Barış Tanrısı Tarafından Teselli Edilmek
“Bu sözlerle birbirinizi teselli edin.”—I. Selânikliler 4:18.
1. Pavlus’un hangi dilekleri neye karşı ilgisini gösterdi?
RESUL Pavlus, Tanrı’nın cemaatinin barışa sahip olmasını şiddetle arzu ediyordu. Bu nedenle, bizler için muhafaza edilen ilham edilmiş Mukaddes Yazıların bir kısmı olan mektuplarından 13 tanesinin açılış sözlerinde, kişilerin, Tanrı’nın barışına sahip olmalarını dilemektedir. Örneğin, o sırada yeni kurulmuş olan Selânik’teki cemaate Pavlus şunları yazdı: “Size inayet ve barış olsun.” Mektubunun sonuna doğru şu dilekte bulundu: “Barış Tanrısı sizi tamamiyle takdis etsin; ve Rabbimiz İsa Mesih’in gelişinde bütün ruhunuz ve canınız ve bedeniniz kusursuzca hıfzolunsun.”—I. Selânikliler 1:1; 5:23.
2. (a) Pavlus, cemaate karşı ne tür bir ilgi gösterdi? (b) Günlerimizde Mesih’i takip eden ihtiyarlar, Pavlus’un örneğini nasıl izleyebilirler?
2 Pavlus ve arkadaşları, yeni iman edenlerin arasında ‘emek ve zahmet’ çekmekten kaçınmadılar. Pavlus şunları söyledi: “Aranızda emziren anne kendi çocuklarını kayırdığı gibi, mülayim olduk; böylece sizi özliyen bizler size yalnız Allahın incilini değil, fakat kendi canlarımızı da vermeğe razı idik; çünkü sevgilimiz olmuştunuz.” Pavlus’un bu sözlerinde, bu cemaate karşı duyduğu içten ilgiyi, samimi ve derin sevgiyi sezmemek mümkün mü? Gerçekte bu, Mesih’in takipçisi olan tüm ihtiyarların, dünya çapında Yehova’nın Şahitlerinin 50.000’i aşan cemaatinde gösterdiği sevgi türünün örneğidir.—I. Selânikliler 2:7-9; Yuhanna 13:34, 35; 15:12-14.
3. (a) Timoteos, Selânik cemaatine nasıl yarar sağlayabildi? (b) Bu, günlerimizde neyin karşılığıdır?
3 Ayartıcı Şeytan, Mesih’in Selânikli takipçilerinin üzerine sıkıntılar getirdi. Bunun için Pavlus, ‘onları sabit kılmak ve imanları hakkında teselli etmek’ üzere Timoteos’u gönderdi. Timoteos, o sırada Atina’da bulunan Pavlus’un yanına, onların sadakat ve sevgisi hakkında sevindirici haberle döndü. Hepsi de, birbirinin iman ve bütünlüklerini öğrenmekle, büyük ölçüde teselli oldular ve eksikliklerinin tamamlanması için Tanrı’ya yalvarmaya devam ettiler. (I. Selânikliler 3:1, 2, 5-7, 10) Bu, Yehova’nın Şahitlerinin faaliyetlerinin yasaklandığı veya şiddetli zulümle karşılaştığı yerlerde bile seyahat eden nazırların, cemaatleri bina ettiği günlerimizdeki Tanrısal düzeni andırmaktadır.—İşaya 32:1, 2.
‘İSA’NIN HUZURUNDA’
4, 5. (a) Pavlus, burada hangi dilekte bulunuyor? Bu, şimdi bizim için neden özel bir önem taşımalıdır? (b) İçinde yaşadığımız günlerin ne özelliği vardır?
4 Resul Pavlus, mektubunun bu kısmını şu dilekle sona erdirir: “Bizim size sevgimiz olduğu gibi, birbirimize ve bütün insanlara sevgide Rab sizi büyütsün ve artırsın; ta ki Rabbimiz İsanın bütün mukaddeslerile beraber huzurunda, Allah ve Babamızın önünde yüreklerinizi kudsiyette kusursuz sabit kılsın.”—I. Selânikliler 3:12, 13.
5 Pavlus, burada çok uzak bir geleceğe, yani İsa’nın “huzuru ve şeyler sisteminin sona” ereceği, ‘insanoğlunun bütün melekler kendisiyle beraber olarak izzetiyle geleceği’ zamana işaret etmektedir. Semavi Kıralımız 1914’te gelmiş bulunuyor. İsa, görünmez izzetli tahtında şimdi milletlere ve yerin tüm insanlarına hükmetmekte ve alçakgönüllü koyuna benzer, insanları, “büyük sıkıntı”da hayatta kalıp, cennet yeryüzünde ebediyen yaşamak üzere ayırmaktadır.—Matta 24:3-21; 25:31-34, 41, 46.
TALİMATLAR İYİLİĞİMİZ İÇİNDİR
6. Pavlus’un hangi teşvikine şimdi önem vermeliyiz?
6 Sen de, ebedi hayat hedefine doğru gayretle koşanlardan biri misin? Öyle ise, Pavlus’un Selâniklilere yazdığı şu sözlere önem vermelisin: “Velhasıl, ey kardeşler, size nasıl yürümek ve Allahı razı etmek lazım olduğunu bizden aldığınız gibi—nasıl ki yürümektesiniz—bundan daha ziyade artmanızı Rab İsada sizden rica eder ve teşvik ederiz. Çünkü Rab İsa tarafından ne tenbihler (talimatlar) verdiğimizi bilirsiniz.” (I. Selânikliler 4:1, 2) Pavlus’un burada üzerinde durduğu “talimatlar”dan bazıları acaba nelerdir?
7. (a) Burada hangi önemli ‘talimat’ veriliyor? (b) Tanrı’nın ruhunu almış kişiler olarak neden daima uyanık olmalıyız?
7 İlk ‘talimat’ iyi bir ahlakla ilgilidir. Pavlus, açıkça şunları belirtti: “Allahın iradesi şudur, sizin takdis olunmanız, zinadan çekinmeniz, Allahı bilmiyen Milletler gibi şehvet ihtirasında değil, içinizden her birinin kudsiyet ve itibarda kendi bedenine sahip olmayı bilmesi[dir].” Ne mutlu ki, bizler Tanrı’yı ve Oğlu İsa Mesih’i ‘bilmekte’ ve gayretle ebedi hayata doğru koşmaktayız. Böyle bir durumdan geriye yani dünyevi ahlaksızlık batağına sürüklenmemize izin vermemiz, ne kadar utanç verici olacaktır! Üzücüdür ki, bazıları toplama kamplarında ve cezaevlerinde yıllarca sadık kalmayı başardılar veya hayat boyu gayretle dolgun vakitli hizmette faaliyet gösterdiler, fakat daha sonra ahlaksızlık konusunda Ayartıcı tarafından gafil avlandılar. Tanrı’nın mukaddes ruhunu almış kişiler olarak, cinsel ahlaksızlık yoluyla bu ruhu asla “mahzun” etmeyelim!—I. Selânikliler 4:3-8; Yuhanna 17:3; I. Korintoslular 10:12, 13; Efesoslular 4:30.
8, 9. (a) “Kardeş sevgisi” nedir? (b) Bu tür sevgiyi nasıl geliştirebiliriz? Bunun ne yararı olacaktır?
8 Pavlus’un diğer bir ‘talimatı’ filadelfia, yani “kardeş sevgisi” ile ilgilidir. (I. Selânikliler 4:9, 10) Bu, Pavlus’un aynı babın 9. ayetinde, ayrıca 3. bap 6. ve 12. ayetlerinde sıcak şekilde tavsiye ettiği prensibe dayanan sevginin yani agape’nin özel şekilde belirmesidir. Filadelfia, İsa ile Petrus, Davud ile Yonatan arasında görülen türden çok samimi bir sevgi türüdür. (Yuhanna 21:15-17; I. Samuel 20:17; II. Samuel 1:26) Bu sevgi türünün, agape’ye eklenmesiyle yakın bir arkadaşlık kurulabilir. Yehova’nın birçok şahidinin öncülük hizmetinde ve diğer kutsal faaliyetlerde birlikte olmakla tattıkları karşılıklı sevinç, buna dair bir örnektir.
9 Pavlus şunu öğütler: “Bundan daha ziyade art[asınız].” Kardeş sevgimizi daima genişletebiliriz. Özellikle ihtiyarlar ve hizmet yardımcıları gökteki Krallığı ilan etme işinde gayretle önderlik ettiklerinde, bu mükemmel nitelik taşkın ölçüde artmaktadır. Cemaatteki herkes ‘önce Krallığı aramakla’ uğraşırsa, nakâmillikten kaynaklanan ayrılıklar, kişilik çatışmaları ve benzer problemler ikinci plana düşecektir. Şu halde gözlerimizi hedefin üzerinden asla ayırmayalım.—Matta 6:20, 21, 33; II. Korintoslular 4:18
10. Mesih’in takipçileri olarak nasıl ‘iyi surette yürüyebiliriz’?
10 Pavlus burada başka bir ‘talimata’ geçerken sakin bir yaşam amaç edinmemizi, kendi işlerimizi düşünüp yapmamızı ve ellerimizle çalışmamızı öğütler. Böylece günlük yaşamımızda, hem prensibe dayanan sevgiyi, hem de kardeş sevgisini yansıtarak ‘iyi surette yürüdükçe’, tüm gereksinimlerimiz karşılanacaktır.—I. Selânikliler 4:11, 12; Yuhanna 13:35; Romalılar 12:10-12.
DİRİLME ÜMİDİ İLE TESELLİ OLMAK
11. (a) Pavlus, şimdi neden dirilme konusunda değinmektedir? (b) Pavlus’un bu öğüdü bizi nasıl etkilemelidir?
11 Pavlus, daha sonra dikkati şahane dirilme ümidine çeker. Fakat acaba neden bu konuya değinir? Çünkü başlarına gelmek üzere olan zulümlere dayanabilmeleri için, kardeşlerini kuvvetlendirmek ister. Onlar, hayatlarını yitirme tehlikesiyle karşılaşmış bulunuyorlardı. Anlaşıldığı gibi, o sırada bazıları ölüm uykusuna yattılar. Bu nedenle, iman kardeşlerinin teselliye ihtiyaçları vardır. (I. Selânikliler 2:14-20) Onlar, Mesih’in “huzuru”nun çok yakın olduğunu düşündükleri için o zamana kadar ölmüş olanların ne olacağını merak ediyorlardı. Böylece Pavlus’un yazdıkları, Mesih’te sevgili kardeşlerini kaybedenler için hem bir teselli, hem de Yehova’nın ‘gününe kadar dayanmaları için bir teşvik’ kaynağıydı. Bu şeyler sisteminin tamamen yok oluşunun güvenli bekleyişi içinde iyi haberi ilan etmeye devam ederken, Pavlus’un öğüdü, hepimizin ruhi istikrar göstermesine yardım etmelidir—II. Selânikliler 1:6-10.
12. Sevdiğimiz biri öldüğünde, hangi gerçek teselliye sahip olabiliriz? Bunun kaynağı nedir?
12 Pavlus şunları söyledi: “Ey kardeşler, ümidi olmıyan başkaları gibi mahzun olmıyasınız diye, uyuyanlar hakkında cahil kalmanızı istemiyoruz.” (I. Selânikliler 4:13) Dirilme ümidi ne büyük bir teselli ve zihinsel barış sağlar! Ondan beş yıl gibi kısa bir süre sonra Pavlus, Mesih’in Korintos’taki takipçilerine yazdığı ikinci mektubuna şu sözlerle başladı: “Babamız Allahtan ve Rab İsa Mesih’ten size inayet ve barış olsun. Allah tarafından teselli olduğumuz teselli ile bütün sıkıntıda olanları teselli edebilmemiz için, bizi her sıkıntımızda teselli eden, her tesellinin Allahı ve rahmetlerin Babası Rabbimiz İsa Mesihin Allahı ve Babası mubarek olsun.”—II. Korintoslular 1:2-4.
13, 14. Pavlus ölümün anlamı hakkında iman kardeşlerinin bilgi almalarını neden istedi? (b) Mukaddes Yazılar, ölülerin durumunun ne olduğunu gösterir?
13 Resul Pavlus, ölülerin durumu hakkında cahil kalmamızı istemedi. Zira sözde Hıristiyanlar arasında zamanla büyük bir irtidat başgösterecekti. Böylece irtidat edenler, Babil ve Yunan felsefelerine geri dönerek, canın ölmez olduğunu öğreten Platon’un öğretisidir. Kişinin cennete, arafta veya cehennem olan ebedi bir azap yerinde olduğu söylense de, “hayat ötesi”ni kaplayan sır, hiçbir gerçek teselli vermemektedir. Dahası, canın ölmezliği öğretisi dirilme öğretisiyle çelişkiye düşmektedir; zira eğer can zaten ölmüyorsa, nasıl olur da bir kimsenin diriltilmesi söz konusu olabilir?
14 Pavlus burada ölülerden “uyuyanlar” diye söz etmektedir. Evet, “uyuyan” bir kimse, hiçbir şeyin bilincinde değildir ve hiçbir iş de yapamaz. (Vaiz 9:5, 10 ile karşılaştır.) İsa, yerdeki hizmeti sırasında bir fırsatta Lazar’ın “uyu”duğunu ve ‘onu uyandıracağını’ söyledi. Şakirtlerinin bu sözleri anlamaması üzerine, “İsa onlara açıkça dedi: Lazar ölmüştür.” Lazar’ın kızkardeşleri olan Marta ve Meryem, dirilme ümidiyle teselli olmuşlardı; İsa, onları daha da teselli etti. Fakat İsa’nın dört günden beri ölü bulunan arkadaşını ölüm uykusundan diriltmesiyle onların imanları ne kadar kuvvetlenmiş olmalı!—Yuhanna 11:11-14, 21-25, 43-45.
15. (a) Dirilme ile ilgili ümidimiz nasıl kuvvetlenebilir? (b) Sevdiğimiz birinin ölümüne alışmakta nasıl yardım görebiliriz?
15 Bu mucizenin yanı sıra İsa’nın ölüleri diriltmekle ilgili diğer işleri ve bunların hepsinden üstün olarak Yehova’nın bizzat İsa’yı diriltmesi gibi sağlam delillere dayanan tüm bu olaylar, dirilmenin şahane ümidine karşı güvenimizi kuvvetlendirmektedir. (Luka 7:11-17; 8:49-56; I. Korintoslular 15:3-8) Gerçi ölümün hüzün ve gözyaşı getirdiğini ve sevilen birinin yokluğuna alışmanın zor olduğunu kabul etmek gerekir. Ancak, Egemen Rab Yehova’nın, “ölümü ebediyen yut[acak], ve . . . bütün yüzlerden gözyaşlarını silece”ğine dair teminat vererek bize kazandırdığı teselli ve kuvvet ne görkemlidir! (İşaya 25:8; Vahiy 21:4) Hüznü yenmenin en iyi yollarından biri, barış Tanrısına hizmet etmek için uğraşmak ve büyük minnetle kabul ettiğimiz yürekleri ısıtan Krallık ümidini başka insanlara da götürmektir.—Resullerin İşleri 20:35 ile karşılaştır.
DİRİLMENİN SIRASI
16, 17. (a) “Son düşman” nasıl iptal edilecek? (b) Pavlus, devamen nasıl bir sıra izleyeceğini açıklıyor?
16 Dirilmenin “turfandası” olan ve şimdi göklerde Tanrı’nın sağında tahtına oturtulmuş bulunan İsa Mesih’in Yehova’nın Krallıkla ilgili izzetli maksatlarını tamamlayacağına kuvvetle inanıyoruz. (İbraniler 6:17, 18; 10:12, 13) Pavlus’un bir başka mektubunda ifade ettiği gibi, “bütün düşmanları kendi ayakları altına koyuncıya kadar, onun [İsa Mesih’in] saltanat sürmesi lazımdır. İptal olunacak son düşman ölümdür.” Fakat acaba bu nasıl olacak? Bu kısmen dirilme ve Âdem’den gelen ölümün etkilerinin ortadan kaldırılmasıyla mümkün olacaktır. Resul bunu, önceki sözleriyle şöyle açıkladı: “Zira mademki ölüm insan vasıtası ile geldi, ölülerin dirilmesi de insan vasıtası ile oldu. Çünkü nasıl cümlesi Âdemde ölüyorlarsa, öylece cümlesi Mesihte diriltileceklerdir. Fakat herkes kendi sırasında; Mesih turfanda, ondan sonra onun huzurunda Mesihin olanlar.” (I. Korintoslular 15:20-26) Pavlus, Selâniklilere yazdığı ilk mektubunda dirilmenin bu sırasına şu sözlerle değinmektedir:
17 “İsanın öldüğüne ve dirildiğine iman edersek, böylece Allah İsada uyuyanları onunla beraber getirecektir. Çünkü bunu size Rabbin (Yehova’nın) sözü ile diyoruz; biz yaşamakta olanlar, Rabbin huzuruna kadar [hayatta] bırakılmış olanlar, uyuyanların önüne asla geçmiyeceğiz. Çünkü Rab kendisi yüksek nida ile, baş meleğin sedası ile ve Allahın borusu ile gökten inecek; ve önce Mesihte (Mesih ile birlikte olan) ölüler dirilecekler.”—I. Selânikliler 4:14-16.
18. Ölümde “uyuyan” meshedilmiş kişiler ne zaman diriltildiler?
18 İsa Mesih, 1914’ten sonra, Krallık gücünü aldığı kendi “huzuru” sırasında “Mesih ile birlikte olan”ların toplanması için başmelek sıfatıyla semavi bir emir verir. Boru sesine benzeyen bu çağrı, meshedilenler arasında ölümde “uyuyanlar”ın göklerde yer almak üzere ruhen diriltilmelerini gerektirmektedir. Mesih’in meshedilmiş takipçilerinin diriltilmesinin 1918 yılında başladığı görüşünü zaten ‘sadık ve basiretli köle’nin yayınları uzun bir süreden beri sunmaktadır.
19. Mütebaki ne zaman ve nasıl “bulutlarda alınıp götürülecek”? Hangi amaçla?
19 Bununla birlikte, şimdi yerde bulunan ve sayıları 9.000’in altına düşmüş olan ve giderek azalan meshedilmiş mütebakiye ne olacak? Bunlar da yerdeki yaşamlarını sadakatle tamamlamalıdırlar. Pavlus, Mesih’in “huzuru” sırasında sanki kendiside onlarla birlikteymiş gibi şunları yazıyor: “Ondan sonra biz yaşamakta olanlar, [hayatta] bırakılmış olanlar, onlarla birlikte Rabbi havada karşılamak için bulutlarda alınıp götürüleceğiz: ve böylece daima Rab ile beraber olacağız.” (I. Selânikliler 4:17; Vahiy 1:10 ile karşılaştır.) Böylece, zamanla 144.000’lerin tümü, Kuzu İsa Mesih ile birlikte semavi Sion Dağında kâhinler ve krallar olarak hizmet etmek üzere diriltilmiş olacaklardır. “Birinci dirilme budur.” (Vahiy 14:1, 4; 20:4, 5) Fakat acaba şu anda mezarlarında bulunan milyarlarca insanı nasıl bir gelecek beklemektedir?
20, 21. (a) Mezarda bulunan milyarlarca ölüyü nasıl bir gelecek bekliyor? (b) Yerdeki hangi topluluğun hiç ölmesine gerek olmayacak? Neden? (c) Bu topluluğa ait bazı kişiler ölürlerse onlar için hangi mutlu bekleyiş söz konusudur?
20 Pavlus, her ne kadar Selâniklilere yazdığı birinci mektubunda bundan özel olarak söz etmiyorsa da, Vahiy 20:12, ‘ölülerin, büyüklerin ve küçüklerin’ Tanrı’nın hüküm tahtı önünde durmak üzere diriltileceklerine dair bize teminat vermektedir. (Yuhanna 5:28, 29’a da bak.) Bununla birlikte, günlerimizde, sayısı milyonlara ulaşan “bir büyük kalabalık” bu tahtın önünde zaten toplanmış bulunuyor. Bunlar, yakın olan “büyük sıkıntı”da bir grup olarak hayatta kalacaklardır. Onlar Kuzu tarafından güdülüp “hayat sularının pınarlarına” sevk edileceklerinden, artık ölmelerine asla gerek olmayacaktır. Fakat yaşlılık veya önceden kestirilemeyen olaylar yüzünden onlardan bazıları Rabbin “huzurun” sırasında ölebilirler. (Vahiy 7:9, 14, 17; Vaiz 9:11) O zaman bunlara ne olacak?
21 “Başka koyunlar”dan bu durumda olanların tümünü, gelecekteki erken diriltilmenin sevinçli ümidi beklemektedir. (Yuhanna 10:16) Onların ata İbrahim’inkine benzeyen iman ve işleri, kendilerini zaten Tanrı’nın dostları durumuna getirmiş bulunuyor. İbraniler 11. bapta açıklanan imanlı erkek ve kadınlar gibi, bu çağdaş “başka koyunlar” da, denemelere dayanmışlardır. Armagedon’dan sonraki sürenin herhalde başlarında, onların ‘daha iyi bir dirilmeye’ erişeceklerinin düşünmek akla yakındır. (İbraniler 11:35; Yakub 2:23) Gerçekten de, iman ile ‘İsa’nın etini yiyip kanını içen’ herkes, onun şu sözünün kendisinde gerçekleştiğini görecektir: “[Onun] ebedi hayatı vardır; ben de onu son günde dirilteceğim.”—Yuhanna 6:54; Romalılar 5:18, 21; 6:23.
22. Birbirimizi nasıl teselli edebiliriz?
22 Pavlus bu görkemli dirilme ümidini müzakere ettikten sonra, şu tembihte bulunuyor: “Bu sözlerle birbirinizi teselli edin.” (I. Selânikliler 4:18) Bundan sonra, “Rabbimiz İsa Mesihin huzuru” hakkındaki başka hayati meselelerin müzakeresine geçiyor. (I. Selânikliler 5:23) Bu meseleler nelerdir? “Tanrı Barışı Ne Zaman Getirecek” başlıklı gelecek makaleyi okuyun.
ÖZETLE
Resul Pavlus, iman kardeşleri için neler diliyor?
Pavlus, iyiliğimiz için hangi “talimatları” veriyor?
Tanrı’nın Sözü, ölüler hakkında bizi nasıl teselli eder?
Pavlus’un açıklamalarına göre, dirilme hangi sırayı izleyecektir?