9. İşaya’nın mesajı ne anlama geliyordu?

⁹ Hayret uyandıran bu olay, peygamberin sözü edilen vaaz etme görevini üstlenmesiyle sonuçlandı. (İşaya 6:8, 9) Fakat İşaya, acaba neden insanların tekrar ve tekrar işiteceklerini fakat anlamayacaklarını söylemeliydi? Tanrı’nın sesi, şunları söylemeye devam etti: “Bu kavmın yüreğini semizlet (kabul etmez kıl), ve kulaklarını ağırlaştır, ve gözlerini kapa da, gözlerile görmesinler . . . . ve dönüp şifa bulmasınlar.” (İşaya 6:10) Acaba bu, İşaya’nın sözünü sakınmaksızın veya patavatsızca konuşup Yahudileri uzaklaştırmak suretiyle Yehova ile aralarının açılmasını sağlayacağı anlamına mı geliyordu? Hayır. Bu, sadece, İşaya’nın: “İşte, ben, beni gönder” diyerek gönüllü olarak üstlendiği vaaz etme görevini sadakatle ve eksiksiz yerine getirmesine rağmen, Yahudilerin büyük çoğunluğunun nasıl karşılık vereceğini gösteriyordu.

10. (a) İnsanların sanki kör ve sağır olmalarından kim sorumluydu? (b) İşaya, “ne vakte kadar” diye sorarken ne demek istedi?

¹⁰ Aslında hata bu insanlardaydı. İşaya, onların “tekrar ve tekrar işitmelerini” sağladığı halde, onlar hâlâ bilgi almayacaklar veya anlayış kazanmayacaklardı. Tanrı, inatçı tavırlarından ve ruhi düşünüşlü olmayışlarından dolayı büyük çoğunluğun karşılık vermeyeceğini önceden belirtmiş oldu. Küçük bir azınlığın mesajı anlaması mümkün olacaktı. Fakat çoğunluk, sanki gözleri tasavvur edebileceğimiz en kuvvetli yapıştırıcıyla yapıştırılarak kapatılmış kadar kör olacaktı. Acaba bu kötü durum ne kadar sürecekti? İşaya, kaç yıl daha hizmet etmesi gerektiğini öğrenmekten çok, bu kötü durumun ne kadar süreceğini öğrenmek için bir soru sordu: “Ne vakte kadar, ya RAB (Yehova)?” Tanrı, şu cevabı verdi: “O vakte kadar ki, şehirler viran ve kimsesiz, ve evler insansız kalacak.” Nitekim, İşaya’nın zamanında sonuç böyle oldu. Babilliler, oradan insanları kaldırdılar ve Yahuda’yı “bütün bütün çöl”e çevirdiler.—İşaya 6:11, 12; II. Kırallar 25:1-26.

Büyük Çaptaki Gerçekleşmeler

12. İsa’yı Daha Büyük İşaya olarak adlandırmak için, Mukaddes Yazılara dayanan hangi esasa sahibiz?

¹² İşaya’nın ölümünden yüzyıllar sonra, Daha Büyük İşaya olarak adlandırabileceğimiz biri, yani İsa Mesih yeryüzüne geldi. İnsan öncesi varlığı zamanında, Babası tarafından yeryüzüne gönderilmeye gönüllü olarak hazırdı; yeryüzündeki vaazına, İşaya’nın yazmış olduğu şeyleri de dahil edecekti. (Süleymanın Meselleri 8:30, 31; Yuhanna 3:17, 34; 5:36-38; 7:28; 8:42; Luka 4:16-19; İşaya 61:1) İsa, neden böyle öğrettiğini açıklarken, açık ve anlamlı bir tarzda, kendisi ile İşaya’nın 6. babı arasında bir bağlantı kurdu. (Matta 13:10-15; Markos 4:10-12; Luka 8:9, 10) Bu, yerinde bir karşılaştırmaydı, çünkü İsa’yı işiten Yahudilerin büyük çoğunluğu onun mesajını kabul edip buna göre davranmakta en az peygamber İşaya’yı işitenler kadar isteksiz idiler. (Yuhanna 12:36-43) Bundan başka, kendilerini İsa’nın mesajı karşısında “kör ve sağır” eden Yahudiler MS 70 yılında, MÖ 607’dekine benzer bir harabiyetle karşılaştılar. Birinci yüzyılda bu gelişme, Yeruşalim üzerinde ‘dünyanın başlangıcından beri vaki olmamış ve hiç olmayacak’ bir sıkıntı şeklinde gerçekleşti. (Matta 24:21) Buna rağmen İşaya’nın, peygamberlik ettiği gibi, bir mütebaki veya “Mukaddes zürriyet” iman etti. Bunlar, ‘Tanrı’nın meshedilmiş İsraili’ olarak ruhi bir millet haline getirildiler.—Galatyalılar 6:16.

13. İşaya 6. babın başka bir gerçekleşmesini neden bekleyebiliriz?

¹³ Şimdi sıra, İşaya 6. babın, Mukaddes Kitaba dayanan başka bir gerçekleşmesinde. Bunu anlamamıza yardımcı olması için resul Pavlus’un, MS 60 yıllarında söylediklerini ele alalım. O, Roma’da kendisini dinleyen birçok Yahudi’nin, ‘Tanrı’nın krallığı hakkında verdiği şahadeti’ neden kabul etmeyeceklerini açıkladı. Bunun nedeni, İşaya 6:9, 10 ayetlerinin yeniden gerçekleşmekte olmasıydı. (Resullerin İşleri 28:17-27) Acaba bu, İsa yeryüzünden ayrıldıktan sonra, onun meshedilen takipçilerinin İşaya’nınkine benzer bir görev yapacakları anlamına mı gelir? Evet!

14. İsa’nın şakirtleri, nasıl İşaya’nınki gibi bir iş yapacaklardı?

¹⁴ Daha Büyük İşaya, göğe çıkmadan önce, şakirtlerinin, mukaddes ruhu aldıktan sonra “Yeruşalimde, bütün Yahudiyede, Samiriyede ve dünyanın en uzak yerine kadar şahitleri” olacaklarını söylemişti. (Resullerin İşleri 1:8) Kurban sunulan mezbah, İşaya’nın günahının uzaklaşması için gerekeni sağladığı gibi, İsa’nın kurbanlığı da, şakirtlerinin günahlarının bağışlanması için bir esas oluşturdu. (Levililer 6:12, 13; İbraniler 10:5-10; 13:10-15) Böylece Tanrı, onları mukaddes ruh ile meshedebilirdi. Mukaddes ruh, aynı zamanda, onları, “dünyanın en uzak yerine kadar şahitler” olmak üzere kuvvetlendirecekti. Gerek peygamber İşaya, gerekse de Daha Büyük İşaya, her ikisi de Tanrı’nın mesajını ilan etmek üzere gönderildiler. Benzer şekilde, İsa’nın meshedilmiş takipçileri de, ‘Mesih ile beraber Tanrı tarafından gönderildiler.’—II. Korintoslular 2:17.