‘Ölüler Dirilecek’

“Çünkü boru çalınacak, ve ölüler çürümez olarak kıyam edecekler, ve biz değiştirileceğiz.”—I. KORİNTOSLULAR 15:52.

1, 2. (a) Peygamber Hoşea aracılığıyla hangi teselli edici vaat verildi? (b) Tanrı’nın ölüleri hayata getirmeye istekli olduğunu nasıl biliyoruz?

BİR yakınınızı kaybettiyseniz, ölümün verdiği acıyı biliyorsunuz demektir. Bununla birlikte, İsa’nın takipçileri Tanrı’nın peygamber Hoşea aracılığıyla verdiği vaatle teselli bulurlar: “Ölüler diyarının elinden onları fidye ile alacağım; onları ölümden kurtaracağım; ey ölüm, taunların nerede? ey ölüler diyarı, helâk edişin nerede?”—Hoşea 13:14.

² Ölülerin yaşama dönmesi fikri kuşkuculara saçma görünebilir. Fakat Her Şeye Kadir Tanrı böyle bir mucizeyi gerçekleştirme gücüne kesinlikle sahiptir! Asıl mesele Yehova’nın ölüleri yaşama döndürmeye istekli olup olmadığıdır. Doğru bir adam olan Eyub şöyle sordu: “İnsan ölürse dirilir mi?” Daha sonra şu güven yaratan yanıtı verdi: “Sen çağıracaksın, ben de sana cevap vereceğim; ellerinin işini özleyeceksin.” (Eyub 14:14, 15) “Özleyeceksin” ifadesi derin bir hasreti ve arzuyu yansıtır. (Mezmur 84:2 ile karşılaştırın.) Evet, Yehova dirilmeyi içtenlikle bekliyor—ölmüş olmakla birlikte O’nun hafızasında hâlâ canlı olan sadık kişileri yeniden görmeyi özlüyor.—Matta 22:31, 32.

İsa Dirilme Konusunu Aydınlatıyor

3, 4. (a) İsa dirilme ümidi konusunu nasıl aydınlattı? (b) İsa neden fiziksel bir bedenle değil de ruh olarak diriltildi?

³ Eskiden yaşamış olan Eyub gibi sadık adamların dirilme konusundaki anlayışları tam değildi. Bu muhteşem ümidi tam olarak aydınlığa kavuşturan kişi İsa Mesih’ti. O, bu konuda oynadığı önemli rolü şu sözlerle gösterdi: “Oğula iman edenin ebedî hayatı olur.” (Yuhanna 3:36) Bu yaşam nerede olacak? İman gösteren kişilerin büyük çoğunluğu için yeryüzünde. (Mezmur 37:11) Bununla birlikte İsa öğrencilerine şöyle demişti: “Ey küçük sürü, korkma; zira Babanız melekûtu size vermeğe razı oldu.” (Luka 12:32) Tanrı’nın Krallığı göktedir. Dolayısıyla bu vaat, bir ‘küçük sürünün’ ruhi yaratıklar olarak gökte İsa ile birlikte olmalarını gerektirir. (Yuhanna 14:2, 3; I. Petrus 1:3, 4) Ne görkemli bir ümit! Ayrıca İsa, resul Yuhanna’ya bu ‘küçük sürünün’ sayısının sadece 144.000 olacağını da açıklamıştı.—Vahiy 14:1.

⁴ Öyleyse, bu 144.000 kişi semavi izzete nasıl erişecekler? İsa “hayatı ve ölmezliği incil vasıtası ile nura çıkar”dı. Kendi kanı sayesinde göğe giden “taze ve diri [bir] yol” açtı. (II. Timoteos 1:10; İbraniler 10:19, 20) Mukaddes Kitabın önceden bildirdiği gibi, ilk önce İsa öldü. (İşaya 53:12) Sonra, resul Petrus’un ilan ettiği gibi, “bu İsayı Allah kıyam ettirdi.” (Resullerin İşleri 2:32) Fakat İsa bir insan olarak diriltilmedi. O şöyle demişti: “Dünyanın hayatı için vereceğim ekmek kendi etimdir.” (Yuhanna 6:51) Onun bedenini tekrar alması, bu kurbanlığın değerini ortadan kaldırırdı. Oysa İsa ‘bedende öldürüldü, fakat ruhta diriltildi.’ (I. Petrus 3:18) Böylece İsa “küçük sürü” için ‘ebedi kurtuluş sağladı.’ (İbraniler 9:11) Kusursuz insan yaşamının değerini günahkâr insanlık için bir fidye olarak Tanrı’ya sundu ve bundan ilk yararlananlar da 144.000 kişi oldu.

 5. İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçilerine hangi ümit verildi?

⁵ Gökteki yaşama diriltilen tek kişi İsa olmayacaktı. Pavlus Roma’daki iman kardeşlerine, mukaddes ruhla meshedilmiş olduklarını ve sona kadar dayanıp meshedilmiş durumlarını korurlarsa, Tanrı’nın oğulları ve Mesih’in ortak mirasçıları olacaklarını söyledi. (Romalılar 8:16, 17) Pavlus ayrıca şunu da açıkladı: “Eğer ölümünün benzeyişinde onunla birleşmiş olduksa, kıyamının benzeyişinde de olacağız.”—Romalılar 6:5.

Dirilme Ümidinin Savunulması

 6. Dirilme inancı Korintos’ta neden saldırıya uğradı; resul Pavlus buna nasıl karşılık verdi?

⁶ Dirilme İsa’nın takipçilerinin “temel öğretileri” arasındadır. (İbraniler 6:1, 2, Müjde) Bununla birlikte, bu doktrin Korintos’ta saldırı altındaydı. Cemaatte bulunan ve Yunan felsefesinden etkilendikleri anlaşılan bazı kişiler “Ölülerin kıyamı yoktur” diyordu. (I. Korintoslular 15:12) Bu haberler kendisine ulaştığında, resul Pavlus dirilme ümidini ve özellikle İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin ümidini savundu. Pavlus’un I. Korintoslular kitabının 15. babında kayıtlı sözlerini inceleyelim. Önceki makalede tavsiye edildiği gibi babın tümünü okumuş olmanız yararlı olacak.

 7. (a) Pavlus hangi temel mesele üzerinde durdu? (b) Diriltilen İsa’yı kimler gördü?

⁷ Pavlus I. Korintoslular 15. babının ilk iki ayetinde konuşmasının temasını ortaya koyuyor: “Ey kardeşler, size müjdelediğim, ve kabul edip onda durduğunuz incili size bildiriyorum; eğer size müjdelediğim sözü kuvvetle tutarsanız, boş yere iman etmediğiniz halde, onun vasıtası ile de kurtulursunuz.” Eğer Korintoslular iyi haberle ilgili kararlılıklarını korumazlarsa, hakikati boş yere kabul etmiş olacaklardı. Pavlus sözlerini şöyle sürdürdü: “Her şeyden evel aldığımı size teslim ettim; şöyle ki kitaplara göre Mesih günahlarımız için öldü; ve gömüldü; ve kitaplara göre, üçüncü günü kıyam etti; ve Kifasa, sonra Onikilere göründü; ondan sonra, beş yüzden ziyade kardeşlere bir defada göründü, onlardan ekserisi şimdiye kadar bakidirler, fakat bazıları uyudular; ondan sonra Yakuba, sonra bütün resullere; ve hepsinden sonra, vakitsiz doğmuş çocuk gibi olan bana da göründü.”—I. Korintoslular 15:3-8.

8, 9. (a) Dirilmeye iman ne kadar önemlidir? (b) İsa muhtemelen hangi olayda “beş yüzden ziyade kardeşlere” göründü?

⁸ İyi haberi kabul etmiş olanlar için İsa’nın diriltilmesine iman seçime kalmış bir şey değildi. ‘Mesih’in günahlarımız için öldüğünü’ ve diriltildiğini doğrulayan pek çok görgü tanığı vardı. Bunlardan biri Petrus olarak tanınan Kifas’tı. Ele verilip tutuklandığı gece İsa’yı inkâr ettiği halde, daha sonra İsa’nın kendisine görünmüş olması, Petrus’u mutlaka çok rahatlatmış olmalı. Diriltilmiş olan İsa ayrıca “Onikilere”, yani grup olarak resullere de göründü; bu olay, onların korkularını yenip İsa’nın diriltilmesine cesaretle şahitlik etmelerine kuşkusuz yardım etti.—Yuhanna 20:19-23; Resullerin İşleri 2:32.

⁹ Mesih ayrıca daha büyük bir topluluğa, “beş yüzden ziyade kardeşlere” göründü. Bu kadar çok sayıda takipçisinin bulunduğu tek yer Galile olduğuna göre bu olay, Matta 28:16-20’de anlatıldığı gibi İsa’nın öğrenci yapma emrini verdiği sırada gerçekleşmiş olabilir. Oradaki kişiler ne kadar etkili bir tanıklıkta bulunabilirlerdi! MS 55 yılında Pavlus Korintoslulara ilk mektubunu yazarken onlardan bazıları hâlâ hayattaydı. Bununla birlikte, o sırada ölmüş olanlar için “uyudular” dendiğine dikkat edin. Onlar semavi ödüllerini almak üzere henüz diriltilmemişti.

10. (a) İsa’nın öğrencileriyle yaptığı son buluşmanın etkisi neydi? (b) İsa “vakitsiz doğmuş çocuk gibi olan” Pavlus’a nasıl göründü?

¹⁰ İsa’nın diriltilmesi konusunda göze çarpar bir tanıklıkta bulunan başka bir kişi de, İsa’nın annesi Meryem ile Yusuf’un oğulları olan Yakub’du. Bu dirilmeden önce Yakub’un imanlı biri olmadığı anlaşılıyor. (Yuhanna 7:5) Fakat İsa ona göründükten sonra, Yakub iman etti ve belki de diğer kardeşlerinin imana gelmesinde de rol oynadı. (Resullerin İşleri 1:13, 14) İsa öğrencileriyle yaptığı son buluşmada, göğe yükselirken “dünyanın en uzak yerine kadar şahitlerim olacaksınız” diyerek onları görevlendirdi. (Resullerin İşleri 1:6-11) İsa daha sonra, takipçilerine zulmeden Tarsuslu Saul’a göründü. (Resullerin İşleri 22:6-8) İsa’nın kendisine görünmesiyle Saul “vakitsiz doğmuş çocuk gibi” olmuştu. Meshedilmiş olanların diriltilme vaktine henüz yüzyıllar varken, sanki ruhi yaşama diriltilmiş ve izzetlendirilmiş Rab İsa’yı görebilmişti. Bu olay, Saul’un Hıristiyan cemaatine karşı sürdürdüğü öldürücü muhalefeti hemen durdurmasına ve göze çarpar bir şekilde değişmesine yol açtı. (Resullerin İşleri 9:3-9, 17-19) Bundan sonra resul Pavlus diye adlandırılan Saul, Hıristiyan inancının önde gelen bir savunucusu oldu.—I. Korintoslular 15:9, 10.

Dirilmeye İman Şarttır

11. Pavlus ‘Dirilme yoktur’ demenin yanlışlığını nasıl açığa vurdu?

¹¹ Bu nedenle, İsa’nın diriltilmesi doğrulanmış bir gerçek sayılmalıdır. Pavlus şöyle soruyor: “İmdi eğer Mesih ölülerden kıyam etti, diye vâzolunuyorsa, aranızda bazıları nasıl ölülerin kıyamı yoktur, diyorlar?” (I. Korintoslular 15:12) Bu kişiler yalnızca zihinlerinde dirilme konusunda kişisel kuşku ve sorular beslemekle kalmıyor, buna inanmadıklarını da açıkça söylüyorlardı. Bu yüzden Pavlus onların muhakemesinin yanlışlığını açığa vuruyor. Mesih diriltilmediyse, İsa’nın takipçilerinin mesajının bir yalan ve Mesih’in diriltilmesine tanıklık edenlerin de ‘Tanrı hakkında yalancı şahitler’ olduğunu söylüyor. Mesih diriltilmediyse, Tanrı’ya fidye ödenmemiş olurdu ve İsa’nın takipçileri de ‘hâlâ gühahlarında’ kalırlardı. (I. Korintoslular 15:13-19; Romalılar 3:23, 24; İbraniler 9:11-14) Ayrıca aralarında şehitlerin de bulunduğu ‘uyumuş’ takipçiler gerçek bir ümitten yoksun şekilde yok olmuş olurlardı. Eğer İsa’nın takipçilerinin tüm beklentileri bu yaşamla ilgili olsaydı, ne kadar acınacak bir durumda olurlardı! Çektikleri tüm sıkıntılar anlamsız olurdu.

12. (a) İsa’nın “uyuyanların turfandası olarak” adlandırılmasıyla ne ima edilir? (b) Mesih dirilmeyi nasıl mümkün kılmıştır?

¹² Fakat durum böyle değildi. Pavlus sözlerini şöyle sürdürüyor: “Mesih . . . . ölülerden kıyam etmiştir.” Üstelik o ‘uyuyanların turfandasıdır.’ (I. Korintoslular 15:20) İsrailliler Yehova’ya itaat edip mahsullerinin turfandasını verdiklerinde, Yehova onların hasadını bol bol bereketliyordu. (Çıkış 22:29, 30; 23:19; Süleymanın Meselleri 3:9, 10) Pavlus İsa’dan “turfanda” olarak söz etmekle semavi yaşama diriltilecek bireyler için başka bir hasadın olacağını da ima ediyor. Pavlus şöyle diyor: “Zira mademki ölüm insan vasıtası ile geldi, ölülerin kıyamı da insan vasıtası ile oldu. Çünkü nasıl cümlesi Âdemde ölüyorlarsa, öylece cümlesi Mesihte diriltileceklerdir.” (I. Korintoslular 15:21, 22) İsa kusursuz insan yaşamını fidye olarak vermekle dirilmeyi mümkün kıldı ve insanlığa günah ve ölümün esaretinden kurtulma yolunu açtı.—Galatyalılar 1:4; I. Petrus 1:18, 19.a

13. (a) Gökteki yaşam için dirilme ne zaman gerçekleşiyor? (b) Meshedilmişlerden bazılarının ‘uyumaması’ nasıl gerçekleşiyor?

¹³ Pavlus sözlerini şöyle sürdürüyor: “Fakat herkes kendi sırasında; Mesih turfanda, ondan sonra onun gelişinde Mesihin olanlar.” (I. Korintoslular 15:23) Mesih MS 33 yılında diriltildi. Fakat onun meshedilmiş takipçileri yani “Mesihin olanlar” Mukaddes Kitap peygamberliğinden anlaşıldığına göre İsa’nın kral olarak hazır bulunuşunun başladığı tarih olan 1914’ten sonra, kısa bir süre daha beklemeliydiler. (I. Selânikliler 4:14-16; Vahiy 11:18) Bu hazır bulunuş sırasında hayatta olanlar hakkında ne denebilir? Pavlus şöyle diyor: “İşte, size bir sır söyliyorum: Hepimiz uyumıyacağız, fakat son boruda hepimiz bir anda, bir göz kırpmasında, değiştirileceğiz; çünkü boru çalınacak, ve ölüler çürümez olarak kıyam edecekler, ve biz değiştirileceğiz.” (I. Korintoslular 15:51, 52) Meshedilmiş olanların hepsinin diriltilmeyi bekleyerek mezarlarında uyumadığı açıktır. Mesih’in hazır bulunuşu sırasında ölenler bir anda yapısal olarak değişime uğrarlar.—Vahiy 14:13.

14. Meshedilmiş olanlar nasıl ‘ölüler olmak için vaftiz olunur’?

¹⁴ Pavlus şöyle soruyor: “Yoksa ölüler [olmak] için vaftiz olunanlar ne yapacaklar? Eğer ölüler asla kıyam etmiyorlarsa, o halde neden onlar için vaftiz olunuyorlar? ve biz niçin her saat tehlikede bulunuyoruz?” (I. Korintoslular 15:29, 30) Bazı Mukaddes Kitap tercümelerinin gösterdiği gibi, Pavlus bu sözlerle yaşayan kişilerin ölmüş olanlar adına vaftiz edildiğini söylemek istemedi. Unutmayalım ki, vaftiz İsa’nın öğrencisi olmakla bağlantılıdır ve ölüler İsa’nın öğrencisi olamazlar. (Yuhanna 4:1) Aksine, Pavlus İsa’nın yaşayan takipçilerinden söz ediyordu ve onlardan birçoğu kendisi gibi ‘her saatte tehlikede’ idi. İsa’nın meshedilmiş takipçileri ‘Mesih’in ölümüne vaftiz olunmuştu.’ (Romalılar 6:3) Onlar, meshedilişlerinden itibaren Mesih’inkine benzer bir ölüme götüren bir yaşam yolu için “vaftiz” olunuyorlardı. (Markos 10:35-40) Onlar, gökte görkemli bir yaşama dirilme ümidiyle öleceklerdi.—I. Korintoslular 6:14; Filipililer 3:10, 11.

15. Pavlus hangi tehlikelerle karşılaşmış olabilir; dirilmeye imanı bunlara dayanmasına nasıl yardım etmiştir?

¹⁵ Pavlus bu kez kendisinin de büyük tehlikelerle karşılaştığını açıklayarak, şöyle diyor: “Her gün ölüyorum.” Bazıları kendisini abartmakla suçlamasın diye Pavlus şunu da söylüyor: “Sizden dolayı Rabbimiz Mesih İsada olan iftiharım hakkı için, ey kardeşler.” İncil—Çağdaş Türkçe Çeviri bu ayeti şöyle tercüme eder: “Kardeşlerim, Rabbimiz İsa Mesih bağlılığında sizler için duyduğum övünç adına ant içerim ki, ben her gün ölüyorum.” Pavlus, karşılaştığı tehlikelere bir örnek olarak 32. ayette ‘Efesos’ta vahşi hayvanlarla cenkleştiğinden’ söz eder. Romalılar suçluları çoğunlukla arenalarda, vahşi hayvanların önüne atarak cezalandırırdı. Eğer Pavlus böyle vahşi hayvanlarla mücadele ettiyse ancak Yehova’nın yardımıyla hayatta kalmış olabilirdi. Dirilme ümidi olmaksızın, kendisini böyle tehlikelerle yüz yüze bırakan bir yaşam biçimini seçmesi gerçekten çılgınlık olurdu. Gelecekte yaşama ümidi olmadan, Tanrı’ya hizmet etmenin getirdiği zorluklara ve özverilere katlanmanın pek anlamı olmazdı. Pavlus şöyle diyor: “Eğer ölüler kıyam etmiyorlarsa, yiyelim ve içelim, çünkü yarın öleceğiz.”—I. Korintoslular 15:31, 32; ayrıca II. Korintoslular 1:8, 9; 11:23-27’ye bakın.

16. (a) “Yiyelim ve içelim, çünkü yarın öleceğiz” ifadesi nereden kaynaklanmış olabilir? (b) Bu görüşü benimsemenin tehlikeleri nelerdi?

¹⁶ Pavlus Yeruşalim’in itaatsiz halkının kaderci tutumunun anlatıldığı İşaya 22:13’ten alıntı yapmış olabilir. Pavlus Epikurosçuların inançlarını da düşünmüş olabilir; onlar da ölümden sonrasıyla ilgili her ümidi küçümseyerek yaşamdan elde edilebilecek başlıca yararın bedensel haz olduğuna inanıyorlardı. Durum ne olursa olsun, “yiyelim ve içelim” felsefesi Tanrısal kaynaklı değildir. Bu nedenle Pavlus şöyle uyarıyor: “Aldanmayın; fena arkadaşlıklar güzel ahlâkı bozarlar.” (I. Korintoslular 15:33) Dirilmeyi reddeden kişilerle arkadaşlık etmek zehirleyici olabilir. Böyle arkadaşlıklar, Pavlus’un Korintos cemaatinde ele almak zorunda kaldığı cinsel ahlaksızlık, bölünmeler, hukuki davalar ve Rabbin Akşam Yemeğine saygısızlık gibi sorunlarda rol oynamış olabilir.—I. Korintoslular 1:11; 5:1; 6:1; 11:20-22.

17. (a) Pavlus Korintoslulara hangi tembihte bulundu? (b) Yanıtlanacak hangi sorular kalıyor?

¹⁷ Bu nedenle, Pavlus Korintoslulara şu olumlu tembihte bulundu: “Salâh ile ayılın, ve günah işlemeyin; çünkü bazılarında Allah bilgisi yoktur; size utanç olsun diye söyliyorum.” (I. Korintoslular 15:34) Dirilme hakkındaki olumsuz görüş bazılarının ruhi açıdan sanki sarhoş olmuşçasına bir sersemlik içine düşmesine yol açtı. Onların uyanmaya ve ayık kalmaya ihtiyacı vardı. Bugün de İsa’nın meshedilmiş takipçileri aynı şekilde ruhen uyanık kalmalı ve dünyanın kuşkucu görüşlerinden etkilenmemelidir. Onlar gökteki yaşama diriltilme ümitlerine sıkıca sarılmalıdırlar. Geçmişte Korintosluların olduğu gibi bugün bizim de yanıtlanması gereken bazı sorularımız var. Örneğin, 144.000’ler nasıl bir yapıda göğe alınıyor? Hâlâ mezarda olan ve gökle ilgili bir ümidi olmayan diğer milyonlarca kişi için ne denebilir? Bu kişiler için dirilme ne anlama gelecek? Bunu izleyen makalemizde, Pavlus’un dirilme hakkındaki sözlerinin geri kalanını inceleyeceğiz.

[Dipnot]

Hatırlıyor musunuz?

◻ İsa dirilme konusunu nasıl aydınlattı?

◻ Mesih’in diriltilmesine tanık olanlardan bazıları kimdi?

◻ Dirilme doktrini neden saldırıya uğradı; Pavlus’un tepkisi neydi?

◻ İsa’nın meshedilmiş takipçileri açısından dirilmeye iman neden vazgeçilmez bir önem taşır?

[Sayfa 15’teki resim]

Yairus’un kızı dirilmenin mümkün olduğuna ilişkin bir kanıt oluşturmuştu

[Sayfa 16, 17’deki resim]

Dirilme ümidi olmasa, İsa’nın sadık takipçilerinin şehit olması anlamsız olurdu