Tihikos—Güvenilir Bir Hizmet Arkadaşı

TİHİKOS, çeşitli fırsatlarla resul Pavlus’la seyahate çıktı ve onun habercisi olarak hizmet etti. O, para emanet edilebilen ve gözetim sorumluluğu verilebilen bir özel elçiydi. Kutsal Yazılar onun İsa’nın takipçileri için vazgeçilmez bir nitelik olan güvenilirliğini vurguladığına göre, belki onun hakkında daha fazla şey öğrenmek isteyebilirsiniz.

Pavlus, Tihikos’u ‘Rabde hizmet arkadaşı, sadık hizmetçi ve sevgili kardeşi’ olarak tanımladı. (Koloseliler 4:7) Resul, onu neden böyle görüyordu?

Yeruşalim’e Yardım Programı

MS yaklaşık 55’te Yahudiye’de İsa’nın takipçileri arasında maddi bir ihtiyaç baş gösterdi. Pavlus, onları desteklemek üzere Avrupa ve Küçük Asya’daki cemaatlerin yardımıyla bir bağış toplama işi düzenledi. Asya bölgesinden Tihikos’un da bu yardım programında rolü vardı.

Pavlus, bu bağışın nasıl toplanacağına ilişkin talimatlar verdikten sonra, parayı götürmek üzere güvenilir adamların Yeruşalim’e gönderilmesini veya oraya kadar kendisine eşlik etmesini önerdi. (I. Korintoslular 16:1-4) Pavlus Yunanistan’dan Yeruşalim’e gitmek üzere uzun bir yolculuğa çıktığında, aralarında Tihikos’un da olduğu anlaşılan birkaç adam kendisine eşlik etti. (Resullerin İşleri 20:4) Birkaç cemaatin kendilerine teslim ettiği parayı taşıdıklarından, böyle kalabalık bir grup halinde yolculuk yapmak gerekmiş olabilir. Yol kesen haydutların yarattığı tehlike yüzünden, güvenlik ihtiyacı muhtemelen önemli bir etkendi.—II. Korintoslular 11:26.

Aristarhos ve Trofimos’un, Yeruşalim’e dek Pavlus’a eşlik etmesi nedeniyle, bazıları, Tihikos ve başkalarının da bunu yapmış olabileceğini düşünüyor. (Resullerin İşleri 21:29; 24:17; 27:1, 2) Bu yardım programına katılan Tihikos, bağış toplama işini düzenlemek için Yunanistan’da Titus’la birlikte çalışan birkaç “kardeş”ten biriydi ve ‘inayetle verilen bu armağanla bağlantılı olarak cemaatler tarafından [Pavlus’un] yol arkadaşı tayin edilmişti.’ (II. Korintoslular 8:18, 19; 12:18) Tihikos tarafından yerine getirilen ilk görev sorumluluk gerektirmekle birlikte, ikincisi de bundan daha az önemli değildi.

Roma’dan Kolose’ye

Beş veya altı yıl sonra (MS 60-61), Pavlus, Roma’daki ilk mahpusluğundan kurtulmayı bekliyordu. Yurdundan yüzlerce kilometre uzaktaki Tihikos da onunla birlikteydi. Tihikos şimdi Asya’ya geri dönüyordu. Bu, Pavlus’un, o bölgedeki cemaatlere mektup göndermesini ve Filimon’un kaçak kölesi Onisimos’u Kolose’ye geri yollamasını mümkün kıldı. Tihikos ve Onisimos, Efesoslulara, Koloselilere ve Filimon’a verilmek üzere en az üç mektup taşıyorlardı; bu mektuplar şimdi Kutsal metinler kapsamında bulunuyor. Kolose’den 18 kilometre uzaklıktaki Laodikya’da bulunan cemaate de bir mektup getirmiş olabilirler.—Efesoslular 6:21; Koloseliler 4:7-9, 16; Filimon 10-12.

Tihikos salt bir postacı değildi. O, güvenilir bir özel elçiydi, çünkü Pavlus onunla ilgili olarak şunları yazdı: “Rabde hizmet arkadaşım ve sadık hizmetçi ve sevgili kardeş Tihikos, bana ait olan bütün şeyleri size bildirecektir; bize ait olan şeyleri bilesiniz, ve o yüreklerinizi teselli etsin diye, işte, bunun için kendisini . . . . gönderdim.”—Koloseliler 4:7-9.

Bilgin E. Randolph Richards mektup taşıyan kişinin “yazılı bağlantıya ilaveten, çoğu kez mektubu yazanla alan kişi arasında kişisel bir bağlantı da sağladığına” işaret ettikten sonra şöyle devam ediyor: “Güvenilir bir ulağa gereksinim duyulmasının [bir nedeni], onun çoğunlukla ek bilgi taşıyor olmasıdır. Mektup genellikle yazanın kendi değerlendirmesini içerir ve durumu kısaca anlatır, fakat ulağın tüm ayrıntıları anlatması beklenir.” Bir mektup öğretileri ve acil meseleleri ele alabilirse de, diğer şeyler güvenilir bir haberci tarafından şifahen iletilebilirdi.

Efesoslulara, Koloselilere ve Filimon’a gönderilen mektuplar, Pavlus’un ihtiyaçlarını nasıl karşıladığına ilişkin çok az şey söyler. Bu nedenle Tihikos, kişisel bilgi iletmeli, Pavlus’un Roma’daki durumunu açıklamalı ve kardeşleri teşvik edebilmek için cemaatlerdeki durumları çok iyi kavramalıydı. Bu tür mesajlar ve sorumluluklar, sadece göndericiyi sadakatle temsil edebilecek güvenilir kişilere emanet edilirdi. Tihikos böyle bir adamdı.

Uzak Yerlerde Gözetim İşi

Roma’da ev hapsinden kurtulduktan sonra Pavlus, Girit adasında bulunan Titus’a Tihikos’u veya Artemas’ı göndermeyi düşünüyordu. (Titus 1:5; 3:12) Roma’daki ikinci mahpusluğu sırasında (muhtemelen MS 65 yılında), Pavlus büyük olasılıkla Timoteos’un yerini alması için Tihikos’u tekrar Efesos’a gönderdi; böylece Timoteos onun yanına gelebilirdi.—II. Timoteos 4:9, 12.

Tihikos’un bu dönemde hem Girit’e hem de Efesos’a gidip gitmediği açık değil. Yine de yukarıdaki ayetlere benzer değinmeler onun, resulün hizmetinin son yıllarına dek yakın arkadaşlarından biri olarak kaldığını ima ediyor. Pavlus, sorumluluk gerektiren ve belki de zor olan görevlere Timoteos ve Titus’un yerine onu göndermeyi düşündüğüne göre, Tihikos’un olgun bir nazır olduğu açıktır. (I. Timoteos 1:3, 4; Titus 1:10-14 ile karşılaştırın.) Seyahat etmeye ve uzak yerlerdeki görevlerde kullanılmaya istekli oluşu, onun Pavlus’a ve İsa’nın takipçilerinin tüm cemaatine yararlı olmasını sağladı.

Günümüzde de, İsa’nın özverili takipçileri, Yehova’nın Şahitlerinin yöresel cemaatlerinde Tanrı’ya istekle hizmet ediyor veya Gökteki Krallığın çıkarlarını başka yerlerde desteklemek üzere gönüllü oluyorlar. Binlerce kişi, dolgun vakitli vaizler, seyahat eden nazırlar olarak çalışmayı ve ihtiyaç olan sahalardaki inşaat projelerinde ve Teşkilatın merkez veya diğer bürolarında hizmet etmeyi memnuniyetle kabul etti. Tihikos gibi onlar da, dikkat çekmeden hizmet eden, Tanrı için değerli çalışkan işçilerdir ve ‘Rabde güvenilir hizmet arkadaşları’ olarak İsa’nın diğer takipçilerinin sevdiği ‘sadık hizmetçilerdir.’