Lei hulle op sonder om hulle te irriteer

Dr. Robert Coles, ’n bekende opvoedkundige en navorsingspsigiater, het eenkeer gesê: “In die kind is daar ’n ontwikkelende sedelikheidsgevoel. Ek is van mening dat dit van God af kom, dat hulle ’n begeerte na sedelike riglyne het.” Wie moet hierdie honger en dors na sedelike leiding bevredig?

In Efesiërs 6:4 maan die Skrif: “Vaders, moenie julle kinders irriteer nie, maar hou aan om hulle in die dissipline en verstandsregulering van Jehovah op te voed.” Het jy opgelet dat die teks die verantwoordelikheid spesifiek op die vader plaas om ’n liefde vir God en diepe waardering vir goddelike standaarde by sy kinders in te skerp? In vers 1 van Efesiërs hoofstuk 6 het die apostel Paulus na die vader sowel as die moeder verwys toe hy vir kinders gesê het om ‘gehoorsaam aan hulle ouers te wees’.a

As daar nie ’n vader is nie, moet die moeder natuurlik hierdie verantwoordelikheid op haar neem. Baie ongetroude moeders het hulle kinders al met welslae in die dissipline en verstandsregulering van Jehovah God opgevoed. Maar as die moeder trou, moet die Christenman die leiding neem. Die moeder moet die leiding wat hy gee om hulle kinders op te voed en te dissiplineer, gewillig volg.

Hoe kan ouers hulle kinders dissiplineer of opvoed sonder om hulle te “irriteer”? Daar is geen geheime resep nie, veral aangesien elke kind anders is. Maar ouers moet goed nadink oor hoe hulle dissipline uitoefen en altyd hulle kinders met liefde en respek behandel. Dit is interessant dat die Skrif hierdie gedagte, om nie julle kinders te irriteer nie, in Kolossense 3:21 herhaal. Daar word vaders weer eens gemaan: “Moenie julle kinders vertoorn nie, sodat hulle nie mismoedig word nie.”

Sommige ouers gil en skreeu op hulle kinders. Dit vertoorn hulle kinders ongetwyfeld. Maar die Bybel vermaan ons: “Laat alle kwaadwillige bitterheid en toorn en gramskap en geskreeu en smadende taal van julle af weggeneem word” (Efesiërs 4:31). Die Bybel sê ook: “’n Slaaf van die Here hoef nie te stry nie, maar moet teer wees teenoor almal.”—2 Timoteus 2:24.