⁹ İsa öldüğü gün, sevdiklerinin manevi ihtiyaçlarıyla ilgilendiğini çok etkileyici bir biçimde gösterdi. Şu sahneyi zihninizde canlandırmaya çalışın: İsa işkence direğinde ve acılar içinde. Nefes alabilmek için ayağından destek almalı. Her nefesinde vücudunun ağırlığıyla ayaklarındaki yaralar yırtıldıkça ve kırbaçlanmış sırtı direğe sürtündükçe feci bir acı duymuş olmalı. Konuşmak, soluğunu ayarlamasını gerektirdiğinden, mutlaka onun için çok zor ve acı verici. Ancak İsa ölmeden hemen önce, annesi Meryem’e derin sevgisini gösteren sözler söylüyor. Meryem ve elçi Yuhanna’nın yakınında durduğunu gördüğünde, onların duyabileceği yükseklikte bir sesle annesine “İşte oğlun!” diyor. Sonra Yuhanna’ya “İşte annen!” diyor (Yuhanna 19:26, 27). İsa sadık elçisinin, annesi Meryem’in yalnızca bedensel ve maddi değil, manevi ihtiyaçlarıyla da ilgileneceğini biliyor.b