‘İsa Kendisinin Olanları Sonuna Kadar Sevdi’

1, 2. İsa elçileriyle son akşamını nasıl geçirdi? Bu son anlar onun için neden çok değerliydi?

İSA elçilerini Yeruşalim’de bir evin üst katındaki odaya toplarken, bunun onlarla beraber geçireceği son akşam olduğunu biliyordu. Babasının yanına dönme zamanı yaklaşmıştı. Birkaç saat içinde tutuklanacak ve imanı sonuna kadar sınanacaktı. Ancak yaklaşan ölümü bile onu elçilerinin ihtiyaçlarıyla ilgilenmekten alıkoymadı.

² İsa elçilerini ayrılışına hazırlamıştı, fakat önlerindeki olaylar karşısında onları güçlendirmek için söyleyecek daha çok şeyi vardı. O nedenle, bu çok değerli son anlarını onların sadık kalmasına yardım edecek çok önemli dersler vererek geçirdi. Sözleri, o güne kadar söylediği en sıcak ve en samimi ifadeleri içeriyordu. Peki neden İsa kendisinden çok elçileri için kaygılıydı? Onlarla geçirdiği bu son saatler İsa için neden bu kadar değerliydi? Cevap tek kelimeyle sevgiydi. İsa onları gerçekten çok seviyordu.

 3. İsa’nın takipçilerine sevgisini göstermek için son akşama kadar beklemediğini nereden biliyoruz?

³ Bundan yıllar sonra, elçi Yuhanna o akşamki olayları anlatan Tanrı ilhamı kaydına şöyle başladı: “Fısıh bayramından önceydi. İsa dünyadan Babasına gideceği zamanın geldiğini biliyordu; dünyada kendisinin olanları hep sevmişti, sonuna kadar da sevdi” (Yuhanna 13:1). İsa “kendisinin olanları” sevdiğini göstermek için o akşamı beklememişti. Elçilerine sevgisini hizmeti boyunca birçok şekilde ispatlamıştı. İsa’nın sevgisini gösterme yollarından bazılarını incelememiz yararlı olur; çünkü İsa’nın gerçek öğrencileri olduğumuzu onu bu konuda örnek alarak gösteririz.

4, 5. (a) İsa’nın elçileriyle ilişkisinde neden sabra ihtiyacı vardı? (b) Üç elçisi Getsemani bahçesinde uyanık kalmadığında İsa nasıl tepki gösterdi?

⁴ Sevgi ve sabır birbirinden ayrı düşünülemez. 1. Korintoslular 13:4 “Sevgi tahammül eder” der ve tahammülün kapsamına başkalarına sabırla katlanmak girer. Elçileriyle ilişkisinde İsa’nın sabra ihtiyacı var mıydı? Evet, kesinlikle! 3. Bölümde gördüğümüz gibi, elçiler alçakgönüllülük geliştirme konusunda yavaş ilerliyordu. Aralarında kimin en büyük olduğunu defalarca tartışmışlardı. Peki İsa’nın tepkisi neydi? Öfkelenip, sinirli ve kızgın şekilde mi karşılık vermişti? Hayır, beraber geçirdikleri son akşam bu konuda “ateşli bir tartışma” çıktığında bile İsa doğru düşünmelerine sabırla yardım etti (Luka 22:24-30; Matta 20:20-28; Markos 9:33-37).

⁵ O son gecenin ilerleyen saatlerinde, İsa 11 sadık elçisiyle Getsemani bahçesine gittiğinde, sabrı tekrar sınandı. Sekiz elçisinden ayrılıp Petrus, Yakub ve Yuhanna’yla beraber bahçenin iç kısımlarına gittiler. İsa onlara “Ölesiye bir keder içindeyim. Burada durun ve benimle birlikte uyanık kalın” dedi. Sonra biraz uzaklaşıp hararetle dua etmeye başladı. Uzun bir süre dua ettikten sonra üç elçisinin yanına döndüğünde ne gördü? Hayatının en büyük sınavını yaşayacağı zamanda onlar derin bir uykuya dalmıştı! İsa uyanık kalmadıkları için elçilerini azarladı mı? Hayır, onları sabırla teşvik etti. Nazik sözleri, onların stresini ve zayıflıklarını anladığını gösterdi.a “Ruh elbette istekli, fakat beden zayıf” dedi. İsa o akşam bir değil tam üç kez gelip onları uykuda bulduğunda bile sabır gösterdi! (Matta 26:36-46).

 6. İlişkilerimizde İsa’yı nasıl örnek alabiliriz?

⁶ İsa’nın elçilerinden ümidini kesmediğini görmek bizi teşvik ediyor. Sabrı sonunda meyve verdi; çünkü bu sadık adamlar hem alçakgönüllü hem de uyanık olmanın ne kadar önemli olduğunu öğrendi (1. Petrus 3:8; 4:7). Biz ilişkilerimizde İsa’yı nasıl örnek alabiliriz? Örneğin ihtiyarların sabra özel olarak ihtiyacı vardır. Bir ihtiyar yorgun olduğu ya da zihni kendi sorunlarıyla meşgul olduğu sırada kardeşler gelip ona sorunlarını anlatmak isteyebilir. Bazen de, yardıma ihtiyacı olan kişiler verilen öğüdü hemen uygulamayabilir. Sabırlı ihtiyarlar yine de Tanrı’nın Sözünü “yumuşak başlılıkla” öğretir ve ‘sürüye şefkat gösterirler’ (2. Timoteos 2:24, 25; Elçiler 20:28, 29). Ana babalar da İsa’yı sabır gösterme konusunda örnek almalıdır, çünkü bazen çocuklar da öğüt veya terbiyeye hemen karşılık vermeyebilir. Sevgi ve sabır, ana babaların çocuklarını eğitmek için çaba harcamaktan vazgeçmemesine yardım eder. Böyle bir sabrın gerçekten harika ödülleri olabilir (Mezmur 127:3).

 7. İsa öğrencilerinin bedensel ve maddi ihtiyaçlarını nasıl karşıladı?

⁷ Sevgi bencil olmayan davranışlarla gösterilir (1. Yuhanna 3:17, 18). Sevgi “kendi çıkarını düşünmez” (1. Korintoslular 13:5). İsa, sevgisi nedeniyle öğrencilerinin bedensel ve maddi ihtiyaçlarını karşıladı. Genelde onlar ihtiyaçlarını daha dile getirmeden İsa gerekeni yaptı. Yorulduklarını gördüğünde, beraberce ‘ıssız bir yere çekilip kendi başlarına kalmalarını, biraz dinlenmelerini’ önerdi (Markos 6:31). Acıktıklarını hissettiğinde, onları –ve beraberlerinde kendisini dinlemeye gelmiş binlerce kişiyi– doyurmak için harekete geçti (Matta 14:19, 20; 15:35-37).

8, 9. (a) İsa’nın, öğrencilerinin manevi ihtiyaçlarının farkında olduğunu ve bunları karşıladığını nereden biliyoruz? (b) İsa işkence direğindeyken annesinin ihtiyaçlarıyla yakından ilgilendiğini nasıl gösterdi?

⁸ İsa öğrencilerinin manevi ihtiyaçlarını da fark etti ve bunları karşıladı (Matta 4:4; 5:3). Öğretim verirken genellikle onlara özel bir ilgi gösterdi. Dağdaki Vaazı özellikle elçileri için verdi (Matta 5:1, 2, 13-16). Örnekler kullandığında “öğrencilerine her şeyi ayrıca açıklardı” (Markos 4:34). Kendisi göğe döndükten sonra takipçilerinin manevi açıdan iyi beslenmesini sağlamak için ‘sadık ve sağgörülü bir hizmetkâr’ tayin etti. İsa’nın kutsal ruh aracılığıyla seçilmiş yeryüzündeki kardeşlerinden oluşan bu hizmetkâr sınıfı, MS birinci yüzyıldan beri sadık bir şekilde ruhi ‘yiyeceği vaktinde’ veriyor (Matta 24:45).

⁹ İsa öldüğü gün, sevdiklerinin manevi ihtiyaçlarıyla ilgilendiğini çok etkileyici bir biçimde gösterdi. Şu sahneyi zihninizde canlandırmaya çalışın: İsa işkence direğinde ve acılar içinde. Nefes alabilmek için ayağından destek almalı. Her nefesinde vücudunun ağırlığıyla ayaklarındaki yaralar yırtıldıkça ve kırbaçlanmış sırtı direğe sürtündükçe feci bir acı duymuş olmalı. Konuşmak, soluğunu ayarlamasını gerektirdiğinden, mutlaka onun için çok zor ve acı verici. Ancak İsa ölmeden hemen önce, annesi Meryem’e derin sevgisini gösteren sözler söylüyor. Meryem ve elçi Yuhanna’nın yakınında durduğunu gördüğünde, onların duyabileceği yükseklikte bir sesle annesine “İşte oğlun!” diyor. Sonra Yuhanna’ya “İşte annen!” diyor (Yuhanna 19:26, 27). İsa sadık elçisinin, annesi Meryem’in yalnızca bedensel ve maddi değil, manevi ihtiyaçlarıyla da ilgileneceğini biliyor.b

10. Ana babalar çocuklarının ihtiyaçlarını karşılarken İsa’yı nasıl örnek alabilir?

¹⁰ İsa’nın örneği üzerinde düşünmek çocuklarıyla ilgilenen ana babalar için yararlıdır. Ailesini gerçekten seven bir baba, onların maddi ihtiyaçlarını karşılayacaktır (1. Timoteos 5:8). Dengeli, sevgi dolu aile reisleri zaman zaman dinlenmeye ve eğlenceye vakit ayırır. Ancak daha da önemlisi, Hıristiyan ana babalar çocuklarının manevi ihtiyaçlarını karşılar. Nasıl? Düzenli aile Mukaddes Kitap tetkikleri yaparlar ve bu incelemeleri çocukları için yapıcı ve zevkli hale getirmeye çalışırlar (Tesniye 6:6, 7). Ana babalar sözleriyle ve davranışlarıyla çocuklarına, hizmetin çok önemli bir faaliyet olduğunu, ibadetlere hazırlık yapmanın ve katılmanın tapınmamızın değişmez bir özelliği olduğunu öğretirler (İbraniler 10:24, 25).

11. İsa takipçilerine bağışlama konusunda ne öğretti?

¹¹ Sevginin bir yönü de bağışlamaktır (Koloseliler 3:13, 14). 1. Korintoslular 13:5 sevgi için “yapılan kötülüğün hesabını tutmaz” der. İsa birkaç kez takipçilerine bağışlayıcı olmanın önemini öğretti. Onlara başkalarını “yedi defaya değil, yetmiş yedi defaya kadar”, yani sınırsız kez bağışlamalarını söyledi (Matta 18:21, 22). Takipçilerine, yanlışı gösterildiğinde tövbe eden bir günahkârın bağışlanması gerektiğini öğretti (Luka 17:3, 4). Ancak İsa, halka yalnızca sözlerle öğretim veren ikiyüzlü Ferisiler gibi değildi. O, örnek olarak da öğretti (Matta 23:2-4). Şimdi İsa’nın, yakın bir dostu kendisini hayal kırıklığına uğrattığında bile bağışlamaya nasıl hazır olduğunu görelim.

12, 13. (a) İsa’nın tutuklandığı gece Petrus onu nasıl yüzüstü bıraktı? (b) İsa’nın diriltildikten sonraki davranışları, bağışlayıcı olmayı öğütlemekle kalmadığını nasıl gösterdi?

¹² İsa’nın elçi Petrus’la sıcak bir arkadaşlığı vardı; Petrus cana yakın fakat bazen düşünmeden, aceleyle hareket eden bir adamdı. İsa Petrus’un iyi niteliklerinin farkındaydı ve ona özel ayrıcalıklar verdi. Örneğin Yakub ve Yuhanna’yla beraber Petrus, 12’lerin geri kalanının görmediği bazı mucizelere şahsen tanık oldu (Matta 17:1, 2; Luka 8:49-55). Daha önce değindiğimiz gibi, İsa’nın tutuklanacağı gece onunla beraber Getsemani bahçesinin iç kısımlarına giden elçilerden biri Petrus’tu. Fakat o gece İsa ihanete uğrayıp tutuklandığında, Petrus ve diğer elçiler onu terk edip kaçtı. Daha sonra, İsa kanunsuz şekilde yargılanırken Petrus dışarıda, avluda bekleme cesaretini gösterdi. Ancak sonradan korktu ve ciddi bir hata yaptı; yalan söyleyerek İsa’yı tanıdığını bile üç kez inkâr etti! (Matta 26:69-75). İsa buna nasıl tepki gösterdi? Yakın bir arkadaşınız sizi böyle hayal kırıklığına uğratsaydı tepkiniz ne olurdu?

¹³ İsa Petrus’u bağışlamaya hazırdı. Onun bu günahın ağırlığı altında ezildiğini biliyordu. Gerçekten de, tövbe eden elçi “kahroldu ve hüngür hüngür ağlamaya başladı” (Markos 14:72). İsa diriltildiği gün, büyük ihtimalle teselli etmek ve rahatlatmak amacıyla Petrus’a göründü (Luka 24:34; 1. Korintoslular 15:5). İki ay geçmeden, Pentekost gününde Yeruşalim’deki kalabalığa iyi haberin duyurulmasına önderlik etmesine izin vererek Petrus’u onurlandırdı (Elçiler 2:14-40). İsa’nın, kendisini terk ettikleri için elçilerine grup olarak da kin tutmadığını hatırlayalım. Tam tersine, diriltildikten sonra onlara hâlâ “Kardeşlerim” diyordu (Matta 28:10). İsa’nın bağışlayıcı olmayı öğütlemekle kalmayıp, davranışlarıyla da bu niteliği gösterdiği ortada değil mi?

14. Neden bağışlamayı öğrenmeliyiz? Bağışlamaya hazır olduğumuzu nasıl gösterebiliriz?

¹⁴ Mesih’in takipçileri olarak bağışlamayı öğrenmeliyiz. Neden? İsa’nın tersine biz kusurluyuz, yani bize karşı günah işleyenlerle aynı durumdayız. Zaman zaman hepimiz sözlerimizle ve davranışlarımızla hatalar yapıyoruz (Romalılar 3:23; Yakub 3:2). Merhamet göstermek için geçerli bir neden olduğunda başkalarını bağışlamamız, bizim günahlarımızın da Tanrı tarafından bağışlanmasını mümkün kılar (Markos 11:25). Öyleyse, bize karşı günah işleyen kişileri bağışlamaya hazır olduğumuzu nasıl gösterebiliriz? Çoğu durumda sevgi, küçük günahları ve hataları görmezden gelmemize yardım eder (1. Petrus 4:8). Bize haksızlık eden biri Petrus gibi gerçekten pişman olduğunda, herhalde biz de İsa’yı örnek alıp bağışlamaya hazır olacağız. Kin tutmak yerine, hikmetle davranıp kırgınlığa son vermeyi tercih ederiz (Efesoslular 4:32). Böyle yapmakla hem cemaatin barışına katkıda bulunmuş oluruz hem de kendimiz huzurlu oluruz (1. Petrus 3:11).

15. İsa, elçilerine kusurlarına rağmen neden güvendi?

¹⁵ Sevgi ve güven arasında sıkı bir bağ vardır. Sevgi “her şeye inanır”c (1. Korintoslular 13:7). Sevgiyle hareket eden İsa, öğrencilerine kusurlarına rağmen güvenmeye istekli olduğunu gösterdi. Onlara güvendi, Yehova’yı gerçekten sevdiklerine ve aslında O’nun isteğini yapmak istediklerine inandı. Hatalar yaptıklarında bile İsa onların niyetini sorgulamadı. Örneğin elçi Yakub ve Yuhanna’nın annesi, belli ki onların isteği üzerine İsa’ya gelip Krallığında oğullarının onun yanında oturmasını istediğinde, İsa onların vefasından şüphe etmedi veya elçi olma ayrıcalığını onlardan almadı (Matta 20:20-28).

16, 17. İsa öğrencilerine hangi sorumlulukları verdi?

¹⁶ İsa güvenini göstererek öğrencilerine çeşitli sorumluluklar verdi. Örneğin mucize yaparak yiyecekleri çoğalttığı ve kalabalığı doyurduğu iki olayda da, yiyecekleri dağıtma sorumluluğunu öğrencilerine verdi (Matta 14:19; 15:36). Katılacağı son Fısıh için Yeruşalim’e gidip hazırlık yapma görevini Petrus ile Yuhanna’ya verdi. Kuzuyu, şarabı, mayasız ekmeği, acı otları ve gerekli diğer şeyleri sağlama işiyle onlar ilgilendi. Bu küçümsenecek bir görev değildi, çünkü Fıshı uygun şekilde kutlamak Musa Kanununun bir gereğiydi ve İsa da Kanuna uymalıydı. Ayrıca, o gece daha sonra İsa ölümünün anılmasını başlattığında, şarabı ve mayasız ekmeği önemli simgeler olarak kullandı (Matta 26:17-19; Luka 22:8, 13).

¹⁷ İsa öğrencilerine daha ciddi sorumluluklar vermeyi de uygun gördü. Daha önce değindiğimiz gibi, yeryüzünde kutsal ruhla seçilmiş takipçilerini önemli bir sorumluluk olan ruhi yiyecek sağlama işine tayin etti (Luka 12:42-44). Elçilerine iyi haberi duyurmalarını ve öğrenci yetiştirmelerini emrederek başka önemli bir görev daha verdiğini hatırlayın (Matta 28:18-20). İsa görünmemesine ve gökte hüküm sürmesine rağmen şimdi bile yeryüzündeki cemaatini, yeterli gördüğü ve cemaate hediye olarak verdiği erkeklere emanet etmiştir (Efesoslular 4:8, 11, 12).

18-20. (a) İman kardeşlerimize güvendiğimizi nasıl gösterebiliriz? (b) İsa’nın görev vermeye istekli tutumunu nasıl örnek alabiliriz? (c) Gelecek bölümde hangi konu ele alınacak?

¹⁸ Biz ilişkilerimizde İsa’yı nasıl örnek alabiliriz? İman kardeşlerimize güven göstermemiz sevgimizin bir kanıtıdır. Sevginin kötümser değil iyimser olduğunu unutmayalım. Başkaları bizi hayal kırıklığına uğrattığında –ki bu mutlaka zaman zaman olacaktır– sevgi bizim hemen onların kötü niyetli olduğu sonucuna varmamızı önler (Matta 7:1, 2). İman kardeşlerimiz hakkında iyimser bir bakış açısını korursak, onlara karşı yıkıcı değil yapıcı davranışlarda bulunacağız (1. Selanikliler 5:11).

¹⁹ İsa’nın görev vermeye istekli tutumunu örnek alabilir miyiz? Cemaatte sorumlu konumda olanların, ellerinden gelenin en iyisini yapacaklarına güvenerek başkalarına uygun ve anlamlı görevler vermesi kendileri için yararlıdır. Böylece tecrübeli ihtiyarlar, cemaate yardım etmeye “istekli” ve yeterli durumdaki gençlere ihtiyaçları olan değerli eğitimi verebilirler (1. Timoteos 3:1; 2. Timoteos 2:2). Bu eğitim çok önemlidir. Yehova, Krallığı için yaptığımız işin ilerleyişini hızlandırmaya devam ettikçe, artışın getirdiği ihtiyacı karşılayabilmek için yeterli erkeklerin eğitilmesi gerekecek (İşaya 60:22).

²⁰ İsa başkalarına sevgi gösterme konusunda bize mükemmel bir örnekti. Onu izleyebileceğimiz tüm alanlar içinde en önemlisi, sevgisini örnek almamızdır. Gelecek bölümde, İsa’nın bize sevgisinin en büyük kanıtını, canını vermeye gönüllü olmasını ele alacağız.