Sıkıntı Döneminde Teselli Bulabilirsiniz
SIKINTI duyduğumuzda ne düşünmeliyiz? Kendimizi Yehova’ya vakfetmiş biri isek, sahip olduğumuz fevkalade ümit ve ruhi olanaklar nedeniyle bu duyguları garip mi görmeliyiz? Böyle duygular ruhi açıdan Yehova’nın hizmetine uygun olmadığımız anlamına mı gelir?
Şakirt Yakub, “İlya bizim gibi ihtirasları (duyguları) olan bir insandı” diye yazdı. (Yakub 5:17) Tanrı, İlya’yı olağanüstü bir şekilde kullandığı halde, bu sadık peygamber dahi sıkıntı duydu. Bir keresinde İlya “yeter!” diye haykırmıştı. “Ya RAB, şimdi canımı al, çünkü ben atalarımdan iyi değilim.” (I. Kırallar 19:4) Bütünlüğünü koruyan bir adam olan Eyub, sadık bir kadın olan Hanna ve Yehova’nın diğer vefakâr hizmetçileri sıkıntılı zamanlar yaşadılar. Tanrı’dan korkar biri olan mezmur yazarı Davud da şöyle dua etti: “Yüreğimin darlıkları çoğaldı; sıkıntılarımdan beni çıkar.”—Mezmur 25:17.
Yehova’nın, insanları hizmetinde kullanması, o insanları kaygılardan tamamen uzak tutmaz. Onlar hâlâ insana özgü zayıflıklara ve duygulara sahiptirler ve deneme karşısında sıkıntı duyabilirler. (Resullerin İşleri 14:15) Bununla birlikte, Tanrı’ya hizmet edenler diğer insanlara oranla duygusal gerilimle başa çıkmalarına yardım edecek daha fazla şeye sahiptirler. Bazılarının yaşadıkları depresyonu ve sıkıntıyı yenmelerine neyin yardım ettiğini görmek için Mukaddes Kitaptaki birkaç örneği inceleyelim.
Sıkıntı Duyan Resul Teselli Buluyor
Resul Pavlus duygusal çöküntüye uğramanın ne demek olduğunu biliyordu. “Çünkü Makedonyaya geldiğimiz zaman bile, bedenimizin hiç rahatı yoktu, . . . . dışardan kavgalar, içerden korkular vardı. Fakat hakirleri teselli eden Allah, Titusun gelmesile . . . . bizi teselli etti.” (II. Korintoslular 7:5-7) Pavlus, sıkıntıya neden olan birçok olayın aynı anda ortaya çıkması yüzünden duygusal bir çöküntü yaşamıştı. “Dışardan kavgalar”—hayatını tehlikeye sokan ağır ezalar vardı. (II. Korintoslular 1:8 ile karşılaştırın.) Üstelik, Korintos’ta olduğu gibi, cemaatler için duyulan kaygılar şeklinde “içerden korkular” vardı.
Bundan birkaç ay önce, Pavlus Korintos cemaatine birinci mektubunu yazmıştı. Pavlus bu mektupta, cemaatteki bazı kötü durumları kınadı ve anlaşılan, Korintosluların mektubuna nasıl karşılık verecekleri konusunda kaygı duyuyordu. Fakat Titus gösterdikleri tepki hakkında olumlu bir haberle Korintos’tan gelince, Pavlus teselli oldu. Benzer şekilde günümüzde de Yehova, iyi bir haber getirerek sıkıntımızı hafifletmesi için Kendisine hizmet edenlerden birini kullanabilir.
Tanrı’nın Verdiği Görevler Nasıl Görülmeli
İsa’nın bazı takipçileri hizmetleriyle ilgili bir dereceye kadar sıkıntı duyarlar. Gerçekten, Yehova’ya hizmet eden bazıları Tanrı’nın verdiği görevleri yerine getirmenin kendilerinden fazla şey talep edeceğini düşündü. Örneğin Musa, Mısır’daki İsrailliler için Tanrı’nın temsilcisi olmakta kendini yetersiz buldu. Öne sürdüğü itirazlar arasında etkili bir konuşmacı olmadığı da vardı. (Çıkış 3:11; 4:10) Fakat Musa, Tanrı’ya güvenerek ve sözcüsü Harun’un da yardımıyla görevini yerine getirmek üzere harekete geçti.
Zamanla Musa’nın artık Harun’un yardımına ihtiyacı kalmadı. Benzer şekilde, bazıları başlangıçta Tanrısal hizmeti zor bulurlar, fakat aldıkları eğitimle maharetli birer İncil vaizi olurlar. Örneğin, Yehova’nın birçok genç Şahidi, öncü ve uzak ülkelerde dolgun vakitli vaiz olarak hizmet etmek üzere yetiştiler. Hizmetçilerini yeterli kılma ve verdiği görevleri yerine getirmek üzere güçlendirme konusunda Yehova’ya her zaman güvenilebileceğini bilmek çok büyük bir tesellidir.—Zekarya 4:6; II. Korintoslular 2:14-17; Filipililer 4:13.
Pişmanlığın Neden Olduğu Sıkıntı Sırasında Teselli
Tanrı’nın hizmetinde daha fazla şey yapmamış olmaktan duyduğumuz pişmanlık cesaretimizi kırabilir. Yıllardır faaliyetsiz olan bir birader tarla hizmetine tekrar katılmaya başladı. Kısa bir süre sonra ağır bir hastalığa yakalanıp bütünüyle yatalak oldu. Cesareti kırılmış olan bu birader şunları söyledi: “Daha önce, faal olmam mümkün iken sorumluluktan kaçındım. Şimdi, faal olmak istiyorum ama, olamıyorum.”
Geçmişteki şeyler yüzünden duygusal gücümüzü tüketmektense, şimdi en iyisini yapmaya çalışmak daha hikmetli olmaz mı? İsa’nın bedeni kardeşleri Yakub ve Yahuda da ancak ölümünden ve diriltilmesinden sonra İsa’ya iman ettiler. Bu yüzden pişmanlık duymuşlarsa da, bu, Tanrı’ya hizmet etmelerini, hatta Mukaddes Kitap yazarlarından olmalarını engellemedi.
Duayı Asla İhmal Etmeyin
Tanrı’nın kavmi duygusal çöküntü içindeyken hararetle dua etmeli. Aslında, Mukaddes Yazılar sıkıntılı zamanlarda söylenmiş birçok duayı içerir. (I. Samuel 1:4-20; Mezmur 42:8) Bazıları ‘Öyle büyük bir depresyon içindeyim ki, dua edemem’ diye düşünebilir. O halde, neden Yunus’u düşünmeyelim? Balığın karnında iken şunları söyledi: “İçimde canım bayılınca RABBİ andım, ve duam sana, mukaddes mabedinin içine vardı. . . . . Ben sana şükran sesile kurban keseceğim; adamış olduğumu ödiyeceğim. Kurtarış RABBİNDİR.” (Yunus 2:4-9) Evet, Yunus dua etti ve Tanrı onu teselli edip kurtardı.
İsveç’te bir hemşire, yıllarca öncü olmasına ve verimli bir hizmet yerine getirmesine rağmen, birdenbire kendisini bitkin ve bunalmış hissetti. Yehova’ya dua ederken cesaretinin kırılmış olduğunu dile getirdi. Birkaç gün sonra Yehova’nın Şahitlerinin bürosunda hizmet eden bir birader ona telefon etti. Beytel’i genişletme projesindeki işler için haftada bir gün yardım etmesinin mümkün olup olmadığını sordu. Hemşire daha sonra şunları söyledi: “Beytel’deki ortam, genişletme işlerini izlemem ve buna katılma fırsatı bulmam, bana gerekli olan kuvveti tekrar verdi.”
Duygusal çöküntü içinde olduğumuz zamanlar, depresyonu yenmenin bir yolunun dua olduğunu unutmayalım. (Koloseliler 4:2) Dualarımıza cevap olarak, Yehova bize hizmetinde daha çok faaliyet gösterebileceğimiz bir kapı açabilir veya daha da verimli olması için hizmetimizi bereketleyebilir. (I. Korintoslular 16:8, 9) Ne olursa olsun, “RABBİN bereketi, zengin eden odur; ve onunla beraber keder katmaz.” (Süleymanın Meselleri 10:22) Bunun moralimizi yükselteceği kuşkusuzdur.
Sıkıntımız Şüphelerden Mi Kaynaklanıyor?
Zaman zaman, Yehova’ya hizmet eden bir kişide de şüpheler gelişebilir. Böyle bir durum başımıza gelirse, hemen Tanrı’nın tasvibini kaybettiğimiz sonucuna varmamalıyız. İsa, kendisinin diriltildiğinin görgü tanığı olanların anlattıklarıyla ilgili şüphe duyduğu için resul Tomas’ı reddetmedi. Bunun yerine, İsa, Tomas’a şüphelerinin üstesinden gelebilmesi için sevgi dolu bir şekilde yardım etti. Ve İsa’nın diriltildiğine ikna olduğu zaman Tomas ne büyük bir sevinç duydu!—Yuhanna 20:24-29.
Birinci yüzyılda, Hıristiyan cemaatine sızan bazı ‘Tanrı’dan korkmaz’ adamlar, sahte öğretilerle, mırıldanmalarla ve buna benzer şeylerle, bazılarında sıkıntıya yol açan şüphelerin gelişmesine neden oldular. Bundan dolayı, şakirt Yahuda şunları yazdı: “Ve tereddüt içinde olan bazılarına merhamet edin, bazılarını ateşten çekerek kurtarın.” (Yahuda 3, 4, 16, 22, 23) Tanrı’nın merhametine sahip olmaya devam edebilmeleri için, Yahuda’nın iman kardeşleri, özellikle cemaat ihtiyarları, şüphe edenlerden layık olanlara merhamet göstermeliydiler. (Yakub 2:13) Ebedi helak “ateş”i tehlikesiyle karşı karşıya bulunduklarından, ebedi hayatları söz konusuydu. (Matta 18:8, 9; 25:31-33, 41-46 ile karşılaştırın.) Şüphe içindeki iman kardeşlerimize şefkatle yardım edildiği ve bunun üzerine onlar tekrar ruhen kuvvetlendiği zaman ne büyük sevinç oluyor!
Üzücü denemeler Tanrı’nın bizimle olup olmadığı konusunda şüphe duymamıza neden oluyorsa, bunu duada belirgin şekilde dile getirmeliyiz. Böyle durumlarda, Yehova’dan hikmet dilemeye ısrarla devam etmeliyiz. Hikmetimizin eksik olduğunu ve bunun için dua ettiğimizi Tanrı’ya söylediğimiz zaman O bunu bize kınamadan cömertlikle verir. Ancak “bir şeyden şüphe etmiyerek imanla” istemeliyiz, çünkü şüphe eden kişi, her yöne doğru “yelle sürülen ve dalgalanan denizin çalkanmasına benzer.” Bu gibi kişiler Tanrı’dan hiçbir şey almazlar, çünkü “iki yürekli,” duada ve bütün yollarında “kararsız”dırlar. (Yakub 1:5-8) Böylece Yehova’nın, başımıza gelen denemeleri doğru şekilde görmemize ve bunlara tahammül etmemize yardım edeceğine iman edelim. Dikkatimiz iman kardeşlerimiz tarafından veya Mukaddes Kitapla ilgili yaptığımız inceleme yoluyla Kutsal Yazılara çekilebilir. Tanrı’nın bizi düşünerek durumları yönlendirmesi, ne yapmamız gerektiğini görmemize yardım edebilir. Bizi yönlendirmekte meleklerin de payı olabilir veya mukaddes ruh vasıtasıyla da rehberlik alabiliriz. (İbraniler 1:14) Önemli olan, hikmet için sevgi dolu Tanrımıza tam bir güvenle dua etmemizdir.—Süleymanın Meselleri 3:5, 6.
Yehova’nın Teselli Ettiğini Unutmayın
Pavlus, Yehova’ya dua ederek güvendi ve O’nu teselli Kaynağı olarak tanıdı. Resul şunları yazdı: “Allah tarafından teselli olunduğumuz teselli ile bütün sıkıntıda olanları teselli edebilmemiz için, bizi her sıkıntımızda teselli eden, her tesellinin Allahı ve rahmetlerin Babası, Rabbimiz İsa Mesihin Allahı ve Babası mubarek olsun.”—II. Korintoslular 1:3, 4.
Her tesellinin Tanrısı, Kendisine hizmet edenlerin sıkıntılarının bilincindedir ve onları rahatlatmak ister. Pavlus’un Korintoslular hakkında duyduğu endişe, İsa’nın takipçisi olan arkadaşı Titus tarafından giderildi. Zamanımızda biz de bu yolla teselli bulabiliriz. Sıkıntı içinde olduğumuz zaman, kendimizi insanlardan soyutlamaktan kaçınmalıyız. (Süleymanın Meselleri 18:1) İsa’nın takipçileriyle yapılan arkadaşlık, Yehova’nın bizi teselli etmek için kullandığı araçlardan biridir. Belki, ‘moralim o kadar bozuk ki, Şahit arkadaşlarımla biraraya gelmeye gücüm yok’ diye düşünebiliriz. Fakat böyle duygularla mücadele etmeli ve kendimizi iman kardeşlerimizin sağlayabileceği teselliden yoksun bırakmamalıyız.
Vazgeçmeyin!
Bazılarımız ağır depresyonla sonuçlanacak kadar şiddetli bir denemeyle karşılaşmış olmayabiliriz. Fakat kuvvetimizi tüketen bir hastalık, eşimizin ölümü veya bizi ağır şekilde deneyen başka bir durum, duygusal yönden sıkıntıya yol açabilir. Böyle bir durum başımıza gelirse, hemen ruhen hasta olduğumuz sonucuna varmayalım. Duygusal çöküntü içindeki biri Tanrı’nın hizmeti için pekâlâ yeterli durumda olabilir, hatta başkalarına ruhen yardım edebilir. Pavlus, kardeşleri, onların yanlış bir şey yapıp bu yüzden ruhen hasta olduklarını düşünmeyerek, “yüreksizleri teselli” etmeye ısrarla teşvik etti. (I. Selânikliler 5:14) Her ne kadar depresyon bazen yanlış davranışla ve suçluluk duygusuyla bağlantılıysa da, Tanrı’ya temiz yürekle hizmet edenlerin durumunda böyle bir şey söz konusu değildir. Onların belki de çok güç şartlar altında sunduğu tapınma, Yehova’ya makbuldür. O, onları sever ve gerekli olan destek ve teselliyi kendilerine verir.—Mezmur 121:1-3.
Ruhi İsrail’in artakalanını oluşturanlar 1918 yılındaki denemeler yüzünden çok sıkıntı çekmişlerdi. (Galatyalılar 6:16 ile karşılaştırın.) Vaaz faaliyetleri hemen hemen durdurulmuş, içlerinden bazıları haksız yere hapsedilmişti; eski hizmet arkadaşlarından birçoğu vefasızlık gösterip muhalefet ederek irtidat edenler olmuşlardı. Üstelik, sadık meshedilmiş olanlar Tanrı’nın bütün bu şeylerin olmasına neden izin verdiğini anlamadılar. Bir süre ‘gözyaşları ile ektiler,’ fakat vazgeçmediler. Yehova’ya hizmet etmeye devam ettiler, aynı zamanda kendi kendilerini de sınadılar. Sonuç ne oldu? ‘Demetlerini taşıyarak sevinçle geldiler.’ (Mezmur 126:5, 6) Şimdi meshedilmiş olanlar, Tanrı’nın bu denemelere önlerindeki uluslararası hasat işi için onları arıtmak amacıyla izin verdiğini anlıyorlar.
Başımıza gelen farklı denemeler yüzünden sıkıntı çekersek, meshedilmiş artakalanın tecrübesinden yararlanabiliriz. Vazgeçmektense, ağlayarak yapmamız gerekiyorsa da, doğru olanı yapmaya devam edelim. Zamanla denemelerden kurtulmak için bir yol açılacak ve ‘sevinçle geleceğiz.’ Evet, denemeye tahammül ettiğimiz için, Tanrı’nın mukaddes ruhunun bir meyvesi olan sevinç bizim olacaktır. Yehova bizim için kesinlikle “her tesellinin Allahı” olacaktır.