Rabbin Akşam Yemeği Neden Sizin İçin Bir Anlam Taşır?

İSA MESİH, Rabbin Akşam Yemeği kutlamasını, insan hayatının son gecesinde başlattı. Bu, (bugün kullanıdığımız takvime göre) 31 Mart Perşembe akşamıydı ve İsa, 1 Nisan Cuma günü, öğleden sonra öldü. Yahudi takviminde gün akşam başlayıp ertesi akşam sona erdiğinden Rabbin Akşam Yemeği ve İsa’nın ölümü aynı günde, yani Yahudi takvimine göre MS 33’ün 14 Nisan’ında olmuştur.

İsa bu yemeği neden başlattı? Kullandığı ekmek ve şarabın anlamı nedir? Kimler bunlardan almalıdır? Bu yemek ne kadar sık kutlanmalıdır? Bu sizin için nasıl bir anlam taşıyabilir?

Neden Başlatıldı?

İsa, Rabbin Akşam Yemeği ile ilgili olarak resullerine şunları söyledi: “Bunu benim zikrim için yapın.” Başka bir tercümeye göre şöyle dedi: “Beni anmak için böyle yapın.” (I. Korintoslular 11:24; Müjde) Aslında, Rabbin Akşam Yemeğine çoğunlukla İsa’nın ölümünün anılması olarak değinilir.

İsa, bütünlüğünü koruyup Yehova’nın egemenliğini destekleyen biri olarak öldü ve böylece, dürüst insanları Tanrı’ya tamamen bencil saiklerle hizmet etmekle suçlayan Şeytan’ın, yalan söyleyen bir alaycı olduğunu ispatladı. (Eyub 2:1-5) Böylece, onun ölümü, Tanrı’nın yüreğini sevindirdi.—Süleymanın Meselleri 27:11.

İsa, kâmil bir insan olarak ölmekle aynı zamanda ‘birçokları için canını fidye verdi.’ (Matta 20:28) İlk insan, Tanrı’ya karşı günah işleyerek kâmil insan hayatını ve bununla ilgili beklentilerini kaybetti. Fakat “Allah dünyayı [insanlık dünyasını] öyle sevdi ki, biricik Oğlunu verdi; ta ki, ona iman eden her adam helâk olmasın, ancak ebedî hayatı olsun.” (Yuhanna 3:16) Evet, “günahın ücreti ölüm; fakat Allahın mevhibesi Rabbimiz Mesih İsada ebedî hayattır.”—Romalılar 6:23.

“Rabden Aldım”

Resul Pavlus’un şu sözleri Mesih’in ölümünün anılmasına ışık tutar: “Çünkü size aktardığımı ben Rabden aldım ki Rab İsa ele verileceği gece bir ekmek aldı, ve şükrettikten sonra onu kırdı ve dedi: ‘Bu sizin uğrunuza olan bedenim demektir. Benim anılmam için bunu yapmaya devam edin.’ Akşam yemeğini yedikten sonra, kâseyle ilgili de aynı şekilde hareket etti ve dedi: ‘Bu kâse kanım sayesinde yeni ahit demektir. Onu her içtikçe, benim anılmam için bunu yapmaya devam edin.’ Çünkü bu ekmeği her yediğiniz ve kâseyi her içtiğiniz zaman, o gelinceye kadar Rabbin ölümünü ilân etmeye devam edersiniz.”—I. Korintoslular 11:23-26.

Pavlus, MS 33 yılının 14 Nisan günü İsa ve 11 resul ile birlikte olmadığına göre, bu bilgiyi ilham yoluyla ‘Rabden aldığı’ anlaşılıyor. İsa, kendisini direğe germeye Romalıları ikna eden Yahudi dinsel düşmanlara Yahuda tarafından “ele verileceği gece” bu Anma Yemeğini başlattı. Sembolik ekmek ve şaraptan alma hakkı tanınmış olanlar İsa’nın anılmasında bunu yapmalıdır.

Ne Kadar Sık Kutlanmalı?

Pavlus’un: “Bu ekmeği her yediğiniz ve kâseyi her içtiğiniz zaman o gelinceye kadar Rabbin ölümünü ilân etmeye devam edersiniz” sözleri ne anlama gelir? İsa’nın meshedilmiş sadık takipçileri, ardından semavi hayat için diriltilecekleri ölümlerine kadar bu Anma Yemeği sembollerinden “her” defasında alacaklardı. Böylece Tanrı’nın ve dünyanın önünde, Yehova’nın tedariği olan İsa’nın kurbanlığına karşı imanlarını her kere açıkça bildireceklerdi. Ne zamana kadar? Pavlus “o gelinceye kadar” dedi. Anlaşıldığına göre, bu kutlamalar İsa’nın “huzuru” boyunca, meshedilmiş takipçilerini bir dirilmeyle göklere almak üzere gelinceye kadar devam edecekti. (I. Selânikliler 4:14-17) Bu, İsa’nın 11 sadık resulüne söylediği şu sözlerle uyumludur: “Gidip yer hazırlarsam, siz de benim olduğum yerde olasınız diye yine gelip sizi kendi yanıma alacağım.”—Yuhanna 14:3.

Mesih’in ölümü günlük ya da haftalık olarak mı anılmalıydı? İsa’nın, Rabbin Akşam Yemeğini başlattığı ve öldürüldüğü gün, İsrail’in Mısır esaretinden kurtuluşunun anıldığı Fısıh Günü idi. Aslında o, “bizim fıshımız olan Mesih” diye adlandırıldı, çünkü takipçileri için kurban edilen Kuzu kendisi idi. (I. Korintoslular 5:7) Fısıh yılda sadece bir kez, 14 Nisan’da kutlanırdı. (Çıkış 12:6, 14; Levililer 23:5) Bu, İsa’nın ölümünün anılmasının ancak Fısıh’la aynı sıklıkta—günlük veya haftalık değil, yıllık—olması gerektiği fikrini verir.

Birkaç yüzyıl boyunca kendilerini Hıristiyan olarak tanıtan birçok kişi İsa’nın ölümünü yılda bir kez andı. Bunu 14 Nisan’da yaptıklarından onlar “on dördüncüler” anlamında “Quartodecimans” olarak adlandırıldı. Onlarla ilgili olarak tarihçi J. L. von Mosheim şöyle yazdı: “İsa’nın Küçük Asya’daki takipçileri, İsa Mesih’in ölümünün ve Rabbin Akşam Yemeğinin başlatılmasının anılması olan bu kutsal bayramı, Yahudilerin Fısıh kuzusunu yemeleriyle aynı günde, yani ilk ayın (Nisan’ın) on dördüncü gününün akşamında kutlamaya alışmışlardı. . . . . Onlar Mesih’in örneğini kanun sayarlardı.”

Sembollerin Anlamı

Pavlus, İsa’nın şunları yaptığını söyler: “Ekmek aldı, ve şükrettikten sonra onu kırdı.” Un ve sudan yapılmış, mayasız olan bu kıtır ekmek yenilmek üzere kırılmalıydı. Maya, Mukaddes Kitabın sembolik anlatımında, günah veya çürüklüğü ifade eder. Pavlus, İsa’nın Korintos’taki takipçilerini, ahlaksız bir adamı cemaatten çıkarmaları konusunda teşvik ederken şöyle dedi: “Biraz mayanın bütün hamuru mayalandırdığını bilmez misiniz? Eski mayayı kaldırın, ta ki mayasız olduğunuz gibi, yeni hamur olasınız. Çünkü bizim fıshımız olan Mesih de kurban edilmiştir; bunun için ne eski maya ile, ne de şerirlik ve kötülük mayası ile, fakat hulûs ve hakikatin mayasız ekmeği ile bayram edelim.” (I. Korintoslular 5:6-8) Bir parça ekşi hamurun bir hamur bezesini veya bir tekne hamuru mayaladığı gibi, günahkâr kişinin bozucu etkisi de ortadan kaldırılmazsa, cemaat Tanrı’nın gözünde temiz olmayan bir duruma gelecektir. Onlar “mayayı” aralarından kaldırmalıydılar. Bu, İsraillilerin Fıshı izleyen Mayasız Ekmek Bayramı boyunca evlerinde hiç maya bulunduramamalarına benzer.

İsa, mayasız olan Anma ekmeğine değinerek şöyle dedi: “Bu sizin uğrunuza olan bedenim demektir.” (I. Korintoslular 11:24) Ekmek, İsa’nın kâmil bedenini temsil eder; bununla ilgili olarak Pavlus şöyle yazdı: “Bunun için [İsa] dünyaya girerken diyor: ‘Kurban ve takdime istemedin, fakat bana beden hazırladın. Yakılan takdimeler ve suç için kurbanlardan razı olmadın; o zaman dedim (kitabın tomarında benim için yazılmıştır): Senin iradeni yapmak için, ey Allah, işte, geldim.’ . . . . İsa Mesihin bedeninin bir kerede takdim olunması ile o iradede takdis olunduk.” (İbraniler 10:5-10) İsa’nın kamil insan bedeni günahsızdı ve insanlık için bir fidye kurbanlığı vazifesi gördü.—İbraniler 7:26.

İsa, katışıksız kırmızı şarapla dolu kâse ile ilgili dua ettikten sonra şöyle dedi: “Bu kâse, kanım sayesinde yeni ahit demektir.” (I. Korintoslular 11:25) Başka bir tercüme şöyle der: “Bu kâse benim kanımla onaylanmış yeni ahit anlamına gelir.” (Moffatt) Kurban edilen boğa ve ergeçlerin kanı Tanrı ile İsrail milleti arasındaki Kanun ahdini geçerli duruma getirdiği gibi, İsa öldüğünde dökülen kanı da yeni ahdi geçerli kılar. Mukaddes Kitapta bu ahitten söz edilmesi, Anma Yemeğindeki sembollerden alma hakkı tanınmış kişileri teşhis etmemize yardım eder.

Kimler Sembollerden Almalıdır?

Yeni ahde dahil olan, İsa’nın meshedilmiş takipçileri yerinde olarak Akşam Yemeğindeki sembollerden alır. Bu ahit, Tanrı ile ruhi İsrail arasında yapılmıştır. (Yeremya 31:31-34; Galatyalılar 6:16) Fakat yeni ahit ileride, itaatkâr insanlığın tümüne nimetler getirecektir ve siz de bu nimetleri alacak olanların arasında bulunabilirsiniz.

Anma Yemeğindeki sembollerden alanlar İsa’nın Krallık için kestiği kişisel ahde dahil olmalıdır. İsa bu yemeği başlatırken sadık resullerine şöyle dedi: “Babam bana bir melekût [krallık] tahsis ettiği gibi, ben de . . . . size bir melekût tahsis ediyorum.” (Luka 22:29,30) Tanrı’nın Kral Davud ile kestiği krallık ahdi, Gökteki Krallıkta ebediyen hüküm sürecek olan İsa’nın gelişine işaret ediyordu. Onunla hükümdarlığını paylaşacak olan 144.000 ruhi İsrailli, semavi Sion Dağı üzerinde Kuzu İsa Mesih ile birlikte durmakta olarak tasvir edildi. Onlar, diriltildikten sonra Mesih ile birlikte kral ve kâhinler olarak hüküm sürecektir. (II. Samuel 7:11-16; Vahiy 7:4; 14:1-4; 20:6) Sadece bu yeni ahde dahil olup İsa ile kişisel bir ahit içinde olan kişilerin, Rabbin Akşam Yemeğindeki sembollerden alması uygundur.

Tanrı’nın ruhu meshedilmiş olanların ruhu ile birlikte, onların Tanrı’nın çocukları ve Mesih’in hemvarisleri olduğuna şahadet eder. Pavlus şöyle yazdı: “Allahın evlâdı olduğumuza Ruh kendisi bizim ruhumuzla beraber şehadet eder; ve eğer evlât isek, hem de varisleriz; Allahın varisleri, ve Mesihin hemvarisleriyiz; eğer beraber elem çekiyorsak, beraber de taziz olunmamız içindir.” (Romalılar 8:16,17) Tanrı’nın mukaddes ruhu veya faal kuvveti, meshedilmiş olanların içinde kendilerinin semavi hayat için ayrıldıklarıyla ilgili güven duygusu oluşturur. Mukaddes Kitabın semavi hayat hakkında söylediği her şeyi kendilerine yönelik görürler ve insan olarak sahip oldukları yaşam da dahil olmak üzere dünyayla ilgili her şeylerini feda etmeye hazırdırlar. Yeryüzündeki cennette yaşam harikulade olacak, buna rağmen onlar bu ümidi beslemez. (Luka 23:43) Sahte dinsel görüşlere dayanmayan, kesin ve değişmez bir semavi ümit, onlara Anma Yemeğindeki sembollerden alma yetkisini verir.

Bir kişi böyle bir davet almadığı halde, kendini semavi bir kral ve kâhin olmak üzere çağrılmış biri gibi gösterirse, Yehova bundan memnun olmaz. (Romalılar 9:16; Vahiy 22:5) Tanrı, küstahça kâhinlik mevkiini isteyen Korah’ı yok etti. (Çıkış 28:1; Sayılar 16:4-11, 31-35) Öyleyse, bir kişi güçlü hislerin veya daha önceki dinsel fikirlerinin etkisi altında Anma Yemeğindeki sembollerden yanlışlıkla aldıysa ne olacak? Bu durumda sembollerden almaktan vazgeçmeli ve kendisini bağışlaması için Tanrı’ya alçakgönüllülükle dua etmelidir.—Mezmur 19:13.

Sizi Nasıl Etkiler

Bir kişinin İsa’nın fidye kurbanlığından faydalanabilmesi ve yeryüzünde ebedi hayat kazanabilmesi için Anma Yemeğindeki sembollerden alması gerekmez. Örneğin, Mukaddes Kitap İbrahim, Sara, İshak, Rebeka, Boaz, Rut ve Davud gibi Tanrı’dan korkar kişilerin bu sembollerden alacaklarına dair hiçbir imada bulunmaz. Fakat onlar ve bu dünyada sonsuz bir yaşam arzu eden diğer bütün kişiler Tanrı’ya, İsa’ya ve Yehova’nın tedariği olan İsa’nın fidye kurbanlığına iman göstermelidir. (Yuhanna 3:36; 14:1) İsa’nın ölümünün yıllık kutlaması, bu olağanüstü kurbanlığın bir hatırlatıcısıdır.

Resul Yuhanna’nın şu sözleri, İsa’nın kurbanlığının önemini gösterir: “Günah işlemiyesiniz diye, bu şeyleri size yazıyorum. Ve eğer biri günah işlerse, Babanın nezdinde Şefaatçimiz, salih İsa Mesih, vardır; ve kendisi günahlarımıza, ve yalnız bizim günahlarımıza değil, fakat bütün dünyaya kefarettir.” (I. Yuhanna 2:1, 2) Meshedilmiş takipçileri, İsa’nın kendilerinin ‘günahlarına kefaret olduğunu’ söyleyebilir. O aynı zamanda itaatkâr insanların şimdi çok yakın olan yeryüzü cennetinde ebediyen yaşamalarını mümkün kılarak, bütün dünyanın günahları için kurban olmuştur.

İsa’nın ölümünün anılmasında hazır bulunarak, düşünceleri harekete geçiren Mukaddes Kitaba dayalı konuşmalardan faydalanabilirsiniz. Yehova Tanrı ve İsa Mesih’in bizim için ne kadar çok şey yaptığı hatırlatılacak. Tanrı’ya, Mesih’e ve İsa’nın fidye kurbanlığına derin saygı duyan kişilerle bir araya gelmek de ruhen ödüllendirici olacaktır. Bu fırsat, Tanrı’nın ebedi hayata götüren hak edilmemiş inayetini kabul etme arzunuzu güçlendirebilir. Sizi, İsa Mesih’in ölümünü anmak üzere 26 Mart 1994’te güneş battıktan sonra Yehova’nın Şahitleri ile birlikte olmaya bütün yüreğimizle davet ediyoruz; çünkü Rabbin Akşam Yemeği sizin için büyük bir anlam taşıyabilir.