İbrahim’in, ailesiyle ve çok sayıdaki hizmetçisiyle birlikte Fırat Irmağı boyunca ilerleyip Kenan topraklarına gelmesinin üzerinden on yıl geçmişti. Nereye gideceklerini, neler yaşayacaklarını bilmedikleri bu yolculukta Sara kocasına seve seve destek olmuştu, çünkü İbrahim Yehova’nın özel bir soy ve millet meydana getirmekteki amacında kilit bir rol oynayacaktı. Peki ya Sara’nın rolü ne olacaktı? O kısırdı, üstelik artık 75 yaşına gelmişti. “İbrahim’in benim gibi bir karısı varken Yehova’nın amacı nasıl gerçekleşebilir?” diye düşünmüş olabilir. Sara bunları düşündükçe belki de haklı olarak kaygılandı, hatta sabırsızlandı.

Sara geriye değil ileriye baktı. Gurbet hayatı yaşadıkları süre boyunca kocasına destek oldu. Çadırların toplanmasına, sürülerin yola çıkarılmasına ve yeniden konaklama düzenine geçilmesine yardım etti. Pek çok değişiklik ve zorluk karşısında tahammül etti. Bu arada Yehova İbrahim’e vaadini tekrarlamış ama yine Sara’dan söz etmemişti (Başlangıç 13:14-17; 15:5-7).

Sara uzun zamandır kafasında evirip çevirdiği planı sonunda İbrahim’e açmaya karar verdi. Şu sözleri söylerken içinde kopan fırtınanın yüzüne nasıl yansıdığını hayal etmeye çalışın: “Ne olur sözümü dinle! . . . . Yehova bana çocuk vermedi.” Ardından kocasına, hizmetçisi Hacer’den çocuk sahibi olmasını söyledi. Sara’nın, kocasına böyle bir teklifte bulunurken ne kadar acı duyduğunu hayal edebiliyor musunuz? Bu teklif bugün bize çok garip gelebilir ama o devirlerde bir erkeğin soyunu sürdürmek için ikinci bir eş ya da bir cariye alması normal görülürdü.b Sara, Tanrı’nın İbrahim’in soyundan bir millet meydana getirmekle ilgili vaadinin bu şekilde gerçekleşeceğini düşünmüş olabilir mi? Aklından geçenleri bilmesek de çok büyük bir özveride bulunmaya hazır olduğunu biliyoruz. Peki İbrahim bu teklif karşısında ne yaptı? Sara’nın “sözünü dinledi” (Başlangıç 16:1-3).

Sara’yı böyle bir teklifte bulunmaya yönelten Yehova mıydı? Hayır. Sara olayı tamamen insani bir bakış açısından değerlendiriyordu. Yaşadığı sıkıntıların Tanrı’dan geldiğini düşündü ve O’nun farklı bir çözüm getirebileceğini akıl edemedi. Oysa kendi çözümü Sara’ya çok acı ve sıkıntı çektirdi. Yine de, kendisini hiç düşünmeden böyle bir teklifte bulunması övgüye değer. Kendi arzularından başka bir şey düşünmeyen insanlarla dolu bir dünyada, Sara’nın bu özverili tutumu gerçekten etkileyici değil mi? Tanrı’nın amaçlarını kendi çıkarlarımızdan üstün tutarsak Sara’nın imanını örnek alabiliriz.