Yehova Birçok Oğlu İzzete Eriştiriyor

“Çok oğulları izzete getirirken, onların kurtuluş reisini elemlerle kemale erdirmesi [Tanrı için] münasipti.”—İBRANİLER 2:10.

 1. Yehova’nın insanlıkla ilgili amacının yerine geleceğinden neden emin olabiliriz?

YEHOVA yeryüzünü, sonsuz yaşama sahip, kusursuz bir insan ailesinin sürekli yuvası olması amacıyla yarattı. (Vaiz 1:4; İşaya 45:12, 18) Gerçi, atamız Âdem günah işleyerek soyuna günah ve ölümü geçirdi. Fakat Tanrı’nın insanlıkla ilgili amacı Vaat Edilen Zürriyet olan İsa Mesih aracılığıyla gerçekleşecektir. (Tekvin 3:15; 22:18; Romalılar 5:12-21; Galatyalılar 3:16) Yehova’nın insanlık dünyasına duyduğu sevgi O’nu harekete geçirdi ve “biricik Oğlunu verdi; ta ki, ona iman eden her adam helâk olmasın, ancak ebedî hayatı olsun.” (Yuhanna 3:16) Aynı şekilde sevgi İsa’yı “bir çokları için canını fidye vermeğe” yöneltti. (Matta 20:28) Bu eşdeğerde “fidye” Âdem’in kaybettiği hakları ve beklentileri geri satın alarak sonsuz yaşamı mümkün kılar.—I. Timoteos 2:5, 6; Yuhanna 17:3.

 2. İsa’nın fidye kurbanlığının uygulanışının bir numunesi İsrail’in yıllık Kefaret Günüyle nasıl verildi?

² İsa’nın fidye kurbanlığının uygulanışının bir numunesi, yıllık Kefaret Günüyle verildi. O gün, İsrail’in başkâhini önce günah takdimesi olarak bir boğa kurban ederdi ve çadırın, daha sonraları da mabedin En Mukaddes Yerindeki kutsal Sandığın önünde onun kanını takdim ederdi. Bunu kendisi, ev halkı ve Levi sıptı adına yapardı. Benzer şekilde, İsa Mesih de öncelikle ruhi ‘kardeşlerinin’ günahlarını örtmek üzere kanının değerini Tanrı’ya sundu. (İbraniler 2:12; 10:19-22; Levililer 16:6, 11-14) Kefaret Gününde başkâhin günah takdimesi olarak ayrıca bir erkek keçi kurban eder ve onun kanını En Mukaddes Yerde takdim ederdi; böylece, İsrail’in kâhinlik sınıfı dışındaki 12 sıptının günahları için kefaret etmiş olurdu. Benzer şekilde, Başkâhin İsa Mesih de kendi kanını insanlar arasında iman gösterenler yararına kullanarak onların günahlarını iptal edecektir.—Levililer 16:15.

İzzete Eriştirilmiş

 3. İbraniler 2:9, 10’a göre Tanrı 1.900 yıldır neler yapmıştır?

³ Tanrı 1.900 yıldan beri İsa’nın ‘kardeşleriyle’ ilgili olağanüstü bir şey yapıyor. Resul Pavlus bu konuda şöyle yazdı: “Meleklerden biraz aşağı kılınmış olanı, İsayı, Allahın inayetile her adam için ölümü tatsın diye, ölüm elemi sebebile izzet ve hürmet tacı giydirilmiş olarak görüyoruz. Çünkü çok oğulları izzete getirirken, onların kurtuluş reisini elemlerle kemale erdirmesi, bütün şeyler kendisine ve kendi vasıtası ile olana [her şeyin kendisi için ve kendi aracılığıyla var olduğu Tanrı’ya, Müjde] münasipti.” (İbraniler 2:9, 10) Kurtuluş Reisi, yeryüzünde bir insan olarak yaşarken çektikleri sayesinde kusursuz itaati öğrenmiş olan İsa Mesih’tir. (İbraniler 5:7-10) İsa, Tanrı’nın ruhi bir oğlu olarak meydana getirilmiş ilk kişidir.

 4. İsa ne zaman ve nasıl Tanrı’nın ruhi Oğlu oldu?

⁴ Yehova, İsa’yı ruhi oğlu olarak meydana getirmek ve semavi izzete eriştirmek üzere mukaddes ruhunu, yani faal kuvvetini kullandı. İsa Vaftizci Yahya ile yalnız olduğu bir sırada, kendini Tanrı’ya sunmasının simgesi olarak suya tamamen daldırıldı. Luka’nın İncil kaydı şöyle der: “Bütün halk vaftiz edilirken, İsa dahi vaftiz edilmiş olup dua ettiği zaman, gök açıldı, ve Ruhülkudüs, bedenleşmiş bir surette, güvercin gibi, onun üzerine indi, ve gökten: Sen benim sevgili Oğlumsun, senden razıyım, diye bir ses geldi.” (Luka 3:21, 22) Yahya, mukaddes ruhun İsa’nın üzerinde indiğini gördü ve Yehova’nın onu sevgili Oğlu olarak onayladığını açıkça belirten sözlerini duydu. O sırada Yehova mukaddes ruhla ‘izzete eriştireceği birçok oğlun’ ilki olarak İsa’yı evladı konumuna getirdi.

 5. İsa’nın kurbanlığından ilk olarak yararlananlar kimlerdi ve onların sayısı nedir?

⁵ İsa’nın “kardeşleri” onun kurbanlığından yararlanan ilk kişilerdir. (İbraniler 2:12-18) Resul Yuhanna, rüyette onları semavi Sion Dağında Kuzu’yla, yani diriltilmiş Rab İsa Mesih’le birlikte zaten izzetli durumda görmüştü. Yuhanna ayrıca şunları söyleyerek onların sayısını açıkladı: “Gördüm, ve işte, Kuzu, Sion dağı üzerinde durmakta, ve onunla beraber alınları üzerinde onun ismi, ve Babasının ismi yazılmış olan yüz kırk dört bin kişi vardı. . . . . Bunlar Allaha ve Kuzuya turfanda olmak üzre insanlar arasından satın alındılar. Ve onların ağzında yalan bulunmadı; lekesizdirler.” (Vahiy 14:1-5) Öyleyse gökte ‘izzete eriştirilen birçok oğul’ toplam olarak sadece 144.001 kişidir; bunlar—İsa ile onun ruhi kardeşleridir.

‘Tanrı’dan Doğmuş’

6, 7. ‘Tanrı’dan doğmuş’ olanlar kimdir; bu onlar için ne anlama gelir?

⁶ Yehova tarafından evlat konumuna getirilenler ‘Tanrı’dan doğmuştur.’ Resul Yuhanna bu bireylere hitap ederek şöyle yazdı: “Her Allahtan doğmuş olan günah işlemez, çünkü onun [Yehova’nın] tohumu kendisinde kalır; ve günah işliyemez, çünkü Allahtan doğmuştur.” (I. Yuhanna 3:9) “Tohum” Tanrı’nın mukaddes ruhudur. Bu ruh, O’nun sözüyle uyumlu şekilde çalışarak 144.000’lerin her birinin semavi bir ümide ‘yeniden doğmasını’ sağladı.—I. Petrus 1:3-5, 23.

⁷ Kusursuz insan Âdem “Allah oğlu” olduğu gibi, İsa da insan olarak doğduğunda Tanrı’nın Oğluydu. (Luka 1:35; 3:38) Bununla birlikte, İsa’nın vaftizinden sonra Yehova’nın şunu beyan etmesi dikkate değerdi: “Sen benim sevgili Oğlumsun, senden razıyım.” (Markos 1:11) Mukaddes ruhun dökülmesine eşlik eden bu beyanla Tanrı’nın İsa’yı o anda Kendi ruhi Oğlu olarak meydana getirdiği açıktır. İsa o zaman Tanrı’nın ruh Oğlu olarak gökte yeniden hayat alma hakkına sahip olmakla mecazi anlamda ‘yeniden doğdu.’ Kendisi gibi, onun 144.000 ruhi kardeşi de ‘yeniden doğar.’ (Yuhanna 3:1-8) Yine İsa gibi onlar da Tanrı tarafından meshedilip iyi haberi bildirmek üzere görevlendirildiler.—İşaya 61:1, 2; Luka 4:16-21; I. Yuhanna 2:20.

Evlat Olmanın Kanıtı

 8. (a) İsa’nın (b) İlk öğrencilerinin durumunda ruhla evlat olmanın hangi kanıtı vardı?

⁸ İsa’nın ruhla evlat olduğuna ilişkin kanıtlar vardı. Vaftizci Yahya ruhun İsa’nın üzerine indiğini gördü ve yeni meshedilmiş Maşiah’ın ruhi oğul olma durumunun Tanrı tarafından beyan edildiğini duydu. Fakat İsa’nın öğrencileri ruhla evlat olduklarını nasıl bilecekti? Aslında, İsa göğe çıktığı gün şunları söylemişti: “Yahya su ile vaftiz etti, fakat çok gün geçmeden, siz Ruhülkudüsle [mukaddes ruhla] vaftiz olunacaksınız.” (Resullerin İşleri 1:5) İsa’nın öğrencileri MS 33’ün Pentikost gününde ‘mukaddes ruhla vaftiz olundu.’ Ruhun dökülmesine ‘zorlu bir yel esiyormuş gibi gökten gelen bir ses’ ve her bir öğrencinin üzerine inen “ateşten imiş gibi bölünen diller” eşlik etti. En göze çarpar olan, öğrencilerin “ruhun verdiği söyleyişe göre başka başka dillerle söyleme” yetenekleriydi. Böylece İsa’nın takipçilerine Tanrı’nın oğulları olarak semavi izzetin yolunun açıldığına ilişkin görülebilir ve işitilebilir belirtiler vardı.—Resullerin İşleri 2:1-4, 14-21; Yoel 2:28, 29.

 9. Samiriyelilerin, Kornelius’un ve ilk yüzyıldaki diğer kişilerin ruhla evlat olduklarının hangi kanıtı vardı?

⁹ Bundan bir süre sonra incil vaizi Filipus, Samiriye’de vaaz etti. Samiriyeliler onun mesajını kabul edip vaftiz edilmiş oldukları halde, Tanrı’nın onları oğulları konumuna getirdiğini gösteren bir belirti yoktu. Resul Petrus ve Yuhanna dua edip o imanlı kişilerin üzerine ellerini koyduğunda, etraftakilerin açıkça anlayabileceği bir şekilde “onlar da Ruhülkudüsü aldılar.” (Resullerin İşleri 8:4-25) Bu, iman eden Samiriyelilerin Tanrı’nın oğulları olarak ruhla evlat olduklarına ilişkin bir kanıt oluşturur. Benzer şekilde, MS 36’da Kornelius ve Yahudi olmayan milletlerden başka kişiler Tanrı’nın hakikatini kabul etti. Petrus ve onunla birlikte olan imanlı Yahudiler “şaştılar, çünkü Ruhülkudüs vergisi Milletler üzerine de dökülmüştü. Çünkü onların dillerle söylediklerini, ve Allahı tâzim ettiklerini işitiyorlardı.” (Resullerin İşleri 10:44-48) İlk yüzyılda birçok Hıristiyan dillerle konuşmak gibi ‘ruhun mevhibelerini’ aldı. (I. Korintoslular 14:12, 32) Böylece bu bireyler ruhla evlat olduklarının açık bir belirtisine sahipti. Fakat sonraki çağlarda yaşayan İsa’nın takipçileri ruhla evlat olup olmadıklarını nasıl bilecekti?

Ruhun Şahitliği

10, 11. Romalılar 8:15-17’ye dayanarak, ruhun Mesih’le ortak mirasçılar olanlara şahitlik etmesini nasıl açıklarsınız?

¹⁰ İsa’nın meshedilmiş 144.000 takipçisinin tümü Tanrı’nın ruhunu aldıklarına dair kesin belirtilere sahiptir. Bununla ilgili Pavlus şunları yazdı: “Oğulluk ruhunu aldınız, ve onunla: Abba, Baba, diye çağırırız. Allahın evlâdı olduğumuza Ruh kendisi bizim ruhumuzla beraber şehadet eder; ve eğer evlât isek, hem de varisleriz; Allahın varisleri, ve Mesihin hemvarisleriyiz; eğer beraber elem çekiyorsak, beraber de taziz olunmamız içindir.” (Romalılar 8:15-17) İsa’nın meshedilmiş takipçileri gökteki Babalarına karşı bir evladın tutumuna sahiptirler, bu baskın bir oğulluk duygusudur. (Galatyalılar 4:6, 7) Onlar gökteki Krallıkta Mesih ile birlikte ortak mirasçılar olarak Tanrı tarafından ruhi oğulluğa kabul edildiklerinden kesinlikle emindirler. Bu konuda Yehova’nın mukaddes ruhu belirgin bir rol oynar.

¹¹ Tanrı’nın mukaddes ruhunun etkisi altında, meshedilmiş olanların ruhu ya da baskın tutumu onları Tanrı’nın Sözünün semavi ümit konusunda söylediklerine olumlu karşılık vermeye zorlar. Örneğin, Kutsal Yazıların Yehova’nın ruhi evlatları hakkında söylediklerini okudukları zaman, bu sözlerin kendileri için geçerli olduğunu içten gelen bir doğallıkla doğrularlar. (I. Yuhanna 3:2) Onlar “Mesih İsaya” ve onun ölümüne ‘vaftiz olunduklarını’ bilir. (Romalılar 6:3) Onların kesin kanaati, öldüklerinde İsa gibi semavi izzete diriltilecek olan, Tanrı’nın ruhi oğulları oldukları yönündedir.

12. Tanrı’nın ruhu İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin içinde ne uyandırmıştır?

¹² Ruhi oğul olarak meydana getirilmek kişi tarafından geliştirilen bir arzu değildir. Ruhla evlat olanların göğe gitme arzusu, yeryüzündeki zorlukların yarattığı sıkıntılar nedeniyle doğmamıştır. (Eyub 14:1) Aslında, Yehova’nın ruhu gerçekten meshedilmiş olanların içinde, insanlarda genel olarak rastlanmayan bir ümit ve arzu uyandırır. Evlat olmuş bu kişiler cennet bir yeryüzünde, mutlu bir aile ve dostlar arasında, kusursuz insanlar olarak sonsuza dek yaşamanın muhteşem olacağını bilir. Bununla birlikte, onların yüreğindeki başlıca arzu böyle bir yaşam değildir. Meshedilmiş olanlar öylesine güçlü bir semavi ümide sahiptir ki, yeryüzündeki bir yaşamla ilgili tüm beklentilerinden ve bağlılıklarından feragat ederler.—II. Petrus 1:13, 14.

13. İkinci Korintoslular 5:1-5’e göre Pavlus’un ‘özlemi’ neydi; bu, ruhla evlat olanlar hakkında neyi gösterir?

¹³ Tanrı vergisi semavi yaşam ümidi bu kişilerde öylesine güçlüdür ki, şunları yazan Pavlus’la aynı duyguları taşırlar: “Biliriz ki eğer dünyevî çadır evimiz yıkılırsa, göklerde Allahtan bir binamız, el ile yapılmamış ebedî bir evimiz, vardır. Çünkü gökten olan meskenimizi giyinmeği özliyerek gerçekten bunda ah çekiyoruz; hiç olmazsa giyinmiş olursak, çıplak bulunmayız. Çünkü bu çadırda olan bizler yük altında olarak ah çekiyoruz, çünkü soyunmak değil, ancak giyinmek istiyoruz, ta ki fani olan, hayat tarafından yutulsun. Bu ayni şey için bizi hazırlamış ve bize Ruh peyini vermiş olan Allahtır.” (II. Korintoslular 5:1-5) Pavlus’un ‘özlemi,’ ruh olan ölümsüz bir yaratık olarak gökte diriltilmekti. İnsan bedenine değinirken, bir evle karşılaştırıldığında dayanıksız ve geçici bir konut olan yıkılabilir bir çadır benzetmesini kullandı. Yeryüzünde ölümlü bir bedenle yaşamalarına rağmen, elde edecekleri semavi yaşamın bir peyi olarak mukaddes ruha sahip olan İsa’nın takipçileri, ölümsüz, çürümez, ruh olan bir bedeni, ‘Tanrı’dan olan bir binayı’ özlemle beklerler. (I. Korintoslular 15:50-53) Pavlus gibi onlar da içtenlikle şöyle söyleyebilir: “İtimat ederiz, diyorum, ve daha ziyade [insan olarak] bedenden uzak, ve Rabbin yanında [gökte] bulunmağı arzu ederiz.”—II. Korintoslular 5:8.

Özel Ahitlere Dahil Edilmek

14. Anma Yemeği kutlamasını başlatırken İsa önce hangi ahde değindi; bu ahit ruhi İsraillilerle ilgili nasıl bir rol oynuyor?

¹⁴ İsa’nın ruhla evlat olmuş takipçileri iki özel ahde dahil edildiklerini kesin olarak biliyorlar. İsa yaklaşan ölümünün Anılmasını başlatmak üzere mayasız ekmek ve şarabı kullanırken bunlardan birine değindi; şarap kâsesi hakkında şöyle dedi: “Bu kâse sizin için dökülen benim kanımla olan yeni ahittir.” (Luka 22:20; I. Korintoslular 11:25) Yeni ahdin tarafları kimdir? Yehova Tanrı ile ruhi İsrail’in üyeleri, yani Yehova’nın semavi izzete eriştirmeyi amaçladığı kişiler. (Yeremya 31:31-34; Galatyalılar 6:15, 16; İbraniler 12:22-24) İsa’nın dökülen kanıyla yürürlüğe giren yeni ahit, milletlerden Yehova adına bir kavim alıyor ve İsa’nın ruhla evlat olmuş bu takipçilerini İbrahim’in ‘zürriyetinin’ bir kısmı yapıyor. (Galatyalılar 3:26-29; Resullerin İşleri 15:14) Yeni ahit, tüm ruhi İsraillilerin gökte ölümsüz bir yaşam almak üzere diriltilerek izzete eriştirilmelerini sağlar. ‘Ebedi bir ahit’ olduğundan, yararları da sonsuza dek sürer. Bu ahdin Milenyum boyunca ve daha sonra da başka bir rol oynayıp oynamayacağı gelecekte anlaşılacak.—İbraniler 13:20.

15. Luka 22:28-30 ile uyumlu olarak İsa’nın meshedilmiş takipçileri başka hangi ahde dahil edilmeye başlandı; ne zaman?

¹⁵ Yehova’nın ‘izzete eriştirmeyi’ amaçladığı “çok oğullar” aynı zamanda birey olarak semavi bir Krallık ahdine de dahil edilmiştir. İsa, kendisi ile izinden gidenler arasındaki bu ahit hakkında şunları söyledi: “Geçirdiğim imtihanlarda benimle beraber dayanmış olanlar sizsiniz; ve Babam bana melekût tahsis ettiği gibi, (bir krallık için Babam benimle bir ahit yaptığı gibi) ben de melekûtumda soframda yiyesiniz ve içesiniz, ve İsrailin on iki sıptına hükmederek tahtlar üzerinde oturasınız diye size bir melekût [krallık] tahsis ediyorum (sizinle bir ahit yapıyorum).” (Luka 22:28-30) İsa’nın öğrencileri MS 33’ün Pentikost gününde mukaddes ruhla meshedildiğinde Krallık ahdi yürürlüğe girdi. Bu ahit, Mesih ve onun ortak kralları arasında sonsuza dek yürürlükte kalacaktır. (Vahiy 22:5) Öyleyse, İsa’nın ruhla evlat olmuş takipçileri yeni ahde ve semavi Krallık ahdine dahil olduklarından kesinlikle emindir. Bu nedenle, Rabbin Akşam Yemeği kutlamalarında, sadece meshedilmişlerin henüz yerde yaşayan ve sayıları nispeten az olan artakalanı, İsa’nın günahsız insan bedenini temsil eden ekmekten ve ölümünde dökülerek yeni ahdi geçerli kılan kusursuz kanını simgeleyen şaraptan alırlar.—I. Korintoslular 11:23-26; Dinsel Seri 100. Kitap, s. 24-27’ye bakın.

Çağrılmış, Seçilmiş ve Sadık

16, 17. (a) ‘İzzete eriştirilmeleri’ için 144.000’lerin hepsi ne yapmalıdır? (b) ‘On kral’ kimdir; Mesih’in ‘kardeşlerinin’ yerdeki artakalanına nasıl davranıyorlar?

¹⁶ İsa’nın fidye kurbanlığının ilk uygulanışı, 144.000’lerin semavi yaşama çağrılmasını ve Tanrı tarafından ruhla evlat durumuna getirilerek seçilmesini mümkün kılar. Tabii, izzete eriştirilmek için onlar, ‘çağrılışlarını ve seçilişlerini kesinleştirmek üzere ellerinden gelen gayreti göstermelidir’ ve ölüme kadar sadık kalmalıdırlar. (II. Petrus 1:10; Efesoslular 1:3-7; Vahiy 2:10) Meshedilmişlerin henüz yerde olan küçük artakalanı, tüm siyasi güçleri betimleyen ‘on kraldan’ muhalefet gördüğü halde, bütünlüklerini sürdürür. Bir melek şöyle dedi: “Bunlar Kuzu ile cenkedecekler, ve Kuzu onları yenecektir; çünkü rablerin Rabbi ve kıralların Kıralıdır; ve onunla beraber olanlar çağırılmış, seçilmiş ve sadık olanlardır.”—Vahiy 17:12-14.

¹⁷ İnsan yöneticiler, “kralların Kralı” olan İsa’ya karşı hiçbir şey yapamaz, çünkü o göktedir. Bunun yerine onlar İsa’nın ‘kardeşlerinin’ hâlâ yerde bulunan artakalanına düşmanlık göstermektedir. (Vahiy 12:17) Tanrı’nın Armagedon savaşında “kralların Kralı” ve onun “kardeşleri,” yani “çağırılmış, seçilmiş ve sadık olanlar” açısından zafer kesinleştiğinde bu düşmanlık sona erecek. (Vahiy 16:14, 16) Bu arada, İsa’nın ruhla evlat olmuş takipçileri çok meşgul durumdadır. Onlar şimdi, Yehova tarafından izzete eriştirilmeden önce ne yapıyor?

Nasıl Yanıt Verirsiniz?

◻ Tanrı kimleri ‘semavi izzete eriştirir’?

◻ ‘Tanrı’dan doğmuş’ olmak ne anlama gelir?

◻ İsa’nın bazı takipçilerine ‘ruhun şahitlik ettiği’ nasıl söylenebilir?

◻ Ruhla evlat olanlar hangi ahitlere dahil edilmiştir?

[Sayfa 15’teki resim]

MS 33’ün Pentikost gününde semavi izzete erişme yolunun açıldığına dair belirtiler görüldü