መኃልየ መኃልይ
8 “ምነው አንተ፣ የእናቴን ጡት እንደጠባ፣
እንደ ወንድሜ በሆንክ!
እንዲህ ቢሆን ኖሮ ውጭ ሳገኝህ በሳምኩህ ነበር፤+
ማንም ባልናቀኝ ነበር።
ትጠጣው ዘንድ ቅመም የተጨመረበት ወይን ጠጅና
የሮማን ጭማቂ በሰጠሁህ ነበር።
3 ግራ እጁን በተንተራስኩ፣
ቀኝ እጁም ባቀፈኝ ነበር።+
4 የኢየሩሳሌም ሴቶች ልጆች ሆይ፣
በራሱ እስኪነሳሳ ድረስ ፍቅርን በውስጤ እንዳትቀሰቅሱ ወይም እንዳታነሳሱ አምላችኋለሁ።”+
5 “ውዷን ደገፍ ብላ
ከምድረ በዳ የምትመጣው ይህች ማን ናት?”
“ከፖም ዛፍ ሥር ቀሰቀስኩህ።
በዚያ እናትህ አንተን ለመውለድ አማጠች።
በዚያም ወላጅ እናትህ ምጥ ይዟት ነበር።
የፍቅር ወላፈን የእሳት ወላፈን ነው፤ የያህም* ነበልባል ነው።+
አንድ ሰው ለፍቅር ሲል የቤቱን ሀብት ሁሉ ለመስጠት ቢያቀርብ
ሰዎች በጣም ይንቁበታል።”*
8 “ገና ጡት ያላወጣች
ትንሽ እህት አለችን።+
እሷን በሚጠይቁን ቀን
ለእህታችን ምን ብናደርግ ይሻላል?”
9 “እሷ ቅጥር ብትሆን
በላይዋ ላይ የብር ጉልላት እንሠራለን፤
በር ብትሆን ግን
ከአርዘ ሊባኖስ በተሠራ ሳንቃ እናሽጋታለን።”
10 “እኔ ቅጥር ነኝ፤
ጡቶቼም እንደ ማማ ናቸው።
በእሱም ፊት
ሰላም እንዳገኘች ሴት ሆንኩ።
11 ሰለሞን በበዓልሃሞን የወይን እርሻ ነበረው።+
እሱም የወይን እርሻውን ለጠባቂዎች በአደራ ሰጠ።
እያንዳንዳቸውም ለሚያገኙት ፍሬ አንድ ሺህ የብር ሰቅል ያመጡ ነበር።
12 የራሴ የሆነ የወይን እርሻ አለኝ።
ሰለሞን ሆይ፣ አንድ ሺው የብር ሰቅል* የአንተ ነው፤
ሁለት መቶው ደግሞ ፍሬውን ለሚጠብቁት ነው።”
እስቲ እኔም ልስማው።”+