Zəbur

2 Niyə xalqlar vurnuxur,

Ümmətlər boş-boş fitnə qurur?+

 2 Dünyanın padşahları qalxır,

Rəhbərləri bir nəfər kimi

Yehovaya və Onun məsh etdiyinə*+ qarşı birləşir.+

 3 «Onların buxovlarını qoparaq,

İplərini üzərimizdən sıyırıb ataq», — deyirlər.

 4 Taxtı göylərdə olan güləcək,

Yehova onlara istehza edəcək.

 5 O zaman onlarla qəzəblə danışacaq,

Hiddəti onları lərzəyə salacaq,

 6 «Mən padşahımı müqəddəs dağımda,

Sionda+ əyləşdirmişəm!»+ — deyəcək.

 7 Yehovanın fərmanını bəyan edirəm;

O, mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan,+

Bu gün Mən sənə ata oldum,+

 8 İstə Məndən, xalqları miras kimi verim sənə,

Yer üzü başdan-başa sənin mülkün olsun.+

 9 Onları dəmir dəyənəklə+ qıracaqsan,

Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».+

10 İndi, ey padşahlar, düşünün,

Ey yer üzünün hakimləri, ağlınızı başınıza yığın,

11 Yehovadan qorxun və Ona xidmət edin,

Onun önündə titrəyərək sevinin.

12 Oğula ehtiram göstərin* ki,+ Allah qəzəblənməsin,

Siz də getdiyiniz yolda məhv olmayasınız,+

Çünki Onun qəzəbi qəfil alışar.