Gökteki Krallık Ümidiyle Sevinin

“Ümitte sevinin; sıkıntıda sabırlı olun.”—ROMALILAR 12:12.

 1. Yehova ile ilişkimizden neden sevinç duyabiliriz ve resul Pavlus İsa’nın takipçilerini ne yapmaya teşvik etti?

“MUTLU Tanrı.” (I. Timoteos 1:11) Bu sözler, Yehova’yı ne güzel tanımlar. Neden mi? Yaptığı tüm işler O’na büyük mutluluk verdiğinden. Yehova her iyi ve mutluluk veren şeyin Kaynağı olduğundan, zekâ sahibi tüm yaratıkları O’nunla ilişkilerinden mutluluk duyabilirler. Resul Pavlus yerinde olarak, İsa’nın takipçilerini Yehova Tanrı’yı tanımanın sevindirici imtiyazını takdir etmeye, O’nun şahane yaratılış armağanlarına müteşekkir olmaya ve kendilerine gösterdiği sevgi dolu iyiliğe sevinmeye teşvik etmişti. “Rabde daima sevinin; tekrar diyeceğim: Sevinin” demişti.—Filipililer 4:4; Mezmur 104:31.

 2. Hangi ümit büyük sevinç verir ve İsa’nın takipçileri bu ümitle ilgili ne yapmaya teşvik edilir?

² Acaba İsa’nın takipçileri, Pavlus’un verdiği bu teşvike değer verir mi? Kesinlikle evet! İsa Mesih’in ruhi kardeşleri, Tanrı’nın önlerine koyduğu görkemli ümitten dolayı sevinç duymaktadırlar. (Romalılar 8:19-21; Filipililer 3:20, 21) Evet, onlar Gökteki Krallık hükümetinde Mesih ile birlikte hizmet ederek hem yaşayan, hem de ölmüş olan insanların geleceğiyle ilgili fevkalade ümidin gerçekleştirilme eylemine katılacaklarını biliyorlar. Onların Mesih ile ortak mirasçılar olarak kral ve kâhin sıfatıyla hizmet etme imtiyazından ne denli sevinç duyacaklarını bir düşünün! (Vahiy 20:6) Sadık insanların kâmilliğe erişmesine ve yerimizin cennete dönüştürülmesine yardım etmek onlara ne büyük bir mutluluk verecek! Gerçekten de Tanrı’nın tüm hizmetçileri “yalan söyliyemiyen Allahın ezelden vadettiği . . . . ebedi hayat ümidi”ne sahip olurlar. (Titus 1:2, 3) Bu görkemli ümit karşısında, resul Pavlus İsa’nın tüm takipçilerini: “Ümitte sevinin” diye teşvik etmişti.—Romalılar 12:12.a

Gerçek Sevinç—Yüreğin Bir Niteliği

3, 4. (a) “Sevinmek” ne demektir ve İsa’nın takipçileri ne denli sık sevinmelidir? (b) Gerçek sevinç nedir ve neye bağlıdır?

³ “Sevinmek” sevinç duymak ve onu göstermek demektir; devamlı olarak kendini aşırı zinde hissetmek ya da taşkın durumda olmak demek değildir. Mukaddes Kitapta İbranice ve Yunanca “sevinç”, “sevinç izhar etmek” ve “sevinmek” sözcüklerinin karşılığı olan fiiller, hem iç duyguları, hem de sevincin dıştan gösterilmesini ifade eder. İsa’nın takipçileri “hoşça kalın” (sevinmeye devam edin)”, “daima sevinin” diye teşvik edilir.—II. Korintoslular 13:11; I. Selânikliler 5:16.

⁴ Fakat acaba bir kimse nasıl daima sevinçli olabilir? Gerçek sevinç yüreğin bir niteliği, yüzeysel olmayan bir iç nitelik, ruhi bir nitelik olduğundan bu mümkündür. (Tesniye 28:47; Süleymanın Meselleri 15:13; 17:22) Sevinç, Pavlus’un sevgiden sonra saydığı, Tanrı’nın ruhunun bir meyvesidir. (Galatyalılar 5:22) O bir iç nitelik olduğundan dış etkenlere, hatta kardeşlerimize bile bağlı değildir; ancak, Tanrı’nın mukaddes ruhuna bağlıdır. Hakikate ve Gökteki Krallık ümidine sahip olduğunu, Yehova’yı memnun eden işler yaptığını bilmenin verdiği derin doyum duygusundan kaynaklanır. Bu nedenle sevinç yaradılışımızdan gelen bir kişilik özelliği değil, İsa Mesih’i tanıtan niteliklerin bir araya gelmesinden oluşan ‘yeni kişiliğimizin’ bir özelliğidir.—Efesoslular 4:24; Koloseliler 3:10.

 5. Sevinç ne zaman ve nasıl dışa vurulabilir?

⁵ Sevinç yüreğin bir niteliğiyse de, bazı durumlarda dışa da vurulabilir. Acaba bu durumlarda sevinç nasıl dışa vurulabilir? Yüzün huzur içinde görünmesinden sevinçten çoşmaya varıncaya kadar çeşitli şekillerde gösterilebilir. (I. Kırallar 1:40; Luka 1:44; Resullerin İşleri 3:8; 6:15) Acaba bu, konuşkan olmayan ya da daima gülümsemeyen kimselerin sevince sahip olmadıkları anlamına mı gelir? Hayır! Gerçek sevinç kendini devamlı gevezelik, kahkaha ya da gülümseme şeklinde belli etmez. Sevincin kendini değişik şekillerde belli etmesi koşullara bağlıdır. İbadet Salonunda bizi cana yakın kılan sadece sevincimiz değil, kardeşçe gösterdiğimiz şefkat ve sevgidir.

 6. İsa’nın takipçileri hoş olmayan durumlarla karşılaşsalar bile, neden yine de daima sevinçli olabilirler?

⁶ Sevincin değişmez yönü, onun, İsa’nın takipçisinin yeni kişiliğinin candan bir özelliği olarak içte sürekli oluşudur. Daima sevinçli olmayı mümkün kılan işte budur. Şüphesiz bazen biz de bir şeyden rahatsız olabilir veya hoş olmayan durumlarla karşılaşabiliriz. Fakat yine de yüreğimizde sevince sahip olabiliriz. İlk Hıristiyanlardan bazıları, ters huylu efendileri olan kölelerdi. Fakat acaba onlar, yine de daima sevinçli olabilmişler miydi? Gökteki Krallık ümidinden ve yüreklerindeki sevinçten dolayı evet.—Yuhanna 15:11; 16:24; 17:13.

 7. (a) İsa, sıkıntı altında duyulan sevinç hakkında ne dedi? (b) Sıkıntı altında tahammül etmemize ne yardımcı olur ve kim bu konuda mükemmel bir örnek bıraktı?

⁷ Resul Pavlus: “Ümitte sevinin” der demez, hemen ardından da: “Sıkıntıda sabırlı olun” diye eklemişti. (Romalılar 12:12) Matta 5:11, 12’de İsa da sıkıntı içinde duyulan sevinçten söz etmişti: “İnsanlar size sitem edecekleri, eza eyliyecekleri . . . . zaman, size ne mutlu! Sevinin ve meserretle (sevinçle) coşun; çünkü göklerde karşılığınız büyüktür.” Buradaki sevinme ve sevinçle coşma fiilleri, sevinci harfiyen dışa vurmayı gerektirmez. Bu bir kimseye, deneme altında sabit kaldığında da Yehova ve İsa Mesih’i memnun etmenin verdiği derin iç doyumdur. (Resullerin İşleri 5:41) Gerçekten de bu, sıkıntı altında tahammül etmemize yardımcı olan sevinçtir. (I. Selânikliler 1:6) İsa bu konuda en mükemmel örneği bıraktı. Kutsal Yazılar bize: “O, önüne konulan sevinç uğruna utancı hiçe sayıp haça (işkence direğine) tahammül etti” der.—İbraniler 12:2.

Problemlere Karşın Ümitte Sevinmek

 8. İsa’nın takipçileri hangi problemlerle karşılaşabilir, fakat bu problemler onların sevincini neden yok edemez?

⁸ Birinin Yehova’nın hizmetçisi olması onu problemlerden uzak tutmaz. Ailevi sorunlar, ekonomik zorluklar, sağlık bozukluğu veya sevilen kimselerin ölümü gibi problemler olabilir. Bu gibi problemler üzüntüye yol açsa da, Gökteki Krallık ümidinden duyduğumuz sevincin temelini, yüreğimizdeki iç sevincimizi yok edemez.—I. Selânikliler 4:13.

 9. İbrahim’in ne gibi sorunları vardı, fakat yine de yüreğinde sevince sahip olduğunu nereden biliyoruz?

⁹ Örneğin, İbrahim’i düşünelim. Yaşam onun için her zaman hoşnutluk verici değildi. Ailevi sorunları vardı. Cariyesi Hacar ile karısı Sara geçinemiyordu. Birbirleriyle çekişiyorlardı. (Tekvin 16:4, 5) İsmail, İshak ile alay ediyor, ona zulmediyordu. (Tekvin 21:8, 9; Galatyalılar 4:29) Sonunda sevgili karısı Sara öldü. (Tekvin 23:2) İbrahim, bütün bu problemlere karşın, yine de Krallık Zürriyetinin, yani yerin bütün ailelerinin kendilerini onun vasıtasıyla mübarekleyecekleri Zürriyetinin ümidiyle sevinç duyuyordu. (Tekvin 22:15-18) Anayurdu olan Ur’u terk ettikten sonra, yüreğindeki sevinç sayesinde yüz yıl süresince Yehova’nın hizmetinde tahammül gösterdi. Bu nedenle onun hakkında: “Allahın mimarı ve banisi (yapıcısı) olduğu temelli şehri bekliyordu” diye yazılıdır. İbrahim’in gelecek Mesihi Krallığa duyduğu imandan dolayı, Rab İsa, Tanrı tarafından Kral olmak üzere atanmış kişi olarak şunu diyebildi: “İbrahim benim günümü göreceği için mesrur oldu (sevinçle coştu); gördü, ve sevindi.”—İbraniler 11:10; Yuhanna 8:56.

10, 11. (a) İsa’nın takipçilerinin hangi mücadelesi var ve bundan nasıl kurtulurlar? (b) Günahkâr bedenimizle savaşımızı kusursuzca sürdürmekteki yetersizliğimizi hangi şey karşılar?

¹⁰ Nakâmil insanlar olarak biz de günahkâr bedenimizle mücadele içindeyiz ve doğru olanı yapmak üzere verdiğimiz bu mücadele büyük üzüntülere yol açabilir. Fakat zayıflıklarımıza karşı verdiğimiz bu savaş, ümide sahip olmadığımız anlamına gelmez. Pavlus, bu mücadele yüzünden kendini zavallı hissetmiş ve: “Bu ölüm bedeninden beni kim kurtaracak? Rabbimiz İsa Mesih vasıtası ile Allaha şükür!” demişti. (Romalılar 7:24, 25) Öyleyse İsa Mesih ve verdiği fidye sayesinde kurtuluyoruz.—Romalılar 5:19-21.

¹¹ Mesih’in fidye kurbanlığı, bu savaşı kusursuzca sürdürmekteki yetersizliğimizi karşılar. Bu fidye temiz bir vicdana sahip olmamızı ve günahlarımızın bağışlanmasını mümkün kıldığından, fidye nedeniyle sevinebiliriz. İbraniler 9:14’te Pavlus, ‘Mesih’in kanının ölü işlerden vicdanımızı temizleme’ gücüne sahip olduğunu söyler. Böylece İsa’nın takipçilerinin mahkûmiyet ve suçluluk duygusuyla vicdan azabı çekmesine gerek yoktur. Bu ve sahip olduğumuz ümit, sevinçten oluşan mutluluk için güçlü bir kuvvettir. (Mezmur 103:8-14; Romalılar 8:1, 2, 32) Ümidimizi düşünerek hepimiz bu savaşı başarıyla sürdürmek üzere teşvik alıyoruz.

Ümidimizi Zihnimizde Tutmak

12. İsa’nın meshedilmiş takipçileri hangi ümit üzerinde düşünebilirler?

¹² Hem ruhla meshedilmiş mütebakinin, hem de başka koyunların “kurtuluş ümidini” bir miğfer olarak giyip zihinlerinde tutmaları önemlidir. (I. Selânikliler 5:8) İsa’nın meshedilmiş takipçileri, gökte ölmezlik kazanma, Yehova Tanrı’nın huzuruna çıkabilme ve izzetlendirilmiş İsa Mesih, resuller ve yüzyıllardan beri bütünlüğünü koruyan 144.000’lerin diğer üyeleriyle şahsen birlikte olabilme imtiyazını düşünebilirler. Bu müşareket, tanımlanması olanaksız bir servettir!

13. Meshedilmişlerden hâlâ yeryüzünde bulunanlar ümitleri hakkında ne hissediyorlar?

¹³ Acaba meshedilenlerin hâlâ yeryüzünde bulunan azınlığı Gökteki Krallık ümidi hakkında ne hissediyor? 1913 yılında vaftiz edilen birinin söylediği şu sözler bunu özetleyebilir: “Ümidimiz bir gerçektir ve bu ümit küçük sürünün 144.000 üyesinin her biri için düşündüğümüzün de ötesinde gerçekleşecektir. 1914 yılını yaşayıp hep birlikte göğe gitmeyi beklemiş mütebakiden olan bizler, ümidimizin değerini yitirmedik. Bu ümide her zamanki kadar kuvvetle bağlıyız ve onu ne kadar uzun süre beklersek, o denli çok takdir ediyoruz. Milyon yıl da beklemeyi gerektirse, o beklenilmeye değer. Ümidimize her zamankinden çok değer veriyorum ve ona karşı takdirimi hiçbir zaman yitirmek istemem. Küçük sürünün ümidi, başka koyunların büyük kalabalığının bekleyişinin de, boşa çıkma olasılığı asla olmaksızın, en parlak hayal gücümüzün ötesinde gerçekleşeceği konusunda güvence verir. Bu nedenle şu saate kadar dayandık ve Tanrı ‘kıymetli ve çok büyük vaatlerini’ gerçekleştirene dek de dayanacağız.”—II. Petrus 1:4; Sayılar 23:19; Romalılar 5:5.

Cennet Ümidiyle Şimdi Sevinmek

14. Büyük kalabalık hangi ümidi zihninde tutmalıdır?

¹⁴ İman yansıtan bu gibi sözler, başka koyunların büyük kalabalığına ait olanlara büyük sevinç aşılar. (Vahiy 7:15, 16) Bu kimseler Armagedon’da hayatta kalma ümidini zihinlerde tutmalıdırlar. Evet, Tanrı’nın Gökteki Krallığının, Yehova Tanrı’nın evrensel egemenliğinin hakkını teyit edeceği ve yeryüzünü tanrıları İblis olan kötülerden temizleyecek olan büyük sıkıntıyı getirip, O’nun yüce ismini takdis edeceği zamanı görmeyi bekleyelim. Bu büyük sıkıntıda hayatta kalmak ne büyük sevinç olacak!—Daniel 2:44; Vahiy 7:14.

15. (a) İsa, yeryüzündeyken nasıl bir iyileştirme işi yaptı ve neden? (b) Armagedon’da hayatta kalanlar sağlık yönünden neye muhtaç olacak ve ihtiyaçları diriltilenlerinkinden neden farklı olacak?

¹⁵ Vahiy 7:17 büyük kalabalığa değinip: “Kuzu onları güdecek, ve hayat sularının pınarlarına onları götürecek; ve Allah gözlerinden bütün gözyaşlarını silecek” der. Bu peygamberlik gerçi bugün ruhi anlamda gerçekleşiyorsa da, Armagedon’da hayatta kalanlar onun harfiyen de gerçekleştiğini görecekler. Nasıl mı? İsa yeryüzündeyken neler yapmıştı? Sakatları iyileştirmiş, topalları yürütmüş, sağırların kulaklarını, körlerin gözlerini açmış, cüzamlıları, felçlileri ve “her türlü hastalığı ve her türlü zayıflığı” iyileştirmişti. (Matta 9:35; 15:30, 31) Acaba bugün İsa’nın takipçilerinin muhtaç olduğu bu değil mi? Büyük kalabalık, eski dünyaya ait sakatlık ve zayıflıklarıyla yeni dünyaya geçecek. Kuzunun bu konuda ne yapmasını bekliyoruz? Armagedon’da hayatta kalanların ihtiyaçları diriltilenlerin ihtiyaçlarından çok farklı olacak. Diriltilenler, gerçi hemen bedensel kâmilliğe sahip olmayacaklarsa da, herhalde sağlam, sağlıklı bedenlerle yeniden yaratılacaklar. Dirilme mucizesi sayesinde, eski sakatlıklarının iyileştirme mucizesiyle tedavisine ihtiyaçları olmayacak. Öte yandan büyük kalabalıktan birçokları Armagedon’da hayatta kalmanın eşsiz tecrübesini tattıklarından, mucizevi tedaviye muhtaç olacak ve tedavi edilecekler. Görüldüğü gibi, İsa’nın iyileştirme eyleminin esas amacı, büyük kalabalığı sadece hayatta kalmayı değil, ondan sonra iyileştirilmeyi de sevinçle beklemeye teşvik etmekti.

16. (a) Armagedon’da hayatta kalanların mucizevi tedavisi herhalde ne zaman başlayacak ve hangi sonuçla? (b) Milenyum sırasında hangi ümitle sevinmeye devam edeceğiz?

¹⁶ Armagedon’da hayatta kalanlar arasında bu gibi tedaviler mantıken Armagedon’dan nispeten kısa bir zaman sonra ve dirilme başlamadan epey önce olacak. (İşaya 33:24; 35:5, 6; Vahiy 21:4; Markos 5:25-29 ile karşılaştır.) O zaman insanlar kullandıkları gözlük, baston, koltuk değneği, tekerlekli sandalye, takma diş, işitme aygıtı ve benzeri araçları atacaklar. Sevinmek için ne büyük bir neden! İsa’nın bu ilk onarım hareketi, Armagedon’da hayatta kalanların yeni yerin temelini oluşturmasıyla ne kadar uyum içinde olacaktır! İnsanı sakat bırakan hastalıklar ortadan kaldırılacağından, hayatta kalanlar eski dünyanın verdiği acıları çekmeye devam etmeksizin önlerinde uzanan Milenyum’un görkemli faaliyetine büyük istekle bakarak zevkle ilerleyecekler. Evet, büyük kalabalık bin yılın sonunda kâmil yaşama kavuşma ümidiyle Armagedon’dan sonra bile sevinmeye devam edecek. Milenyum boyunca bu mutlu hedefe ulaşma ümidiyle sevinecek.

17. Cenneti yeniden kurma işi devam ederken, sevinç verici neler olacak?

¹⁷ Ümidin bu ise, yeryüzünü Cennete çevirme işine katılmanın vereceği sevinci de düşün. (Luka 23:42, 43) Armagedon’da hayatta kalanlar yeryüzünün temizlenmesine ve böylece diriltilenler için hoş yerlerin sağlanmasına şüphesiz yardımcı olacak. Cenaze merasimlerinin yerini, ölmüş olan sevdiklerimiz de içinde olmak üzere, diriltilenler için yapılan karşılama törenleri alacak. Ve geçen yüzyılların sadık kadın ve erkekleriyle kurulacak kuvvetlendirici arkadaşlığı da bir düşünelim. Özellikle kimle konuşmak istersin? Habil ile mi, yoksa Hanok, Nuh, Eyub, İbrahim, Sara, İshak, Yakub, Yusuf, Musa, Yeşu, Rahab, Debora, Şimşon, Davud, İlya, Elişa, Yeremya, Hezekiel, Daniel ya da Vaftizci Yahya ile mi? İşte bu hoş beklenti de ümidinin bir kısmıdır. Onlarla sohbet edebilecek, onlardan öğrenebilecek ve tüm yeryüzünü cennete çevirme işinde onlarla birlikte çalışabileceksin.

18. Sevinç veren başka hangi durumları da düşünebiliriz?

¹⁸ Ayrıca yeryüzümüzün sağlıklı yiyeceği, temiz suyu ve havasıyla, Yehova’nın onu yaratırken olmasını istediği kusursuz ekolojik dengeye kavuştuğunu da bir düşünelim. Yaşam o zaman yalnız pasif bir şekilde kâmillikten zevk almak değil, sevinç verici faaliyetlere aktif ve anlamlı şekilde katılmak da demek olacak. Herkesin suç, bencillik, kıskançlık ve kavgadan uzak, kardeşçe yaşadığı ve ruhun meyvelerini geliştirip gösterdiği dünya çapında bir topluluk düşünelim. Ne denli heyecan verici!—Galatyalılar 5:22, 23.

Hayatı Yaşanmaya Değer Kılan Ümit

19. (a) Romalılar 12:12’deki sevinci ne zaman tadabiliriz? (b) Yaşamdaki sıkıntıların ümidimizi bir yana itmesine izin vermemeye neden kararlı olmalıyız?

¹⁹ Ümit gerçekleştiğinde ümit olmaktan çıkar; bu nedenle Pavlus’un Romalılar 12:12’de teşvik ettiği sevinci tatma zamanı şimdidir. (Romalılar 8:24) Tanrı’nın Gökteki Krallığının gelecekte getireceği nimetleri sadece düşünmek bile şimdi bu ümitle sevinmemiz için bir nedendir. Öyleyse, bozuk bir dünyada yaşamanın getirdiği sıkıntının, parlak ümidimizi bir yana itmesine izin vermemeye kararlı olalım. Önümüze konulan ümidi gözden kaybederek gevşeyip yorulmayalım. (İbraniler 12:3) İsa’nın takipçilerinin sahip oldukları ümidi bırakmaları sorunlarını çözmeyecek. Yaşamdaki sıkıntılar yüzünden şimdi Tanrı’ya hizmetten vazgeçen birinin yine de bu sıkıntıları çekeceğini, fakat ümidini ve böylece önüne konulan geleceğin şahane görüntüsünden sevinç duyma olanağını yitireceğini unutmayalım.

20. Gökteki Krallık ümidi onu benimseyenlerin üzerinde hangi etkiyi yaratır ve neden?

²⁰ Yehova’nın kavmi mutlu bir yaşam sürmek için her nedene sahiptir. Parlak, coşku veren ümitleri hayatlarını yaşanmaya değer kılar. Ve onlar sevinç veren bu ümidi sadece kendilerine saklamazlar. Onu başkalarıyla paylaşmaya isteklidirler. (II. Korintoslular 3:12) Gökteki Krallık ümidini benimseyen bu kavim güven dolu bir topluluk olduğundan, başkalarına da Tanrı’dan gelen iyi haberi anlatarak cesaret vermeye çalışır. Bu, bu haberi kabul edenlerin yaşamlarını, genel olarak insanlığa bugüne dek verilen en görkemli ümitle, yani yeryüzünü Cennete çevirecek olan Gökteki Krallığın ümidiyle doldurur. İnsanlar onu kabul etmeseler de, biz, bu ümide sahip olduğumuzdan yine de sevinmeye devam ediyoruz. Kulaklarını tıkayanlar kaybediyor; biz değil.—II. Korintoslular 4:3, 4.

21. Hangi şey çok yakındır ve ümidimizin değerini ne ölçüde takdir etmeliyiz?

²¹ Tanrı: “İşte her şeyi yeni yapıyorum” vaadinde bulunuyor. (Vahiy 21:5) Zevk verici sonsuz nimetleriyle yeni dünya çok yakın. Gökte olsun, yeryüzü cennetinde olsun, yaşama ümidimiz çok değerli, ona sarıl. Kritik olan bu son günlerde onu her zamankinden daha ‘sağlam ve güvenilir bir can lengeriymiş’ gibi gör. “Ebedi kaya—çağların Kayası” olan Yehova’ya ümidimizi bağlamakla, şimdi önümüze konulan ‘ümitte sevinmek’ için şüphesiz kuvvetli ve canlandırıcı bir nedene sahibiz.—İbraniler 6:19; İşaya 26:4.

[Dipnotlar]

Tekrarlama İçin Sorular

◻ İnsanlığın fevkalade ümidi nedir?

◻ Gerçek sevinç nedir?

◻ Armagedon’da hayatta kalanlar mucizevi olarak ihtimal ne zaman tedavi edilecekler?

◻ Yaşamdaki sıkıntıların ümidimizi bir kenara itmesine neden izin vermemeliyiz?

◻ Yeni dünyada sevinç verici hangi olayları bekliyorsun?

[Sayfa 20’deki resim]

İsa’nın yaptığı tedavilere tanık olmak yüreğini sevinçle doldurmaz mı?