Tanrı İnsanlardan Günahlarını İtiraf Etmelerini Bekler mi?

Pek çok kilisede bir papaza günah çıkarmak ayinlerin ve ibadetin bir kısmı olmaya devam ediyor. Peki her şeyi hoşgören günümüz toplumlarında insanın işlediği günahları itiraf etmesinin bir anlamı var mı, hatta bu gerekli mi?

BU KONUDA farklı görüşler var. Örneğin Kanada’da yayımlanan National Post gazetesine göre bir kadın şöyle diyor: “Yaptığınız hatayı birine söylemek çok zordur. Fakat birinin sizi dinlemesi, sizinle birlikte dua etmesi ve ne yapmanız gerektiğini söylemesi çok rahatlatıcıdır.” Öte yandan, bir kitapta bir adamın şu görüşü yer alıyor: “Günah çıkarmak kilisenin insana en zarar veren taleplerinden biridir. Bu, insanların nevrotik davranışlarda bulunmasına yol açıyor” (Bless Me, Father, for I Have Sinned, [Bağışla Peder, Günah İşledim]). Peki bu konuda Kutsal Kitap ne diyor?

Kutsal Kitabın Görüşü

Tanrı’nın eskiden toplumuna verdiği Musa kanununda, bir kişi günah işlediğinde neler yapılması gerektiğiyle ilgili net talimatlar bulunur. Örneğin, biri başka bir insana karşı günah işlediğinde veya Tanrı’nın kanunlarından birini çiğnediğinde, Levi kabilesinden tayin edilmiş bir kâhine günahını itiraf etmeliydi. Sonra kâhin, kişinin bağışlanması için Tanrı’ya sunu sunarak onun adına kefarette bulunurdu (Levioğulları 5:1-6).

Bundan yüzyıllar sonra Natan peygamber Kral Davut’a hatasını gösterdiğinde o buna nasıl karşılık verdi? Hemen suçunu kabul ederek “Yehova’ya karşı günah işledim” dedi (2. Samuel 12:13). Ayrıca Tanrı’ya yalvararak dua edip merhamet diledi. Sonuç ne oldu? Davut sonradan şunları yazdı: “Sana sonunda günahımı itiraf ettim, suçumu örtmedim. ‘Suçlarımı Yehova’ya itiraf edeceğim’ dedim. Sen de suçumu, günahlarımı affettin” (Mezmur 32:5; 51:1-4).

Günahların itiraf edilmesi, birinci yüzyıldaki Hıristiyan cemaatinde de Tanrı’nın bir talebi olmaya devam etti. İsa’nın üvey kardeşi ve Yeruşalim’deki cemaate önderlik edenlerden biri olan Yakup iman kardeşlerini şuna teşvik etti: “Birbirinize günahlarınızı açıkça itiraf edin ve birbiriniz için dua edin ki iyileşesiniz. Doğru bir insanın yakarışı etkili sonuçlar verir” (Yakup 5:16). O halde İsa’nın takipçilerinin neleri, kime itiraf etmesi gerekir?

Neleri İtiraf Etmeliyiz?

Biz kusurlu insanlar her gün düşüncesizce davranarak ya da konuşarak birbirimize karşı günah işliyoruz (Romalılar 3:23). Peki bu, yaptığımız her hatayı Tanrı tarafından yetkilendirilmiş birine itiraf etmemiz gerektiği anlamına mı gelir?

İşlediğimiz her günah Tanrı’yı üzse de, O merhametlidir ve hatalarımızın miras aldığımız kusurluluktan kaynaklandığını hesaba katar. Mezmur yazarı da bunu şöyle dile getirdi: “Sen suçları dikkate alsaydın ey Yah, ey Yehova, kim ayakta kalırdı? Fakat Sen gerçekten bağışlayıcısın, öyle ki Senden korkulsun” (Mezmur 130:3, 4). O halde istemeyerek de olsa başkalarına karşı hatalar yapıp günah işlediğimizde ne yapmalıyız? O zaman İsa’nın, takipçilerine öğrettiği örnek duadaki şu ricayı hatırlayalım: “Günahlarımızı bağışla; biz de, bize karşı günah işleyen herkesi bağışlarız” (Luka 11:4). Evet, Tanrı eğer O’na dua eder ve İsa’nın adıyla bağışlanma dilersek bizi bağışlar (Yuhanna 14:13, 14).

Ancak bağışlanmanın şartı İsa’nın dediği gibi “bize karşı günah işleyen” kişileri bağışlamamızdır. Elçi Pavlus iman kardeşlerine şunu hatırlattı: “Birbirinize karşı iyi ve şefkatli davranın; Tanrı sizi Mesih aracılığıyla gönülden bağışladığı gibi, siz de birbirinizi gönülden bağışlayın” (Efesoslular 4:32). Biz başkalarının hatalarını bağışlarsak Tanrı’dan da bizim hatalarımızı bağışlamasını bekleyebiliriz.

Peki hırsızlık, kasten yalan söylemek, cinsel ahlaksızlık ve sarhoşluk gibi ciddi günahlar söz konusu olduğunda bağışlanma bekleyebilir miyiz? Böyle bir günah işleyen kişi Tanrı’nın kanununu çiğnemiş, dolayısıyla Tanrı’ya karşı günah işlemiş olur. Bu durumda ne yapılmalı?

Günahlar Kime İtiraf Edilmeli?

Tanrı Kendisine karşı işlenmiş günahları affetme yetkisini insanlara vermemiştir, bunu sadece Kendisi yapabilir. Kutsal Kitap açıkça şöyle der: “Günahlarımızı itiraf edersek, Tanrı güvenilir ve doğru olduğundan, günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır” (1. Yuhanna 1:9). Ancak günahlar kime itiraf edilmeli?

Bizi ancak Tanrı bağışlayabileceğine göre, günahlarımızı itiraf etmemiz gereken kişi de O’dur. Gördüğümüz gibi Davut da böyle yaptı. Peki Tanrı bizi neye göre bağışlar? Kutsal Kitap şunu der: “Günahlarınızın silinmesi için tövbe edin ve dönün ki, Yehova’nın elinden bir ferahlık dönemi gelsin” (Elçiler 3:19). Evet, bağışlanmamız sadece günahımızı kabul edip itiraf etmemize değil, o yanlış davranışı yapmaktan vazgeçmeye istekli olmamıza da bağlıdır. Bunu yapmak çoğu kez zor olsa da bize yardım edebilecek kişiler var.

Öğrenci Yakup’un şu sözlerine tekrar bakalım: “Birbirinize günahlarınızı açıkça itiraf edin ve birbiriniz için dua edin ki iyileşesiniz.” Yakup devamen “Doğru bir insanın yakarışı etkili sonuçlar verir” dedi (Yakup 5:16). “Doğru bir insan” Yakup’un 14. ayette sözünü ettiği ‘cemaatin ihtiyarlarından’ biri olabilir. Cemaatte, Tanrı tarafından bağışlanmak isteyen kişilere yardım etmek üzere tayin edilmiş “ihtiyarlar”, yani ruhen olgun erkekler vardır. Tabii hiçbir “ihtiyar” günahları bağışlayamaz, çünkü hiç kimse Tanrı’ya karşı işlenen bir suçu bağışlama yetkisine sahip değildir.a Bununla birlikte, onlar ciddi bir günah işlemiş kişiye yanlışını gösterip onu düzeltmeye, günahının ciddiyetini ve tövbe etmesinin gerekli olduğunu göstermeye yeterli durumdadır (Galatyalılar 6:1).

Günahlar Neden İtiraf Edilmeli?

Bir günah büyük ya da küçük olsun, kişinin hem insanlarla hem de Tanrı’yla ilişkisini bozar. Sonuç olarak kişi kendini mutsuz ya da kötü hissedebilir. Bunun nedeni Yaratıcımızın verdiği vicdan yetisidir (Romalılar 2:14, 15). Peki bu durumdaki biri ne yapabilir?

Yakup kitabına tekrar baktığımızda şu rahatlatıcı sözleri okuruz: “İçinizden biri [ruhen] hasta mı? Cemaatin ihtiyarlarını çağırsın, ona Yehova’nın adıyla yağ sürüp kendisi için dua etsinler. İmanla edilen dua, rahatsızlığı olan kişiyi iyileştirecek ve Yehova onu ayağa kaldıracaktır. Aynı zamanda, günahlar işlemişse bağışlanacaktır” (Yakup 5:14, 15).

Burada cemaatin ihtiyaçlarıyla ilgilenecek kişilerin yine ihtiyarlar olduğu söyleniyor. Peki onlar bunu nasıl yapar? Sadece kişinin itirafını dinleyerek değil. “Rahatsızlığı olan kişi” ruhen hasta olduğundan, yani Tanrı’yla ilişkisi bozulduğundan, onu iyileştirmek üzere bir şeyler yapılmalıdır. Yakup bu konuda yapılabilecek iki şeyden söz eder.

İhtiyarların yapabileceği bir şey kişiye ‘yağ sürmektir.’ Bu Tanrı’nın Sözünün iyileştirici gücüne atfeder. Elçi Pavlus ‘Tanrı’nın sözünün canlı ve güçlü, yürekteki niyetleri ve düşünceleri ortaya serecek güçte’ olduğunu, yani zihnin ve yüreğin derinliklerine erişebileceğini söyledi (İbraniler 4:12). İhtiyarlar Kutsal Kitabı ustaca kullanarak ruhen hasta olan kişinin, sorunun nedenini görmesine ve meseleyi Tanrı’nın önünde çözmek için gerekli adımları atmasına yardım edebilirler.

Ayrıca onlar ‘imanla dua ederler.’ İhtiyarların duası Tanrı’nın uygulayacağı adaleti etkilemese de, bu dualar Mesih’in fidyesine dayanarak günahları bağışlamaya istekli olan Tanrı için önemlidir (1. Yuhanna 2:2). Tanrı yürekten tövbe eden ve “tövbeye yakışır işler” yapan herkese yardım etmeye hazırdır (Elçiler 26:20).

İster bir insana isterse de Tanrı’ya karşı işlenmiş olsun, bir günahı itiraf etmenin başlıca nedeni Tanrı’nın onayını yeniden kazanmaktır. İsa peygamber, iman kardeşlerimizle aramızda herhangi bir anlaşmazlık varsa, Tanrı’ya rahat bir vicdanla tapınabilmek için önce bu anlaşmazlığı çözmemiz ve o kişiyle barışmamız gerektiğini gösterdi (Matta 5:23, 24). Özdeyişler 28:13 şöyle der: “Suçlarını örtbas eden başarılı olamaz; onları itiraf edip bırakan ise merhamet görür.” Alçakgönüllü bir tutumla Yehova Tanrı’dan bağışlanma dilersek hem O’nun onayını kazanacağız hem de zamanı geldiğinde O bizi yüceltecek (1. Petrus 5:6).

[Dipnot]

[Sayfa 23’teki pasaj]

Tanrı’ya dua eder ve İsa’nın adıyla bağışlanma dilersek, O kusurlarımızı hesaba katmayacak ve bizi affedecektir

[Sayfa 24’teki resim]

Bir günahı itiraf etmenin başlıca nedeni Tanrı’nın onayını yeniden kazanmaktır