Korintoslulara Mektuplar

RESUL PAVLUS’UN MS birinci yüzyılda Yunanistan’da yaşayan İsa’nın takipçilerine hitaben Tanrısal ilhamla yazdığı ve Kutsal Metinler listesinde yer alan iki mektup. Bu mektuplar Yunanca Kutsal Yazıların çoğu tercümesinde sırayla yedinci ve sekizinci kitaplar olarak yer almaktadır. Pavlus her iki mektubun da yazarı olarak kendisini gösterir; Korintoslulara Birinci mektupta “Korintos’ta olan Allahın kilisesine”, İkinci mektupta da “bütün Ahaya’da olan mukaddeslerin hepsi ile Korintosta olan Allahın kilisesine” hitap eder.—I. Korintoslular 1:1, 2; II. Korintoslular 1:1.

Korintoslulara Birinci ve İkinci mektubu Pavlus’un yazdığına ilişkin ciddi bir kuşku söz konusu olamaz. Resulün kendi tanıklığına ek olarak, kitap dışı kanıtlar da her iki mektubun hakikiliğini ve genel anlamda kabul gördüğünü doğrulamaktadır. Birinci yüzyılla üçüncü yüzyıl arasında yaşayan yazarlar her iki mektubu da Pavlus’a atfederek bunlardan alıntılar yapmışlardır. Yine, “Atanasios Kanonu” olarak bilinen listede (MS 367) “resul Pavlus’un on dört mektubu” arasında ‘Korintoslulara iki mektup’ da bulunmaktadır. Bu liste bugün elimizde bulunan Yunanca Kutsal Yazıları oluşturan kitaplara ait kataloğun ilk örneğidir ve MS 397’de Kartaca (Afrika) Sinodunun ya da Konsülünün yayımladığı listeden 30 yıl önce hazırlanmıştır.

Pavlus’un Korintos’taki Hizmeti. Pavlus Korintos’a MS 50 dolaylarında geldi. Başlangıçta her Sebt günü havrada bir konuşma yaparak “Yahudileri ve Yunanlıları ikna etmeğe çalışırdı.” (Resullerin İşleri 18:1-4) Ancak, havra mensubu olanların aşağılayıcı konuşmaları ve muhalefetiyle karşılaşınca dikkatini “Milletlere,” yani Korintos’taki Yahudi olmayan kişilere yöneltti. Onlarla havranın bitişiğindeki bir evde buluştu; birçok kişi “iman edip vaftiz olunuyorlardı.” Bir rüyette Rab kendisine “bu şehirde çok kavmım vardır” dediğinden, resul “onların arasında Allahın sözünü öğreterek” bir yıl altı ay kaldı. (Resullerin İşleri 18:5-11) Pavlus, Korintos’taki cemaatin kurulmasında etkili bir rolü olduğundan onlara şu sözleri söyleyebilmişti: “Çünkü Mesihte eğer on bin mürebbiniz bile olsa, çok babanız yoktur; çünkü incil vasıtası ile Mesih İsada ben sizin babanız oldum.”—I. Korintoslular 4:15.

Korintos’ta cinsel ahlaksızlık ciddi boyuttaydı ve zamanla cemaati bile etkiledi. Pavlus, cemaatte başgösteren bir durum yüzünden mektubunda onları azarlama gereğini duydu; bu,“Milletler arasında bile” görülmeyen bir olaydı, bir adam babasının karısını almıştı. (I. Korintoslular. 5:1-5) Ayrıca, kavrayabilecekleri bir örnek kullanarak onları sadık olmaya teşvik etti. Korintoslular şehir yakınlarında düzenlenen İsthmia Oyunlarındaki atletizm yarışmalarını iyi biliyorlardı. Pavlus bunun farkında olduğundan şunları yazdı: “Bilmez misiniz ki koşu meydanında yarışanların hepsi gerçi koşarlar, fakat mükâfatı birisi alır? Öyle koşun ki, nail olasınız. Müsabakaya cehdeden her adam her şeyde nefsini zapteder. Onlar fani bir çelenk almak için, fakat biz fani olmıyan için yaparız.”—I. Korintoslular 9:24, 25.

Korintoslulara Birinci Mektup. Pavlus üçüncü vaizlik turu sırasında bir süre Efesos’ta kaldı. (Resullerin İşleri 19:1) Muhtemelen orada geçirdiği son yıl, Korintos cemaatindeki durumlarla ilgili rahatsız edici haberler aldı. “Kloinin evinden olanlar” Pavlus’a Korintosluların arasında uyuşmazlıklar olduğunu söylediler. (I. Korintoslular 1:11) İstefanas, Fortunatus ve Ahaikus da Korintos’tan gelmiş ve oradaki durum hakkında Pavlus’a bilgi vermişlerdi. (I. Korintoslular 16:17, 18) Ayrıca, Pavlus Korintos’taki cemaatten içinde bazı sorular bulunan bir mektup almıştı. (I. Korintoslular 7:1) Böylece, oradaki iman kardeşlerinin ruhi iyiliğine duyduğu derin ilgiden ötürü MS 55 yılı dolaylarında Korintos’taki cemaate bu ilk mektubu yazdı. Mektubun Efesos’ta yazıldığı, Pavlus’un I. Korintoslular 16:8’de kayıtlı şu sözleriyle kesinlik kazanıyor: “Lâkin Pentikosta kadar Efesosta kalacağım.”

Korintoslulara yazdığı birinci mektubun giriş kısmında Pavlus Sostenis adlı arkadaşından söz ediyor; mektubu Pavlus söylemiş ve bu kişi yazmış olabilir. Mektubun sonuna doğru yer alan “Kendi elimle, ben Pavlusun selâmı” ifadesi de bu ihtimali güçlendiriyor.—I. Korintoslulara 1:1; 16: 21.

Korintoslulara İkinci Mektup. Pavlus, Korintoslulara ikinci mektubunu muhtemelen MS 55 yılının yaz sonu ya da sonbahar başında yazdı. İlk mektubunu Efesos’ta yazmış ve herhalde planladığı gibi o yılın Pentikost’una kadar ya da daha uzun bir süre orada kalmıştı. (I. Korintoslular 16:8) Sonra oradan ayrılıp Troas’a gitti; ancak Yahudiye’deki kardeşler için bağış toplama işine yardım etmek üzere Korintos’a gönderilen Titus’la orada buluşamadığından düş kırıklığına uğradı. Bunun üzerine yola devam edip Makedonya’ya gitti; Titus orada kendisine katıldı ve ilk mektubundan sonra Korintosluların nasıl bir tutum gösterdiklerine ilişkin Pavlus’a bilgi verdi. (II. Korintoslular 2:12, 13; 7:5-7) O zaman Pavlus Makedonya’dan onlara ikinci mektubunu yazdı ve anlaşılan Titus eliyle gönderdi. Birkaç ay sonra da Korintos’a gitme çabaları sonuç verdi ve orayı ziyaret etti. Böylece Korintosluları iki kez ziyaret etmiş oldu. Oradaki cemaati kurduğu ilk ziyaretinden sonra ikinci bir ziyaret planlamış, ancak gerçekleştirememişti. Fakat “üçüncü defa” plan yaptığı ya da ‘gitmeye hazırlandığında’ başarılı oldu; MS 56 yılı dolaylarında onları tekrar görebildi. (II. Korintoslular 1:15; 12:14; 13:1) Korintos’a yaptığı bu ikinci ziyaret sırasında Romalılara mektubunu yazdı.

Yazma Nedenleri. Titus Pavlus’a güzel haberler getirdi. Korintoslulara yazdığı ilk mektup onlarda Tanrı’nın istediği türden bir üzüntü, tövbe, içtenlik, temiz duruma gelme arzusu, haklı bir öfke ve korku yaratmış, yanlışı düzeltmelerini sağlamıştı. Bunun üzerine Pavlus ikinci mektubunda öğüdü kabul edip uyguladıkları için onları övdü, daha önce cemaatten çıkardıkları anlaşılan ve artık tövbe etmiş olan adamı “bağışlamalı ve teselli etmelisiniz” diye tembihte bulundu. (II. Korintoslular 7:8-12; 2:1-11; ayrıca I. Korintoslular 5:1-5’le karşılaştırın.) Pavlus onları Yahudiye’de ihtiyaç içinde olan iman kardeşleri için yardım toplama işini sürdürmeye de teşvik etmek istiyordu. (II. Korintoslular 8:1-15) Ayrıca, cemaatte Pavlus’un resul olarak konumuna ve yetkisine meydan okumayı sürdüren kişiler vardı, bunlar yüzünden resul olarak konumunu savunmak zorunda kaldı; aslında bunu kendisi için değil, “Allah için”, yani, Tanrı’ya ait olan cemaati korumak amacıyla yaptı; bu yüzden Pavlus mektubunda son derece dokunaklı sözler yazdı ve resul kimliğinin kanıtlarıyla ‘övündü.’—II. Korintoslular 5:12, 13; 10:7-12; 11:16-20, 30-33; 12:11-13.

Daha Önceki Kutsal Yazılara Açıklık Getiriyor. Pavlus Korintoslulara ilhamla yazdığı mektuplarında, savunduğu düşünceleri desteklemek üzere İbranice Kutsal Yazıları kullandı. Sahte resullerce gösterilen dünyevi hikmetin akılsızlık olduğunu açığa vurduğunda Tanrı’nın üstün olan hikmetini elde etmenin önemini ortaya koydu. Bunu, mezmur yazarı tarafından yüzyıllar önce yaşamış bir nesle hitaben söylenen, “insanın düşünceleri boş” sözlerini belirterek (Mezmur 94:11; I. Korintoslular 3:20) ve İşaya’nın asi Yahudilere sorduğu, “RABBİN ruhuna ölçü koyan, . . . . ona öğreten kimdir?” sorusunu sorarak (İşaya 40:13; I. Korintoslular 2:16) yaptı. Pavlus, iyi habere hizmet eden birinin maddi yardım kabul etmeye hakkı olduğunu kanıtlamak üzere, “Harman döven öküzün ağzını bağlamıyacaksın” diyen Tesniye 25:4’ün aslında öncelikle iyi haberin vaizleri için yazıldığını gösterdi. (I. Korintoslular 9:9, 10) Tanrı’nın uzun zaman önce dirilmeyi vaat ettiğini, İşaya 25:8 ve Hoşea 13:14’te bulunan, ölümü yutacağına ilişkin ifadeleri belirterek kanıtladı. (I. Korintoslular 15:54, 55) Ayrıca, İsa’nın, Rabbin Akşam Yemeğinin kutlanmasını düzenlediği sırada söylediklerini ayrıntılı şekilde ele alarak bu kutlamaya da açıklık getirdi.—Luka 22:19, 20; I. Korintoslular 11:23-34.

Pavlus Tanrı’nın ruhi temizlik konusunda eskiden beri tutumunun ne olduğunu göstermek üzere de Tesniye 17:7, Levililer 26:11, 12; İşaya 43:6, 7; 52:11 ve Hoşea 1:10 ayetlerine değindi ya da onlardan alıntılar yaptı. (I. Korintoslular 5:13; II. Korintoslular 6:14-18) Maddi yardım konusunun geçmişte de Tanrı’ya hizmet edenler tarafından göz ardı edilmediğini ve cömert kullarının Yehova’yı hoşnut ettiklerini gösterdi. (Mezmur 112:9; II. Korintoslular 9:9) Kanunda yer alan, her meselede gerçeğin iki ya da üç şahidin sözleriyle saptanması ilkesinin İsa’nın takipçilerinin cemaatinde de geçerli olduğunu belirtti. (Tesniye 19:15; II. Korintoslular 13:1) Pavlus’un daha önce yazılmış kutsal yazılara yaptığı bu ve diğer değinmeler, söz konusu ayetleri açıklayarak onların bizim için nasıl geçerli olduğunu netleştiriyor.

[Sayfa 27’deki çerçeve]

BİRİNCİ KORİNTOSLULARDAN ÖNEMLİ NOKTALAR

Korintos cemaatinde uyuşmazlıklar ve ahlaksızlık olduğuna ilişkin üzücü haberler aldıktan sonra ve evlilikle ilgili bir soruya cevap olarak Pavlus’un gönderdiği mektup

MS 55 dolaylarında Efesos’tan yazıldı.

Birliğe teşvik (1:1–4:21)

İnsanların peşinden gitmek ayrılıklara yol açar

Neyin hikmetlilik, neyin akılsızlık olduğu konusunda Tanrı’nın görüşü önemlidir

İnsanlarla değil, Mesih aracılığıyla her şeyi sağlayan Yehova ile övünün

Olgun, ruhi düşünüşlü kişiler olun, ruhi gelişmeyi sağlayanın Tanrı olduğunu ve O’nun istediği türden bir kişiliğin temelinin Mesih olduğunu kavrayın

Kimse, iman kardeşlerinden daha iyi olduğunu düşünerek gururlanmasın

Cemaatin Ahlaken Temiz Tutulması (5:1–6:20)

Zina yapan, açgözlü, putperest, küfürbaz, içkici ya da gaspçı olan kimseyi cemaatten çıkarın

Bir iman kardeşine, iman etmeyenlerin önünde dava açmaktansa mağdur olmak daha iyidir

Ahlaksal pislik Tanrı’nın mabedini kirletir, kişinin Gökteki Krallığa girmesini engeller

Evlilik ve Bekârlık Hakkında Öğüt (7:1–40)

Cinsel alandaki haklar verilmeli, ancak düşünceli davranılmalı

Arzuyla yanıp tutuşan kişiler için evlilik bekârlıktan iyidir

İsa’nın evli bir takipçisi iman etmeyen eşinden ayrılmamalı; belki sonunda eşinin kurtuluşu kazanmasına yardım edebilir

Kişi İsa’nın takipçisi olduğunda medeni durumunda değişiklik yapması gerekmez

Evlilik daha fazla kaygıya yol açar; Efendimize dikkati dağılmadan hizmet etmek isteyen kişi için bekârlık bir avantaj olabilir

Başkalarının ruhi açıdan iyiliğini düşünmek (8:1–10:33)

Putlara sunulmuş şeyleri yiyerek başkalarını tökezletmeyin

Pavlus, kimsenin iyi haberi kabul etmesine engel oluşturmamak için maddi yardım alma hakkından yararlanmadı

İsraillilerin uyarıcı örneklerle dolu çöl deneyiminden dersler alın; böylece hem kendiniz yararlanın hem de başkalarını tökezletmeyin

Yasalara aykırı olmasa da her şey yapıcı değildir

Cemaat düzeni (11:1–14:40)

Reislik düzenlemesine saygı; kadının başörtü kullanması

Rabbin Akşam Yemeğine saygı gösterin

Ruhun armağanlarını, kaynağını ve veriliş amacını takdir ederek kullanın

En üstün yol sevgidir

Cemaat ibadetlerinde düzeni koruyun

Dirilme ümidinin kesinliği (15:1–16:24)

Mesih’in dirilmesi bir güvencedir

Ölümsüz ve çürümez bir yaşama diriltilmeleri için İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin ölmeleri gerekir

Efendimizin yolundaki emeğiniz boşa gitmez; iman konusunda kararlı olun