fakat buradaki yaşamından sonra, itaati tamamen farklı bir özellik kazandı. Artık bu, İsa’nın gökte asla karşılaşamayacağı sınavlarla denenmiş ve sağlamlığı ispatlanmış bir itaatti.

 5. İsa’nın itaati neden çok önemliydi? Bu bölümde neler göreceğiz?

⁵ İsa’nın yeryüzüne gelmesini gerektiren görevde, itaat çok büyük önem taşıyordu. “Son Âdem” olarak o, ilk ana babamızın yapmadığı şeyi yapmak, yani Yehova Tanrı’ya sınavlar sırasında bile itaatli kalmak için yeryüzüne geldi (1. Korintoslular 15:45). Ancak İsa’nın itaati formalite gereği değildi. O, tüm zihni, yüreği ve benliğiyle Babasına itaat etti. Bunu sevinçle yaptı. Babasının isteğini yapmak onun için yemek yemekten bile daha önemliydi! (Yuhanna 4:34). İsa’nın itaatini örnek almamıza ne yardım eder? Öncelikle onun itaatinin ardındaki nedenleri inceleyelim. Onunkine benzer güdüler geliştirmek, hem ayartmalara direnmemize hem de Tanrı’nın isteğini yapmamıza yardım eder. Daha sonra, Mesih gibi itaat etmenin bazı ödüllerini göreceğiz.

6, 7. İsa’nın itaatinin ardındaki nedenlerden bazıları nelerdi?

⁶ İsa’nın itaati yüreğindeki güzel niteliklerden kaynaklanıyordu. 3. Bölümde gördüğümüz gibi, o alçakgönüllüydü. Alçakgönüllülük Yehova’ya istekle itaat etmemize yardım eder, oysa kibir insanların itaati küçümsemesine neden olur (Çıkış 5:1, 2; 1. Petrus 5:5, 6). Ayrıca, İsa’nın itaatinin temelinde, sevdiği ve nefret ettiği şeyler de vardı.

⁷ Her şeyden önce İsa gökteki Babası Yehova’yı seviyordu. 13. Bölümde bu sevgi daha ayrıntılı şekilde ele alınacak. Bu sevgi İsa’nın Tanrı korkusu geliştirmesine neden oldu. Yehova’ya sevgisi öyle güçlüydü, saygısı öyle derindi ki, O’nun hoşlanmadığı bir şey yapmaktan korkuyordu. Tanrı korkusu İsa’nın dualarının işitilmesinin nedenlerinden biriydi (İbraniler 5:7). Bu korku, İsa’nın Kral Mesih olarak yönetiminin de belirgin özelliğidir (İşaya 11:3).

8, 9. Önceden bildirildiği gibi İsa doğruluk ve kötülük hakkında, neler hissetti? Bu duygularını nasıl belli etti?

⁸ Yehova’yı sevmenin kapsamına O’nun nefret ettiği şeylerden nefret etmek de girer. Örneğin, Kral Mesih’le ilgili şu peygamberlik sözüne dikkat edelim: “Salâhı (Doğruluğu, NW) seversin ve kötülükten nefret eylersin; bunun için Allah, senin Allahın, seni arkadaşlarından ziyade meserret [sevinç] yağı ile meshetti” (Mezmur 45:7). İsa’nın “arkadaşları” Kral Davud’un soyundan gelen diğer krallardı. İsa meshedildiğinde, yani tayin edildiğinde sevinmek için onların her birinden daha çok nedene sahipti. Çünkü İsa’nın ödülü onlarınkinden çok daha büyüktür ve onun krallığı kesinlikle daha yararlıdır. İsa’nın ödüllendirilmesinin nedeni, doğruluğa sevgisinin ve kötülüğe karşı nefretinin sonucu olarak her konuda Tanrı’ya itaat etmesiydi.

⁹ İsa doğruluk ve kötülük hakkındaki duygularını nasıl belli etti? Örneğin, takipçileri duyuru işinde onun talimatına uyup iyi sonuçlar elde ettiklerinde İsa’nın tepkisi ne oldu? Coşkun bir sevinç duydu (Luka 10:1, 17, 21). Ya Yeruşalim halkı defalarca itaatsiz bir tavır sergilediğinde ve onun sevgi dolu yardım çabalarını reddettiğinde İsa neler hissetti? Şehrin asi tutumu yüzünden ağladı (Luka 19:41, 42). İyi ve kötü davranışlar, İsa’yı derinden etkiliyordu.

10. Doğru ve yanlış davranışlar konusunda hangi duyguları geliştirmeliyiz? Bunu yapmamıza ne yardım eder?

¹⁰ İsa’nın duyguları üzerinde düşünmek, Yehova’ya itaatimizin ardındaki güdülerimizi incelememize yardım eder. Kusurlu olsak da, iyi davranışlara karşı içten bir sevgi, yanlış davranışlara karşı samimi bir nefret geliştirebiliriz. Yehova’ya dua etmeli, O’nun ve Oğlununki gibi duygular geliştirmemize yardım etmesini dilemeliyiz (Mezmur 51:10). Aynı zamanda bu tür duyguları zayıflatacak etkilerden uzak durmalıyız. Eğlence ve arkadaşlıklar konusunda dikkatli seçimler yapmamız şarttır (Süleyman’ın Meselleri 13:20; Filipililer 4:8). Mesih’inkine benzer güdüler geliştirirsek, itaatimiz formalite gereği olmayacak. Doğru olanı, sevdiğimiz için yapacağız. Yakalanmaktan korktuğumuz için değil, nefret ettiğimiz için yanlış davranışlardan kaçınacağız.

11, 12. (a) İsa hizmetinin başlarında ne yaşadı? (b) Şeytan İsa’yı önce nasıl ayartmaya çalıştı? Hangi sinsi taktikleri kullandı?

¹¹ İsa hizmetinin başlarında, günaha duyduğu nefret konusunda sınandı. Vaftizinden sonra 40 gün 40 gece hiç yiyeceği olmadan çölde kaldı. O dönemin sonunda Şeytan onu ayartmaya geldi. İblis’in ne kadar sinsice davrandığını görelim (Matta 4:1-11).

¹² Şeytan önce “Eğer sen Tanrı’nın oğluysan, söyle de şu taşlar ekmek olsun” dedi (Matta 4:3). İsa uzun süre oruç tuttuktan sonra acaba kendisini nasıl hissediyordu? Mukaddes Kitap “acıktı” diyor (Matta 4:2). Yani Şeytan, İsa fiziksel olarak zayıf bir duruma düşene dek özellikle bekleyerek, yemek yemek için duyulan doğal arzudan yararlanmaya çalıştı. Ayrıca Şeytan’ın alaylı bir dille “eğer sen Tanrı’nın oğluysan” dediğine dikkat edin. Şeytan İsa’nın “tüm yaratılanların ilki” olduğunu biliyordu (Koloseliler 1:15). Yine de İsa onun kendisini kışkırtıp itaatsizlik ettirmesine izin vermedi. Gücünü bencil amaçlar için kullanmasının Tanrı’nın isteği olmadığını biliyordu. Şeytan’ın teklifini reddederek, destek ve rehberlik konusunda alçakgönüllülükle Yehova’ya güvendiğini gösterdi (Matta 4:4).

13-15. (a) Şeytan ikinci ve üçüncü kez İsa’yı nasıl ayartmaya çalıştı? İsa nasıl karşılık verdi? (b) İsa’nın Şeytan’a karşı her zaman tetikte olduğunu nereden biliyoruz?

¹³ Şeytan ikinci denemesinde İsa’yı mabedin burcuna çıkardı. Tanrı’nın Sözünü kurnazca çarpıtarak İsa’yı etkileyici bir gösteri yapması için ayartmaya çalıştı; ona o yükseklikten kendisini aşağı atmasını, meleklerin onu mutlaka kurtaracağını söyledi. Eğer mabetteki kalabalık böyle bir mucize görseydi, içlerinden herhangi biri daha sonra İsa’nın beklenen Mesih olduğundan şüphelenmeye cüret edebilir miydi? Ve eğer o kalabalık böyle bir gösteri sayesinde onu Mesih olarak kabul etseydi, İsa başına gelecek birçok sıkıntıyı önlemiş olmaz mıydı? Olabilir. Fakat o, Yehova’nın Mesih’ten istediği şeyin insanları etkileyici gösterilerle kendisine inandırması değil, görevini alçakgönüllü bir şekilde yerine getirmesi olduğunu biliyordu (İşaya 42:1, 2). İsa Yehova’ya itaatsizlik etmeyi tekrar reddetti. Ün kazanmanın onun için hiçbir çekiciliği yoktu.

¹⁴ Peki ya güç sahibi olmanın çekiciliği? Şeytan üçüncü denemesinde İsa’ya kendisine tek bir tapınma hareketi yapması karşılığında dünyanın bütün krallıklarını teklif etti. İsa Şeytan’ın teklifi üzerinde düşündü mü? Ona şöyle karşılık verdi: “Çekil git, Şeytan! Çünkü, ‘Tanrın Yehova’ya tapacak ve yalnız O’na ibadet edeceksin’ diye yazılmıştır” (Matta 4:10). Hiçbir şey İsa’nın başka bir tanrıya tapınmasını sağlayamazdı. Bu dünyada güç ve yetki edinme yönündeki hiçbir teklif, onu etkileyip itaatsizlikte bulunmasını sağlayamazdı.

¹⁵ Şeytan vazgeçti mi? İsa’nın verdiği kesin karşılık üzerine onu bıraktı. Ancak Luka İncili, İblis’in ‘onun peşini bırakıp başka bir fırsat kollamaya başladığını’ söylüyor (Luka 4:13). Gerçekten de Şeytan İsa’yı sınamak ve ayartmak için sonuna kadar hep fırsat kollayacaktı. Mukaddes Kitap bize İsa’nın “her yönden . . . . sınanmış” olduğunu söyler (İbraniler 4:15). Dolayısıyla İsa her zaman tetikte olmalıydı; biz de aynı durumdayız.

16. Şeytan bugün Tanrı’nın hizmetçilerini nasıl ayartmaya çalışıyor? Onun çabalarını nasıl boşa çıkarabiliriz?

¹⁶ Şeytan Tanrı’nın hizmetçilerini ayartma çabasını bugün de sürdürüyor. Ne yazık ki kusurluluğumuz bizi sık sık kolay hedefler haline getiriyor. Şeytan, sinsice içimizdeki bencilliğe, gurura ve güç sahibi olma yönündeki arzularımıza hitap ediyor. Maddecilik tuzağını kullanarak tek seferde bu eğilimlerin hepsine birden hitap edebilir! Zaman zaman durup kendimizi dürüstçe sınamamız çok önemlidir. 1. Yuhanna 2:15-17’deki sözler üzerinde düşünmeliyiz. Bunu yaparken, bu ortama özgü beden arzularının, maddeciliğin ve başkalarını etkileme arzusunun gökteki Babamıza duyduğumuz sevgiyi bir ölçüde azaltıp azaltmadığını kendimize sormalıyız. Bu dünyanın, yöneticisi Şeytan’la beraber geçip gittiğini unutmamalıyız. Sinsi Şeytan’ın bize günah işletme çabalarını boşa çıkaralım! Bize Efendimiz örnek olsun, çünkü “o hiçbir günah işlemedi” (1. Petrus 2:22).

17. İsa Babasına itaat etme konusunda neler hissetti? Bazıları ne iddia edebilir?

¹⁷ İtaat sadece günahtan kaçınmak değildir. Mesih Babasının her emrini yerine getirdi. Şöyle dedi: “Ben hep O’nu hoşnut eden şeyleri yapıyorum” (Yuhanna 8:29). Bu itaat İsa’ya büyük sevinç verdi. Elbette bazıları itaat etmenin İsa için daha kolay olduğunu iddia edebilir. Onlar, İsa’nın sadece Yehova’ya hesap vermesi gerektiğini, oysa genelde bizim yetkili konumda bulunan kusurlu insanlara itaatle yükümlü olduğumuzu düşünebilirler. Ne var ki, İsa da yetkili konumda bulunan kusurlu insanlara itaat ediyordu.

18. İsa bir genç olarak itaat konusunda nasıl örnek oldu?

¹⁸ İsa çocukken, kusurlu ana babası Yusuf ve Meryem’in sorumluluğu altındaydı. Büyük ihtimalle ana babasının kusurlarını çoğu çocuktan daha fazla görebiliyordu. Peki o, isyan etti mi? Haddini aşarak Tanrı’nın ona ailede bir çocuk olarak verdiği yeri bırakıp ana babasına bir ailenin nasıl idare edilmesi gerektiğini gösterdi mi? Luka 2:51’de 12 yaşındaki İsa hakkında “onların sözünden çıkmadı” dendiğine dikkat edin. Bu itaatiyle o, ana babalarına itaat etmeye ve uygun saygı göstermeye çalışan Hıristiyan gençlere mükemmel bir örnek oldu (Efesoslular 6:1, 2).

19, 20. (a) İsa kusurlu insanlara itaat etme konusunda hangi özel sıkıntıları yaşadı? (b) Neden bugün gerçek Hıristiyanlar cemaate önderlik edenlere itaat etmelidir?

¹⁹ İsa kusurlu insanlara itaat konusunda bugün gerçek Hıristiyanların asla karşılaşmayacağı zorluklar yaşadı. Yaşadığı özel dönemi düşünün. Yeruşalim’deki mabedi ve kâhinlik düzenlemesiyle Yahudi dinsel ortamı uzun zamandır Yehova tarafından onaylanmış durumdaydı, fakat çok kısa süre içinde reddedilecek ve yerini Hıristiyan cemaat düzenlemesi alacaktı (Matta 23:33-38). Bu arada din adamlarının çoğu Yunan felsefesine dayanan yalanlar öğretiyorlardı. Mabette yozlaşma öyle yaygınlaşmıştı ki, İsa orayı “haydut yatağı” diye adlandırdı (Markos 11:17). Peki İsa mabetten ve havralardan uzak mı durdu? Hayır! Yehova o düzenlemeleri hâlâ kullanıyordu. Tanrı müdahale edip değişiklik yapana dek İsa bu düzenlemeye itaat etti, havraya ve bayramlarda mabede gitti (Luka 4:16; Yuhanna 5:1).

²⁰ Eğer İsa o koşullarda itaatli davrandıysa, bugün gerçek Hıristiyanların itaatli kalması daha çok beklenmez mi? Aslında şu an oldukça farklı bir zamanda, pak tapınmanın yeniden canlandığı çok önceden bildirilmiş bir dönemde yaşıyoruz. Tanrı, yeniden lütuf gören toplumunu Şeytan’ın yozlaştırmasına asla izin vermeyeceğine dair bize güvence veriyor (İşaya 2:1, 2; 54:17). Tabii cemaatin içinde günah ve kusurlarla karşılaştığımız doğrudur. Fakat başkalarının hatalarını Yehova’ya itaatsizlik etmek, belki de ibadetlere gitmemek veya ihtiyarları eleştirmek için bahane olarak kullanmamız doğru olur mu? Asla! Tersine, cemaate önderlik edenleri gayretle destekliyoruz. İtaatle cemaat ibadetlerine ve büyük ibadetlere katılıyoruz, orada aldığımız Kutsal Yazılara dayalı öğütleri uyguluyoruz (İbraniler 10:24, 25; 13:17).

21. İsa, insanların Tanrı’ya itaatsizlik etmesi için yaptığı baskıya nasıl tepki verdi? Böylece bize nasıl örnek oldu?

²¹ İsa insanların, iyi niyetli arkadaşlarının bile kendisini Yehova’ya itaat etmekten alıkoymasına asla izin vermedi. Örneğin elçi Petrus, Efendisini acı çekip ölmesinin gerekli olmadığına ikna etmeye çalışmıştı. İsa Petrus’un iyi niyetli fakat yanlış öğüdünü kesin bir dille reddetti (Matta 16:21-23). Bugün İsa’nın takipçileri de çoğu zaman kendilerini Tanrı’nın kanun ve ilkelerine itaat etmekten vazgeçirmeye çalışan iyi niyetli akrabalarıyla mücadele ediyor. İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçileri gibi, biz de ‘insanlardan önce Tanrı’ya itaat etmemiz’ gerektiğini düşünüyoruz (Elçiler 5:29).

22. İsa hangi soruya cevap verdi, nasıl?

²² İsa ölümle burun buruna geldiğinde itaati en ağır şekilde sınandı. O kara günde, İsa tam anlamıyla “itaati öğrendi.” Kendisinin değil Babasının isteğini yerine getirdi (Luka 22:42). Bunu yaparken sadakat konusunda kusursuz bir örnek de oldu (1. Timoteos 3:16). O, uzun süredir var olan bir soruya, ‘Kusursuz bir insan sınavlar sırasında bile Yehova’ya itaatli kalabilir mi?’ sorusuna cevap oldu. Âdem de Havva da bu konuda başarısız olmuştu. Sonra İsa geldi, yeryüzünde yaşadı, öldü ve sadakat konusunda doğru örneğin nasıl olması gerektiğini gösterdi. Yehova’nın yarattığı varlıkların en üstünü, bu soruya mümkün olabilecek en etkili cevabı verdi. Kendisine çok pahalıya mal olduğunda bile itaat etti.

23-25. (a) İtaat ile sadakat arasında nasıl bir bağlantı var? Örnekleyin. (b) Gelecek bölümün konusu nedir?

²³ Sadakat, yani Yehova’ya tüm yürekle bağlılık, itaatle gösterilir. İsa itaat ettiği için sadık kaldı ve tüm insanlığa yarar sağladı (Romalılar 5:19). Yehova da onu bol bol ödüllendirdi. Eğer Efendimiz Mesih’e itaat edersek Yehova bizi de ödüllendirir. Mesih’e itaat “sonsuz kurtuluş” getirir! (İbraniler 5:9).

²⁴ Ayrıca sadakat de başlı başına bir ödüldür. Süleyman’ın Meselleri 10:9 “Doğrulukla [Sadakatle] yürüyen emniyetle yürür” der. Sadakate ve doğruluğa dayanan bir yaşam tarzını sağlam tuğlalardan yapılmış büyük bir eve benzetecek olursak, her itaatli davranış bir tuğla gibidir. Tek bir tuğla önemsiz görünebilir, fakat her tuğlanın ayrı bir yeri, ayrı bir değeri vardır. Ayrıca birçok tuğla bir araya geldiğinde, çok daha değerli bir şey oluşturur. İtaatli davranışlar da bir araya geldiğinde, günler ve yıllar içinde biriktiğinde, sadakatimizden oluşan güzel bir ev inşa etmiş gibi oluruz.

²⁵ Uzun bir dönem süren itaatli davranışlar akla başka bir niteliği getiriyor: Tahammülü. Gelecek bölümün konusu, İsa’nın örneğinin bu yönü olacak.