‘Güç, Cesaret ve Teselli’ Verme Amaçlı İbadetler

13. (a) İbadetlerimiz katılanlar üzerinde nasıl bir etki bırakmalı? (b) Hangi soru özellikle ihtiyarlar için önemlidir?

¹³ Pavlus cemaat ibadetlerinin önemli bir amacının, ibadete katılanların ‘güçlenmesini, cesaret ve teselli bulmasını sağlamak’ olduğunu söylüyorc (1. Kor. 14:3). Bugün ihtiyarlar ibadetin çeşitli kısımlarındaki görevlerinin kardeşlere güç vermesini ve onları teselli etmesini nasıl sağlayabilir? Bu soruyu yanıtlamak için İsa’nın diriltilmesinden kısa süre sonra idare ettiği bir ibadete bakalım.

14. (a) İsa’nın düzenlediği bir ibadetten önce neler oldu? (b) ‘İsa’nın yaklaşıp’ elçilerle konuşması onları neden rahatlatmış olmalı?

¹⁴ İlk olarak o ibadetten önceki olaylara dikkat edelim. İsa öldürülmeden hemen önce elçiler ‘onu bırakıp kaçmış’ ve önceden bildirildiği gibi ‘her biri kendi evine dağılmıştı’ (Mar. 14:50; Yuhn. 16:32). İsa diriltilmesinin ardından, cesareti kırık olan elçilerini özel bir ibadete davet etti.d Bunun üzerine “on bir öğrenci . . . . Celile’ye, İsa’nın onlarla buluşacağı dağa geldi.” Öğrenciler gelince “İsa yaklaşıp” onlarla konuştu (Mat. 28:10, 16, 18). O bu adımı attığı için elçiler kim bilir ne kadar rahatlamıştı! Acaba İsa onlarla ne konuştu?

15. (a) İsa hangi konulara değindi, hangi konulara değinmedi? (b) O ibadet elçileri nasıl etkiledi?

¹⁵ İsa sözlerine şu haberle başladı: “Gökte ve yerde bütün yetki bana verildi.” Sonra öğrencilerine bir görev verdi: “Gidin . . . . insanları öğrencim olarak yetiştirin.” Son olarak da onlara şu sıcak güvenceyi verdi: “Her zaman sizin yanınızda olacağım” (Mat. 28:18-20). İsa’nın ne yapmadığına dikkat ettiniz mi? Elçilerini azarlamadı. O ibadeti onların güdülerini sorgulamak veya anlık iman zayıflıklarına değinerek onların daha da suçluluk hissetmesini sağlamak için bir fırsat olarak da görmedi. Bunun yerine öğrencilerine önemli bir görev vererek hem kendisinin hem de Babasının onları sevdiğini gösterdi. İsa’nın yaklaşımı öğrencilerini nasıl etkiledi? Öyle güçlendiler, cesaret kazandılar ve teselli oldular ki, o ibadetten bir süre sonra tekrar ‘sözü öğrettiklerini ve iyi haberi bildirdiklerini’ görüyoruz (Elçi. 5:42).

16. İbadetlerin kardeşleri ferahlatan buluşmalar olabilmesi için ihtiyarlar İsa’yı nasıl örnek alırlar?

¹⁶ Bugün İsa’yı örnek alan ihtiyarlar, ibadetleri Yehova’nın toplumuna duyduğu tükenmeyen sevgiyi iman kardeşlerine hatırlatma fırsatları olarak görür (Rom. 8:38, 39). O nedenle ihtiyarlar ibadet programındaki görevlerinde kardeşlerin zayıflıklarına değil, güçlü yönlerine odaklanırlar. Kardeşlerinin güdülerini sorgulamazlar. Tersine, kullandıkları ifadeler iman kardeşlerini Yehova’yı seven ve doğruyu yapmak isteyen bireyler olarak gördüklerini gösterir (1. Sel. 4:1, 9-12). Elbette ihtiyarların cemaate genel olarak uyarıcı öğütler vermesi gereken zamanlar olabilir. Fakat sadece birkaç kişinin düzeltilmeye ihtiyacı varsa, en iyisi böyle öğütlerin o kişilere özel olarak verilmesidir (Gal. 6:1; 2. Tim. 2:24-26). Tüm cemaate hitap ederken ihtiyarların amacı, uygun olan her fırsatta kardeşleri övmektir (İşa. 32:2). Öyle bir tarzda konuşmaya çalışırlar ki, ibadetin sonunda herkes kendini ferahlamış ve güçlenmiş hisseder (Mat. 11:28; Elçi. 15:32).