Yehova Acılara Neden İzin Veriyor?

10, 11. (a) Romalılar 8:19-22’ye göre, “yaratılış” neye mahkûm edildi? (b) Yaratılışı amaçsızlığa, tüm çabalarının boşa çıkacağı bir duruma mahkûm edenin kimliğini nasıl saptayabiliriz?

¹⁰ Resul Pavlus’un Romalılara yazdığı mektubun bir pasajı bu önemli konuya ışık tutuyor. Pavlus şunları yazdı: “Yaratılış, Tanrı çocuklarının ortaya çıkmasını büyük özlemle bekliyor. Çünkü yaratılış amaçsızlığa teslim edildi. Bu da yaratılışın isteğiyle değil, onu amaçsızlığa teslim eden Tanrı’nın isteğiyle oldu. Çünkü yaratılışın, yozlaşmaya köle olmaktan kurtarılıp Tanrı çocuklarının yüce özgürlüğüne kavuşturulması umudu vardı. Bütün yaratılışın şu ana dek birlikte inleyip doğum ağrısı çektiğini biliyoruz.”—Romalılar 8:19-22, YÇ.

¹¹ Bu ayetleri anlayabilmek için önce bazı önemli soruların cevaplarını bulmamız gerekir. Örneğin, yaratılışı amaçsızlığa, yani tüm çabalarının boşa çıkacağı bir duruma kim mahkûm etti? Kimileri bunun Şeytan, kimileriyse Âdem olduğunu söyler. Oysa onlar bunu yapmış olamaz. Neden? Çünkü yaratılışı tüm çabalarının boşa çıkacağı bir duruma mahkûm eden, bunu bir ümide dayandırarak yapmıştı. Evet, bunu yapan, sadık kimselerin sonunda ‘yozlaşmaya köle olmaktan kurtulacağı’ ümidini verdi. Böyle bir ümidi ne Âdem ne de Şeytan verebilirdi. Bunu ancak Yehova verebilirdi. Öyleyse, yaratılışı tüm çabalarının boşa çıkacağı bir duruma mahkûm edenin Yehova olduğu açıktır.

12. “Yaratılış” sözcüğüyle ne kastedildiği konusunda hangi karışıklık çıktı, bu soru nasıl cevaplandırılabilir?

¹² Bu pasajda “yaratılış” sözcüğüyle ne kastediliyor? Bazıları “yaratılış” sözcüğüyle hayvanlar ve bitkilerle doğanın tümünün kastedildiğini söyler. Ama acaba “Tanrı çocuklarının yüce özgürlüğüne” kavuşmayı hayvanlar ve bitkiler mi bekliyor? Tabii ki hayır. (II. Petrus 2:12) O halde, “yaratılış” sözcüğüyle sadece insanlık kastedilebilir. Aden’deki isyan yüzünden günah ve ölümden etkilenen ve bir ümide şiddetle ihtiyacı olan, insanlıktır.—Romalılar 5:12.

13. Aden’deki isyanın insanlık için sonucu ne oldu?

¹³ Bu isyan insanlığı hangi duruma düşürdü? Pavlus’un tek bir kelimeyle belirttiği gibi “amaçsız”, yani tüm çabalarının boşa çıkacağı bir duruma.a Bir başvuru kitabı bu sözcüğün, “tasarlandığı amaca uygun çalışmayan bir şeyin amaçsızlığını” anlattığını söylüyor. İnsan, kusursuz, birleşik bir aile halinde cennet yeryüzüne bakarak sonsuza dek yaşamak üzere tasarlanmıştı. Ama bunun yerine , insan acılı ve çoğu kere moral bozucu kısa bir yaşam sürüyor. Eyub’un dediği gibi, “insan ki, kadından doğmuştur, günleri kısadır, ve sıkıntıya doyar.” (Eyub 14:1) Gerçekten ne kadar boş ve “amaçsız!”

14, 15. (a) Yehova’nın insanlığı mahkûm etmekle adil davrandığını nasıl anlıyoruz? (b) Pavlus neden yaratılışın amaçsızlığa kendi “isteğiyle” mahkûm edilmediğini söyledi?

¹⁴ Şimdi en önemli soruya geldik: “Bütün dünyanın Hâkimi” insanlığı bu moral bozucu acı duruma neden mahkûm etti? (Tekvin 18:25) Bunu yapmakla adaletle davranmış oldu mu? Şimdi ilk ana babamızın neler yaptığını hatırlayalım. Onlar Tanrı’ya başkaldırmakla, Yehova’nın egemenliğine birçok yönden meydan okuyan Şeytan’ın tarafına geçtiler. Bu hareketleriyle insanın, Yehova’ya bağlı olmadan, asi bir ruhi yaratığın rehberliğinde kendini yönettiğinde daha iyi bir durumda olacağı iddiasını desteklediler. Yehova asileri mahkûm ederek onlara hak ettikleri karşılığı verdi. İnsanın Şeytan’ın etkisi altında kendisini yönetmesine izin verdi. Bu koşullarda, insanlığı –onlara bir ümit de vererek– tüm çabalarının boşa çıkacağı bir duruma mahkûm etmekten daha adil hangi karar verilebilirdi?

¹⁵ Tabii ki, bu yaratılışın “isteğiyle” olmadı. Biz hiçbir seçme şansımız olmadan günahın ve yozlaşmanın kölesi olarak doğuyoruz. Fakat merhametinden ötürü Yehova, Âdem ile Havva’nın bir süre daha yaşayarak soyları olmasına izin verdi. Onların soyu olan bizler gerçi günah ve ölümün amaçsızlığına mahkûm isek de, Âdem ile Havva’nın yapmadığı şeyi yapma fırsatına sahibiz. Yehova’yı dinleyebilir ve O’nun egemenliğinin haklı ve ideal olduğunu, oysa Yehova olmadan insan yönetiminin ancak acı ve hüsran getirdiğini ve de tüm çabalarının boş olduğunu öğrenebiliriz. (Yeremya 10:23; Vahiy 4:11) Ayrıca, Şeytan’ın etkisi, durumu daha da berbat hale getiriyor. İnsan tarihi bu gerçeklere tanıklık ediyor.—Vaiz 8:9.

16. (a) Bugün dünyada gördüğümüz acıların sorumlusunun Yehova olmadığından neden emin olabiliriz? (b) Yehova sadık insanlığa sevgiyle hangi ümidi verdi?

¹⁶ Açıkça görüldüğü gibi, Yehova’nın insanlığı amaçsızlığa mahkûm etmek için geçerli nedenleri vardı. Acaba bu Yehova’nın, bugün her birimizi etkileyen amaçsızlığın ve acıların nedeni olduğu anlamına mı gelir? Bunu daha iyi anlayabilmek için, durumu bir suçluya adil bir hüküm veren yargıcın durumuna benzetelim. Hükümlü çarptırıldığı cezayı çekerken belki çok sıkıntı yaşayacaksa da, acaba yargıcı çektiği acıların nedeni olmakla suçlayabilir mi? Kesinlikle, hayır! Üstelik, kötülük hiçbir zaman Yehova’dan kaynaklanmaz. Yakub 1:13 şunları der: “Allah kötü şeylerle tecrübe olunamaz, kendisi de kimseyi tecrübe etmez.” Yehova’nın bu mahkûmiyet hükmünün yanı sıra bir ümit de verdiğini unutmayalım. Yehova, Âdem ile Havva’nın soyu yararına, amaçsız yaşamın son bulması ve onların ‘Tanrı çocuklarının yüce özgürlüğüne kavuşabilmeleri’ için sevgiyle düzenlemeler yaptı. Bundan böyle, sadık insanların, yaratılışın yine tüm çabalarının boşa çıkacağı acı bir duruma düşebileceğinden kaygılanmasına sonsuza dek gerek olmayacak. Yehova’nın durumu adaletle ele alması, egemenliğinin haklılığını sonsuza dek kanıtlamış olacak.—İşaya 25:8.