Yaşam Koşusunda Pes Etmeyin!
“Önümüze konulan koşuyu sabırla koşalım.”—İBRANİLER 12:1.
1, 2. Bu son günlerde heyecan verici hangi olaylar Yehova’nın hizmetçilerinde coşku yarattı?
HEYECAN ve zorluklarla dolu bir zamanda yaşıyoruz. Seksen yılı aşkın bir süre önce, 1914’te, Tanrı’nın gökteki Krallığının Kralı olarak İsa tahta geçirildi. “Rabbin günü” ve onunla birlikte bu ortamın ‘sonunun vakti’ başladı. (Vahiy 1:10; Daniel 12:9) O zamandan beri İsa’nın takipçilerinin yaşam koşusu giderek ivedilik kazandı. Yehova’nın hizmetçileri, O’nun amacını yerine getirmek üzere durdurulamaz tarzda hareket eden göksel savaş arabasına, başka sözlerle gökteki teşkilatına ayak uydurmak için tüm güçleriyle çaba göstermeye devam ettiler.—Hezekiel 1:4-28; I. Korintoslular 9:24.
2 Tanrı’nın kavmi sonsuz yaşama götüren ‘koşuyu koşarken’ sevinç duydu mu? Evet, gerçekten duydu! İsa’nın kardeşlerinin geri kalanlarının toplandığını görmenin heyecanını tattı ve 144.000’lerden geriye kalan son kişilerin mühürlenmesinin bitmek üzere olduğunu anlamanın sevincini yaşıyor. (Vahiy 7:3, 4) Üstelik, Yehova’nın tayin ettiği Kralın ‘yerin hasadını’ biçmek üzere orağını gönderdiğinin farkına varmanın heyecanını da duyuyor. (Vahiy 14:15, 16) Bu ne muazzam bir hasat! (Matta 9:37) Şimdiye dek beş milyondan fazla can—“her milletten ve sıptlardan ve kavmlardan ve dillerden, kimsenin saymağa kadir olmadığı büyük kalabalık”—toplandı. (Vahiy 7:9) Bu kalabalığı kimsenin sayması mümkün olmadığından, onun sonunda ne büyüklüğe varacağını kimse söyleyemez.
3. Nelere rağmen her zaman sevinçli bir ruh geliştirmeye çalışmalıyız?
3 Biz koşuyu hızla sürdürürken, Şeytan kuşkusuz bizi tökezletmeye veya yavaşlatmaya çalışacaktır. (Vahiy 12:17) Ayrıca savaşlar, kıtlıklar, salgın hastalıklar ve sonun vaktini işaretleyen tüm diğer zorluklara rağmen koşuyu sürdürmek hiç de kolay değil. (Matta 24:3-9; Luka 21:11; II. Timoteos 3:1-5) Yine de, koşunun sonu yaklaştıkça yüreğimiz sevinçle çarpıyor. Pavlus’un, İsa’nın o zamanki takipçilerini, “Rabde daima sevinin; tekrar diyeceğim: Sevinin” diyerek sahip olmaya teşvik ettiği ruhu yansıtmaya gayret ediyoruz.—Filipililer 4:4.
4. İsa’nın Filipi’deki takipçileri ne tür bir ruh gösterdiler?
4 Pavlus “Rabde sevinin (sevinmeye devam edin)” dediğine göre, bu sözleri yönelttiği İsa’nın takipçileri kuşkusuz imanlarından sevinç duyuyorlardı. (Filipililer 3:1) Filipililer gayret ve coşkuyla hizmet eden cömert, sevgi dolu bir cemaatti. (Filipililer 1:3-5; 4:10, 14-20) Fakat İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçilerinin hepsinde bu ruh yoktu. Örneğin, Pavlus’un İbraniler kitabını yazdığı, İsa’nın İbrani takipçilerinden bazıları bir dert kaynağıydı.
‘Daha Ziyade Dikkat Etmek’
5. (a) İsa’nın takipçilerinin ilk cemaati oluştuğunda, onun İbrani mensupları ne tür bir ruha sahiptiler? (b) MS 60 yıllarında İsa’nın İbrani takipçilerinden bazısının nasıl bir ruh gösterdiğini anlatın.
5 İsa’nın takipçilerinin dünya tarihindeki ilk cemaati, bedeni Yahudiler ve Yahudiliği benimseyenlerden oluşuyordu ve MS 33’te Yeruşalim’de kurulmuştu. Bu cemaat ne tür bir ruha sahipti? Onun zulüm karşısında bile duyduğu coşku ve sevinci öğrenebilmek için Resullerin İşleri kitabının ilk baplarını okumak gerekir. (Resullerin İşleri 2:44-47; 4:32-34; 5:41; 6:7) Bununla birlikte, aradan onlarca yıl geçti, koşullar değişti ve öyle anlaşılıyor ki İsa’nın Yahudi takipçilerinden birçoğu yaşam koşusunda yavaşladı. Bir başvuru kitabı, onların MS 60 yıllarındaki durumu hakkında şunları der: “Düş kırıklığıyla sonuçlanan beklentiler, sonraya atılan umutlar, bilinçli ihmaller, inançsızlığın günlük yaşama yansıması, bitkinlik ve bıkkınlık durumu. Onlar İsa’nın takipçisiydiler, fakat aldıkları davetin görkemini pek takdir etmiyorlardı.” İsa’nın meshedilmiş takipçileri böyle bir duruma nasıl düşebildiler? Pavlus’un (MS 61 dolaylarında) İbranilere yazdığı mektubun bazı kısımlarını gözden geçirmek bu soruya yanıt bulmamıza yardımcı olur. Böyle bir irdeleme bugün hepimizin buna benzer şekilde ruhi yönden zayıf duruma düşmekten kaçınmasına yardım edecek.
6. Musa Kanunu altındaki tapınmayla, İsa Mesih’e imana dayalı tapınma arasındaki bazı farklar nelerdir?
6 İsa’nın İbrani takipçileri Yahudilikten, yani Yehova’nın Musa aracılığıyla verdiği Kanuna itaat ettiğini iddia eden bir sistemden geliyorlardı. Bu Kanun İsa’nın birçok Yahudi takipçisine hâlâ çekici görünüyordu; bunun nedeni herhalde onun yüzyıllardan beri Yehova’ya yaklaşmanın tek yolu olması ve kâhinliğiyle, devamlı kurbanlarıyla ve Yeruşalim’deki dünyaca ünlü mabediyle etkili bir tapınma sistemi oluşturmasıydı. İsa’nın çizdiği yol ise farklıdır. Bu yol, gelecekte verilecek ‘mükâfata bakan’ ve ‘görünmeyen zatı görür gibi dayanan’ Musa’nın sahip olduğu gibi, ruhi görme yetisi gerektirir. (İbraniler 11:26, 27) İsa’nın birçok Yahudi takipçisi görüldüğü gibi böyle bir ruhi görme yetisinden yoksundu. Onlar amaçlı bir tarzda koşacakları yerde topallıyorlardı.
7. İçinden çıktığımız sistem, yaşam koşusunu sürdürme tarzımızı nasıl etkileyebilir?
7 Bugün de buna benzer bir durum var mı? Kuşkusuz bugünkü koşullar o zamankilerle tıpatıp aynı değil. Yine de, İsa’nın takipçileri övünmenin çok fazla olduğu bir ortamın içinden çıktılar. Dünya bir yandan insanlara heyecan verici fırsatlar sunarken, diğer yandan da ağır istemlerde bulunuyor. Ayrıca, birçoğumuz şüpheciliğin yaygın olduğu ve insanların her şeye bencilce, önce-ben tutumuyla yaklaştığı ülkelerde yaşıyoruz. Eğer böyle bir ortamın bizi etkilemesine izin verecek olursak, ‘yüreğimizin gözleri’ kolayca körleşebilir. (Efesoslular 1:18) Nereye doğru gittiğimizi artık net olarak seçemezsek, yaşam koşusunu iyi bir şekilde sürdürmemiz nasıl mümkün olur?
8. İsa’nın başlattığı tapınmanın, Kanun’a göre sürdürülen tapınmadan üstün bazı yönleri nelerdir?
8 Pavlus, Mesih’in Yahudi takipçilerini gayrete getirmek üzere onlara, İsa’nın getirdiği sistemin Musa Kanunundan çok daha üstün olduğunu hatırlattı. Yehova bedeni İsrail milleti Kanun altındaki kavmiyken, onlarla ilham altında bulunan peygamberler aracılığıyla konuşmuştu. Fakat Pavlus bugün O’nun, “bize her şeye varis tayin ettiği ve vasıtası ile âlemleri yarattığı kendi Oğlu” aracılığıyla konuştuğunu söyler. (İbraniler 1:2) Üstelik, İsa Davud’un soyundan gelen tüm kral “arkadaşlarından” daha büyüktür. Meleklerden bile daha yüksektedir.—İbraniler 1:5, 6, 9.
9. Pavlus’un günlerindeki İsa’nın Yahudi takipçileri gibi, neden bizim de Yehova’nın dediklerine “daha ziyade dikkat etmemiz” gerekir?
9 Bu nedenle, Pavlus, İsa’nın Yahudi takipçilerine “işitilmiş olan şeyleri bir suretle kaçırmıyalım diye, onlara daha ziyade dikkat etmemiz lâzımdır” öğüdünde bulundu. (İbraniler 2:1) Mesih hakkında bilgi almak şahane bir nimetse de daha fazlası gerekliydi. Onların, çevrelerindeki Yahudi dünyasının etkisine karşı koyabilmeleri için Tanrı’nın Sözüne çok dikkat etmeleri gerekiyordu. Bizim de bu dünyanın sürekli propagandası karşısında, Yehova’nın dediklerine “daha ziyade” dikkat etmemiz gerekir. Bu, iyi bir tetkik alışkanlığı geliştirmek ve iyi bir Mukaddes Kitap okuma programını sürekli izlemek anlamına gelir. Pavlus’un İbranilere mektubunda daha sonra söylediği gibi, bu, ibadetlere devamlı katılmak ve imanımızı başkalarına duyurmak da demektir. (İbraniler 10:23-25) Böyle bir faaliyet, görkemli ümidimizi gözden yitirmemek üzere ruhen tetikte kalmamıza yardım edecek. Eğer zihnimizi Yehova’nın düşünceleriyle doldurursak, bu dünyanın bize yapabileceği hiçbir şey karşısında ezilmeyecek ve dengemizi kaybetmeyeceğiz.—Mezmur 1:1-3; Süleymanın Meselleri 3:1-6.
‘Birbirinizi Teşvik Edin’
10. (a) Yehova’nın Sözüne daha çok dikkat etmeyen birinin başına ne gelebilir? (b) Nasıl ‘birbirimizi teşvik edebiliriz’?
10 Ruhi konulara çok dikkat etmezsek, Tanrı’nın vaatleri bize gerçekçi gelmeyebilir. Bu, cemaatlerin bütününün İsa’nın meshedilmiş takipçilerinden oluştuğu ve resullerden bazılarının hâlâ hayatta olduğu birinci yüzyılda dahi olmuştu. Pavlus İbranilere, “ey kardeşler, dikkat edin; bir suretle sizden birinde hay olan Allahtan irtidat etmekte imansızlığın kötü yüreği bulunmasın; fakat: Bugün, denildikçe, içinizden biri günahın aldatması ile katılaşmasın diye, birbirinizi günden güne teşvik edin” diye uyarıda bulundu. (İbraniler 3:12, 13) Pavlus’un “dikkat edin” sözleri tetikte olmanın gereğini vurgular. Tehlike kapıdadır! Bu tehlike yüreğimizdeki iman noksanlığı, yani ‘günahtır.’ Bu “günah” gelişebilir ve Tanrı’ya yaklaşacağımız yerde O’ndan uzaklaşabiliriz. (Yakub 4:8) Pavlus ‘birbirimizi teşvik etmemizi’ hatırlatır. Kardeşlik ilişkisinin hararetine ihtiyacımız var. “Umumdan ayrılan kendi arzusunu arar, her sağlam öğüde karşı kor.” (Süleymanın Meselleri 18:1) Böyle bir ilişkiye ihtiyaç, bugün İsa’nın takipçilerini cemaat ibadetlerine, çevre ve bölge toplantılarına düzenli katılmaya yöneltir.
11, 12. İsa’nın takipçilerinin sadece temel öğretilerini bilmekle neden yetinmemeliyiz?
11 Pavlus daha sonra mektubunda şu paha biçilmez öğüdü de verir: “Siz bu vakte kadar muallimler olmağa borçlu iken, yine birinin size Allahın vahiylerinin başlangıcının unsurlarını öğretmesine ihtiyacınız var; ve kuvvetli yiyeceğe değil, süte muhtaçlardan olmuşsunuz. . . . . Kuvvetli yiyecek kâmillerin, yani, hasseleri (algılama güçleri) iyi ve kötüyü ayırt etmek için kullanışla terbiye edilmiş olanlarındır.” (İbraniler 5:12-14) Anlaşılan, İsa’nın Yahudi takipçilerinden bazıları algılama güçlerini geliştiremez duruma gelmişlerdi. Kanun ve sünnet konusunda artan ışığı kabul etmekte ağır davranmaktaydılar. (Resullerin İşleri 15:27-29; Galatyalılar 2:11-14; 6:12, 13) Herhalde bazıları haftalık Sebt ve çok önemli olan yıllık Kefaret Günü gibi geleneksel uygulamalara hâlâ çok değer veriyordu.—Koloseliler 2:16, 17; İbraniler 9:1-14.
12 Böylece Pavlus, “Mesih hakkındaki temel öğretişi bırakmış olduğumuzdan . . . . olgunluğa doğru kuvvetle ilerleyelim” der. (İbraniler 6:1, 2) Beslenme rejimine büyük dikkat gösteren bir maraton koşucusu, uzun ve yorucu bir koşuya çok daha iyi dayanabilir. Benzer biçimde, yalnızca hakikatin dayandığı ‘temel öğretilerle’ yetinmeyerek ruhi beslenmesine büyük dikkat gösteren İsa’nın bir takipçisi de koşusunu çok daha iyi sürdürüp bitirebilir. (II. Timoteos 4:7 ile karşılaştırın.) Bu, hakikatin ‘enine, uzunluğuna, yüksekliğine ve derinliğine’ karşı ilgi geliştirip böylece olgunluğa doğru ilerlemek anlamına gelir.—Efesoslular 3:18.
“Sabra İhtiyacınız Vardır”
13. İsa’nın İbrani takipçileri geçmişte imanlarını nasıl göstermişlerdi?
13 İsa’nın Yahudi takipçileri, MS 33 Pentikost’undan hemen sonraki dönemde şiddetli zulme rağmen kesin tavır aldılar. (Resullerin İşleri 8:1) Pavlus, “aydınlandıktan sonra elem dolu büyük bir mücadeleye dayandığınız ilk günleri anımsayın” diye yazdığında bu durumu düşünüyordu. (İbraniler 10:32, Müjde) Böyle sadakatle dayanmaları, Tanrı’ya duydukları sevgiyi gösterdi ve O’nun önünde konuşma serbestisine sahip olmalarını sağladı. (I. Yuhanna 4:17) Pavlus, bu konuşma serbestisini iman noksanlığı yüzünden yitirmemeleri tembihinde bulundu. Kuvvetle şunu tavsiye etti: “Allahın iradesini yaptıktan sonra vade nail olmanız için sabra ihtiyacınız vardır. Çünkü artık pek az zaman, gelen gelecek, ve gecikmiyecektir.”—İbraniler 10:35-37.
14. Yehova’ya uzun yıllar hizmet ettikten sonra da dayanmamıza hangi gerçekler yardım etmeli?
14 Bugün bizim için ne denebilir? Çoğumuz İsa’nın takipçilerine özgü hakikati ilk öğrendiğimizde gayretliydik. Bu gayreti hâlâ gösteriyor muyuz? Yoksa ‘ilk sevgimizi bıraktık mı’? (Vahiy 2:4) Armagedon’u beklerken belki biraz düş kırıklığına uğradık ya da yorulduk ve sevgimiz soğudu mu? O halde, durup düşünün. Hakikat olağanüstü güzelliğinden eskiye oranla bir şey kaybetmedi. İsa hâlâ bizim gökteki Kralımız. Biz hâlâ yeryüzündeki Cennette sonsuza dek yaşamayı ümit ediyoruz ve hâlâ Yehova ile ilişkiye sahibiz. Ayrıca şunu hiçbir zaman unutmayalım: “Gelen gelecek, ve gecikmiyecektir.”
15. İsa gibi, onun bazı takipçileri de şiddetli zulme nasıl katlandı?
15 Bu nedenle, Pavlus’un İbraniler 12:1, 2’de kayıtlı sözleri çok yerindedir: “Her ağırlığı ve bizi kolayca saran günahı [iman noksanlığını] bırakarak, imanı başlıyan ve tamamlıyan İsaya bakarak biz de önümüze konulan koşuyu sabırla koşalım; o, önüne konulan sevinç uğruna utancı hiçe sayıp haça tahammül etti, ve Allahın tahtının sağında oturdu.” Tanrı’nın hizmetçileri bu son günlerde pek çok sıkıntıya katlanıyorlar. Acılar içinde ölene dek sadık kalan İsa gibi, bazı kardeşlerimiz de en şiddetli zulme—tutuklu kamplarına, işkenceye, ırza geçme olaylarına, hatta ölüme—katlandı. (I. Petrus 2:21) Gösterdikleri bütünlüğü düşündüğümüzde, yüreğimiz sevgiyle kabarmıyor mu?
16, 17. (a) İsa’nın takipçilerinin çoğu imanlarını zorlayan hangi etkenlere karşı mücadele veriyor? (b) Neyi unutmamak, yaşam koşusunu sürdürmemize yardım edecek?
16 Bununla birlikte, Pavlus’un devamen söylediği, “günaha karşı cehdederek, henüz kan dökülünciye kadar karşı koymadınız” sözleri İsa’nın takipçilerinin çoğu için geçerlidir. (İbraniler 12:4) Yine de, bu sistemde hakikat yolu hiçbirimiz için kolay değil. Bazıları işyerinde veya okulda ‘günahkârların muhalefeti’ nedeniyle moral bozukluğu yaşıyor, alaylara katlanıyor veya kendilerini günaha yönelten baskılara karşı koyuyor. (İbraniler 12:3) Kuvvetli ayartmalar, bazılarının Tanrı’nın yüksek standartlarını koruma yönündeki kararlılığını bozdu. (İbraniler 13:4, 5) İrtidat edenler, zehirli propagandalarını dinleyen küçük bir azınlığın ruhi dengesini sarstı. (İbraniler 13:9) Kişilik farklılıkları da bazılarının sevincini yitirmesine yol açtı. Eğlenceye ve boş zamanları değerlendirme amaçlı etkinliklere verilen aşırı önem İsa’nın bazı takipçilerini zayıflattı. Ayrıca çoğu kişi de bu ortamda yaşamanın getirdiği sorunların baskısını hissediyor.
17 Bu durumlardan hiçbirinin insanı ‘kan dökülünceye kadar karşı koymak’ zorunda bırakmadığı doğru. Ayrıca, bazı durumlara kendi verdiğimiz yanlış kararlar yol açmış olabilir. Fakat bunların hepsi imanımız için aşılması zor birer engel oluşturur. Bu nedenle, gözümüzü İsa’nın şahane tahammül örneği üzerinde tutmalıyız. Ümidimizin ne kadar görkemli olduğunu asla unutmayalım. Yehova’nın “kendisini arıyanlara mükâfat edici olduğuna” inancımızı hiçbir zaman yitirmeyelim. (İbraniler 11:6) Bu takdirde, yaşam koşusunu sürdürebilmek için ruhi güce sahip olacağız.
Dayanmamız Mümkün
18, 19. Hangi tarihsel olaylar, İsa’nın Yeruşalim’deki İbrani takipçilerinin, Pavlus’un ilham edilmiş öğüdüne kulak vermiş oldukları izlenimini uyandırır?
18 İsa’nın Yahudi takipçileri Pavlus’un mektubuna nasıl karşılık verdiler? İbranilere mektubun yazılmasından altı yıl kadar sonra Yahudiye’de savaş sürüyordu. MS 66’da Roma ordusunun Yeruşalim’i kuşatmasıyla İsa’nın “Yeruşalimi ordularla kuşatılmış gördüğünüz zaman, bilin ki, onun yıkılması yakındır” sözleri yerine geldi. (Luka 21:20) Bununla birlikte, İsa, o sırada Yeruşalim’de bulunacak takipçilerinin yararını düşünerek “o vakit, Yahudiyede bulunanlar dağlara kaçsınlar, ve onun içinde olanlar çıksınlar; kırda olanlar oraya girmesinler” demişti. (Luka 21:21) Bu nedenle, Roma’yla savaş onlar için bir sınav niteliğindeydi. Acaba İsa’nın bu Yahudi takipçileri, Yahudilerin tapınma merkezi ve görkemli mabedin bulunduğu yer olan Yeruşalim’i terk edecekler miydi?
19 Romalılar birden bilinmeyen bir nedenle geri çekildiler. Dindar Yahudiler herhalde bunu Tanrı’nın kutsal kentlerini koruduğuna kanıt olarak gördüler. Ya İsa’nın takipçileri hakkında ne denebilir? Tarihten onların kentten kaçtığını öğreniyoruz. Daha sonra, MS 70’te Romalılar geri geldiler ve korkunç bir kıyım yaparak Yeruşalim’i bütünüyle yıktılar. Yoel’in önceden bildirdiği ‘Yehova’nın günü’ Yeruşalim’in başına gelmişti. Fakat İsa’nın sadık takipçileri artık orada değillerdi. Onlar ‘kurtuldular.’—Yoel 2:30-32; Resullerin İşleri 2:16-21.
20. ‘Yehova’nın büyük gününün’ yakın olduğunu bilmek bizi hangi yönlerde isteklendirmeli?
20 Biz bugün ‘Yehova’nın’ başka bir büyük ‘gününün’ yakında bu ortamın tümünü etkileyeceğini biliyoruz. (Yoel 3:12-14) O ‘günün’ ne zaman geleceğini bilmiyoruz. Fakat Tanrı’nın Sözü onun geleceğini bize garantiliyor! Yehova onun gecikmeyeceğini söylüyor. (Habakkuk 2:3; II. Petrus 3:9, 10) Bunun için, ‘işitilmiş olan şeylere daha ziyade dikkat edelim.’ İman noksanlığından, yani ‘bizi kolayca saran günahtan’ kaçınalım. Gerektiği sürece dayanmaya kararlı olalım. Unutmayın, Yehova’nın büyük savaş arabasına benzeyen gökteki teşkilatı hareket halindedir. Amacını başaracaktır. Şu halde, hepimiz koşmayı sürdürelim ve yaşam koşusunda pes etmeyelim!
Anımsıyor musunuz?
◻ Pavlus’un Filipililere verdiği hangi teşvike kulak vermek yaşam koşusunda dayanmamıza yardım edecek?
◻ Hangi şeyin yardımıyla bu dünyanın eğiliminin dikkatimizi dağıtmasına engel olabiliriz?
◻ Koşuda dayanmamız için birbirimize nasıl yardım edebiliriz?
◻ İsa’nın bir takipçisini yavaşlatabilecek bazı şeyler nelerdir?
◻ İsa’nın örneği dayanmamıza nasıl yardım edebilir?
[Sayfa 8, 9’daki resim]
Tıpkı koşucular gibi, İsa’nın takipçileri de hiçbir şeyin dikkatlerini dağıtmasına izin vermemeli
[Sayfa 10’daki resim]
Hiçbir şey Yehova’nın gökteki büyük savaş arabasını amacını yerine getirmekten alıkoyamaz