Yirmi Birinci Bölüm

Yehova’nın ‘Eli Yükseliyor’

İşaya 25:1–27:13

 1. İşaya, Yehova’ya neden büyük değer veriyor?

İŞAYA derin sevgi beslediği Yehova’ya övgüler sunmaktan zevk alıyor. “YA RAB, sensin benim Tanrım, seni yüceltir, adını överim” diye haykırıyor. Peygamberin Yaratıcısına böylesine büyük değer vermesine yol açan nedir? Önemli bir etken, Yehova ve işleri hakkında edindiği bilgidir. İşaya’nın şu sözleri bu bilgiye sahip olduğunu ortaya koyar: “Çünkü sen eskiden beri tasarladığın harikaları tam bir sadakatle gerçekleştirdin.” (İşaya 25:1, YÇ) O da kendisinden önce yaşamış Yeşu gibi, Yehova’nın sadık ve güvenilir olduğunu ve her tasarı ve amacının gerçekleştiğini bilir.—Yeşu 23:14.

 2. İşaya şimdi Yehova’nın hangi tasarısını bildiriyor, bu tasarıda hedef neresi olabilir?

² İsrailoğulları’nın düşmanlarına hüküm bildirilerinde bulunmak Yehova’nın tasarladığı işler arasındadır. İşaya şimdi bunlardan birini bildiriyor: “Sen şehirden bir taş yığını; duvarlı şehirden bir virane yaptın, ecnebilerin sarayını [yabancıların kalesiydi, YÇ] şehirlikten çıkardın; ebediyen yapılmıyacaktır.” (İşaya 25:2) Adı verilmeyen bu kent neresidir? İşaya Moab’ın Ar şehrinden söz ediyor olabilir, çünkü Moab uzun zamandır Tanrı’nın kavmine düşmandır.a Ya da daha güçlü başka bir kenti, örneğin Babil’i kastediyor da olabilir.—İşaya 15:1; Tsefanya 2:8, 9.

 3. Düşmanları Yehova’yı ne şekilde onurlandırıyor?

³ Yehova’nın düşmanları, güçlü kentleriyle ilgili Tanrısal tasarı gerçekleştiğinde nasıl tepki gösterecekler? “Kuvvetli bir kavm sana izzet verecek; korkunç milletlerin şehri senden korkacak.” (İşaya 25:3) Düşmanlarının Mutlak Güce Sahip Tanrı’dan korkması doğaldır. Ama acaba Kendisine nasıl izzet verecek, yani O’nu onurlandıracaklar? Sahte tanrılarını terk edip pak tapınmayı mı kabul edecekler? Bu pek olası değil! Bunun yerine Firavun’un ve Nebukadnetsar’ın olayında olduğu gibi, Yehova’nın ezici üstünlüğünü kabul etmek zorunda kaldıklarında O’nu onurlandıracaklar.—Çıkış 10:16, 17; 12:30-33; Daniel 4:37.

 4. Günümüzde “korkunç milletlerin şehri” nedir, o bile Yehova’yı nasıl onurlandırmak zorunda?

⁴ Günümüzde “korkunç milletlerin şehri” “dünyanın kıralları üzerine kırallığı olan büyük şehirdir”, başka bir deyişle sahte dinin dünya imparatorluğu olan “Büyük Babil”dir. (Vahiy 17:5, 18) Bu imparatorluğun en önde gelen kısmı ise Hıristiyan Âlemidir. Hıristiyan Âleminin dinsel liderleri Yehova’yı nasıl onurlandırıyor? Şahitleri adına şahane işler başardığını istemeyerek de olsa kabul ederek. Özellikle Yehova 1919’da hizmetçilerini, Büyük Babil’in ruhi tutsaklığından kurtarıp faaliyet açısından yeniden canlandırdığında, bu liderler “dehşete kapılıp gökteki Tanrı’yı yücelttiler.”—Vahiy 11:13, Müjde.b

 5. Yehova Kendisine tam anlamıyla güvenenleri nasıl koruyor?

⁵ Yehova, düşmanlarının gözüne korkunç görünüyorsa da, Kendisine hizmet etmek isteyen yumuşak huylu, alçakgönüllü kimseler için bir sığınaktır. Dinsel ve siyasal zorbalar hakiki tapınmada olanların imanını baltalamak için belki her yola başvuruyorlarsa da, bunu başaramıyorlar. Çünkü bu kimselerin Yehova’ya tam bir güvenleri var. Sonunda, O muhaliflerini, kavurucu çöl güneşini bir bulutla örtercesine ya da sağanağın gücünü bir duvarla kırarcasına kolayca etkisiz hale getiriyor.—İşaya 25:4, 5’i okuyun.

‘Bütün Kavimlere Ziyafet’

6, 7. (a) Yehova kimlere, ne tür bir ziyafet veriyor? (b) İşaya’nın peygamberlikte bulunduğu ziyafet ne hakkında fikir verir?

⁶ Yehova, sevgi dolu bir baba gibi çocuklarını sadece korumakla kalmıyor, aynı zamanda besliyor ve bunu özellikle ruhi bakımdan yapıyor. 1919’da özgürlüğe kavuşturduğu hizmetçilerine bir zafer şöleni vererek onların önüne bol bol ruhi gıda koyuyor: “Bu dağda orduların RABBİ bütün kavmlara semiz şeylerden bir ziyafet, eski şaraplardan, ilikle dolu semiz şeylerden, süzme eski şaraplardan ziyafet verecek.”—İşaya 25:6.

⁷ Ziyafet Yehova’nın ‘dağında’ veriliyor. Bu dağ nedir? “Son günlerde” bütün milletlerin akın edeceği “RAB evinin dağı”dır. O’na sadakatle tapınanların hiçbir zararlı, yıkıcı davranışta bulunmayacağı Yehova’nın “mukaddes dağı”dır. (İşaya 2:2; 11:9) Yehova bu yüce tapınma yerinde sadık kimselere bu zengin ziyafeti veriyor. O’nun şimdi böyle cömertçe sağladığı kaliteli ruhi gıdalar, Gökteki Krallığı insanlığın tek hükümeti olduğunda sağlayacağı kaliteli maddi gıdalar hakkında bir fikir verir. O zaman artık açlık olmayacak. “Yerde, dağlar başında, buğday bolluğu olsun.”—Mezmur 72:8, 16.

8, 9. (a) İnsanlığın hangi iki büyük düşmanı ortadan kaldırılacak? Açıklayın. (b) Tanrı, hizmetçilerinin katlandığı utancı kaldırmak üzere ne yapacak?

⁸ Şimdi Tanrı’nın verdiği bu ruhi ziyafete katılanlar görkemli beklentilere sahiptirler. İşaya’nın sözlerinin devamını dinleyin. O, günah ve ölümü, soluk aldırmayan bir “perde” ya da ‘örtüye’ benzeterek şunları diyor: “Bütün kavmları örten örtünün yüzünü, bütün milletler üzerine çekilmiş perdeyi bu dağda yok edecek. Ölümü ebediyen yuttu; ve RAB Yehova bütün yüzlerden gözyaşlarını silecek.”—İşaya 25:7, 8a.

⁹ Evet, artık günah ve ölüm olmayacak! (Vahiy 21:3, 4) Üstelik, Yehova’nın hizmetçilerinin binlerce yıldır katlanmak zorunda kaldığı yalanların utancı da ortadan kaldırılacak. “Bütün dünya üzerinden kavmının utancını kaldıracak, çünkü RAB söyledi.” (İşaya 25:8b) Bu nasıl olacak? Yehova bu utancın kaynağı Şeytan’ı ve zürriyetini ortadan kaldıracak. (Vahiy 20:1-3) Tanrı’nın hizmetçilerinin o zaman şöyle haykırmaları doğaldır: “İşte, Allahımız budur; onu bekledik, ve bizi kurtaracaktır; RAB budur; onu bekledik, onun kurtarışı ile mesrur olacağız ve sevineceğiz.”—İşaya 25:9.

Gururlular Alçaltılacak

10, 11. Yehova, ilerde Moab’a hangi sert tokadın indirilmesini sağlayacak?

¹⁰ Yehova kavminden alçakgönüllülük gösterenleri kurtarıyor. Gelgelelim, İsrail’in komşusu Moab gururludur ve Yehova gururdan nefret eder. (Süleymanın Meselleri 16:18) Moab bu nedenle alçaltılacak. “RABBİN eli bu dağda rahat edecek [kalacak, YÇ]; ve gübre yığınının suyunda saman nasıl çiğnenirse, Moab da olduğu yerde çiğnenecek. Ve yüzen bir adam yüzmek için ellerini uzattığı gibi onun ortasında ellerini uzatacaktır; fakat RAB onun gururunu ellerinin hünerile beraber alçaltacaktır. Ve senin duvarlarının yüksek hisarını yıktı, alçalttı, ve toprağa, toza kadar da indirdi.”—İşaya 25:10-12.

¹¹ Yehova’nın eli Moab dağı üzerinde “kalacak.” Sonuç ne olacak? Mağrur Moab tokadı yiyip “gübre yığını” gibi çiğnenecek. İşaya’nın zamanında humus yapmak için, samanlar gübre yığını içinde çiğnenirdi. İşaya böylece Moab’ın yüksek, aşılmaz görünen surlarına rağmen yerle bir edileceğini bildiriyor.

12. Yehova’nın hüküm bildirisi neden özellikle Moab’a yöneliktir?

¹² Yehova neden özellikle Moab’ı böyle sert bir şekilde cezalandırmayı tasarlıyor? Moabiler, İbrahim’in yeğeni olan ve Yehova’ya tapınan Lût’un torunlarıdır. Şu halde, Tanrı’ya ahitle bağlı kavmin yalnızca komşusu değil, aynı zamanda akrabasıdırlar. Buna rağmen, sahte tanrıları benimsemiş ve İsrailoğulları’na her zaman şiddetle düşmanlık etmişlerdir. Cezalandırılmayı hak ediyorlar. Bu bakımdan Moab, Yehova’nın günümüzdeki hizmetçilerinin düşmanlarına benziyor. Özellikle, kökünün birinci yüzyıldaki Hıristiyan cemaatine dayandığını iddia eden, oysa daha önceki bölümlerde de görüldüğü gibi, Büyük Babil’in en önde gelen kısmını oluşturan Hıristiyan Âlemiyle benzerlik gösteriyor.

Kurtuluş İlahisi

13, 14. Günümüzde Tanrı’nın hizmetçilerinin hangi ‘güçlü kenti’ var, oraya kimlerin girmesine izin veriliyor?

¹³ Tanrı’nın kavmi için ne denebilir? Onlar Yehova’nın lûtfuna ve korumasına sahip olmanın verdiği coşkuyla haykırarak ilahi söylüyorlar. “O gün Yahuda’da şu ilâhi söylenecek: Güçlü bir kentimiz var. Çünkü Tanrı’nın kurtarışı kente sur ve duvar gibidir. Açın kentin kapılarını, sadık kalan doğru ulus içeri girsin.” (İşaya 26:1, 2, YÇ) Bu sözler hiç kuşkusuz geçmiş zamanlarda yerine geldiyse de, onların günümüzde de gerçekleştiği açıktır. Yehova’nın ‘doğru ulusu’ ruhi İsrail’in, ‘güçlü bir kente’ benzer bir teşkilatı var. Sevinmek, ilahi söylemek için ne büyük bir neden!

¹⁴ Bu ‘kente’ ne tür insanlar giriyor? İlahi bunu yanıtlıyor: “Sana güvendiği için düşüncelerinde sarsılmaz olanı tam bir esenlik içinde korursun. RAB’be sonsuza dek güvenin, çünkü Rab Yahve (Yah Yehova) sonsuza dek kalıcı kayadır.” (İşaya 26:3, 4, YÇ) Yehova’nın desteğiyle “sarsılmaz olan” “düşünce”, dünyanın bocalayan ticari, siyasi ve dini sistemleri yerine O’na güvenme ve doğru ilkelerine itaat etme arzusudur. ‘Yah Yehova’ korunmak için tek güvenilir “kayadır”. Yehova’ya tam anlamıyla güvenenler O’nun tarafından korunur ve ‘tam bir esenliğe’ kavuşurlar.—Süleymanın Meselleri 3:5, 6; Filipililer 4:6, 7.

15. “Yüce şehir” bugün nasıl alçaltılıyor, ‘mazlumların ayakları altında’ ne şekilde çiğneniyor?

¹⁵ Tanrı’nın kavminin düşmanlarının başına gelenlere ne büyük tezat! “Yüksekte oturanları, yüce şehri yıktı; onu alçalttı, yere kadar alçalttı; toprağa kadar indirdi. Ayak altında, düşkünlerin [mazlumların, YÇ] ayakları altında, ve yoksulların adımları altında çiğnenecek.” (İşaya 26:5, 6) İşaya yine burada, Moab’daki bir ‘yüce şehirden’ ya da kuşkusuz kendini mağrurca yücelten Babil gibi bir başka kentten söz ediyor olabilir. Her ne ise, Yehova hem ‘yüce şehrin’ hem de ‘mazlumların ve yoksulların’ durumunu tersine çevirdi; onlar bu şehri çiğniyor. Günümüzdeyse bu peygamberlik Büyük Babil’e, özellikle Hıristiyan Âlemine her yönden uyuyor. Bu “yüce şehir” 1919’da Yehova’nın hizmetçilerini serbest bırakmak zorunda kaldı; bu alçaltıcı düşüşten sonra artık kendisi eski tutsaklarının ayakları altında çiğneniyor. (Vahiy 14:8) Nasıl? Yehova’nın yakında ondan öç alacağının herkese duyurulmasıyla.—Vahiy 8:7-12; 9:14-19.

Doğruluğu ve Yehova’nın Anılmasını Arzulamak

16. İşaya nasıl güzel bir bağlılık örneği oluyor?

¹⁶ Bu zafer ilahisinden sonra İşaya, doğruluk Tanrısı’na hizmet etmenin yararlarını ve O’na duyduğu bağlılığın derinliğini açıklıyor. (İşaya 26:7-9’u okuyun.) Peygamber, Yehova’yı ‘beklemek’ ve O’nun “ismine” ve ‘anılmasına’ derin bir arzu duymak konusunda şahane bir örnektir. Yehova’nın ‘anılması’ nedir? Çıkış 3:15 şunları der: “Yehova . . . . ebediyen ismim bu, ve devirden devire anılmam budur.” İşaya, Yehova’nın ismini ve bu ismin ifade ettiği ne varsa, hepsini çok seviyor. Buna O’nun doğru standart ve yolları da dahildir. Yehova’ya buna benzer bir sevgi besleyenler O’nun bereketini mutlaka görürler.—Mezmur 5:8; 25:4, 5; 135:13; Hoşea 12:5.

17. Kötüye hangi ayrıcalıklar verilmeyecek?

¹⁷ Ne var ki, herkes Yehova’yı ve yüksek standartlarını sevmiyor. (İşaya 26:10’u okuyun.) Kötü kişi, Yehova’nın ahlaken ve ruhen dürüst hizmetçilerinin bulunduğu ‘doğruluk diyarına’ girebilmek için doğruluk öğrenmeye davet edilse bile bunu inatla reddeder. Sonuç olarak ‘Yehova’nın haşmetini görmez.’ Bu gibi kişiler sağ kalmayacak ve böylece Yehova’nın ismi kutsandıktan sonra insanlığa yağacak nimetlerden yararlanamayacak. Hatta tüm yeryüzünün ‘doğruluk diyarına’ dönüşeceği yeni dünyada bile, Yehova’nın sevgisinden kaynaklanan iyiliğe olumlu karşılık vermeyenler olabilecek. Böyle kimselerin isimleri hayat kitabına yazılmayacak.—İşaya 65:20; Vahiy 20:12, 15.

18. İşaya’nın zamanında bazıları nasıl kendi isteğiyle kör kalıyor, onlar ne zaman Yehova’yı ‘görmek’ zorunda kalacaklar?

¹⁸ “Ya RAB, elin yükseldi, fakat onlar görmiyorlar; fakat kavm için senin gayretini görecekler, ve utanacaklar; evet, senin hasımlarını ateş yiyip bitirecek.” (İşaya 26:11) İşaya’nın zamanında Yehova düşmanlarına karşı harekete geçerek kavmini koruduğunda, elinin ‘yükseldiğini’ gösterir. Ama çoğunluk bunu görmez. Kendi istekleriyle ruhen kör kalan böyle kişiler, sonunda O’nun gayreti bir ateş gibi kendilerini yiyip bitirdiğinde Yehova’yı ‘görmek’ veya tanımak zorunda kalacaklar. (Tsefanya 1:18) Yehova, sonradan Hezekiel’e ‘bilecekler ki ben Yehova’yım’ der.—Hezekiel 38:23.

‘Yehova Sevdiğini Terbiye Eder’

19, 20. Yehova, kavmini neden ve nasıl terbiye etti, bu tür bir terbiyeden kimler yararlandı?

¹⁹ İşaya, yurttaşlarının barış ve bolluğa ancak Yehova’nın bereketi sayesinde kavuştuğunu biliyor. “Ya RAB, bize selâmet vereceksin; çünkü bizim için bütün işlerimizi de sen başardın.” (İşaya 26:12) Hem buna, hem de Yehova’nın, kavminin önüne ‘kâhinler krallığı, kutsal bir ulus’ olma fırsatı koymasına rağmen, Yahuda’nın bir iyi, bir kötü yönde sürekli değişen bir tarihi vardır. (Çıkış 19:6) Kavim defalarca sahte tanrılara tapınmaya yönelmiştir. Sonuç olarak, defalarca terbiye sürecinden geçmiştir. Ama bu tür bir terbiye Yehova’nın sevgisinin göstergesidir, çünkü Yehova “sevdiğini terbiye eder.”—İbraniler 12:6, Müjde.

²⁰ Yehova sık sık başka milletlerin, ‘başka efendilerin’ kavmini boyunduruk altına almasına izin vererek onları terbiye eder. (İşaya 26:13’ü okuyun.) MÖ 607’de Babillilerce sürgün edilmelerine izin verir. Bunun onlara bir yararı olur mu? Yalnızca sıkıntı çekmenin kişiye yararı olmaz. Ancak sıkıntı çeken, başına gelenlerden ders alıp tövbe eder ve Yehova’ya özel bağlılık gösterirse yarar görür. (Tesniye 4:25-31) Tanrı’nın istediği tarzda tövbe eden Yahudiler var mı? Evet, var! İşaya peygamberlikte bulunarak ‘yalnız sana, senin adına yakaracağız’ diyor. Yahudilerin, MÖ 537’de sürgünden döndükten sonra işledikleri başka günahlar nedeniyle sık sık terbiye edilmeleri gerekirse de, onlar taş tanrılara tapınma tuzağına bir daha asla düşmezler.

21. Tanrı’nın kavmine zulmedenlerin başına ne gelecek?

²¹ Yahuda’yı zaptedenler için ne denebilir? “Onlar ölülerdir, dirilmezler; gölgelerdir, kalkmazlar; bundan ötürü onları yokladın, ve helâk ettin, onların anılmasını da bütün bütün yok ettin.” (İşaya 26:14) Babil, Yehova’nın seçtiği millete gösterdiği gaddarlıktan dolayı cezalandırılacak. Yehova, Medler ve Persler aracılığıyla gururlu Babil’i devirip sürgündeki kavmini kurtaracak. Büyük kent Babil ölü gibi olacak. Varlığı zamanla son bulacak.

22. Çağımızda Tanrı’nın hizmetçileri nasıl bereketleniyor?

²² Peygamberliğin çağdaş gerçekleşmesinde, bir terbiye sürecinden geçen ruhi İsrail’in artakalanı 1919’da Büyük Babil’den kurtarılıp yeniden Yehova’nın hizmetine verildi. İsa’nın meshedilmiş takipçileri yeniden canlanarak kendilerini tamamen vaaz etme işine adadılar. (Matta 24:14) Buna karşılık, Yehova da onları sayıca çoğaltarak bereketledi, hatta “başka koyunlar”a ait bir büyük kalabalığın ortaya çıkıp onlarla birlikte hizmet etmesini sağladı. (Yuhanna 10:16) “Milleti çoğalttın, ya RAB, milleti çoğalttın; izzet buldun; diyarın bütün sınırlarını genişlettin. Ya RAB, sıkıntıda seni aradılar; kendilerine tedibin erince onların yalvarışını [sessizce yakararak içlerini, YÇ] döktüler.”—İşaya 26:15, 16.

‘Dirilecekler’

23. (a) MÖ 537’de Yehova’nın gücünün göze çarpar hangi kanıtı görülür? (b) MS 1919’da hangi benzer kanıt görülür?

²³ İşaya şimdi Yahuda halkının Babil’de tutsak olduğu sırada yüz yüze bulunduğu duruma dönüyor. Milleti, doğum sancısı çeken, fakat yardım edilmezse doğuramayacak bir kadına benzetiyor. (İşaya 26:17, 18’i okuyun.) Bu yardım MÖ 537’de gelir ve Yehova’nın kavmi mabedi baştan yapıp hakiki tapınmayı yeniden kurma özlemiyle yurduna döner. Aslında, millet ölüyken dirilmiştir. “Senin ölülerin dirilecekler; benimkilerin cesetleri kalkacaklar. Ey sizler, toprak içinde yatanlar, uyanın ve terennüm edin; çünkü çiğlerin otların çiği gibidir, ve yer ölülerini dışarı atacak.” (İşaya 26:19) Yehova’nın gücünün ne göze çarpar bir kanıtı! Ayrıca, 1919’da bu sözlerin ruhi anlamda gerçekleşmesi de, O’nun gücünün görkemli bir kanıtıydı! (Vahiy 11:7-11) Bizler, bu sözlerin yeni dünyada somut olarak gerçekleşeceği ve ölülerin ‘İsa’nın sesini işitip’ anılma mezarlarından çıkacağı zamanı büyük bir özlemle bekliyoruz!—Yuhanna 5:28, 29.

24, 25. (a) MÖ 539’da Yahudiler, Yehova’nın gizlenmeleri yönündeki emrine nasıl itaat etmiş olabilir? (b) “İç odalar” çağımızda neye işaret ediyor olabilir, bunlara karşı hangi tutumda olmalıyız?

²⁴ Ancak, sadık kimseler İşaya aracılığıyla vaat edilen ruhi nimetlere kavuşmak istiyorlarsa, Yehova’nın şu emrine itaat etmelidirler: “Gel, ey kavmım, kendi iç odalarına gir, ve ardında kapılarını kapa; gazap geçinciye kadar biraz gizlen. Çünkü, işte, kötülüklerinden ötürü dünyada oturanları cezalandırmak için RAB yerinden çıkıyor; ve dünya kanını açığa koyacak, ve öldürülenlerini artık örtmiyecek.” (İşaya 26:20, 21; ayrıca Tsefanya 1:14 ile karşılaştırın.) Bu pasaj muhtemelen ilk kez MÖ 539’da Hükümdar Koreş’in komutasındaki Med ve Persler Babil’i zapt ettiğinde gerçekleşir. Yunanlı tarihçi Ksenophon’a göre, Koreş Babil’e girdiğinde kimsenin evinden çıkmamasını emreder, çünkü süvarilerine ‘kapının dışında buldukları herkesi öldürmelerini buyurmuştur.’ Günümüzdeyse, bu peygamberlikteki ‘iç odaların’, Yehova’nın hizmetçilerinin dünya çapındaki on binlerce cemaatiyle yakından bağlantısı olabilir. Bu cemaatler “büyük sıkıntı” boyunca da hayatımızda vazgeçilmez bir rol oynamaya devam edecekler. (Vahiy 7:14) Cemaate karşı sağlıklı bir tutumu koruyarak onunla düzenli ilişkide bulunmak ne denli önemlidir!—İbraniler 10:24, 25.

²⁵ Yakında Şeytan’ın dünyasının sonu gelecek. Yehova’nın, o korku verici zamanda hizmetçilerini nasıl koruyacağını henüz bilmiyoruz. (Tsefanya 2:3) Ama sağ kalmamızın, Yehova’ya duyduğumuz imana, vefaya ve itaate bağlı olacağını biliyoruz.

26. İşaya’nın gününde ve günümüzde “Levyatan” kim veya nedir, bu ‘denizdeki canavara’ ne yapılıyor?

²⁶ İşaya ileriye, o zamana bakarak şunları bildiriyor: “O gün RAB Levyatanı, tez kaçan o yılanı, ve Levyatanı, dolambaç giden o yılanı, çetin ve iri ve zorlu kılıcı ile yoklıyacak; ve denizde olan canavarı öldürecek.” (İşaya 27:1) Peygamberliğin ilk gerçekleşmesinde “Levyatan”, İsrail kavminin dağıtıldığı Babil, Mısır, Asur gibi ülkelerdir. Bu ülkeler, vakti gelince Yehova’nın kavminin yurduna dönmesini engelleyemeyecek. Acaba günümüzde Levyatan kimdir? Anlaşılan, “eski yılan” da denen Şeytan ve onun ruhi İsrail’e açtığı savaşta maşa olarak kullandığı yeryüzündeki kötü ortamdır. (Vahiy 12:9, 10; 13:14, 16, 17; 18:24) “Levyatan” 1919’da Tanrı’nın hizmetçilerini artık pençesinde tutamaz oldu ve yakında Yehova ‘denizdeki canavarı öldürdüğünde’ tamamen ortadan kaybolacak. Bu arada “Levyatan”ın Yehova’nın hizmetçilerine yönelik hiçbir girişimi gerçekten başarılı olamayacak.—İşaya 54:17.

“Bağ”

27, 28. (a) Yehova’nın bağı dünyayı neyle doldurdu? (b) Yehova bağını nasıl koruyor?

²⁷ İşaya, Yehova’nın özgür kılınan hizmetçilerinin ne denli verimli olduğunu şimdi başka bir ilahiyle çok güzel betimliyor: “O gün denecek: Şarap bağı! ona terennüm edin. Ben, RAB, onun korucusuyum; onu her dakika sulıyacağım; kimse onu yoklamasın diye gece gündüz onu koruyacağım.” (İşaya 27:2, 3) Ruhi İsrail’in artakalanı ve çalışkan arkadaşları gerçekten tüm dünyayı ruhi meyvelerle doldurdular. Kutlamak, ‘terennüm etmek’ için ne güçlü bir neden! Bu işin bütün onuru, bağına sevgiyle bakan Yehova’nındır.—Yuhanna 15:1-8 ile karşılaştırın.

²⁸ Gerçekten de, Yehova’nın daha önce duyduğu öfke yerini sevince bırakıyor. “Bende kızgınlık yok; keşke çalılarla dikenler cenkte bana karşı olsaydılar! onlara karşı yürürdüm, onları hep birden yakardım. Yahut ki, kuvvetime yapışsın da barış etsin benimle, evet, benimle barışsın.” (İşaya 27:4, 5) Yehova asmalarının devamlı bol “şarap” vermesini sağlamak amacıyla bağını bozabilecek her dikeni ezip ateşe atıyor. O halde kimse İsa’nın takipçilerinin cemaatinin rahatını tehlikeye sokmaya kalkışmasın! Tersine, Yehova’nın lûtfunu ve korumasını isteyen herkes ‘O’nun kuvvetine yapışsın.’ Bunu yaparak Tanrı’yla barışsın. Bu barışmanın önemi, İşaya’nın ondan iki kez söz etmesinden anlaşılabilir. Sonuç ne olacak? “Gelecek günlerde Yakub kök salacak; İsrail gonca verip çiçeklenecek; ve yeryüzünü meyva ile dolduracaklar.” (İşaya 27:6)c Bu ayetin gerçekleşmesi, Yehova’nın gücünün ne şahane bir kanıtıdır! İsa’nın meshedilmiş takipçileri 1919’dan beri yeryüzünü ‘meyveyle’, yani besleyici ruhi gıdayla dolduruyorlar. Bunun sonucunda, kendilerine katılan milyonlarca vefalı başka koyunla birlikte ‘gece gündüz Tanrı’ya hizmet ediyorlar.’ (Vahiy 7:15) Yoz bir dünyanın ortasında, Tanrı’nın yüksek standartlarını sevinçle koruyorlar. Yehova da onları sayıca çoğaltarak bereketlemeye devam ediyor. Bu ‘meyveyi’ paylaşma ve onu övgüyle başkalarına da sunma yönündeki büyük ayrıcalığımızı asla gözden kaçırmayalım!

[Dipnotlar]

[Sayfa 285’teki çerçeve]

Özgürlük İlan Eden “Büyük Boru”

Yehova, MÖ 607’de dikbaşlı milletini sürgün cezasıyla terbiye ettiğinde Yahuda daha da çok ağrı çekmeye başlar. (İşaya 27:7-11’i okuyun.) Milletin günahı hayvan kurbanlarıyla ‘örtülmeyecek’ kadar büyüktür. Bu nedenle Yehova, korkutucu bir bağırışın koyun ve keçileri dağıttığı ya da sert bir rüzgârın yaprakları savurduğu gibi İsrail’i yurdundan kovup dağıtır. Bunun ardından, ‘kadınla’ simgelenen zayıf kavimler bile ülkede kalanları sömürebilir.

Ancak, Yehova’nın kavmini tutsaklıktan kurtarma zamanı gelmiştir. Bu, bir çiftçinin ağaçlarda sanki tutsak gibi duran zeytinleri kurtarmasına benzer. “O gün vaki olacak ki, RAB Irmak selinden [Fırat] Mısır vadisine kadar semeresini [ürünü] dövüp düşürecek; ve siz, ey İsrail oğulları, teker teker devşirileceksiniz [toplanacaksınız]. Ve o gün vaki olacak ki, büyük boru çalınacak; ve Aşur diyarında helâk . . . . olanlar, ve Mısır diyarında olan sürgünler gelecekler; ve mukaddes dağda, Yeruşalimde, RABBE tapınacaklar.” (İşaya 27:12, 13) Koreş MÖ 539’da kazandığı zaferden sonra çıkardığı bir fermanla imparatorluk sınırları içindeki bütün Yahudileri serbest bırakır. Asur ve Mısır’dakiler de buna dahildir. (Ezra 1:1-4) Sanki Tanrı’nın kavmine özgürlük ilan eden “büyük bir boru” çalınır.

[Sayfa 275’teki resimler]

“Semiz Şeylerden Bir Ziyafet”

[Sayfa 277’deki resim]

Babil, bir zamanlar tutsak ettiği insanların ayakları altında çiğneniyor

[Sayfa 278’deki resim]

“İç odalarına gir”