Catechism of the Catholic Church şöyle der: “Mesih ile doğmak için Mesih ile ölmeliyiz: ‘bedenden uzak ve Rabbin yanında bulunmalıyız.’ [II. Korintoslular 5:8] Ölüm demek olan bu ‘ayrılışta’ can bedenden ayrılır. [Filipililer 1:23] Ölülerin dirilme gününde beden ile yeniden birleşecektir.” Fakat resul Pavlus, burada alıntı yapılan ayetlerde beden ölünce canın sağ kaldığını ve bedeniyle tekrar birleşmek üzere ‘Hüküm Gününü’ beklediğini mi söyler?

Pavlus, II. Korintoslular 5:8’de şunları der: “İtimat ederiz, diyorum, ve daha ziyade bedenden uzak, ve Rabbin yanında bulunmağı arzu ederiz.” Bazıları bu sözlerin beklemeyi içeren bir ara duruma atfettiğine inanır. Böyle kişiler ayrıca, İsa’nın, ‘onları kendi yanına almak’ üzere bir yer hazırlamaya gitmesiyle ilgili sadık takipçilerine verdiği vaatten de söz eder. Fakat bu gibi beklentiler ne zaman gerçekleşecek? Mesih bunun, gelecekteki huzurunda ‘yine geldiği’ zaman olacağını söyledi. (Yuhanna 14:1-3) Benzer şekilde, Pavlus II. Korintoslular 5:1-10’da İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin ortak ümidinin semavi bir meskeni miras almak olduğunu söyledi. Bu, canın varsayılan ölmezliği ile değil, Mesih’in huzuru boyunca olacak bir dirilme ile gerçekleşecektir. (I. Korintoslular 15:23, 42-44) Mukaddes Kitap yorumcusu Charles Masson, II. Korintoslular 5:1-10’un “bir ‘ara durum’ varsayımına başvurmadan da pek âlâ anlaşılabilir” olduğu sonucuna varıyor.