Kurtuluş Günü İşte Şimdidir!

“Makbul vakit işte, şimdidir; kurtuluş günü işte, şimdidir.”—II. KORİNTOSLULAR 6:2.

 1. Tanrı ve Mesih’in önünde onaylanmış bir durumda olabilmek için neye ihtiyaç vardır?

YEHOVA insanlık için bir hüküm günü belirlemiştir. (Resullerin İşleri 17:31) O günün bizim açımızdan bir kurtuluş günü olması için Yehova ve atadığı Hâkim İsa Mesih’in önünde onaylanmış durumda olmalıyız. (Yuhanna 5:22) Bu, Tanrı’nın Sözüyle uyumlu bir davranış tarzı ve bizde başkalarının İsa’nın hakiki öğrencileri olmasına yardım etme yönünde güçlü arzu yaratan bir iman gerektirir.

 2. İnsanlık dünyası neden Tanrı’ya yabancılaşmış durumdadır?

² Miras alınan günah yüzünden insanlık dünyası Tanrı’ya yabancılaşmıştır. (Romalılar 5:12; Efesoslular 4:17, 18) Bu nedenle, vaaz ettiğimiz kişiler ancak Tanrı ile barıştıklarında kurtuluşa erişebilir. Pavlus, İsa’nın Korintos’taki takipçilerine yazarken bu noktayı açıkladı. Şimdi Pavlus’un hüküm, Tanrı ile barışma ve kurtuluş hakkında neler söylediğini görmek için II. Korintoslular 5:10–6:10’u inceleyelim.

“İnsanları İkna Ediyoruz”

 3. Pavlus hangi yolla ‘insanları ikna etmeye devam ediyordu;’ neden bugün biz de bunu yapmalıyız?

³ Pavlus hüküm ile vaaz etme arasında bağlantı kurarak şöyle yazdı: “Mesihin hüküm kürsüsü önünde hepimizin görünmesi gerektir; ta ki herkes, gerek iyi gerek kötü, yaptığı şeylere göre bedende yapılan şeyleri alsın. İmdi Rabbin korkusunu bilerek insanları ikna ediyoruz.” (II. Korintoslular 5:10, 11) Resul iyi haberi vaaz ederek ‘insanları ikna etmeye devam ediyordu.’ Bizim için ne denebilir? Bu kötü sistemin sonuna yaklaştığımızdan, insanları Mesih’ten olumlu hüküm almaları ve kurtuluşun Kaynağı Yehova Tanrı’nın onayını kazanmaları için gerekli adımları atmaya ikna etmek üzere elimizden geleni yapmalıyız.

4, 5. (a) Yehova’nın hizmetindeki başarılarımız hakkında neden övünmemeliyiz? (b) Pavlus nasıl ‘Tanrı adına’ övündü?

⁴ Bununla birlikte, Tanrı hizmetimizi bereketlediğinde böbürlenmemeliyiz. Korintos’ta bazıları kendileriyle ya da başkalarıyla övünerek cemaatte bölünmelere neden oldu. (I. Korintoslular 1:10-13; 3:3, 4) Pavlus bunu ima ederek şöyle yazdı: “Kendimizi size tekrar tavsiye etmiyoruz, fakat size bizim için övünme fırsatını veriyoruz, ta ki yürekle değil, gösterişle övünenlere bir cevabınız olsun. Çünkü eğer kendimizde değilsek, Allah içindir; eğer aklımız başımızda ise, sizin içindir.” (II. Korintoslular 5:12, 13) Kibirli kişiler cemaatin birliğiyle ve ruhi sağlığıyla ilgilenmiyordu. Onlar iman kardeşlerine Tanrı’nın önünde iyi bir yürek geliştirmek konusunda yardım etmek yerine, dış görünüşle övünmek istiyordu. Bu nedenle Pavlus cemaati tedip etti ve sonra şunu belirtti: “Övünen Rab ile övünsün.”—II. Korintoslular 10:17.

⁵ Pavlus kendisi de övünmedi mi? Resullüğü hakkında söyledikleri yüzünden bazıları böyle düşünebilir. Fakat o ‘Tanrı adına’ övünmeliydi. Korintosluların Yehova’dan uzaklaşmamaları için bir resul olarak sahip olduğu niteliklerle övünmüştü. Pavlus bunu onları yeniden Tanrı’ya döndürmek için yaptı, çünkü sahte resuller onları yanlış yönlere saptırıyordu. (II. Korintoslular 11:16-21; 12:11, 12, 19-21; 13:10) Fakat Pavlus durmadan herkesi kendi başarılarıyla etkilemeye çalışmıyordu.—Süleymanın Meselleri 21:4.

Mesih’in Sevgisi Sizi Zorluyor mu?

 6. Mesih’in sevgisi bizi nasıl etkilemeli?

⁶ Hakiki bir resul olarak Pavlus başkalarına İsa’nın fidye kurbanlığı hakkında öğretim verdi. Bu Pavlus’un yaşamı üzerinde bir etkiye sahipti, çünkü şöyle yazmıştı: “Mesihin sevgisi bizi zorluyor; ve böyle hükmediyoruz ki hepsi uğruna biri öldü, öyle ise, hepsi öldüler; ve hepsi uğruna öldü, ta ki yaşıyanlar artık kendileri için değil, fakat kendileri uğruna ölen ve kıyam eden için yaşasınlar.” (II. Korintoslular 5:14, 15) İsa bizim için hayatını vererek çok büyük sevgi gösterdi! Kuşkusuz bu bizim yaşamımızda zorlayıcı bir güç olmalıdır. Bizim uğrumuza hayatını verdiği için İsa’ya duyduğumuz minnettarlık, Yehova’nın sevgili Oğlu aracılığıyla sağladığı kurtuluşun iyi haberini vaaz etme konusunda gayretle çalışmak üzere bizi harekete geçirmelidir. (Yuhanna 3:16; ayrıca Mezmur 96:2 ile karşılaştırın.) “Mesihin sevgisi” sizi Gökteki Krallığı vaaz etme ve öğrenci yapma işine gayretle katılmaya zorluyor mu?—Matta 28:19, 20.

 7. ‘Kimseyi bedene göre tanımamak’ ne anlama gelir?

⁷ Meshedilmiş olanlar, Mesih’in kendileri için yaptığına minnettarlıklarını yansıtan bir yaşam tarzı sürdürerek ‘artık kendileri için değil onun için yaşıyordu.’ “Şöyle ki” dedi Pavlus, “biz bundan böyle bedene göre kimseyi tanımayız; ve Mesihi bedene göre tanıdıksa da, artık şimdi öylece tanımıyoruz.” (II. Korintoslular 5:16) İsa’nın takipçileri, Yahudileri diğer milletlerden olanlardan ya da zenginleri yoksullardan önde tutarak kişilere insanların açısından bakmamalıydı. Meshedilmiş olanlar ‘kimseyi bedene göre tanımaz,’ çünkü onlar için önemli olan iman kardeşleriyle ruhi ilişkileridir. ‘Mesih’i bedene göre tanıyanlar’ sadece İsa yeryüzünde yaşarken onu gören insanlar değildi. Maşiah’a ümit bağlayan bazıları Mesih’e bir insan olarak bakmış olsa da artık böyle yapmamalıydılar. O bedenini fidye olarak vermiş ve hayat veren bir ruh olarak diriltilmişti. Gökte yaşamak üzere diriltilecek olan başkaları İsa Mesih’i bedende hiç görmemişken kendi fiziksel bedenlerinden vazgeçeceklerdi.—I. Korintoslular 15:45, 50; II. Korintoslular 5:1-5.

 8. Kişiler için “Mesihte” olmak ne demektir?

⁸ Pavlus meshedilmiş olanlarla ilgili devamen şöyle söyledi: “Eğer bir kimse Mesihte ise, yeni hilkattir; eski şeyler geçtiler; işte, yeni oldular.” (II. Korintoslular 5:17) “Mesihte” olmak onunla birlik içinde olmak demektir. (Yuhanna 17:21) Kişinin Mesih’le bu ilişkisi Yehova onu Oğluna çekip mukaddes ruhla evlat konumuna getirdiğinde başlamıştır. O, Tanrı’nın ruhla evlat konumuna getirilmiş bir oğlu olarak, gökteki Krallıkta Mesih ile birlikte hüküm sürme beklentisine sahip ‘yeni bir hilkat’ olmuştur. (Yuhanna 3:3-8; 6:44; Galatyalılar 4:6, 7) İsa’nın bu meshedilmiş takipçilerine muhteşem bir hizmet ayrıcalığı verilmiştir.

“Allah ile Barışın”

 9. Tanrı Kendisiyle barışmayı mümkün kılmak için ne yapmıştır?

⁹ Yehova ‘yeni yaratılışı’ nasıl da kayırır! Pavlus şöyle der: “Her şey Allahtandır; o, Mesih vasıtası ile bizi kendisile barıştırdı; ve barışma hizmetini bize verdi; yani, kendisile dünyayı barıştırarak, suçlarını onlara saymıyarak, ve bize barışma kelâmını teslim etmiş olarak, Allah Mesihte idi.” (II. Korintoslular 5:18, 19) Âdem günah işlediğinden beri insanlık Tanrı’ya yabancılaşmış durumdadır. Fakat Yehova İsa’nın kurbanlığı aracılığıyla barışma yolunu açmak üzere sevgiyle inisiyatif kullanmıştır—Romalılar 5:6-12.

10. Barıştırma hizmetini Yehova kimlere emanet etti; onlar bunu yerine getirmek için ne yaptılar?

¹⁰ Yehova barıştırma hizmetini meshedilmiş olanlara emanet ettiğinden, Pavlus şöyle söyleyebildi: “İmdi Allah sanki vasıtamızla rica ediyormuş gibi, Mesih uğruna elçilik ediyoruz; Allah ile barışın, diye Mesih uğruna yalvarıyoruz.” (II. Korintoslular 5:20) Eski zamanlarda, elçiler özellikle düşmanlık dönemlerinde savaşın önlenip önlenemeyeceğini araştırmak üzere gönderilirdi. (Luka 14:31, 32) Günahkâr insanlık dünyası Tanrı’ya yabancılaştığından, Kendisi barışma şartlarını insanlara bildirmek üzere meshedilmiş elçilerini gönderiyor. Meshedilmişler Mesih’in vekilleri olarak şöyle yalvarıyor: “Allah ile barışın.” Bu rica Tanrı’yla barışma yollarını aramak ve O’nun Mesih aracılığıyla mümkün kıldığı kurtuluşu kabul etmek yönünde merhametli bir teşviktir.

11. Kimler fidyeye iman ederek sonunda Tanrı’nın önünde adil bir duruma gelir?

¹¹ Fidyeye iman eden bütün insanlar Tanrı ile barışabilir. (Yuhanna 3:36) Pavlus şöyle dedi: “Günahı bilmiyeni [İsa] [Yehova] bizim için günah yaptı, ta ki biz kendinde Allahın salâhı olalım.” (II. Korintoslular 5:21) Âdem’in bütün soyunu miras aldığı günahkâr durumdan kurtaran günah takdimesi kusursuz insan İsa’ydı. Onlar İsa aracılığıyla ‘Tanrı’nın adaleti’ haline geldi. Bu adalete ya da Tanrı’nın önündeki adil duruma önce Mesih’in 144.000 ortak mirasçısı erişecektir. Ebediyet Babası İsa Mesih’in yeryüzündeki evlatlarının kusursuz insanlar olarak adil bir duruma erişmeleriyse onun Bin Yıllık Hükümdarlığı sırasında olacak. İsa onları kusursuzluk içinde adil bir konuma yükseltecek, böylece Tanrı’nın önünde sadık olduklarını kanıtlayıp sonsuz yaşam ödülünü elde edebilecekler.—İşaya 9:6; Vahiy 14:1; 20:4-6, 11-15.

“Makbul Vakit”

12. Yehova’nın elçileri ve temsilcileri tarafından hangi önemli hizmet yerine getiriliyor?

¹² Kurtuluş için Pavlus’un sözleriyle uyumlu hareket etmeliyiz: “Onunla [Yehova’yla] beraber işliyerek Allahın inayetini boş yere kabul etmemenizi biz de rica ediyoruz (çünkü diyor: ‘Makbul vakitte seni işittim, ve kurtarış gününde sana yardım ettim;’ makbul vakit işte, şimdidir; kurtuluş günü işte, şimdidir).” (II. Korintoslular 6:1, 2) Yehova’nın meshedilmiş elçileri ve onların temsilcileri olan “başka koyunlar” gökteki Babalarının hak edilmemiş inayetinin amacını gözden kaybetmezler. (Yuhanna 10:16) Onlar bu ‘makbul vakitteki’ doğru davranışları ve gayretli hizmetleriyle Tanrısal lütfu ararlar ve dünyadaki insanlara bunun “kurtuluş günü” olduğunu bildirirler.

13. İşaya 49:8’in özü nedir; bu ilk olarak nasıl gerçekleşti?

¹³ Pavlus şunların yazılı olduğu İşaya 49:8’den alıntı yapar: “RAB şöyle diyor: Rıza vaktinde sana cevap verdim, ve kurtarış gününde sana yardım ettim; ve seni koruyacağım, ve seni kavma ahit olarak vereceğim ki, memleketi pekiştiresin, ıssız kalmış mirasları paylaştırasın.” Bu peygamberlik İsrail kavmi Babil’deki esaretten kurtulup ıssız kalmış vatanlarına geri döndüğünde ilk kez gerçekleşmişti.—İşaya 49:3, 9.

14. İşaya 49:8 İsa’nın durumunda nasıl gerçekleşti?

¹⁴ İşaya’nın peygamberliğinin gerçekleşmesinin devamında Yehova, “kulu” İsa hakkındaki şu sözlerini yerine getirdi: “Seni Milletlere de ışık olarak vereceğim ki, yerin ucuna kadar benim kurtarışım ol[sun].” (İşaya 49:6, 8; ayrıca İşaya 42:1-4, 6, 7; Matta 12:18-21 ile karşılaştırın.) ‘Rıza vaktinin’ ya da “makbul vaktin” yeryüzündeyken İsa için geçerli olduğu açıktır. Dua ettiğinde Tanrı ona ‘cevap verdi.’ Bunun İsa için bir ‘kurtuluş günü’ olduğu anlaşıldı, çünkü kusursuz şekilde bütünlüğünü korudu ve böylece “kendisine itaat edenlerin hepsi için ebedî kurtuluş sebebi oldu.”—İbraniler 5:7, 10; Yuhanna 12:27, 28.

15. Ruhi İsrailliler ne zamandan beri Tanrı’nın hak edilmemiş inayetine layık olduklarını kanıtlamaya gayret etmektedir; hangi amaçla?

¹⁵ Pavlus İşaya 49:8’i İsa’nın meshedilmiş takipçilerine uygular ve onlara Tanrı’nın sağladığı “makbul vakit” ve “kurtuluş günü” boyunca O’nun rızasını aramayarak ‘Tanrı’nın hak edilmemiş inayetinin amacını gözden kaybetmemeleri’ ricasında bulunur. Pavlus şunları ekledi: “Makbul vakit işte, şimdidir; kurtuluş günü işte, şimdidir.” (II. Korintoslular 6:2) MS 33 yılının Pentikost gününden beri ruhi İsrailliler Tanrı’nın hak edilmemiş inayetine layık olduklarını kanıtlamaya gayret etti; böylece “makbul vakit” onlar için bir “kurtuluş günü” olacaktı.

‘Kendimizi Tanrı’nın Hizmetçileri Olarak Tavsiye Etmek’

16. Pavlus hangi zorlu şartlar altında kendini Tanrı’nın hizmetçisi olarak tavsiye etti?

¹⁶ Korintos cemaatiyle ilişkisi olan bazı adamların Tanrı’nın hak edilmemiş inayetine layık olmadıkları anlaşılıyordu. Pavlus ‘sürçme nedeni’ olacak herhangi bir şey yapmaktan kaçındığı halde bu kişiler ona iftira atarak resul olarak sahip olduğu yetkiyi sarsmaya çalışıyorlardı. O kendini “çok sabırda, sıkıntılarda, zaruretlerde, darlıklarda, dayaklarda, hapislerde, karışıklıklarda, emeklerde, uykusuzluklarda, oruçlarda,” Tanrı’nın hizmetçisi olarak kesinlikle tavsiye ediyordu. (II. Korintoslular 6:3-5) Daha sonra Pavlus, eğer kendisine muhalefet edenler Tanrı’ya hizmet ediyorsa, kendisinin bunu “daha fazla” yaptığını söyledi; çünkü o daha çok hapislere, dayaklara, tehlikelere ve mahrumiyetlere dayanmıştı.—II. Korintoslular 11:23-27.

17. (a) Hangi nitelikleri göstererek kendimizi Tanrı’nın hizmetçisi olarak tavsiye edebiliriz? (b) ‘Adaletin silahları’ nelerdir?

¹⁷ Pavlus ve arkadaşları gibi, biz de kendimizi Tanrı’nın hizmetçileri olarak tavsiye edebiliriz. Nasıl? “Nezahet” ya da paklıkla ve Mukaddes Kitaptan alınan tam bilgiyle uyumlu davranışlarımızla. Kötülüklere ya da kışkırtmalara sabırla dayanarak “tahammülde” ve başkalarına yararlı şeyler yaparak “iyilikte” kendimizi tavsiye edebiliriz. Ayrıca, Tanrı’nın ruhuyla sağladığı rehberliği kabul ederek, “riyasız sevgi” göstererek, hakikati söyleyerek ve bu hizmeti yerine getirmek için gerekli gücü O’ndan bekleyerek, Tanrı’nın hizmetçileri olarak kendimizi tavsiye edebiliriz. İlginç olarak Pavlus kendi hizmet konumunu “sağda ve solda salâhın silahları ile” ifadesiyle de gösterdi. Eski savaşlarda, genellikle sağ elle kılıç solla da kalkan tutulurdu. Sahte öğretmenlere karşı yürütülen ruhi savaşta Pavlus günahkâr bedenin silahlarını kullanmadı; doğruluk yolundan ayrılmadı, düzenbazlığa ve aldatmacaya başvurmadı. (II. Korintoslular 6:6, 7; 11:12-14; Süleymanın Meselleri 3:32) O hakiki tapınmayı ilerletmek için adil “silahlar” ya da araçlar kullandı. Biz de aynı şeyi yapmalıyız.

18. Tanrı’ya hizmet ediyorsak, nasıl davranacağız?

¹⁸ Tanrı’ya hizmet ediyorsak, Pavlus ve iş arkadaşları gibi davranacağız. Bize saygı gösterilsin ya da gösterilmesin, biz İsa’nın takipçileri gibi hareket edeceğiz. Hakkımızdaki olumsuz haberler vaaz etme işimizi durduramayacak ve hakkımızda olumlu konuşulduğunda böbürlenmeyeceğiz. Hakikati konuşacağız ve Tanrısal bağlılık yansıtan işlerimizle toplumdan kabul görebileceğiz. Düşman saldırısı altında, ölüm tehlikesiyle karşı karşıya olduğumuzda Yehova’ya güveneceğiz. Ayrıca, verilen terbiyeyi memnuniyetle kabul edeceğiz.—II. Korintoslular 6:8, 9.

19. ‘Ruhi açıdan birçoklarını zenginleştirmek’ nasıl mümkün olabilir?

¹⁹ Pavlus barıştırma hizmetiyle ilgili konuşmasını bitirdikten sonra kendisi ve arkadaşları hakkında şöyle dedi: “Mahzun olanlar gibi, fakat daima sevinenler olarak; fakirler gibi, fakat bir çoklarını zenginleştirenler olarak; hiç bir şeyi olmıyanlar gibi, fakat her” şeye sahibiz. (II. Korintoslular 6:10) Bu vaizler çektikleri sıkıntılar yüzünden üzülebilirdi, fakat içlerinde sevinç vardı. Maddi bakımdan yoksuldular, fakat ruhi yönden ‘birçoklarını zenginleştirdiler.’ Aslında ‘her şeye sahiplerdi,’ çünkü imanları onlara ruhi zenginlikler kazandırmıştı, bunların arasında Tanrı’nın semavi oğulları olma beklentisi bile vardı. İsa’nın takipçileri olarak hizmet ederek zengin ve mutlu bir yaşam sürüyorlardı. (Resullerin İşleri 20:35) Onlar gibi biz de, şimdi bu kurtuluş gününde Tanrı ile insanları barıştırma hizmetine katılarak ‘birçoklarını zenginleştirebiliriz’!

Yehova’dan Gelen Kurtuluşa Güvenmek

20. (a) Pavlus’un içten arzusu neydi; neden kaybedecek zaman yoktu? (b) İçinde yaşadığımız kurtuluş gününü işaretleyen nedir?

²⁰ Pavlus MS 55 civarında Korintoslulara ikinci mektubunu yazdığında Yahudi ortamının sonuna sadece 15 yıl kadar kalmıştı. Resul, Yahudilerin ve diğer milletlerden olanların Mesih aracılığıyla Tanrı ile barışmasını içtenlikle istiyordu. Bu bir kurtuluş günüydü ve kaybedecek zaman yoktu. Evet, benzer şekilde biz de 1914’ten beri bu ortamın sona eriş döneminde bulunuyoruz. Şimdi küresel çapta sürdürülmekte olan Gökteki Krallığı vaaz etme işi bu dönemi kurtuluş günü olarak işaretliyor.

21. (a) Hangi ayet 1999 yılının ayeti olarak seçildi? (b) Bu kurtuluş gününde ne yapmalıyız?

²¹ Tüm milletlerden insanlar Tanrı’nın İsa Mesih aracılığıyla sağladığı kurtuluş olanağından haberdar olmalıdır. Bu işi ertelemek için zaman yoktur. Pavlus şöyle yazdı: “Kurtuluş günü işte, şimdidir.” II. Korintoslular 6:2’deki bu sözler Yehova’nın Şahitleri için 1999 yılının ayeti olacaktır. Yeruşalim ve mabedinin yıkımından çok daha feci olaylarla karşı karşıya olduğumuza göre bu gayet yerindedir! Yeryüzündeki herkesi içine alan tüm bu sistemin sonu hemen önümüzdedir. Harekete geçmenin zamanı yarın değil, şimdidir. Kurtuluşun Yehova’dan geldiğine inanıyorsak, O’nu seviyorsak ve ebedi hayata değer veriyorsak, Tanrı’nın hak edilmemiş inayetinin amacını gözden kaybetmeyeceğiz. Yehova’ya onur vermek üzere içten gelen bir arzuyla, şunu haykırdığımızda bunun gerçekliğine inandığımızı söz ve işlerimizle kanıtlamış olacağız: “Kurtuluş günü işte, şimdidir.”

Nasıl Yanıtlıyorsunuz?

◻ Tanrı ile barışmak neden yaşamsal önem taşır?

◻ Barıştırma hizmetini yerine getiren elçiler ve temsilciler kimlerdir?

◻ Kendimizi Tanrı’nın hizmetçileri olarak nasıl tavsiye edebiliriz?

◻ Yehova’nın Şahitlerinin 1999 yılı için seçtiği ayetin sizin açınızdan anlamı nedir?

[Sayfa 17’deki resimler]

Pavlus gibi siz de gayretle vaaz ediyor ve insanların Tanrı ile barışmalarına yardım ediyor musunuz?

Amerika Birleşik Devletleri

Fransa

Fildişi Kıyısı

[Sayfa 18’deki resim]

Bu kurtuluş gününde, siz de Yehova Tanrı ile barışan kalabalıkların arasında mısınız?