کتاب مقدّس در مورد بخشندگی چه می‌گوید؟‏

کتاب مقدّس می‌گوید که بخشندگی باید از صمیم دل و با نیّت درست باشد.‏ عمل به این توصیهٔ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که هم بخشنده فایده می‌برد،‏ هم دریافت‌کننده.‏ (‏امثال ۱۱:‏۲۵؛‏ لوقا ۶:‏۳۸‏)‏ عیسی گفت:‏ «دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است.‏»—‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏.‏

• مزایای بخشندگی

• آیا بخشندگی می‌تواند جنبه‌ای منفی داشته باشد؟‏

• آیه‌هایی دربارهٔ بخشندگی در کتاب مقدّس

کتاب مقدّس در اشاره به مزایای بخشندگی می‌گوید:‏ «هر کس آن طور که در دل خود عزم کرده است،‏ انجام دهد،‏ نه با اکراه یا به اجبار؛‏ زیرا خدا بخشندهٔ شاد را دوست می‌دارد.‏»—‏۲قُرِنتیان ۹:‏۷‏.‏

بخشندگی با نیّت درست یکی از جنبه‌های اصلی «آن مذهبی که از دید پدر ما خدا،‏ پاک و به دور از آلودگی است» می‌باشد.‏ (‏یعقوب ۱:‏۲۷‏،‏ پاورقی)‏ بخشندگی مایهٔ خشنودی خداست و وقتی به نیازمندان کمک می‌کنیم،‏ مثل این است که به خدا قرض داده‌ایم.‏ (‏امثال ۱۹:‏۱۷‏)‏ کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد که خدا شخص بخشنده را بی‌پاداش نخواهد گذاشت.‏—‏لوقا ۱۴:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

بله،‏ اگر با نیّت بد یا خودخواهی همراه باشد.‏ برای مثال:‏

• برای جلب توجه.‏—‏مَتّی ۶:‏۲‏،‏ پاورقی.‏

• برای کسب منافع شخصی.‏—‏لوقا ۱۴:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

• برای خرید نجات؛‏ در برخی از ادیان تعلیم داده می‌شود که با صدقه یا اعانه دادن،‏ شخص نجات یافته،‏ زندگی ابدی در بهشت را به دست می‌آورد.‏—‏مزمور ۴۹:‏۶،‏ ۷‏.‏

همچنین بخشندگی به منظور پشتیبانی از آنچه خدا محکوم کرده،‏ عملی ناپسند است.‏ به عنوان مثال،‏ اگر به کسی پول دهیم که آن را برای قمار،‏ استعمال مواد مخدّر و میگساری صرف کند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۶:‏۹،‏ ۱۰؛‏ ۲قُرِنتیان ۷:‏۱‏)‏ به علاوه،‏ اگر کسی قادر به تأمین امرار معاش خود باشد،‏ اما از این کار امتناع می‌ورزد،‏ درست نیست که از او حمایت مالی کنیم.‏—‏۲تِسالونیکیان ۳:‏۱۰‏.‏

همین طور اگر بخشندگی مانع رسیدگی به نیازهای خانواده شود،‏ عملی نادرست است.‏ کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد که سرپرست خانواده باید به نیازهای خانوادهٔ خود رسیدگی کند.‏ (‏۱تیموتائوس ۵:‏۸‏)‏ درست نیست که سرپرست خانواده آنقدر نسبت به دیگران سخاوتمند باشد که از رسیدگی به نیاز خانوادهٔ خود غفلت کند.‏ عیسی نیز کسانی را که ادعا می‌کردند دارایی آنان «هدیه‌ای است،‏ وقف‌شده به خدا» و این ادعا را بهانه‌ای برای امتناع از مراقبت والدین سالمند خود قرار می‌دادند،‏ محکوم کرد.‏—‏مَرقُس ۷:‏۹-‏۱۳‏.‏