Resul Pavlus, İsa’nın ilk yüzyıldaki İbrani takipçilerine şöyle yazdı: “Öyle ise, Allahın kavmı için bir sebt günü rahatı kalıyor. Çünkü Allah kendi işlerinden istirahat ettiği gibi, rahatına girmiş olan da bizzat kendi işlerinden istirahat etmiştir. İmdi ayni itaatsizlik nümunesile kimse düşmesin diye, o rahata girmeğe gayret edelim.”—İbraniler 4:9-11.

Pavlus’un İbraniler kitabında kayıtlı sözlerine dönersek, ‘Allahın kavmı için bir sebt günü rahatının kaldığını’ vurguladığına ve “o rahata girmeğe gayret” etmeleri için iman kardeşlerini harekete geçirdiğine dikkat ediyoruz. Bu, Pavlus sözlerini yazdığında yaklaşık 4.000 yıl önce başlamış olan Tanrı’nın istirahat gününün, yani “yedinci gün”ün hâlâ devam etmekte olduğunu gösteriyor. Bu yedinci gün, ‘Sebt gününün Rabbi’ İsa Mesih’in Bin Yıllık Hükümdarlığının sonunda Tanrı’nın insanlık ve yeryüzüyle ilgili amacı tam olarak yerine gelinceye kadar sona ermeyecek.—Matta 12:8; Vahiy 20:1-6; 21:1-4.

Pavlus’un sözünü ettiği Tanrı’nın rahatı ve bir kişinin nasıl bu rahata girebileceği konusu muhakkak, imanlarıyla ilgili birçok zulüm ve alaya dayanmış olan İsa’nın Yeruşalim’deki İbrani takipçileri için teşvik kaynağıydı. (Resullerin İşleri 8:1; 12:1-5) Benzer şekilde Pavlus’un sözleri İsa’nın bugünkü takipçileri için de bir teşvik kaynağı olabilir. Tanrı’nın Gökteki adil Krallığının yönetimi altında yeryüzünü cennet haline getirme vaadinin çok yakında gerçekleşeceğinin farkına vardığımızdan biz de kendi işimizden istirahat etmeli ve bu rahata girmek için elimizden geleni yapmalıyız.—Matta 6:10, 33; II. Petrus 3:13.