Vazgeçmeyin!

 1. Yehova’nın Şahidi olmaktan neden gurur ve mutluluk duyuyoruz?

YEHOVA’NIN ŞAHİTLERİ olmaktan gurur ve mutluluk duyuyoruz. Tanrımızın ismini taşıyoruz ve hem duyuru hem de öğrenci yetiştirme işinde çalışarak bu isme şahitlik ediyoruz. “Sonsuz yaşama karşı doğru tutuma sahip” birinin hakikati benimsemesine yardım ettiğimizde mutlu oluruz (Elçi. 13:48). Öğrencileri duyuru faaliyetinde yaşadıkları güzel tecrübeleri anlattığında, İsa ‘kutsal ruhun etkisiyle coşkun bir sevinç hissetmişti’ (Luka 10:1, 17, 21). Biz de aynı şeyleri hissediyoruz.

 2. Hizmetimize önem verdiğimizi nasıl gösteriyoruz?

² Hizmetimiz bizim için çok önemli. Elçi Pavlus Timoteos’a şöyle demişti: “Her zaman kendine ve öğretişine dikkat et. . . . . Çünkü bunu yaparak hem kendini hem de seni dinleyenleri kurtaracaksın” (1. Tim. 4:16). Evet, insanların hayatları söz konusu. Tanrı’nın Krallığının vatandaşları olarak kendimize, yani davranışlarımıza dikkat ediyoruz. Her zaman Yehova’yı yüceltecek şekilde hareket etmeye ve duyurduğumuz iyi habere uygun yaşamaya çalışıyoruz (Filip. 1:27). Hizmete başlamadan önce iyi hazırlık yaparak ve Yehova’nın desteğini dileyerek de ‘öğretişimize dikkat ettiğimizi’ gösteriyoruz.

 3. Herkesin duyurduğumuz mesaja ilgi göstermesini bekleyebilir miyiz? Bir örnek verin.

³ Elimizden gelenin en iyisini yaptığımızda bile yaşadığımız yerdeki insanların çoğu Krallık mesajıyla ilgilenmeyebilir. Georg Lindal isimli biraderimizin tecrübesine bakalım. O, 1929 ila 1947 yılları arasında İzlanda’nın farklı yerlerinde tek başına iyi haberi duyurdu. On binlerce yayın vermesine rağmen bir kişi bile hakikati kabul etmedi. O şunları yazdı: “Hakikate karşı olan kişilerin sayısı fazla değildi; ancak çoğunluk tamamen kayıtsızdı.” Daha sonra Gilead okulundan mezun olan görevli vaizler oraya gitti ve iyi haberi daha geniş çapta duyurmaya başladılar. Buna rağmen, ancak dokuz yıl sonra bazı İzlandalılar kendilerini Yehova’ya adadı ve vaftiz edildi.b

 4. İnsanlar iyi habere olumlu karşılık vermediğinde nasıl hissedebiliriz?

⁴ İnsanlar iyi habere olumlu karşılık vermediğinde hayal kırıklığına uğrayabiliriz. Yahudilerin çoğu İsa’nın vaat edilen Mesih olduğunu kabul etmediği için, Pavlus da ‘yüreğinde büyük bir keder ve dinmeyen bir sızı’ duyduğunu söylemişti (Rom. 9:1-3). Belki siz de biriyle Kutsal Kitabı inceliyorsunuz. Elinizden geleni yaptığınız ve onun için çok dua ettiğiniz halde, kişi bir türlü ilerlemiyor. Bu yüzden onunla incelemeyi bırakmaya karar veriyorsunuz. Ya da belki beraber inceleme yaptığınız hiç kimse vaftiz edilmedi. Kendinizi suçlayıp Yehova’nın hizmetinizden memnun olmadığını mı düşünmelisiniz? Bu makalede şu iki sorunun cevabını alacağız: (1) Duyuru işimizin başarısını ne belirler? (2) Hizmetle ilgili hangi gerçekleri aklımızda bulundurmalıyız?

 5. Yehova’ya olan hizmetimiz neden her zaman beklediğimiz şekilde sonuçlanmayabilir?

⁵ Kutsal Kitap, Tanrı’nın isteğini yapan bir kişinin ‘her işinde başarılı olacağını’ söyler (Mezm. 1:3). Fakat bu, Yehova için yaptığımız her şeyin bizim istediğimiz şekilde sonuçlanacağı anlamına gelmez. Hem bizim kusurlarımız hem de başkalarının kusurları yüzünden hayatımız sıkıntılarla doludur (Eyüp 14:1). Ayrıca hakikate karşı olanlar hizmetimizi açıkça yerine getirmemize bir süreliğine engel olabilir (1. Kor. 16:9; 1. Sel. 2:18). O halde Yehova başarımızı nasıl değerlendirir? Şimdi bazı Kutsal Kitap ilkelerinin yardımıyla bu soruların cevabını bulalım.

 6. Yehova hizmetimizdeki başarımızı neye göre değerlendirir?

⁶ Yehova çabamıza ve tahammülümüze değer verir. İnsanlar mesajımızı dinlemese de duyuru faaliyetine gayretle ve sevgiyle katıldığımızda hizmetimiz Yehova’nın gözünde başarılı olur. Pavlus şöyle yazmıştı: “Tanrı adaletsiz değil ki, geçmişte ve şimdi kutsal kişilere hizmet ederek Kendi ismine gösterdiğiniz sevgiyi ve yaptığınız işleri unutsun” (İbr. 6:10). İnceleme yaptığımız kişi vaftize kadar ilerlemese de Yehova çabalarımızı ve sevgimizi unutmaz. Bu nedenle gayretleriniz istediğiniz sonuçları doğurmasa bile Pavlus’un Korintoslular için yazdığı şu sözler sizin için de geçerlidir: “Rab yolunda emeğinizin boşuna olmadığını bil[in]” (1. Kor. 15:58).

 7. Pavlus’un hizmetiyle ilgili söylediklerinden ne öğreniyoruz?

⁷ Pavlus birçok şehirde yeni cemaatler kuran harika bir vaizdi. Yine de bir vaiz olarak yeterliliğini savunması gerektiğinde hakikate gelmesine yardım ettiği kişilerin sayısına değinmedi. Bunun yerine kendisinin ‘daha fazla emek verdiğini’ söyledi (2. Kor. 11:23). Pavlus gibi biz de Yehova’nın gözünde en değerli olan şeyin çabalarımız ve tahammülümüz olduğunu unutmayalım.

 8. Hizmetimizle ilgili neyi unutmamalıyız?

⁸ Hizmetimiz Yehova’yı memnun eder. İsa 70 öğrencisini Krallık mesajını duyurmak üzere göndermişti ve onlar bu duyuru faaliyetinden “sevinç içinde döndüler.” Onlar neden bu kadar sevinçliydi? İsa’ya şöyle dediler: “Senin isminle cinler bile bize boyun eğiyor.” Ancak İsa onların bu konudaki düşüncelerini düzelterek şöyle söyledi: “Ruhlar size boyun eğiyor diye sevinmeyin, isimleriniz göklerde yazıldığı için sevinin” (Luka 10:17-20). İsa onların hizmette her zaman böyle güzel tecrübeler yaşamayacağını biliyordu. Aslında İsa’nın öğrencilerinin konuştuğu bu kişilerden kaçının daha sonra hakikate geldiğini bilmiyoruz. Onların sevinci hizmette kendilerini dinleyenlerin sayısına bağlı olmamalıydı. Bunun yerine sevinçlerinin asıl kaynağı Yehova’nın onların çabalarından memnun olduğunu bilmek olmalıydı.

 9. Galatyalılar 6:7-9’a göre hizmetimizi tahammülle sürdürürsek sonuç ne olacak?

⁹ Hizmetimizi tahammülle sürdürürsek sonsuz yaşam kazanacağız. Hakikat tohumunu ekmek ve sulamak için elimizden gelenin en iyisini yaptığımızda ‘ruhu hoşnut ederek ekmiş’ oluyoruz. Neden böyle söyleyebiliriz? Çünkü hizmetimizi yerine getirirken, Tanrı’nın ruhunun hayatımızda işlemesine izin veriyoruz. Bir kimsenin vaftize kadar ilerlemesine yardım edememiş olsak da “iyi olanı yapmaktan vazgeçmeyelim”, çünkü Yehova “yorulmazsak” sonsuz yaşam biçeceğimizi vaat ediyor (Galatyalılar 6:7-9’u okuyun).

10. İnsanların hakikate vereceği karşılık neye bağlıdır?

¹⁰ İnsanların hakikati kabul edip etmemesi yürek tutumlarına bağlıdır. İsa bu gerçeği farklı toprak türlerine tohum eken bir ekinci örneğiyle anlattı. O topraklardan sadece biri ürün vermişti (Luka 8:5-8). İsa bu toprakların ‘Tanrı’nın sözüne’ farklı şekillerde karşılık veren insanların yürek tutumunu temsil ettiğini söyledi (Luka 8:11-15). Aynı şekilde biz de hizmetimizin meyve verip vermeyeceğini kontrol edemeyiz; çünkü bu bizi dinleyenlerin yürek tutumuna bağlı. Bizim sorumluluğumuz Krallık mesajını ekmeye devam etmektir. Pavlus’un dediği gibi ‘her birimiz emeğimize göre karşılığımızı alacağız’, yaptığımız işin sonucuna göre değil (1. Kor. 3:8).

11. Nuh’un “doğruluk habercisi” olarak başarılı olduğunu neden söyleyebiliriz? (Kapak resmine bakın.)

¹¹ Yehova’nın kulları tarih boyunca kayıtsızlıkla karşılaşmıştır. Örneğin uzun yıllar boyunca “doğruluk habercisi” olarak hizmet eden Nuh’u düşünün (2. Pet. 2:5). Şüphesiz o duyurduğu habere başkalarının olumlu karşılık vermesini beklemiştir; fakat Yehova böyle bir şey olacağını söylemedi. Bunun yerine gemiyi yapmasını söylerken Nuh’a, “Sen gemiye gireceksin; seninle birlikte oğulların, karın ve gelinlerin de girecek” dedi (Başl. 6:18). Ayrıca Yehova geminin boyutlarını ve kapasitesini söylediğinde Nuh muhtemelen kendisini çok fazla kişinin dinlemeyeceğini fark etmiş olabilir (Başl. 6:15). Anlaşılan, o şiddet dolu ortamda Nuh’u bir kişi bile dinlemedi (Başl. 7:7). Peki Yehova Nuh’u başarısız biri olarak mı gördü? Kesinlikle hayır! O, Tanrı’nın gözünde başarılıydı; çünkü Yehova’nın kendisinden istediği şeyi sadakatle yerine getirmişti (Başl. 6:22).

12. Yeremya peygamber kayıtsızlık ve muhalefete rağmen hizmetinden nasıl sevinç duydu?

¹² Yeremya peygamber de kayıtsızlığa ve muhalefete rağmen 40 yıldan uzun süre Tanrı’nın mesajını duyurdu. Kendisine muhalefet edenler tarafından ‘kınanıyor, alaya alınıyordu.’ Bu nedenle cesareti öyle kırıldı ki görevini bırakmayı düşündü (Yer. 20:8, 9). Fakat yine de vazgeçmedi! Peki olumsuz düşüncelerinin üstesinden gelmesine ve hizmetinden sevinç duymasına ne yardım etti? İki önemli gerçeğe odaklandı. Birincisi, Yeremya’nın insanlara duyurduğu Tanrı’nın mesajı “umut” içeriyordu ve “iyi bir gelecek” vaat ediyordu (Yer. 29:11). İkincisi, Yeremya’yı Kendisi için konuşması ve mesajını duyurması için Yehova seçmişti (Yer. 15:16). Biz de bu kasvetli dünyada bir ümit mesajı duyuruyoruz ve Şahitleri olarak Yehova’nın ismini taşıyoruz. Dikkatimizi bu iki önemli gerçeğe odaklarsak insanların tepkisi ne olursa olsun sevincimizi koruruz.

13. İsa’nın Markos 4:26-29’daki örneğinden ne öğreniyoruz?

¹³ Ruhi büyüme adım adım gerçekleşir. İsa bu gerçeği uyuyan ekinci örneğiyle anlattı (Markos 4:26-29’u okuyun). Ekincinin ektiği tohumlar yavaş yavaş büyüdü ve bu adamın büyümeyi hızlandırmak için yapabileceği hiçbir şey yoktu. Benzer şekilde, inceleme yaptığınız kişinin öğrendiklerini uyguladığını görmek için sizin de uzun bir süre beklemeniz gerekebilir. Çünkü ruhi büyüme aşamalı olarak gerçekleşir. Bir çiftçi ektiği tohumları istediği hızda büyümeye zorlayamaz. Biz de tetkiklerimizi ruhen istediğimiz hızda ilerlemeye zorlayamayız. Dolayısıyla, kişinin ilerlemesi beklediğimizden daha uzun sürüyorsa cesaretsizliğe kapılmayalım ve vazgeçmeyelim. Çiftçilik gibi, öğrenci yetiştirmek de sabır ister (Yak. 5:7, 8).

14. Hizmetimizin sonuçlarını görmenin uzun yıllar alabileceğini gösteren bir örnek verin.

¹⁴ Bazı sahalarda, hizmetimizin sonuçlarını görmek uzun yıllar alabilir. İki kız kardeş olan Gladys ve Ruby Allen’ın tecrübesine bakalım. Onlar 1959’da Kanada’nın Québec eyaletinde daimi öncü olarak hizmet etmeye başladılar.c İnsanlar toplum baskısı ve Katolik Kilisesinin etkisi nedeniyle Krallık mesajına kulak asmıyordu. Gladys şunları anlatıyor: “Bir yerde iki yıl boyunca günde sekiz saat kapı kapı gittik, fakat hiç kimse cevap vermedi. İnsanlar sadece kapıya geliyor ve jaluzileri aşağı indiriyorlardı. Fakat vazgeçmedik.” Zamanla insanların tutumu yumuşadı ve saha daha verimli hale geldi. Şu anda orada üç cemaat var (İşa. 60:22).

15. 1. Korintoslular 3:6, 7’den öğrenci yetiştirme işiyle ilgili ne öğreniyoruz?

¹⁵ Bir kişinin İsa’nın öğrencisi olmasına yardım etmek için hepimizin ortaklaşa olarak çaba göstermesi gerekir. Birinin vaftiz aşamasına gelmesine cemaatteki herkes katkıda bulunabilir (1. Korintoslular 3:6, 7’yi okuyun). Mesela, bir müjdeci ilgi gösteren birine bir broşür ya da dergi bırakır. Daha sonra bu müjdeci kişiyi tekrar ziyaret etmek için vakti olmadığını fark eder ve başka bir kardeşten o kişiyi tekrar ziyaret etmesini ister. Bu kardeş onunla tetkik başlatır. Daha sonra birçok kardeşi tetkike davet eder. Tüm bu kardeşler kişiyi farklı şekillerde teşvik eder. Kişinin tanıştığı her bir kardeş hakikat tohumunun sulanmasına yardım eder. Böylece, İsa’nın söylediği gibi hem eken hem de biçen ruhi hasatta birlikte sevinirler (Yuhn. 4:35-38).

16. Sağlığınız ya da gücünüz yapabileceklerinizi sınırlasa da hizmetten neden sevinç alabilirsiniz?

¹⁶ Belki sağlığınız ya da gücünüz elvermediği için hizmette eskisi kadar aktif değilsiniz. Yine de hasattaki payınız size sevinç verebilir. Davut ve adamlarının yaşadıklarına bakalım. Onlar ailelerini ve eşyalarını yağmacı Amalekoğullarının elinden kurtarmıştı. Davut’un 200 adamı savaşamayacak kadar yorgun olduğundan arkada kalıp eşyalara bekçilik ettiler. Amalekoğulları yenilgiye uğratıldıktan sonra Davut ganimetin savaşanlara ve eşyalara bekçilik edenlere eşit şekilde paylaştırılmasını istedi (1. Sam. 30:21-25). Dünya çapındaki öğrenci yetiştirme işimizle ilgili bu olaydan alabileceğimiz bir ders var. Belki bu işte istediğiniz kadar çok şey yapamıyorsunuz. Fakat elinizden geleni yapmaya devam ederseniz, yeni biri Yehova’yı tanıyıp vaftiz edildiğinde siz de büyük bir sevinç duyarsınız.

17. Yehova’ya ne için minnettarız?

¹⁷ Hizmetteki başarımızı sevgi dolu şekilde değerlendirdiği için Yehova’ya minnettarız. O, insanları bizi dinlemeye ve Kendisine ibadet etmeye zorlayamayacağımızı biliyor. Fakat çabalarımızı ve sevgimizi görüyor ve bizi ödüllendiriyor. Ayrıca bize hasattaki payımızdan nasıl sevinç alabileceğimizi öğretiyor (Yuhn. 14:12). Evet, vazgeçmediğimiz sürece Yehova’nın onayına sahip olacağımızdan emin olabiliriz.