İsa’nın Mucizelerinden Alınan Dersler
“ÜÇÜNCÜ gün Galilenin Kana şehrinde düğün oldu . . . . İsa ile şakirtleri de düğüne çağırıldı. Ve şarap eksilince, İsanın anası ona dedi: Şarapları yok.” Bu olay İsa’nın ilk mucizesini gerçekleştirmesine ortam hazırladı.—Yuhanna 2:1-3.
Bu, İsa’nın dikkatini çekmeyecek kadar önemsiz ve sıradan bir sorun değil miydi? Bir Mukaddes Kitap bilgini şunları anlatır: “Misafirperverlik, Doğuda kutsal bir görevdi . . . . Gerçek misafirperverlik, özellikle de bir düğün ziyafetinde, yiyecek ve içeceğin çok bol olmasını gerektirirdi. Bir düğün ziyafetinde bunlar tükenirse, aile ve genç çift, bunun utancını her zaman taşırdı.”
Bu nedenle İsa harekete geçti. “Yahudilerin tathirat âdeti üzre, orada [bulunan] . . . . altı taş küp” gördü. Yemekten önce yıkanma ayini Yahudiler arasında âdetti ve hazır bulunanların ihtiyaçlarını karşılamak üzere çok miktarda su gerekmişti. İsa, hizmetçilere “küpleri su ile doldurun” emrini verdi. İsa “ziyafet reisi” değildi, ancak doğrudan ve yetki sahibi biri olarak konuştu. Kayıt şöyle devam ediyor: “Ziyafet reisi şarap olmuş suyu tattı.”—Yuhanna 2:6-9; Markos 7:3.
İsa’nın ilk mucizesini düğün gibi sıradan bir ortamda yapması garip görünebilir, fakat bu olay bize İsa hakkında çok şey açıklar. O bekâr bir erkekti ve sonraki fırsatlarda şakirtleriyle bekârlığın yararları hakkında konuştu. (Matta 19:12) Yine de bir düğün ziyafetinde hazır bulunmasından evliliğe tamamen karşı olmadığı anlaşılıyor. O evlilik düzenlemesini destekleyen dengeli biriydi; evliliği Tanrı’nın gözünde şerefli bir şey olarak gördü.—İbraniler 13:4 ile karşılaştırın.
İsa kilise ressamlarının daha sonra onu canlandırdıkları gibi dünya nimetlerinden uzak duran, asık yüzlü bir kişi değildi. İnsanların arasında bulunmaktan sevinç duyduğu açıktı ve onlarla dostça vakit geçirmeye karşı değildi. (Luka 5:29 ile karşılaştırın.) Böylece davranışı takipçileri için bir örnek oluşturdu. İsa, sanki adil olmak neşesiz olmak anlamına gelirmiş gibi, yersiz şekilde ciddi ya da asık yüzlü olmamaları gerektiğini kişisel tavrıyla gösterdi. Tersine, İsa’nın takipçilerine daha sonra şu emir verildi: “Rabde daima sevinin.” (Filipililer 4:4) Bugün İsa’nın takipçileri makul sınırlar içinde eğlenmeye dikkat ederler. Tanrı’ya hizmet etmekten sevinç duyarlar, fakat İsa’nın örneğini izleyerek, toplumsal bir ortamda birbirlerinin arkadaşlığından zevk almak için ara sıra vakit ayırırlar.
İsa’nın şefkatine de dikkat edelim. Bir mucize yapmak zorunda değildi. Bu konuda yerine gelmesi gereken bir peygamberlik yoktu. İsa’nın sadece annesinin duyduğu kaygıdan ve düğünleri olan çiftin düştüğü kötü durumdan etkilendiği için harekete geçtiği anlaşılıyor. Onların duygularını önemsedi ve onları sıkıntıdan kurtarmak istedi. Bu, Mesih’in sizinle—hatta günlük sorunlarınızla bile—gerçekten ilgilendiğine dair güveninizi artırmıyor mu?—İbraniler 4:14-16 ile karşılaştırın.
Her küp ‘iki veya üç metriti su alabildiğinden,’ İsa’nın mucizesi büyük miktarda—muhtemelen 390 litre—şarabı kapsadı! (Yuhanna 2:6) Neden bu kadar çok miktarda şarap gerekliydi? İsa Tanrı tarafından mahkûm edilmiş olan sarhoşluğu desteklemiyordu. (Efesoslular 5:18) Bunun yerine, Tanrısal cömertlik gösteriyordu. Şarap yaygın bir içecek olduğundan, artan miktar başka bir fırsatta kullanılabilirdi.—Matta 14:14-20; 15:32-37.
İsa’nın ilk yüzyıldaki takipçileri, onun cömertliğini örnek aldılar. (Resullerin İşleri 4:34, 35) Yehova’nın kavmi de bugün benzer şekilde ‘vermeye’ teşvik ediliyor. (Luka 6:38) Bununla birlikte, İsa’nın ilk mucizesinin peygamberane önemi de var. Tanrı’nın, açlığı tamamen ortadan kaldırarak cömertçe ‘semiz şeylerden bir ziyafet, eski şaraplardan bir ziyafet’ vereceği, gelecekteki bir zamana dikkat çekiyor.—İşaya 25:6.
İsa’nın fiziksel tedaviyi kapsayan birçok mucizesi için ne söylenebilir? Onlardan ne öğrenebiliriz?
Sebt Gününde İyilik Yapmak
“Kalk, yatağını kaldır ve yürü.” İsa bu sözleri 38 yıldan beri hasta olan bir adama söyledi. İncil kaydı şöyle devam ediyor: “Adam hemen iyi oldu, ve yatağını kaldırıp yürüdü.” Bu değişiklikten herkesin memmun olmaması şaşırtıcıdır. Kayıt şunları söylüyor: “Yahudiler İsaya . . . . eza ediyorlardı, çünkü bu işleri Sebt gününde yapıyordu.”—Yuhanna 5:1-9, 16.
Sebt, bir dinlenme ve sevinme günü olarak tasarlandı. (Çıkış 20:8-11) Oysa bu konu, İsa’nın günlerinde insan yapısı baskıcı kurallarla tam bir açmaza dönüşmüştü. Bilgin Alfred Edersheim, Talmud’un Sebt kanunuyla ilgili uzun bölümlerinde, “sağlıklı düşünen biri tarafından ciddiye alınması pek mümkün olmayan meselelerin, sanki dinsel bakımdan hayati önemi varmış gibi ciddiyetle tartışıldığını” yazdı. (The Life and Times of Jesus the Messiah) Hahamlar, bir Yahudinin yaşamının hemen hemen her alanını düzenleyen ve genelde insanların duygularını acımasızca görmezden gelen anlamsız ve keyfi kurallara ölüm kalım meselesiymiş gibi önem verdiler. Bir Sebt kuralı şunu emrediyordu: “Bir bina bir adamın üzerine çökerse ve altında kalıp kalmadığına, hayatta olup olmadığına ya da Milletlerden biri mi, yoksa bir İsrailli mi olduğuna ilişkin kuşku duyuluyorsa, yıkıntıyı onun üstünden kaldırabilirler. Canlı olduğunu anlarlarsa üstünden yıkıntıyı biraz daha da kaldırabilirler; fakat ölmüşse onu bırakırlar.”—Yoma 8:7, The Mishnah, Herbert Danby tarafından İngilizceye yapılan tercümeden alınmıştır.
İsa, böyle kılı kırk yaran kuralcı bir tutuma ne gözle baktı? Sebt gününde yaptığı iyileştirme işleri yüzünden eleştirildiğinde İsa şunları dedi: “Babam şimdiye kadar işlemektedir; ben de işliyorum.” (Yuhanna 5:17) İsa zengin olmak amacıyla dünyevi bir işte çalışmıyordu. Bunun yerine, Tanrı’nın iradesini yapıyordu. İsa, Mesih sıfatıyla, haklı olarak, Tanrı’nın Kanununu bozmadan Sebt gününde de kutsal hizmetlerine devam etmelerine izin verilen Levililer gibi Tanrı’nın verdiği görevleri yerine getirebilirdi.—Matta 12:5.
İsa’nın Sebt gününde yaptığı tedaviler, Yahudi Yazıcıların ve Ferisilerin “pek çok salih,” yani katı ve dengesiz düşünüşlü kişiler olduğunu açığa vurdu. (Vaiz 7:16) İyi işlerin haftanın belirli günleriyle sınırlanması kesinlikle Tanrı’nın iradesi değildi; ne de Tanrı, Sebti boş bir kuralcılık gösterisi olarak tasarladı. İsa, Markos 2:27’de şöyle dedi: “İnsan Sebt günü için değil, Sebt günü insan için oldu.” İsa, keyfi kuralları değil, insanları sevdi.
İsa’nın takipçilerinin de bugün fazla katı ya da kuralcı düşünen kişiler olmaması iyidir. Cemaatte yetkili konumda olanlar, diğerlerine insan yapısı kurallar kabul ettirmekten sakınırlar. İsa’nın örneği, iyilik yapmak için fırsat aramaya da teşvik eder. Örneğin, İsa’nın bir takipçisi asla, Mukaddes Kitap hakikatlerini sadece evden eve hizmeti ya da umumi konuşma esnasında paylaşacağı şeklinde fikir yürütmeyecektir. Resul Petrus, İsa’nın takipçilerine, “sizde olan ümit hakkında sizden her sebep sorana, hilim ve korku ile cevap vermeğe daima hazır olun” diyor. (I. Petrus 3:15) İyilik yapma zamanını sınırlayan koşullar yoktur.
Acımaya Dair Bir Ders
Göze çarpan başka bir mucize Luka 7:11-17’de kaydedildi. Kayda göre, İsa “Nain denilen bir şehre gitti; şakirtleri ve ahaliden büyük bir kalabalık kendisile beraber gidiyorlardı.” Bugün bile, modern Arap köyü Nein’in güneydoğusunda mezarlıklar görülebilir. “Şehrin kapısına yaklaştığı zaman,” feryatlarla karşılaştı. “İşte, anasının bir tanecik oğlunun cenazesi çıkarılıyordu; ve kadın dul idi; şehrin bir çok halkı onunla beraberdi.” H. B. Tristram, eski zamanlardan bu yana “cenaze kaldırma yönteminin değişmediğini” belirtip şunları ekliyor: “Parayla tutulan ağlayıcı kadınların ardınca tabutun önüsıra yürüyen kadınlar gördüm. Kederlerini delice jestlerle göstererek kollarını sallıyor, saçlarını yoluyor ve ölen kişinin ismini haykırıyorlardı.”—Eastern Customs in Bible Lands.
Böyle gürültülü bir karmaşanın ortasında, büyük acısı yüzünden okunan kederli bir dul kadın yürüyordu. Kocasını daha önce kaybettiğinden, oğlunu, yazar Herbert Lockyer’in deyişiyle “ihtiyarlığındaki desteği ve yalnızlığına teselli—evinin dayanağı ve direği olarak” görüyordu. “Biricik oğlunu kaybettiği zaman, kalan son desteği de yok olmuştu.” (All the Miracles of the Bible) İsa’nın tepkisi ne oldu? Luka’nın etkili anlatımına göre, “Rab anayı görünce, ona acıdı, ve kendisine: Ağlama, dedi.” “Acıdı” ifadesi, harfi olarak “bağırsaklar” anlamına gelen Yunanca bir kelimeden gelir. “İçindeki duyguların harekete geçmesi” anlamını taşır. (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words) Evet, İsa’nın duyguları varlığının en derin noktalarında harekete geçti.
İsa’nın kendi annesi de büyük olasılıkla o sırada duldu; böylece, herhalde, üvey babası Yusuf’u kaybetmenin getirdiği acıyı biliyordu. (Yuhanna 19:25-27 ile karşılaştırın.) Dul kadının İsa’dan bir şey dilemesine gerek yoktu. Musa Kanununa göre ölüye dokunmak kişiyi murdar etmesine rağmen, İsa kendiliğinden “yaklaşıp tabuta dokundu.” (Sayılar 19:11) İsa mucizevi güçleriyle murdarlığın nedenini ortadan kaldırabilirdi! “İsa dedi: Ey genç, sana diyorum: Kalk. Ölü kalktı, oturdu, ve konuşmağa başladı. İsa onu anasına verdi.”
Acıma konusunda ne heyecanlandırıcı bir ders! İsa’nın takipçileri, “son günlerde” gösterilen sevgisiz ve soğuk tutumları örnek almamalıdır. (II. Timoteos 3:1-5) Tersine, I. Petrus 3:8 şöyle teşvik eder: “Velhasıl, hepiniz hemfikir, derttaş, kardeş seven, şefkatli . . . . olun.” Tanıdığımız biri ölümle ya da ciddi bir hastalıkla karşılaştığında, bir diriltme eyleminde bulunamayız ya da hastayı iyileştiremeyiz. Fakat belki sadece yanlarında bulunup onlarla birlikte ağlayarak, pratik yardımda bulunup teselli edebiliriz.—Romalılar 12:15.
İsa’nın gerçekleştirdiği bu etkileyici diriltme olayı geleceğe, yani ‘anılma mezarlarında olanların hepsinin onun sesini işitip çıkacakları’ bir zamana işaret eder! (Yuhanna 5:28, 29) Dünya çapında sevdiklerini kaybetmiş olanlar, ölmüş olan anneleri, babaları, çocukları ve dostları mezardan çıktığında, İsa’nın gösterdiği acımayla ilgili kişisel deneyime sahip olacaklar!
Mucizelerden Alınan Dersler
Öyle ise, İsa’nın mucizelerinin sadece heyecan verici güç gösterileri olmadığı açıktır. Bunlar, Tanrı’yı yücelttiler; böylece ‘Tanrı’yı yüceltmeye’ önemle teşvik edilen İsa’nın takipçileri için bir örnek oluşturdular. (Romalılar 15:6) İyilik yapmaya, cömertlik ve acıma göstermeye teşvik ettiler. Daha önemlisi, bunlar Mesih’in Binyıllık Hükümdarlığı boyunca yapılacak kudretli işleri tanıtan olaylardı.
İsa yeryüzünde bulunduğu zaman, kudretli işlerini coğrafi açıdan nispeten küçük bir bölgede yaptı. (Matta 15:24) İzzetlendirilmiş Kral olarak yetkisi ise, tüm dünyaya erişecektir! (Mezmur 72:8) İsa yeryüzündeyken mucizevi şekilde iyileştirilen ve diriltilen kişiler zamanla öldüler. Oysa, gökteki krallığı altında günah ve ölüm tamamen ortadan kaldırılarak ebedi hayatın yolu açılacak. (Romalılar 6:23; Vahiy 21:3, 4) Evet, İsa’nın mucizeleri görkemli bir geleceğe işaret eder. Yehova’nın Şahitleri, milyonlarca kişinin bu geleceğin bir parçası olmak yönünde gerçek bir ümit beslemesine yardım etti. O zaman gelene kadar, İsa Mesih’in mucizeleri yakında gerçekleşecek şeylerin zevkini önceden tatmamızı sağlıyor!
[Sayfa 7’deki resim]
İsa suyu şaraba çeviriyor