Kutsal Kitaptaki Sırası 45​—Romalılar

Yazarı: Pavlus

Yazıldığı Yer: Korintos

Tamamlanma Tarihi: MS y. 56

 1. Pavlus Romalılara yazdığı mektupta hangi konuyu ele alır?

ELÇİLERİN İŞLERİ kitabında Pavlus’un Yahudi kökenli Hıristiyanlara zulmeden bir muhalifken Mesih’in diğer milletlere gönderdiği gayretli bir elçi haline geldiğini gördük. Romalılar kitabıyla da, eskiden Ferisi olan Tanrı’nın bu sadık hizmetkârının kutsal ruhun ilhamıyla yazdığı 14 mektubu incelemeye başlıyoruz. Pavlus Romalılar kitabını yazarken iki uzun vaizlik turunu bitirmiş, üçüncü turunun sonlarına yaklaşmış ve Tanrı ilhamıyla beş mektup yazmıştı. Bunlar Birinci ve İkinci Selanikliler, Galatyalılar, Birinci ve İkinci Korintoslular’dı. Ancak çağdaş Kutsal Kitaplarda Romalılar mektubuna diğer mektuplardan önce yer verilmektedir. Çünkü bu mektupta Pavlus iyi haberi duyurduğu iki grup olan Yahudiler ile diğer milletlerin artık eşit durumda olduğunu ele alır. Elçi, Tanrı ile toplumu arasındaki ilişkide dönüm noktası olan bir gelişmeyi açıklar ve iyi haberin Yahudi olmayanlara da duyurulacağını İbranice Kutsal Yazıların uzun zaman önce bildirdiğini gösterir.

 2. (a) Pavlus Romalılar mektubunda hangi sorunları ele alır? (b) Mektup hangi gerçeği net şekilde ortaya koyar?

² Tertius’un kaleme aldığı bu mektupta Pavlus, ele aldığı düşünceyi desteklemek üzere peş peşe kanıtlar gösterir ve İbranice Kutsal Yazılardan şaşırtıcı sayıda alıntı yapar; böylece Yunanca Kutsal Yazıların en etkili kayıtlarından birini oluşturur. Yahudi ve Yunanlı Hıristiyanların oluşturduğu birinci yüzyıldaki cemaatlerde ortaya çıkan sorunları çok güzel bir dille ele alır. Örneğin, Yahudilerin İbrahim’in soyu oldukları için bir üstünlüğü var mıdır? Artık Musa Kanununa uyma zorunluluğu olmadığını bilen olgun Hıristiyanların sahip olduğu özgürlük, onlara eski âdetleri hâlâ uygulayan, imanı daha zayıf Yahudi kardeşlerini tökezletme hakkı verir mi? Pavlus bu mektubunda Yahudiler ile Yahudi olmayanların Tanrı’nın önünde eşit olduğunu ve insanların Musa Kanunu sayesinde değil, İsa Mesih’e imanları ve Tanrı’nın lütfu sayesinde aklandığını net şekilde ortaya koyar. Aynı zamanda, Tanrı’nın Hıristiyanlardan baştaki tüm yetkililere uygun şekilde boyun eğmelerini talep ettiğini dile getirir.

 3. (a) Roma’daki cemaat nasıl kuruldu? (b) Pavlus’un o cemaatten pek çok kişi tanıyor olması nasıl açıklanabilir?

³ Roma cemaati nasıl kurulmuştu? Pompeius’un MÖ 63’te Yeruşalim’i ele geçirmesinden sonra Roma’da epeyce büyük bir Yahudi topluluğu oluşmuştu. Elçiler 2:10’a göre, MS 33’ün Pentekost günü Yeruşalim’de bulunan ve orada iyi haberi duyanlar arasında o Yahudilerden bazıları da vardır. Hıristiyanlığı benimseyen misafirler elçilerden eğitim görmek için Yeruşalim’de kaldılar. Roma’dan gelenler muhakkak daha sonra oraya geri döndü, belki de bazıları zulüm patlak verince Yeruşalim’den ayrıldı (Elçi. 2:41-47; 8:1, 4). Ayrıca o zamanın insanları çok seyahat ederdi; Pavlus Roma cemaatinden pek çok kişiyi bu sayede tanımış olabilir. Belki de onlardan bazıları iyi haberi Pavlus’un hizmetinin sonucu olarak Yunanistan’da veya Asya eyaletinde duymuştu.

 4. (a) Romalılar mektubundan o şehirdeki cemaat hakkında neler öğreniriz? (b) Akuila ve Priskilla’nın Roma’da bulunması neyi gösterir?

⁴ Bu cemaatle ilgili ilk güvenilir bilgi Pavlus’un mektubunda bulunur. Mektuptan, cemaatin hem Yahudi hem de Yahudi olmayan Hıristiyanlardan oluştuğu ve övgüye değer bir gayret gösterdiği anlaşılır. Pavlus onlara “Bütün dünyada imanınızdan söz ediliyor”, “İtaatiniz herkesin dikkatini çekiyor” der (Rom. 1:8; 16:19). İkinci yüzyılda yaşamış Romalı bir yazar olan Suetonius, Klaudius’un hükümdarlığı sırasında (MS 41-54) Yahudilerin Roma’dan kovulduğunu bildirir. Ancak Akuila ve Priskilla’nın Roma’da bulunmasından anlaşıldığı gibi, daha sonra geri döndüler. Pavlus’la Korintos’ta karşılaşan bu Yahudi çift Klaudius’un buyruğu üzerine Roma’dan ayrılmış, ancak Pavlus Roma cemaatine mektubunu yazdığı sırada oraya geri gelmişti (Elçi. 18:2; Rom. 16:3).

 5. Romalılar mektubunun doğruluğunu gösteren hangi gerçekler var?

⁵ Romalılar mektubunun Tanrı ilhamı doğru bir kayıt olduğu konusunda hiçbir şüphe yoktur. Giriş kısmında belirtildiği gibi “İsa Mesih’in hizmetkârı, elçi olmak üzere çağrılmış . . . . Pavlus” tarafından “Roma’da bulunan, kutsal olmaya çağrılmış, Tanrı’nın tüm sevdiklerine” yazılmıştır (1:1, 7). Yunanca Kutsal Yazılardan söz eden Kutsal Kitap dışı belgelerin en eskilerinden bazılarında Romalılar mektubuna değinilmektedir. Ayrıca Romalılar’dan yaklaşık 6-8 yıl sonra ilk mektubunu yazan Petrus bu mektuptakilere benzeyen o kadar çok ifade kullanır ki, pek çok bilgin Petrus’un Romalılar mektubunu okumuş olması gerektiğini düşünüyor. Romalılar Pavlus’un yazılarından biri olarak kabul edilmiştir ve birinci yüzyılın sonları ile ikinci yüzyılın başlarında yaşamış Romalı Clemens, İzmirli Polykarpos ve Antakyalı İgnatios gibi ilahiyatçılar tarafından alıntılanmıştır.

 6. Eski bir papirüs Romalılar mektubunun kanonik olduğunu nasıl gösterir?

⁶ Romalılar kitabı Pavlus’un diğer sekiz mektubuyla birlikte 2 numaralı Chester Beatty Papirüsü (P⁴⁶) olarak adlandırılan bir kodekste bulunur. Bu çok eski kodeks hakkında Kutsal Kitap bilginlerinden Sir Frederic Kenyon şöyle yazmıştır: “Bu kodekste, üçüncü yüzyılın başlarında yazıldığı anlaşılan Pavlus’un Mektupları elyazmasının neredeyse tümünü bulabiliyoruz.”a Chester Beatty koleksiyonundaki Yunanca Kutsal Kitap papirüsleri, Romalılar mektubunun yer aldığı MS dördüncü yüzyıldan kalma iki ünlü elyazmasından (Sina Yazması ve 1209 numaralı Vatikan Yazması) daha eskidir.

 7. Romalılar kitabının yazıldığı yere ve zamana işaret eden hangi kanıtlar var?

⁷ Romalılar mektubu ne zaman ve nerede yazıldı? Kutsal Kitap yorumcuları Pavlus’un bu mektubu üçüncü vaizlik turunun sonlarına doğru birkaç ay kaldığı Yunanistan’da, muhtemelen Korintos’ta yazdığı konusunda hemfikir. Kutsal Kitaptaki bilgiler de mektubun Korintos’ta yazıldığına işaret eder. Pavlus mektubu Korintos cemaatinin bir ferdi olan Gayus’un evinde yazdı. Mektupta Korintos’un limanı olan Kenhrea’daki komşu cemaatte hizmet eden Fibi’yi tavsiye ettiğini, onu kabul etmelerini istediğini okuruz. Anlaşılan mektubu Roma’ya Fibi götürdü (Rom. 16:1, 23; 1. Kor. 1:14). Pavlus Romalılar 15:23’te “Artık bu bölgede ayak basmadığım yer kalmadı” der ve bir sonraki ayette vaizlik faaliyetinin kapsamını batıya, İspanya’ya doğru genişletme niyetinde olduğunu belirtir. Dolayısıyla Romalılara mektubunu üçüncü turunun sonlarına doğru, MS 56’nın başında yazmış olmalıdır.

ROMALILAR KİTABININ İÇERİĞİ

 8. (a) Pavlus görevi hakkında ne söyledi? (b) Yahudilerin de Yunanlıların da Tanrı’nın gazabını hak ettiğini nasıl gösterdi?

⁸ Tanrı Yahudilere ve başka milletlerden olanlara tarafsız davranır (1:1–2:29). Pavlus Tanrı ilhamı olan bu mektubunda Romalılara neler yazar? Giriş sözleriyle, kendisini başka milletlerden insanlara ‘imanla itaat etmeyi’ öğretmek için Mesih tarafından seçilmiş bir elçi olarak tanıtır (1:5). Roma’daki kutsal kişilere yanlarına gelmeyi çok istediğini söyler. Amacı “bir teşvik alışverişinde” bulunmak ve ‘iman eden herkese kurtuluş sağlayan Tanrı’nın gücü’ olan iyi haberi onlara bildirmektir. Çünkü uzun zaman önce yazıldığı gibi, doğru kişi “imanı sayesinde” yaşayacaktır (1:12, 16, 17). Pavlus Yahudilerin de Yunanlıların da Tanrı’nın gazabını hak ettiğini gösterir. İnsanların Tanrı’ya saygısızlıkları için hiçbir mazeretleri yoktur, çünkü O’nun “görünmez nitelikleri, sonsuz gücü ve Tanrılığı, dünyanın yaratılışından bu yana açıkça görülüyor” (1:20). Ancak milletler akılsızlık ederek yaratılan şeylere ibadet etmektedir. Yine de Yahudiler onları sert şekilde yargılamamalıdır, çünkü kendileri de günahkârdır. İki grup da işlerine göre yargılanacaktır, çünkü Tanrı taraf tutmaz. Sünnet kurtuluş için belirleyici bir etken değildir, “İçten Yahudi olan Yahudidir ve onun sünneti yazılı kanunla değil ruhla, yüreğe yapılan sünnettir” (2:29).

 9. (a) Yahudiler hangi yönden üstündü? (b) Pavlus herkesin günahın elinde olduğunu göstermek için hangi ayetleri alıntıladı? (c) Bir kişi nasıl aklanır? Kimin örneği bu düşünceyi destekler?

⁹ Herkes imanıyla aklanıyor (3:1–4:25). ‘Yahudinin üstünlüğü nedir?’ Onlar diğer milletlerden ayrıcalıklı durumdadır, çünkü Tanrı’nın kutsal bildirileri onlara emanet edilmiştir (3:1). Ne var ki, ‘hem Yahudiler hem de Yunanlılar, hepsi günahın elindedir’ ve Tanrı’nın gözünde hiç kimse “doğru” durumda değildir. Pavlus bu düşünceyi desteklemek için İbranice Kutsal Yazılardan yedi alıntı yapar (Rom. 3:9-18; Mezm. 5:9; 10:7; 14:1-3; 36:1; 140:3; Özd. 1:16; İşa. 59:7, 8). Kanun insanın günahkârlığını ortaya koyar, ‘hiç kimse kanunun gereklerini yaparak O’nun önünde aklanmaz’ (Rom. 3:20). Ancak Tanrı’nın lütfu ve fidyenin sağladığı kurtuluş sayesinde, Yahudiler de Yunanlılar da “kanunun gerektirdiği işlere bağlı olarak değil, iman yoluyla” aklanmaktadır (3:28). Pavlus, İbrahim’i örnek verir. O, yaptığı işlerle ve sünnetle değil, örnek imanıyla doğru biri sayılmıştır. Böylece sadece Yahudilere değil, “iman eden herkese” baba olmuştur (4:11).

10. (a) Ölüm nasıl kral olarak hüküm sürmeye başladı? (b) Mesih’in itaati neyle sonuçlandı? Pavlus günah hakkında hangi uyarıda bulundu?

¹⁰ Günahın değil, Mesih aracılığıyla doğruluğun köleleri (5:1–6:23). Günah bir insan, Âdem aracılığıyla dünyaya girdi ve ölüm getirdi; “Ölüm de tüm insanlara geçti; çünkü hepsi günah işledi” (5:12). Ölüm Âdem’den Musa’ya kadar kral olarak hüküm sürdü. Musa aracılığıyla Kanunun verilmesiyle günah çoğaldı ve ölüm saltanat sürmeye devam etti. Şimdi ise Tanrı’nın lütfu her zamankinden daha da çoğalmıştır ve Mesih’in itaati sonucunda birçokları sonsuz yaşam için aklanmaktadır. Ancak bu durum kimseye günah içinde yaşama hakkı vermez. Mesih İsa ile birlik içinde olmak üzere vaftiz edilen kişiler günah açısından ölü olmalıdır. Eski kişilikleri direğe gerilmiştir ve onlar bundan böyle Tanrı için yaşamaktadırlar. Artık üzerlerinde günah hüküm sürmez, kutsal işler yapmak için doğruluğa köle olmuşlardır. “Günahın ödediği ücret ölümdür, Tanrı’nın verdiği armağan ise Efendimiz Mesih İsa aracılığıyla sonsuz yaşamdır” (6:23).

11. (a) Pavlus Hıristiyan Yahudilerin Kanundan özgür kalışını nasıl bir örnekle açıkladı? (b) Kanun neyi ortaya koydu? (c) Bir Hıristiyanın içinde nasıl bir savaş vardır?

¹¹ Kanun açısından ölü, Mesih’le birlik içinde olmak üzere ruh aracılığıyla diri (7:1–8:39). Pavlus bir örnek verir: Bir kadın kocası yaşadığı sürece ona bağlıdır, fakat kocası ölürse başka biriyle evlenmek için özgür olur. Mesih’in fidyesi sayesinde Hıristiyan Yahudiler de Kanun açısından ölmüş, Mesih’e ait olmak ve Tanrı’yı yücelten meyveler oluşturmak için özgür olmuştur. Kutsal Kanun günahın ne olduğunu net şekilde ortaya koymuştu ve günah ölüm getirmişti. Bedenimizde barınan günah, doğru olanı yapma isteğimizle savaş halindedir. Pavlus bunu şöyle dile getirir: “İstediğim iyi şeyi yapmıyorum, hep istemediğim kötü şeyi yapıyorum. O halde, . . . . bu artık benim eserim değil, içimde yaşayan günahın eseridir” (7:19, 20).

12. Bazıları nasıl Mesih’le ortak mirasçı oldu? Onlar hangi konuda zafer kazandı?

¹² İnsanı bu zavallı durumdan ne kurtarabilir? Tanrı, Mesih’e ait olanları ruhu aracılığıyla diri kılabilir. Onları evlat edinir, aklar, onlara miras verir, Mesih’le ortak mirasçılar yapar ve yüceltir. Pavlus şöyle der: “Eğer Tanrı bizimleyse, kim bize karşı durabilir? Bizi Mesih’in sevgisinden ne ayırabilir?” Bunu hiç kimse yapamaz! (8:31, 35). Elçi şöyle devam eder: “Bizi sevenin sayesinde tüm bu durumlardan tam bir zaferle çıkıyoruz. Şuna eminim ki, ne ölüm, ne yaşam, ne melekler, ne yönetimler, ne şimdiki ne gelecekteki şeyler, ne bir güç, ne yükseklik, ne derinlik, ne de başka bir varlık, Efendimiz Mesih İsa’da görülen Tanrı’nın sevgisinden bizi ayırabilecektir” (8:37-39).

13. (a) Peygamberlik sözlerine göre Tanrı’nın gerçek İsraili’ne kimler dahil edildi? Bu hangi Tanrısal ilkeyle uyumluydu? (b) İsrailoğulları neden yetersiz kaldı? Kurtuluş için ne şarttı?

¹³ “İsrail” imanı ve Tanrı’nın merhameti sayesinde kurtuluyor (9:1–10:21). Pavlus soydaşları olan İsrailoğulları için “büyük bir keder” duyduğunu söyler (9:2). Tüm İsrailoğullarının gerçek “İsrail” olmadığını da kabul eder, çünkü Tanrı dilediği herkesi oğulları olarak seçme yetkisine sahiptir. Firavun’la ilişkisinden ve çömlekçi örneğinden görüldüğü gibi “Bu, yalnızca merhametli Tanrı’ya bağlıdır; çok isteyene ya da peşinde koşana bağlı değildir” (9:6, 16). Hoşea’nın uzun zaman önce bildirdiği gibi, Tanrı “yalnız Yahudilerden değil diğer milletlerden” kişileri de oğulları olmaya davet eder (Rom. 9:24; Hoş. 2:23). İsrail yetersiz kalmıştır, çünkü Tanrı’nın onayını kazanma çabası “imana değil işlere” dayanmış ve ‘sendeleten kayaya’, Mesih’e takılıp tökezlemiştir (Rom. 9:32, 33). Onların ‘Tanrı için gayretleri’ vardır, fakat “tam bilgiye göre” değildir. Mesih, iman eden herkes doğruluğa erişsin diye Kanunun sonu olmuştur. Kurtuluş kazanmak isteyen, “İsa’nın Efendimiz olduğunu” açıkça bildirmeli ve “Tanrı’nın onu ölüyken dirilttiğine” iman etmelidir (10:2, 9). Yehova her milletten insanın Kendisi hakkında bilgi alması, iman etmesi ve O’na adıyla yakarabilmesi için vaizler göndermektedir.

14. Pavlus zeytin ağacı örneğinde ne anlattı?

¹⁴ Zeytin ağacı örneği (11:1-36). Tanrı lütfundan dolayı İsrailoğullarından küçük bir azınlık seçmiştir; ancak çoğunluk tökezlediği için ‘diğer milletlerden olan insanlara kurtuluş gelmiştir’ (11:11). Pavlus zeytin ağacı örneğinde, İsrail ulusunun imansızlığından ötürü Yahudi olmayanların aşılandığını anlatır. Yine de Yahudi olmayanlar İsrail’in reddedilişine sevinmemelidir, çünkü Tanrı ağacın kendi dallarını esirgemediyse milletlerden aşılanan yabani zeytin ağacı dallarını da esirgemeyecektir.

15. Tanrı’ya diri kurbanlar sunmanın kapsamına neler girer?

¹⁵ Zihninizi yenileyin; baştaki yetkililere boyun eğin (12:1–13:14). Pavlus ‘Bedenlerinizi diri bir kurban olarak Tanrı’ya sunun’ der (12:1). ‘Artık bu ortamın kalıbına girmeyin, zihninizi yenileyerek tamamen değişin’ (12:2). Kibirli olmayın. Mesih’in bedeninde, insan bedeninde olduğu gibi, farklı işlevleri olan pek çok uzuv vardır; ancak bunların hepsi de uyum içinde çalışır. Kimsenin kötülüğüne kötülükle karşılık vermeyin. Öç almayı Yehova’ya bırakın. ‘Kötülüğü iyilikle yenin’ (12: 21).

16. Hıristiyanlar yetkililere ve başka kişilere nasıl davranmalıdır?

¹⁶ Baştaki yetkililere boyun eğin, çünkü bu Tanrı’nın düzenlemesidir. İyi olanı yapmaya devam edin. Birbirinizi sevmekten başka kimseye bir borcunuz olmasın. Kurtuluş yakındır, öyleyse “Karanlığa özgü işlerden sıyrılalım ve ışığın silahlarını kuşanalım” (13:12). Her zaman iyi davranışlar sergileyelim, beden arzularının peşinden koşmayalım.

17. Zayıfları yargılamak ve güçlendirmek konusunda neler öğütlendi?

¹⁷ Kimseyi yargılamayın, herkesi kabul edin (14:1–15:33). İmanı zayıf olduğu için belirli yiyeceklerden kaçınan veya bayram günlerini kutsal sayan kişilere tahammül edin. Kardeşinizi yargılamayın ya da yeme içmenizle tökezletmeyin; çünkü herkesi Tanrı yargılar. Barışın ve yapıcı etkisi olan şeylerin peşinde olun, diğer kardeşlerin zayıflıklarını yüklenin.

18. (a) Pavlus başka hangi alıntılarla Tanrı’nın Yahudi olmayanları da kabul ettiğini gösterdi? (b) Tanrı’nın lütfundan bizzat Pavlus nasıl yararlandı?

¹⁸ Elçi şöyle der: “Önceden yazılmış olan her şey, bizim eğitilmemiz için yazıldı” (15:4). Ardından İbranice Kutsal Yazılardan dört alıntı daha yaparak, Tanrı’nın vaatlerinin başka milletleri de kapsayacağının uzun zaman önceden bildirildiğine dair son bir kanıt sunar (Rom. 15:9-12; Tekr. 32:43; Mezm. 18:49; 117:1; İşa. 11:1, 10). Dolayısıyla şöyle tembihler: “Tanrı’yı yüceltmek için, Mesih’in sizi kabul ettiği gibi siz de birbirinizi kabul edin” (Rom. 15:7). Pavlus kendisini ‘kutsal bir iş olan iyi haberi bildirmesi için’ milletler yararına bir hizmetkâr olarak görevlendirerek gösterdiği lütuftan ötürü Tanrı’ya duyduğu minnettarlığı dile getirir (15:16). Pavlus ‘başkasının temeli üzerine inşa etmek’ yerine her zaman yeni sahalarda hizmet etmeye çalışmıştır (15:20). Yapacakları henüz bitmemiştir; bağışları Yeruşalim’e götürdükten sonra çok daha büyük bir vaizlik turuyla İspanya’ya kadar gitmeyi planlamaktadır. Oraya giderken de ‘Mesih’ten aldığı nimetlerle dolu olarak’ Roma’daki ruhi kardeşlerini ziyaret etmek ister (15:29).

19. Romalılar mektubu nasıl sona erer?

¹⁹ Kapanış sözleri (16:1-27). Pavlus Roma cemaatinden isimlerini saydığı 26 kişiye ve diğer kardeşlere selam söyler. Onları bölücü etki yapan kişilerden sakınmaya ve ‘iyi şeyler konusunda hikmetli, kötü şeyler konusunda ise saf olmaya’ teşvik eder (16:19). Son olarak şöyle der: “Tanrı, İsa Mesih aracılığıyla sonsuza dek yüceltilsin. Amin” (16:27).

KİTABIN YARARLARI

20. (a) Romalılar Tanrı’ya inanmak için hangi mantıksal temeli sağlar? (b) Tanrı’nın doğruluğu ve merhameti hakkında hangi örnek verilir? Pavlus bunlar üzerinde düşününce ne der?

²⁰ Romalılar kitabı Tanrı’ya inanmak için mantıksal bir temel sağlar: “O’nun görünmez nitelikleri, sonsuz gücü ve Tanrılığı, dünyanın yaratılışından bu yana açıkça görülüyor, yaratılan şeyler yoluyla algılanabiliyor” (1:20). Bununla da kalmayıp Tanrı’nın doğruluk niteliğini yüceltir, büyük merhametini ve lütfunu bildirir. Bir zeytin ağacının kesilen dalları yerine yabani dalların aşılandığını anlatan örnek Tanrı’nın bu niteliklerini çok güzel bir şekilde dikkatimize sunar. Pavlus Tanrı’nın sertliği ve iyiliği üzerinde düşününce şunları söylemekten kendini alamaz: “Tanrı’nın nimetlerinde, hikmetinde ve bilgisinde ne büyük bir derinlik var! Ne akıl ermez hükümleri, ne keşfedilemez yolları var!” (11:33).

21. Romalılar kitabı Tanrı’nın kutsal sırrıyla ilgili gelişmeyi hangi sözlerle açıklar?

²¹ Bu bağlamda Romalılar kitabı Tanrı’nın kutsal sırrıyla ilgili yeni bir gelişmeyi açıklar. Hıristiyan cemaatinde artık Yahudilerle diğer milletlerden olanlar arasında bir ayrım yoktur; her milletten insanlar İsa Mesih sayesinde Yehova’nın lütfundan yararlanabilir. “Tanrı taraf tutmaz.” “İçten Yahudi olan Yahudidir ve onun sünneti yazılı kanunla değil ruhla, yüreğe yapılan sünnettir.” “Yahudi ve Yunanlı arasında ayrım yoktur, hepsinin Rabbi aynıdır, O Kendisine yakaranların hepsine karşı cömerttir” (2:11, 29; 10:12). Tüm bu kişiler işleriyle değil imanlarıyla doğru sayılmaktadır (3:28).

22. Romalılar mektubu cemaat dışındakilerle ilişkilerimiz hakkında neler öğütler?

²² Roma’daki Hıristiyanlara yazılan bu mektuptaki öğütler, Tanrı’ya yabancı bir dünyada benzer sorunlar yaşayan bizler için de aynı ölçüde yararlıdır. İsa’nın takipçileri cemaatin dışındakiler de dahil ‘herkesle barış içinde kalmaya’ teşvik edilir (12:17-21). Herkes ‘baştaki yetkililere boyun eğmelidir’, çünkü bu Tanrı’nın düzenlemesidir. Kanunlara uyanların değil, kötü işler yapanların yöneticilerden korkması gerekir. İsa’nın takipçileri ceza alma korkusundan dolayı değil vicdanlarından dolayı kanunlara uymalı, vergilerini ödemeli, herkese hakkını vermeli, yükümlülüklerini yerine getirmelidir. ‘Birbirlerini sevmekten başka’ kimseye bir borçları olmamalıdır. Sevgi, Kanunun gereğinin tam olarak yapılmasıdır (13:1-10).

23. (a) Pavlus imanı açıkça bildirmenin önemini nasıl vurguladı? (b) Elçi hizmete hazırlık yapmak konusunda bize nasıl bir örnektir?

²³ Pavlus hakikate herkesin önünde tanıklık etmenin önemi üzerinde durur. Yürekle iman ederek doğruluğa erişilse de, imanı ağızla açıkça bildirerek kurtuluşa erişilir. “Yehova’ya adıyla yakaran herkes kurtulacaktır” (10:13). Ancak bunun olabilmesi için vaizlerin gidip bu ‘iyi şeyleri müjdelemesi’ şarttır (10:15). Sesleri ‘yerin uçlarına varan’ o vaizlerin arasındaysak ne mutlu bize! (10:18). Bu duyuru işine hazırlanırken Kutsal Yazıları Pavlus kadar iyi bilen kişiler olmaya çalışalım; o tek bir pasajda (10:11-21) İbranice Kutsal Yazılardan alıntı üstüne alıntı yaptı (İşa. 28:16; Yoel 2:32; İşa. 52:7; 53:1; Mezm. 19:4; Tekr. 32:21; İşa. 65:1, 2). Elçi yerinde olarak şöyle dedi: “Önceden yazılmış olan her şey, bizim eğitilmemiz için yazıldı; böylece tahammülümüz ve Kutsal Yazılardan aldığımız teselli sayesinde ümide sahip olabiliriz” (Rom. 15:4).

24. Pavlus cemaatte gayretli bir tutum ve sağlıklı ilişkiler geliştirmek hakkında hangi öğütleri verir?

²⁴ Romalılar kitabında cemaatteki kişilerle ilişkilerimiz konusunda da harika öğütler verilir. Milleti, ırkı veya sosyal durumu ne olursa olsun cemaatteki herkes Tanrı’nın ‘iyi, makbul ve kusursuz isteğine’ göre kutsal hizmet sunabilmek için zihnini yenilemelidir (11:17-22; 12:1, 2). Pavlus’un Romalılar 12:3-16’daki öğütlerinde büyük bir makullük vardır. O ayetlerde, cemaatteki herkesin gayret, alçakgönüllülük ve şefkat geliştirmesi için mükemmel tembihler bulunur. Pavlus kitabın kapanış bölümlerinde de bölücü etkisi olan kişilere dikkat etmek ve onlardan sakınmak konusunda çok ciddi uyarılar yapar. Fakat aynı zamanda kardeşlerle sağlıklı ilişkilerden kaynaklanan sevinç ve ferahlıktan söz eder (15:7, 32; 16:17-19).

25. (a) Romalılar Tanrı’nın Krallığı hakkında nasıl doğru bir bakış açısı ve anlayış kazandırır? (b) Romalılar mektubunu incelemek bize hangi yönlerden yarar sağlamalı?

²⁵ İsa’nın takipçileri olarak kardeşlerimizle ilişkilerimize daima dikkat etmeliyiz. “Çünkü Tanrı’nın krallığı yemek içmek değil, kutsal ruhun verdiği sevinç, barış ve doğruluk demektir” (14:17). Bu doğruluk, barış ve sevinç özellikle de gökteki Krallıkta ‘Mesih’le ortak mirasçılar’ olarak ‘onunla birlikte yüceltilecek’ kişilerin sahip olduğu niteliklerdir (8:17). Ayrıca Romalılar kitabı, Krallıkla ilgili Aden’de verilen vaadin gerçekleşmesindeki bir sonraki adıma şöyle dikkat çeker: “Barış veren Tanrı yakında Şeytan’ı ayaklarınızın altında ezecektir” (Rom. 16:20; Başl. 3:15). Bu harika hakikatlere iman ederek her zaman sevinç, barış ve ümitle dolu olalım (Rom. 15:13). Krallığın yöneticisi olan Soy’la birlikte zafer kazanmaya kararlı olalım. Şuna eminiz ki, gökte veya yerde hiçbir şey ya da hiçbir varlık, ‘Efendimiz Mesih İsa’da görülen Tanrı’nın sevgisinden bizi ayıramaz’ (8:39).

[Dipnot]